Þjóðviljinn - 26.06.1973, Qupperneq 13

Þjóðviljinn - 26.06.1973, Qupperneq 13
ÞriOjudagur 26. júni 1973.ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 13 JON CLEARY: Sendi- fulltrúinn Hann þreifaði á skrámunni á kjálkanum. Hann hafði tekið af sér plásturinn; hann vissi af reynslu að sár hans gréru fljótt. Hann taldi vist að likamlega gæti hann staðið af sér allar þrautir, sem kynnu að mæta honum næstu dagana; það voru tilfinningarnar sem hann hafði áhyggjur af. — Ég lifi þetta af. Er herra Quentin farinn? — Ég lét færa honum morgun- verð i rúmið. Við sofnuðum seint i gærkvöldi. Hún sýndist gömul i morgunbirtunni; miðaldra að minnsta kosti. Hún hafði burstað á sér hárið og málað varirnar, en annað hafði hún ekki gert fyrir andlitið á sér; morgunsólin, sem endurspeglaðist á hvitum garð- veggjunum, var miskunnarlaus við hana og sýndi hrukkur sem höfðu verið ósýnilegar kvöldið áður. Hún brosti og brosið var dapurlegt og gerði hana enn elli- legri. — Oftast sofum við vel bæði tvö. — Mér þykir það leitt, frú Quentin. Ég á við, þetta — Hann bandaði hendinni i tilgangsleysi, en hún skildi hann. Irinn i honum hafði ævinlega getað komið fyrir sig orði, en siðan hann kom i þetta hús var hann að verða ótalandi eða þvi sem næst. En handapat var alheimsmál harmleiksins; aðeins leikarar og leikskáld brúkuðu orð i ógæfunni. — Þér verið að vinna yðar verk. Hún dreypti á kaffinu og starði út i fjarskann. Hve langt vissi hann ekki; ef til vill til fyrstu funda þeirra Quentins? — Hann er góður maður, skal ég segja yður. Ekki aðeins i starfi — þar er hann frábær — heldur einnig sem persóna. — Sagði hann yður hvers vegna hann drap — fyrri konu sina? Hún brosti aftur, en þurrlega að þessu sinni. — Eiginkona þarf ekki að vitna gegn manni sinum, herra Malone. —- Fyrirgefið. Það var ekki til- gangur minn. — Ég veit það. Fáið yður appel- sinusafa. Hún smurði þunna brauðsneið. — Haldið þér að þeir reyni* aftur að drepa manninn minn? — Hverjir? 0, þeir. Ég veit það ekki. Hann leit i kringum sig og garðurinn var svo snyrtilegur að 17 hann liktist helzt leikmynd. Smá- tré uxu i pottum sem virtust hafa verið keyptir sama morguninn, vafningsviðurinn á veggnum hefði getað verið festur upp fyrir klukkustundu. Allt virtist óraun- verulegt eins og i gömlu kvik- myndunum sem sýndar voru i sjónvarpi; hann leit upp i himin- inn til að ganga úr skugga um að hann væri ekki málaður strigi. Hann leit aftur á Sheilu Quentin, þennan skugga af fagurri og hamingjusamri konu sem hann minntist frá deginum á undan: hún virtist lika óraunveruleg. — Ég er eins og fiskur á þurru landi hérna. Ég verð þeirri stund fegnastur þegar ég verð kominn upp i flugvélina á leið heim. — Með manninn minn? Þér eruð ekki sérlega háttvis? — Ég var að segja yður það — ég er eins og fiskur á þurru landi. Hún starði á hann langa stund og brosti loks og tók með þvi broddinn úr siöustu athugasemd sinni. — Fyrirgefið, herra Malone. En nú ætla ég að vera ó- háttvis. Ætlið þér með manninum minum á ráðstefnuna i dag? — Það er ætlunin. — Þá ættuð þér að fara i önnur föt. Eigið þér dökk föt? — Aðeins þessi. Og sportjakka. Ég bjóst ekki við að verða lengi. — Þér verðið alltof áberandi svona klæddur innan um röndóttu buxurnar og svörtu jakkana. Þér ættuð að fá lánuð föt hjá mann- inum minum. — Ég fer ekki i röndóttar buxur, sagði hann festulega, en svo brosti hann. — Stundum nær kall skyldunnar ekki til min. Ég verð heyrnarlaus. Hún brosti á móti. — Mér fellur vel við yður, herra Malone. Af hverju þurfti endilega að senda yður til að taka manninn minn fastan? — Ég hef sjálfur spurt um það sama hvað eftir annað. Hann varð alvarlegur á svip. — Af hverju? Hann sinnti ekki spurningunni. — Ég ætla að fara og kaupa mér dökk föt. Mig vantar þau hvort sem er. — Það er óþarfi. Þér getiö notaö föt af manninum minum. Það brakaði i ristaða brauðinu uppi i henni. Rödd hennar var orðin þurr og hrjúf. — Hann hefur ekki þörf fyrir þau öllu lengur. Hvaöa lit nota þeir i fangelsunum núna, herra Malone? — Ekki þetta, sagði hann, hallaði sér yfir borðið og greip um hönd hennar um leiö og hún drúpti höfði og fór að gráta hljóð- lega. Hún sat álút næstum heila minútu og hann hallaði sér i átt til hennar, altekinn samúð. Þá leit hún upp, tók vasaklút úr slopp- vasa sinum og þurrkaði sér um augun. Flennibirtan frá hvitum veggjunum varð þvi meiri sem sólin steig hærra á loft; hún tók upp sólgleraugu og setti þau á sig. Þau voru tvöföld vörn; hún dró sig i hlé bak við þau. — Kona stjórnmálamanns þarf að vera viö öllu búin. Vonbrigði, skammir, hjartnæmar bænir sem óhjákvæmilegt er aö synja. Nei, ég á auövitaö ekki viö eigin- konuna persðnulega. En sérhver eiginkona stjórnmálamanns sem kallazt getur þvi nafni, þjáist yfir öllu þvi sem angrar eiginmann hennar. Og það útheimtir þjálfun. Hún beit á vörina. — En við þessu er engin vörn. Hvernig eru augun i m é r ? — Sólgleraugun hylja þau. Enginn tekur eftir neinu. — Jósef gerir þaö. Hann tekur eftir öllu. Ég ætla að lappa upp á þau áöur en hann kemur meö bautann og eggið handa yður. Hún stóð upp, dokaði við andar- tak og hélt um stólbakið. Hrfeyfingar hennar voru gæddar eðlilegum yndisþokka og jafnvel geðshræringin megnaði ekki að gera þær ankanalegar. Honum flaug i hug, hvort þetta væri þjálfun eöa eitthvaö meðfætt. Hvernig liafði hún veriö, þegar Quentin hafði hitt hana fyrst? — Þér eruð góöur maður, er ekki svo? Hann yppti öxlum, vandræöa- legur á svip. — Ég veit það ekki. Það er ekki hægt aö mæla eigin hjartagæzku — það geta aðeins mannvinir sem vilja skatta- ivilnun. Hún lyfti brúnum. — Þér komiö alltaf á óvart. — Ég kem sjálfum mér á óvart lika. Það tekur á taugarnar. Hann leit upp til hennar. — Ef til vill er ég góður i mér, eða ég er bara með sektarkennd. Spyrjið mig ekki, frú Quentin. Ég rembist eins og rjúpa viö staur að fá ekki of mikla samúð með yður og manni yðar. Hún starði á hann langa stund; hann sá sjálfan sig speglast i sól- gleraugunum, litinn og rýran. Þá kinkaði hún kolli og hann hvarf úr dökku speglunum. — Þér hafiö rétt fyrir yður, herra Malone. Þvi miður fyrir mörg okkar er samúö þáttur i mannlegu eðli. Einkum ef eðlið er raungott og heiðarlegt. Siðan sneri hún sér við og gekk inn i húsiö og Malone sat eftir og velti fyrir sér hvort hún hefði verið að tala um hann, einhvern annan eða engan sérstakan. Hann hafði heyrt sársaukastunur hennar, og af einhverjum leyndum ástæðum hafði sársauki vaknað með honum lika. Lögga með of mikið imyndunarafl; hann bauð vandræðunum heim. Þá kom Lisa, svöl og fögur i grábrúnni hördragt, og settist viö borðið. — Ég er búin að borða, en frú Quentin hélt að þér þæðuð félagsskap. Hún er enn i uppnámi eftir kvöldið i gær, er ekki svo? Hann kinkaði kolli, en i þvi kom Jósef og hann slapp við að svara. — Bautinn og eggið yðar, herra minn, sagði brytinn og það lét i eyrum eins og hann væri að bera fram höfuö Jóhannesar skirara. — Biðjið kokkinn afsökunar fyrir mina hönd, sagði Malone og matarlystin var allt i einu horfin, — en ég hef séö mig um hönd. Ég held ég fái mér bara ristað brauð og aldinmauk. Er ég erfiður, Jósef? — Nei, herra minn. Aðeins skynsamur, ef mér leyfist að segja svo. Óskið þér nokkurs frekar? Lisa fylgdist með oröaskiptum mannanna tveggja og hún kimdi. Hún hafði gaman að horfa á karl- menn eigast við, en það var skemmtun sem alltof fár konur kunnu að meta. Hún hefði vel getað hugsað sér að sjá þennan næstum klunnalega Astrala rugla hinn fullkomna Jósef I riminu, en hún hefði ekki þoraö að veðja á hann.Jósef hafði of lengi verið ókrýndur konungur i þessu heimilishaldi. — Ég þarf að fara og kaupa mér föt, dökk föt. Ég er vanur að geta keypt stærðir beint af herðatrénu. Hvaða verzlun mynduð þér vilja benda mér á, Jósef? — Frúin hefur beðið mig um að leggja fram föt af sendiherranum handa yður — Malone hristi höfuöið og mundi hvernig honum hafði liðið i nátt- fötum Quentins nóttina áður. Með sama áframhaldi yrði hann kominn i skyrtu Quentins. Enn einu sinni bölvaði hann imyndunarafli sinu; það var eins og veira i heilanum. — Nei, ég ætlaði að kaupa mér föt hvort Þriðjudagur 7.00 Morgunútvarp. Veður- fregnir kl. 7.30, 8.15 og 10.10 Fréttir kl. 7.30 8,15 (og forustugr. dagbl.) 9.00 og 10.10. Morgunbæn kl. 7.45. Morgunleikfimi kl. 7.50. Morgunstund barnanna kl. 8.45: Armann Kr. Einarsson les ævintýri úr bók sinni „Gullroðnum skýjum” (2) Tilkynningar kl. 9.30. Létt lög á milli liða. Við sjóinnkl. 10.25: Sturlaugur Daðason, efnaverkfræðingur talar um þýðingu vinnsluleifa fyrir fiskverkunarstöðvar. Morgunpoppkl. 10.40: Allan Clarke syngur. Fréttir kl. 11.00 Hljóniplöturabb (endurt. þáttur G.G.) 12.00 Dagskráin. Tónleikar. Tilkynningar. 12.25 Fréttir og veðurfregnir. Tilkynningar. 13.00 Eftir hádegiö. Jón B. Gunnlaugsson leikur létt lög og spjallar við hlustendur 14.00 Prestastefna sett i Akur- eyrarkirkju.Biskup tslands herra Sigurbjörn Einars- son, flytur ávarp og yfirlits- skýrslu um störf og hag þjóðkirkjunnar á synodus- árinu. 15.15 Miödegistónleikar: Earl . Wild og „Symphony of the Air”- hljómsveitin leika Konsert fyrir pianó og hljómsveit i F-dúr eftir Gian 20.00 Kréttir. 20.25 Vcður og auglýsingar. 20.30 Skuggarnir hverfa. Sovézk framhaldsmynd7. þáttur. Sögulok. Zakhar Bolsjokov. Þýðandi Lena Bergmann.Efni 6. þáttar: Sumarið hefur verið þurrt og heylitið og erfitt með fóður. Skepnurnar falla úr hor. Frol færir samyrkju- búinu hey sitt og fleiri fylgja fordæmi hans. Þetta ergir Ustin mikið. Smirnoff, blaðamaður, er orðinn viss i grun sinum að Ustin og banamaöur Fjodors sé einn og sami maðurinn. Ustin Carlo Menotti, Jorge Mester stjórnar. Leontyne Price syngur amerisk trúarljóð. 16.00 Fréttir. 16.15 Veðurfregnir. Til- kynningar. 16.25 Popphorniö- 17.10 Tónleikar. Tilkynningar. 18.45 Veðurfregnir. Dagskrá kvöldsins. 19.00 Fréttir. Tilkynningar. 19.20 Fréttaspegill- 19.35 Umhverfismál.Þorvald- ur Kristinsson þýðir og flyt- ur siöara erindi William B. Nagels prófessors. 19.50 Lög unga fólksins-Sig- urður Tómas Garðarsson kynnir. 20.50 tþróttir. Jón Asgeirsson sér um þáttinn. 21.10 Tónleikar. Evelyn Croclut leikur Fimm im- promptu fyrir pianó eftir Gabriel Fauré. 21.30 Skúmaskot.Hrafn Gunn- laugsson stjórnar þætti á liöandi stund. 22.00 Fréttir. 22.15 Veðurfregnir. Eyjapistill. 22.30 Ilarmonikulög. Lill- Magnus og hljómsveit hans leika. 22.50 Á hljóöbergi.Basil Rath- bone les „The Pit and the Pendulum” eftir Edgar All- an Poe. 23.25 Fréttir i stuttu máli. Dagskrárlok. ljóstrar upp um sig við Smirnoff. Frol flytur að heiman og tekur upp sam- búð við Klavdiu. 21.45 Utanríkismál tslands I dag. Umræðuþáttur. For- vigismenn allra stjórn: málaflokka taka þátt i þessum umræðum, meðal þeirra utanrikisráðherra. Stjórnandi Eiður Guðnason. 22.25 tþróttir.M.a. landsleikur Brasiliumanna og Vestur-Þjóðverja i knatt- spyrnu. (Evrovision — Þýzka sjónvarpið) Umsjónarmaöur Ömar Ragnarsson. Dagskrárlok. ÉS INDVERSKUNDRAVERÖLD Nýkomiö: margar gcröir af fallegum ttbU útsaumuöum mussum úr indverskri bómull. Batik —efni I sumarkjóla. Nýtt L3 ■ J 1 úrval skrautmuna til tækifærisgjafa. Einnig reiykelsi og reykelsisker I miklu úrvaB. Mff JASMtN VJ* JX Laugavegi 133 (viö Hlemmtorg) öbmiíwhiíímr FÉLAG ÍSLE\ZKIíA HL.IOiVlLISTAIiMAWA #útvegar yður hljóðfœraleikara og hljómsveitir við hverskonar tækifœri Yinsamlcgast hringið i ^0255 inilli kl. 14-17

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.