Þjóðviljinn - 17.06.1973, Page 25

Sunnudagur 17. júnl 1973. ÞJÓÐVILJINN — SIDA 25
JON CLEARY:
Sendi-
fulltrúinn
BRIDGE
Astrallumaður? Eruð þér fulltrúi
á ráðstefnunni?
Otundan sér sá Malone að
Jamaica hafði dokað við fyrir ut-
an dyrnar og leit nú um öxl. Hafði
hann verið að vara Malone við
þessari konu? Og þá hvers
vegna? Malone leit niður á kon-
una, smávaxna, fallega, álika
hættulega að sjá og litið lamb.
— Að vissu leyti. Hann hafði
aldrei verið laginn við að horfa á
konur og þykjast horfa eitthvert
annað; hann horfði beint á þessa
konu með skólastúlkuandlitið.
Hún var svo sakleysisleg að sjá
að kjóllinn sýndist næstum ósið-
legur, svo aðskorinn sem hann
var. Ao dais búningurinn sýndi
ekkert af likama hennar nema
vott af fótlegg, en samt sýndi
hann meira en nokkur annar kjóll
sem Malone hafðiséð þetta kvöld.
— Égheiti Malone. Gleður mig að
kynnast yður.
— Gleður mig að kynnast yður
— þessa kveðju hef ég ekki heyrt
fyrr. Hún er mjög vingjarnleg.
Ég er Madama Cholon. Malone
rétti fram lausu höndina. Eftir
andartaks hik brosti madama
Cholon og lagði höndina i lófa
hans; hún var eins og lítill fugls-
vængur, og hann þrýsti hana með
hrjúfum en mildum fingrum. —
Þér eruö mjög alúðlegur maður.
Þeir erusjaldséðirvið svona mót-
tökur.
— Eg er nýgræðingur. Ég læri
fljótlega að verða eins og hinir.
Viljið þér fá yður eitthvað að
borða?
Meðan blaðamennirnir horfðu
forvitnir á eftir þeim gengu þau
út úr herberginu og út á yfir-
byggðar svalir sem vissu að
stórum garði. 1 trjánum héngu
græn ljósker, og gestir liðu um i
annarlegri birtunni eins og
fljótandi lik. Handan við garðinn
var London eins og dauf speglun i
þungum skýjum, þögul eins og
fjarlægt eldgos.
— Þessi gata var einu sinni
kölluð Milljónungavegur.
Madama Cholon benti á risastór
húsin bakvið þau, siðan á skraut-
hýsin á báða vegu. Hún hélt á
litlum vinþrúguklasa milli langra
fingra með löngum nöglum.
11
— Siðan fluttu sendiráðin
hingað. Nú til dags eru það rikis-
stjórnir sem eiga peninga.
Malone tók eftir hvössum
andúðarhreimnum i mjúkri rödd-
inni; þessi skólastelpa gat verið
illgjörn. — En þér eruð auðvitað
stjórnarmaður, er það ekki?
— Ekkert af peningunum
kemst alla leið til min.
— Ég hef heyrt að þaö sé litil
spilling i áströlsku rikisstjórn-
inni. Þar sem ég þekki til, er
maður álitinn tortryggilegur, ef
hann er ekki spilltur.
Malone var með munninn full-
an af krabbakjöti og salati og
sagði ekki neitt. Hann var glor-
soltinn, en reyndi samt að láta
líta svo út að hann væri ekki að
rifa i sig matinn.
— Mér þykir gaman að sjá
karlmann borða. Madama Colon
beit nosturslega i vinber eins og
það væri mangóaldin. — Karl-
menn eru ævinlega heiðarlegri i
sambandi við nautnir sinar,
finnst yður það ekki?
Malone kyngdi og hreinsaði
munninn. — Mér hafði aldrei
dottið það i hug. Eru þeir þannig
á heimaslóðum yðar? Hvaðan
eruð þér annars?
— Langt að austan, sagði
madama Colon, og Malone var
litlu nær. Hann leit i áttina að
dyrunum til að athuga, hvort
bandarikjamaðurinn væri enn að
fylgjast með þeim, en Jamaica
var horfinn.
— Að austan getur náð yfir
mikið svæði.
— Já, er það ekki? sagði
madama Colon og brosti. Hún át
annað vinber, skyrpti steinunum i
lófann með dálitiö óhefluðu
bændafasi sem stundum kom upp
á yfirborðiö hjá henni. Hún haföi
séð þennan hávaxna dálitið
klaufalega mann koma með
ástralska sendifulltrúanum, og
hún var að velta fyrir sér, hvort
hann yrði honum samferða aftur
heim i Belgrave Square að sam-
kvæminu loknu. Pallain, Pham
Chinh of Truong Tho vildu hafa
sem fæst vitni að morðinu á
Quentin.
— Spiliö þér fjárhættuspil, herra
Malone?
Malone leit undrandi á hana:
hann átti dálitið erfitt með að
átta sig á þessari konu. Allar
stúlkur sem hann haföi þekkt,
höfðu verið blátt áfram og hrein-
skilnar, harðsviruðum pipar-
sveini að skapi; hann vissi hvar
hann hafði þær. — Það kemur
fyrir að ég veðja á hross, einu
sinni eða tvisvar á ári.
Það var sveitamennska að
veðja á hross, eins og teningsspil
eða klúns. — Nei, ég átti við
rúllettu eða bakkarat.
— Það er hvort tveggja ólög-
legt á heimaslóðum minum.
Þetta ætlaði að verða erfiöara
enhúnhafði haldið. Það var engu
likara en hópur trúboÖEL sæti að
völdum i Astraliu. — Geriö þér
aldrei neitt ólöglegt?
— Ekki ef ég kemst hjá þvi,
sagði hann og vissi að þetta léti i
eyrum eins og sjálfumgleði. Hann
beið eftir þvi,að hún segði það við
hann, en hún var kurteisari en
Leeds hafði verið. — Og hvaða
fjárhættuspilari kemst svo sem á
toppinn?
— Sum okkar gera það, sagði
hún, og bros hennar var laumu-
legt. — Þér ættuð einhvern tima
að freista gæfunnar.
— Ekki i bakkarat. Hann sá
fyrir sér fyrirsagnirnar i Speglin-
umi Sydney: Lögga matar krók-
inn i bakkarat. Hann myndi þá
ekki kemba hærurnar i starfinu.
— Ég hitti einu sinni Astraliu-
mann sem sagði að þið væruð
miklir fjárhættuspilarar og gæfuð
litið fyrir lögin. Hann sagði að
þjóðhetja ykkar væri eins konar
útlagi - Ed Kelly?
— Ned Kelly. Hann leit á
madömu Cholon yfir hlaðinn gaff-
al og undraðist áhuga hennar á
fjárhættuspili. Ef hún hefði verið
kinversk hefði það verið auðskild-
ara, en hún leit ekki út fyrir að
vera það,— Hann var eins konar
stigamaður.
—- Og eruð þér ekki stigamað-
ur? Malone hristi höfuðið með
fullan munninn. — Hvað eruð þér,
herra Malone? Eruð þér starfs-
maður hjá herra Quentin?
Malone sneri andlitinu undan
birtunni meðan hann skotraði til
hennar augunum útundan sér.
i Var hver einasti gestur i
sendiráði yfirheyrður á sama hátt
og hann? Eða var Quentin svona
mikilvægur maður að allir á hans
snærum urðu mikilvægir lika?
Malone var ekki sérlega hrifinn.
— Segjum aö ég sé á hans vegum.
. — Of mikið á hans vegum til að
• fá frikvöld? Þessi maður var eng-
inn asni. Ef hann var öryggis-
vörður, eins konar lifvörður
Quentins, kærði hún sig ekki um
að hann væri nærstaddur þegar
tilraunin yrði gerð til að ráða
Quentin af dögum.Hún vissi ekki
hve frakkar konur voru i þessu
landi kuldalegra karlmanna, en
hún varð að hætta á það. Hún
brosti með þeim þokka sem hún
hafði þjálfað með sér i tuttugu
ára starfi. — Mig langar til að
spila, herra Malone. Það er
klúbbur i Mayfair, en konur mega
ekki koma þangað herralausar.
Hann er afskaplega enskur.
Malone setti diskinn frá sér á
handriðið og tók upp kampavins-
glasið sitt. Þetta var miljón-
ungavegur og hann var áðskota-
dýr, betlari með galtóma banka-
bók.
— Þér ættuö að reyna — Þér
ættuð að reyna við einhvern
annan, madarha Cholon. Ég er
ekki af Mayfair-taginu. Þeir
myndu senda mann með min laun
að einum spilakassanum.
G jöf Monks
Eftirfarandi gjöf sem kom upp
á alþjóðamóti mun vist reynast
mörgum ervið úrlausnar.
I þriggja sveita keppni Belga,
Hollendinga og sveitar kvik-
myndaleikarans Omars Sharifs
kom þessi gjöf fyrir sem belgiski
meistarinn Charles Monk kom
auga á að i fólst athyglisverö
iraut ef lokasögnin veröur fimm
lauf.
Norður:
S.
H. K10532
T. AK54
L. KD83
Austur:
S. D2
H. 84
T. G9862
L. G652
Suður:
S. K8753
H. 96
T. D3
L. A1094
Sagnir: Norður gefur. Norður-
Suður á hættunni.
Vestur Norður Austur Suður
2 T. pass 2 G.
3 S. 4 H. pass 5 L.
„Rómverska” opnunin tveir
tiglar segir frá þvi að Norður eigi
þrjá liti og tveggja granda svarið
er kröfusögn. Þriggja spaða yfir-
boð Vesturs gerir Suðri kleift að
álykta að Norður sé blankur i
spaða og muni þvi eiga fjögur
lauf.
Vestur lét út tigultiuna sem
Suður tók á drottninguna og lét út
hjarta. Vestur tók á ásinn og lét
aftur út tigul, sem tekinn var á
kónginn i blindum. Sagnhafi tók
þvi næst á hjartakónginn og lét
enn út hjarta sem hann trompaði
með laufafjarka. (Austur hafði
kastað af sér tigli). Hvernig á
Suður aö spila þegar hér er komið
til þess að vinna fimm laufa sögn
sina gegn beztu vörn?
Svar: Suður trompar spaða
með laufaþristi, fer siðan aftur
inn heima á laufaás, trompar
spaða öðru sinni með laufadrottn-
ingu, tekur á tigulásinn ( kastar
spaða i hann), troinpar fjórða og
siðasta tigul blinds, með laufani-
unni (Austur kastar af sér siöasta
tigli sinum) og trompar sða
a i þriðja sinn með laufakóngnum
i þessari stöðu:
H.105 L.K
S.AG10 7777 L.G65
S.K8 L.10
Austur verður að kasta laufi
undir kónginn, en þegar sagnhafi
lætur þvinæst hjarta frá blindum,
getur Austur ekki komið i veg
fyrir að Suður fái slag á laufati-
una.
ATH.: Þegar Suður hefur
trompað hjarta I fimmta slag, má
hann ekki taka á laufakónginn.
Menn gætu ætlað að honum
væri unnt að fá ellefu slagi með
þvi að spila á þessa leið: Tekið á
laufakóng, tigulás, tigull trompar
með laufatiu, spaði trompaður
með laufaþristi og staðan veður
þessi:
H.105 L.D8
S.AG10 H.D----------T.G L.G62
S.K87 L.A
Sagnhafi lætur út hjartafimmu
úr blindum, Austur kastar af sér
tigulgosanum og Suður tekur á
trompásinn, lægur siðan út spaða,
sem Vestur tekur, en siðasta
hjartanu er kastað úr blindum.
íln Austur verður að trompa og
láta út i gaffalinn D 8 i laufi...
Rétt er það, en Austur getur
tryggt sér tvo slagi i lokin: Þegar
sagnhafi lætur út hjarta frá blind-
um i tiunda slagnum, á Vestur
ekki að kasta af sér tigulgosan-
um, heldur á hann að láta tromp
undir ásinn hjá Suðri. Þegar
Vestur kemst inn á spaðann i ell-
efta slagnum, er Austur ekki
lengur neyddur til að trompa
(hann getur nú kastað af sér tig-
ulgosanum). Yfirtrompun spaða i
næsta slag tryggir að spilið tap-
ast.
Meistarapróf
rwr •
1 ICCIS
Camillo Pabis Ticci spilaði
þessa gjöf árið 1963 og meðspilari
hans var Alberto Perroux, fyrir-
liði hinnar frægu itölsku meist-
arasveitar „The Blue Team”.
Leiöin sem hann valdi til að vinna
þessa hálfslemmu, réð úrslitum
um að hann var valinn i itölsku
sveitina sem unnið hefur nær
undantekningarlaust heims-
meistaratitilinn siðan 1957.
Norður:
S. A10762
H. KG93
T. 7
L. KG6
Vestur:
S. 3
H. 10
T. KD864
L. AD10954
Suður:
S. 985
H. AD87654
T. A32
L.
Sagnir: Norður gefur. Norður-
Suður á hættunni
Vestur Norður Austur Suður
1 S. pass 3 H.
4 L. 4 G. pass 5 H.
pass 6 H. dobl pass
pass redobl pass pass
Vestur lét út spaðaþrist. Hvern-
ig fór Pabis Ticci að þvi að vinna
þessa hálfslemmu i hjarta gegn
beztu vörn?
Athugasemdir um
sagnirnar
Eftir aö Norður hefur opnað
sagnirnar, eru spil Suðurs of
slerk, einkum vegna skiptingar-
innar, til þess aö hann stökkvi
ekki i öðrum lit, en það er krafa
um að sögð verði a.m.k. leiksögn
(„game”). Vesturs getur kall-
doblað eftir þriggja hjarta sögn
Suðurs, eða sagt þrjú grönd (til
þess að láta vita af þvi að hann
eigi a.m.k. fimm spil i báðum lág-
litunum).
Hann valdi hins vegar þann
kost að segja f jögur lauf, til þess
að halda langlit sinum i tigli
leyndum. En eftir þriggja hjarta
stökksögn Suðurs var Norður
staðráöinn i að fara i hálfslemmu,
ef andstæðingarnir reyndust ekki
eiga tvo ása. Svar Suðurs við
fjögurra granda spurnarsögninni
staðfesti að svo væri ekki.
GLENS
Við byrjun sumarleyfatimans leyfuni við okkur að birta þessa ágætu
teikningu eftir Palle Lautrop. Hún gæti eins vel heitið: enginn veit hvaö
átt hefur fyrr en misst hefur.
SAMVINNUMENN!
Verzlið við yðar eigin samtök. — Það
tryggir yður sannvirði.
Kaupfélag Langnesinga
Þórshöfn.
Vestur:
S. AG10964
H. ADG7
T. 107
L. 7
Austur:
S. KDG4
H. 2
H. G1095
L. 8732