Þjóðviljinn - 30.11.1973, Blaðsíða 5

Föstudagur :tO. nóvembcr 1973. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 5
I minningu
Vigfúsar Einarssonar
Til vopna þú aðþrengdi öreigalýöur
opnaöu leiöirnar, frjálst er þitt val.
Ósáiö landiö afuröir býöur. —
Kldana kveikjum, og brenna skal:
auövaldsins klafa, kúgarans fjötra.
Kveikjum þaö bál, sem aö hreinsar vort land.
Klæðum það frjósemis fegurðar skrúöa.
Fléttum 'iö tryggasta sameignarband.
Til vopna! Búumst til bjargráöa og varna.
Kugum þaö vald, sem aö skapar oss nauö.
Treystum þvi böndin og byggjum’iö svarna
bræöralagsveldi, er gefur oss brauö.
Fylkjum oss allir und öreigans merki,
eflum hans samtök á dáörikan hátt.
Fellum að velli þá stjórn sem aö stýrir
og stelur i skjóli laganna mátt.
rafvirkja
Fœddur 27.3. 1911
Dáinn 23.11. 1973
Vigfús Einarsson rafvirki er
látinn. Ég átti þvi láni að fagna aö
kynnast honum hin siðari ár, og
þau kynni urðu mér uppspretta
þeirrar vináttu og þess lærdóms,
sem ungum mönnum er hvað
hollust að nema af reynslu og
starfi sér eldri manna.
Er ég kynntist Vigfúsi hafði
hann látið af starfi i fagi sinu sak-
ir heilsubrests. En þótt sjúkdóm-
ar hefðu svipt hann starfsþreki
þekkti ég fáa er gengu jafn óbug-
aðir eftir jafn langan og erfiðan
starfsdag. Réttlætiskennd hafði
hann rikari en flestir, sem ég hef
kynnst, og var hún órjúfanlega
tengd byltingarsinnaðri vitund
hans um hagsmuni og sögulegt
hlutverk verkalýðsins i þvi þjóð-
félagi, sem knúið er áfram af
gróðahyggju og valdbeitingu
borgarastéttarinnar. Það fór ekki
hjá þvi, að allir sem kynntust
Vigfúsi Einarssyni fyndu, að þar
fór maður, sem hafði til að bera
rika og óspillta sjálfsvirðingu. En
sjálfsvirðing hans var samþætt
djúpri og einlægri virðingu fyrir
hlutskipti og baráttu verkalýðs-
ins, og réttmætu hatri á þvi mis-
rétti og ofbeldi, sem hann er
beittur. Vigfús hafði einnig tekið
upp baráttu fyrir hagsmunum
stéttar sinnar fyrir islenskum
dómstólum i máli þar sem verka-
lýðsforystan hafði svikist undan
merkjum. Ekki er enn séð fyrir
lokin á þeim málum, þótt nú muni
einhverjir kannski varpa öndinni
léttar, er þessi óbilgjarni öryrki
er fallinn i valinn. Þeirra, er það
kunna að gera, mun helst að leita
á æðri stöðum.
Vigfús Einarsson var
hæverskur maður með afbrigð-
um, og vissu þvi færri en ella, að
hann var skáldmæltur vel.. Arið
1932 gaf hann út á eigin kostnað
ljóðabókina „Þræðir”. Þetta voru
timar atvinnuleysis, kreppu auð-
valdsins og harðrar verkalýðs-
baráttu. Ljóðin bera þess merki.
Þau eru borin fram af heitri til-
finningu og heilagri bræði yfir ó-
réttlæti og kúgun auðvaldsins,
sem hann skildi og skynjaði betur
en margur annar. Þótt Vigfús
verði ekki talinn i hópi stór-
skálda, og það hafi sist hvarflað
að honum sjálfum, þá eru þó sum
kvæða hans ort af þeirri tilfinn-
ingu, að þau eiga það skilið að
verða varðveitt. Eitt þeirra er
baráttukvæðið ,,Til vopna”:
Sú sanna stéttvisi og byltingar-
sinnaða vitund, sem skin út úr
þessu baráttukvæði, var aðals-
merki Vigfúsar allt til æviloka.
Þeir sem þannig eldast geta ekki
orðið gamlir. Ungu fólki verða
þeir hins vegar dæmi til upp-
örvunar og eftirbreytni, þvi þar
sem afturhaldið hefur grafiö sér
hinn óyfirstiganlega farartálma
kynslóðabilsins, þar þekkir hin
byltingarsinnaða vitund enga
hindrun. Með þessum fátæk-
legu orðum vildi ég minnast góðs
félaga með þakklæti og virðingu.
ólafur Gislason
Þessi ágæti drengur, Vuffi, eins
og við vinir hans kölluðum hann,
er horfinn frá okkur.
Sem gamall vinur hans langar
mig að minnast hans nokkrum
orðurp.
Við ólumst upp saman i Ólafs-
vik, en það var ekki sú Ólafsvik
sem við þekkjum i dag, þar sem
allir hafa næga vinnu og velmeg-
un rikir — heldur Ólafsvik fá-
tæktar og atvinnuleysis meðal al-
mennings.
Við vorum, frá þvi ég man fyrst
eftir, nánir vinir. Við vorum sam-
an ibarnaskóla undir handleiðslu
séra Magnúsar Guðmundssonar,
sem var sérstaklega mikilhæfur
og góður kennari. Vigfús var
óvenju góður námsmaður, en
sökum fátæktar var ekki um
neina framhaldsmenntun að ræða
hjá honum, barnaskólinn varð að
duga, og við urðum að fara að
,,gera eitthvað”. Ekki var um
annað að ræða i Ólafsvik en sjó-
vinnu, ef hún var þá föl fyrir svo
unga pilta, eða réttara sagt börn.
Vigfús fór á sjóinn strax eftir
fermingu. Uann fluttist til
Reykjavikur á 18. aldursári.
Hann vann nokkur sumur hjá
Simanum og fór viða um, en á
veturna var litla vinnu að fá, og
notaði hann þá timann til að bæta
við þekkingu sina. Ég var þá
byrjaður á iðnnámi og bjuggum
við saman um skeið.
Vigfús var vel hagmæltur og
réðst i að gefa út Ijóðabók. Hann
ferðaðist viða um landið að
vetrarlagi með bókina og seldi.
Hygg ég að fáar ljóðabækur hafi
selst i fleiri eintökum.
Svo skildust leiðir með okkur.
Ég dvaldist erlendis i tiu ár og
þann tima höfðum við litið sam-
band. Þó er mér kunnugt um að á
þessum tima dreif Vigfús sig i
Iðnskólann til náms i rafvirkjun
og lauk hann náminu á einum og
hálfum vetri með fullri vinnu.
Sýnir þetta best einstaka náms-
hæfileika hans.
Vigfús giftist Valgerði Jóns-
dóttur áður en hann hóf nám. Þau
eignuðust tvær dætur, Ingu Rún
og Margréti. Ennfremur ól Vigfús
upp stjúpson, Hákon Tryggvason.
Eins og að likum lætur um jafn
góðan dreng og Vigfús, var hann
elskaður og dáður af börnum sin-
um, að hann taldi þau alltaf sina
dýrustu eign, enda var mikið ást-
riki milli hans og barnanna. Þær
Inga og Margrét eru báðar giftar
og búsettar i Bandarikjunum .
Hann heimsótti þær nokkrum
sinnum og naut þá ástrikrar um-
hyggju þeirra og tengdasonanna.
A siðastliðnu sumri komu
dæturnar ásamt mökum hingað
og varð sú heimsókn honum til
óblandinnar ánægju.
Vigfús vinur minn var alla tið
fátækur af heimsins gæöum, en
var þvi rikari af góðvild og kær-
leika. Hann lagði sig fram við að
hjálpa þeim sem voru minni
máttar, og þrátt fyrir litil aura-
ráð gerði hann mörgum greiöa,
lagði þá oft fram sinn siðasta
pening. Hann lifði eftir þeirri
sannfæringu sinni að við séum öll
systkin og okkur beri skylda til að
hjálpa hvert öðru i þrengingum.
Ef ég ætti að lokum að segja
eitthvað vini minum til lasts, þá
trúði hann stundum um of á góð-
vild og réttsýni meðbræðra sinna.
Um leið og ég lýk þessum
kveöjuoðrum vil ég votta ættingj-
um hans og vinum hluttekningu
mina. Það er huggun að vita, að
allir, sem þekktu Vuffa, minnast
hans sem góðs drengs i orðsins
bestu merkingu.
Helgi M.S. Bergmann
UNDRALAND
ný leikfangaverslun i Glæsibæ.
Allt sem rúllar, snýst, skoppar, tistir og
brunar.
Fjölbreytt úrval.
Komið, sjáið, undrist i
UNDRALANDI
i ÚTBOÐ
Tilboð óskast um sölu á stálþili og tilheyr-
andi tengihlutum fyrir Reykjavikurhöfn.
Útboðsgögn eru afhent i skrifstofu vorri.
Tilboð verða opnuð á sama stað fimmtu-
daginn 3. janúar 1974, kl. 11.00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN REYKIAVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 — Sími 25800
BASAR
Verkakvennafélagið Framsókn heldur
sinn árlega basar laugardaginn 1. des.
n.k. kl. 2 e.h. i Alþýðuhúsinu; gengið inn
frá Ingólfsstræti.
Mikið, af góðu og fjölbreyttu vöruúrvali.
Komið og gerið góð kaup.
Nefndin
DAS pronto leirinn, sem harðnar án
brennslu.
SÚPER boltinn Pongo Pazzo, sem má
móta eins og leir.
Einnig skemmtilegir og fallegir litir,
vatnslitir, vaxlitir, pastellitir og vaxleir.
MiKADO pinnar, töfl, borðtennissett o.fl.
þroskandi leikföng.
Opið kl. 14—17.
STAFN H.F.
Umboðs og heiidverslun
Atvinna
RÍKISSPÍTALARNIR
lausar stöður
Staða HJÚKRUNARKONU við
blóðtökudeild BLÓÐBANKANS er
laus til umsóknar nú þegar. Nánari
upplýsingar veitir yfirlæknirinn,
simi 21512.
ADSTOÐ ARSTÚ LKUSTAÐ A við
uppeldislega meðferð vistmanna
við UPPTÖKUIIEIMILI RÍKISINS
er laus til umsóknar nú þegar. Um-
sækjandi verður einnig að geta
verið til aðstoðar matráðskonu.
Upplýsingar veitir forstöðumaður-
inn, simi 41725.
Reykjavik, 28. nóvember 1973.
SKRIFSTOFA
RÍKISSPÍTALANNA
EIRÍKSGÖTU 5, SiM111765
Laus staða
Staða lögregluþjóns á ísafirði er laus til
umsóknar.
Laun samkv. launakerfi starfsmanna
rikisins.
Umsóknarfrestur er til 26. desember 1973.
Bæjarfógetinn á isafirði.
26. nóvember 1973.
Sjúkraliðar
óskast sem fyrst.
Upplýsingar gefur forstöðukona milli kl. 2
og 4 i sima 66200.
REYKJALUNDUR