Þjóðviljinn - 06.01.1974, Blaðsíða 13

Summdagur fi. janúar 1974 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 13
önnur, en þær vildu alla vega a6
þú kæmir þangað eins fljótt og þú
gætir. Walker sagði að þær hefðú
verið eitthvað yfirspenntar. en ég
myndi ekki taka það nærri mér i
þínum sporum. Þú veist hvernig
Walker ýkir alltaf.
Sem snöggvast missti Rósa-
munda sjónar i aðalvandamálinu,
meðan hún reyndi (og ekki i
fyrsta sinn) að tengja
þann Walker sem hún þekkti við
Walker hans Péturs. en það bar
engan árangur frekar en fyrri
daginn. Og á meðan höfðu Pétur
og hjólið hans runnið sem ein
heild út i morgunumferðina og
hún reyndi að ihuga þennan nýja
gang mála eftir bestu getu.
Hún yrði auðvitað að fara til
Ashdene með fyrstu lest og kom-
ast að þvi hvað var á seyði. Hugur
hennar fór að ólga, ekki af óró-
leika, heldur af hversdagslegum
ráðagerðum. Ferðin gæti hæg-
lega tekið megnið af deginum og
hún varð þvi að sjá til þess að
matur væri til reiðu handa Geof-
frey og Pétri, þegar þeir kæmu
heim og bréf með boðum um
hvert hún hefði farið. Lika bréf til
þvottahússmannsins og glugga-
pússarans og enn eitt til mannsins
sem ætlaði að lita á kyndinguna
og hún hafði beðið eftir i sex vik-
ur, en kæmi auðvitað i dag. Og
hún yrði lika að láta Eileen vita
að hún gæti ekki fóðrað Sjanghó,
hún yrði að fá einhvern annan til
þess. Vonandi var Eileen ekki
farin i vinnuna ennþá.
En það var hún. Það var Basil
sem opnaði dyrnar. Hann var
klæddur dökkbrúnum silkisloþp
og sýndist hæstánægður með
sjálfan sig, rétt eins og hann væri
nú húsbóndi þarna. Hann hlustaði
með athygli á frásögn Rósa-
mundu, gerði litið úr vandamál-
um Sjanghós, en bauðst til að aka
henni til Ashdene undir eins.
— Ég þarf að hitta mann i
Rochester, sagði hann. — Það er
alveg i leiðinni, og ég vil gjarnan
fara timanlega, svo að ég geti
kynnt mér staðhætti áður en ég
skuldbind mig til neins.
Rósamunda vissi ekki enn við
hvað Basil starfaði — hún hafði
Brúðkaup
Þann 8.12.73 voru gefin saman i
hjónaband i kirkju Oháða-
safnaðarins s.l. af séra Emil
Björnssyni Hafdis Haraldsdóttir
og Helgi Sigurjónsson. Heimili
þeirra er að Vogatungu 4 Kóp.
Studio Guðmundar, Garðastræti
2.
Þann 29.9 voru gefin saman i
hjónaband i Dómkirkjunni af séra
Jóhannesi Pálmasyni presti i
Reykholti Margrét Theodórs-
dóttir og Friðbert G. Pálsson.
Heimili þeirra er að Dunhaga 15.
Stúdio Guðmundar Garðastræti 2.
CELIA FREMLIN
KÖLD
ERU
KVENNA-
RÁÐ
aldrei munað eftir að spyrja hann
að þvi, þegar hentugt tækifæri
gafst. En ef til vill hafði hún heyrt
rétt fyrsta kvöldið. að hann væri
umboðsmaður hjá Shell og ef til
vill fólst i þvi starfi að hitta fólk i
Rochester og borða hádegisverð
með þvi — þvi ekki það? Alla
vega var hvorki staður né stund
til þess nú að fá svör við þeirri
spurningu, og meðan hann fór inn
til að klæða sig, baö hún enn einu
sinni greiðvikin Dawsonhjónin að
sinna þörfum Sjanghós.
Um tiuleytið voru þau komin af
stað i iitla, hvæsandi bilnum hans
Basils, sem hann talaði sifellt um.
Hann var enn nógu ungur til að
lita svo á að hann hefði komið sér
upp stöðutákni þegar hann keypti
drusluna fyrir aðeins fimmpund,
og meðan hann lýsti af sjálfum-
gleði öllu þvi sem hafði verið at-
hugavert við hann og hann hafði
gétað bætt úr, gat Rósamunda
helgað sig eigin vandamálum. t
önnum sinum um morguninn
hafði henni næstum tekisl að
gleyma, að hún væri ef til vill
morðingi, og nú þegar þau óku
um hið kunnuglega landslag, þótti
henni hugmyndin hlægilegri en
nokkrusinni fyrr. Meðan Basil lét
móðan mása um gangstig eða
blöndunga reyndi hún enn að
komast til botns I vandamálum
sinum.
Sem snöggvast fylltist hún yfir-
þyrmandi skelfingu við tilhugs-
unina um hinar veigamiklu sann-
anir sem hlaðist höfðu upp gegn
henni. skelfingu sem virtist svo
fáránleg i þessu fagra veðri... en
næstum samstundis varð hún
þess vör að hún gat litið á sann-
anahrúguna sem ögrun, hvatn-
ingu til að takast á við erfiðleik-
ana og bjóða þeim byrginn. Þetta
hlaut að tákna að hún var i þann
veginn að verða heilbrigð aftur,
að hún var að ná sér aftur and-
lega. Rétt eins og það hefði verið
liður i sjúkdómi hennar að horfast
i augu við óþægilegar staðreyndir
— en til allrar guðslukku var hún
að ná sér og nú sat hún þarna i
bilnum i glampandi vetrarsól-
skini. Gráa pilsið og fallegu
svörtu skórnir veittu henni stuðn-
ing i einmana baráttu hennar
gegn sannanahrúgunni. Morð-
ingjar dubba sig ekki upp á þenn-
an hátt og taka ekki til kvöldmat
handa eiginmanni og sonum,
hugsa þvi síður um að fóðra
hunda nágrannans... Þetta var
allt svo dæmalaust ólikt henni.
sagði Rósamunda við sjálfa sig,
það hlaut þvi að fýrirfinnast ein-
hver önnur skýring. Jafnvel sag-
an um rika frændann i Ástraliu
hafði næstum verið trúverðugri,
þótt auðvitað yrði að fella Nóru
inn i hana lika og sömuleiðis
strákana úr skólanum hjá Pétri,
sem höfðu sagst hafa séð lik við
járnbrautarlinuna. Allt þetta fólk
— það virtist áfram um að skjóta
skuldinni á Rósamundu með
flóknum lygasögum. Einhver
leynilegur agent hefði getað mút-
að þeim undir þvi yfirskini að þeir
sýndu föðurlandsást með þvi að
þykjast hafa séð lik — en hvað um
Nóru? Hún var ekkert nema
miskunnsemin og virtist hvergi
falla inn i þessa fáránlegu sögu,
og hún var lika alltof ringluð til að
geta logið þegar það átti við. En
kannski hafði hún einmitt gert
það, kannski hafði aldrei verið til
þess ætlast að hún lygi fyrir
Rósamundu? Nei; hægan nú, ef
það væri nú Ned sem var erfing-
inn að áströlsku miljónunum og
alls ekki illi frændinn, tengdason-
ur systur Jessiar? En hvar kom
þá frænka Jessiar við sögu? En
nú var skáldkonan gersamlega
búin að gleyma þeirri röksemda-
færslu sem hafði flækt ættingjum
Jessiar i málið, og Basil sagði ,,er
það ekki?" i annað skipti, og það
minnsta sem hún gat gert var að
hlusta á hvað hann var að segja.
Það var hljóðið i bilnuin hans
sem tók hug hans allan og hann
vildi beina athygli Rósamundu
að, margs konar sjaldgæf og dá-
samleg hljóð sem öll sögðu hon-
um eitthvað sérstakt, þótt þau
væru öll eins i eyrum Rósa-
mundu. Hann virtist ánægður og
sjálfumglaður eins og móðir sem
státar af barni sem er nýbyrjað
að tala og heldur endilega að allir
aðrir hafi sama áhugann á þvi.
Þau höfðu ekið að heiman i
glaða sólskini. en þegar Basil
hleypti Rósamundu út fyrir utan
hús tengdamóður hennar, var það
augljóst að þokan var aftur að
leggjast að. Sólin skein ennþá en
birtan var farin að dofna og fljót-
lega myndi sólin lita út eins og
silfurlit skifa i þéttu gráu mistr-
inu, uns hún hyrfi alveg.
Það fór hrollur um Rósamundu.
Loftið var rakt og það var farið að
kólna. Hún flýtti sér upp eftir
malarstignum, lramhjá sigrænu
runnunum, hringdi dyrabjöllunni
feginsamlega, heyrði kunnuglegt
fótatak Jessiar nálgast.
— Ó, ungfrú Rósamunda, það
var indælt að sjá yður aftur. Gleði
gömlu þjónustustúlkunnar var
enn innilegri en endranær og
Rósamunda heilsaði henni ofur
hlýlega.
— Ég er lika fegin að sjá yður,
Jessie, sagði hún. — llvernig
gengur?
— Þakk fyrir, ágætlega, svar-
aði Jessie eins og hún var vön. —
Og hjá yður... Hún þagði við og
horfði rannsakandi á Rósa-
mundu. — Þér litið ekki sérlega
vel út, ungfrú Rósamunda, þér
eruðdálitið lásleg. Hafið þér ver-
ið veikar?
Ósjálfrátt gramdist Rósa-
mundu þessi athugasemd Jessi-
ar. Konu er alltaf meinilla við að
heyra að hún liti ekki vel út, en
einhverra hluta vegna virtust
þessi orð ekki aðeins gagnrýni, en
þau gerðu hana lika hrædda...
eyðilögðu þann frið og gleði sem
hún var annars alltaf vön að finna
til við komuna á þennan stað,
— Það er svo sem ekkert' að
mér, Jessie, sagði hún stutt i
spuna. — Ég var með flensuvott
Litla gula
hœrian sagði:
Hvað var húsið lika að
lenda?
Þota rakst á hús i lendingu
Morgunblaðið 3. janúar 1974.
BRIDGE
Belladonna
rankar við sér
Italir hafa lengi átt á að skipa
færustu bridgespilurum heims,
eins og þeir hafa hvað eftir annað
sannað, nú siðast á Evrópumeist-
aramótinu sl. haust. Italska
bridge-sveitin ,,Blue Team" er
vafalaust sterkasta bridge-sveit
sem um getur og það sannaði hún
rækiléga hér um árið þegar hún
gersigraði hina frægu bandarisku
..Dallasása".
Tveir þeirra sem i ,,Blue
Team"-sveitinni voru, þeir Bella-
donna og Garozzo, eru i reynd at-
vinnumenn, einbeita sér alger-
lega að bridge-spilinu. Spilatækni
þeirra er einkum viðbrugðið, en
þeir, og þá einkum Belladonna,
dotta stundum við spilaborðið og
leika þá af sér, en eru þá oftast
fljótir að ranka við sér eins og
Belladonna gerði i þessu spili i
einviginu við „Dallasásana".
S. A 10872
H.A 109853
T. 10
L.K
S. 5
H.KG72
T. 965
L.98762
S. KD9643
II. 64
T. G83
L.D4
S. G
H.D
T. AKD742
L.AD1053
Sagnir: Suður gefur. Hvorugir
á hættunni.
Suður Vestur Norður Austur
Belladonna Garozzo
1. L. pass 1 II. 1 S.
3. T. pass 3 G. pass
4 L. pass 4 S. pass
5 I.. pass 6 T. pass
Vestur lét úr spaðafimmu,
Belladonna tók með ási blinds og
lét aftur út spaða, sem hann
trompaði með tvisti, en Vestur
yfirtrompaði með tigulsexu og lét
út tromp. Hvernig fór Bella-
donna, sem hafði dottað stundar-
korn og þvi ekki heyrt spaðasögn
Austurs, að þvi að vinna samt
sem áður hálfslemmuna i tigli?
Svar::
Það er kannski of djúpt tekið i
árinni að Belladonna hafi beinlin-
is dottað við spilaborðið og þvi
ekki heyrt yfirboðssögn Austurs,
einn spaða, en hann hélt a.m.k.
þannig á spilunum að ætla verður
að hann hafi gleymt henni — og er
það reyndar ekki ótrúlegt þvi að
hann e'r oft furðu viðutan, en er
venjulega fljótur að ná sér á strik
aftur.
Sé þetta haft i huga er ekki
nema eðlilegt að hann reyndi
fremur að trompa spaða (til þess
að komast sjálfur inn) en hjarta.
En með hliðsjón af spaðasögn
Austurs, hefði hann átt að taka á
laufakónginn siðan á hjartaásinn
og trompa hjarta heima, trompa
lauf i borðinu og láta enn út hjarta
frá blindum. Trompi Austur með
tigulgosanum, yfirtrompar Suður
með drottningunni og Vestur fær
aðeins slag á tigulniuna.
En spilið fór sem sagt á aðra
leið. Þegar Belladonna rankaði
við sér og sá hvaða skyssu hann
hefði gert. fór þvi fjarri að hann
léti hugfallast. Hann tók á frispil-
in sin i laufi og trompi, og þegar
siðasta tigultrompinu er spilað
kemst Vestur i kastþröng i þess-
ari stöðu:
II. A109
11.KG L.9 S.K 11.64
11.D T.7 L.5
Vestur kastar af sér hjarta i
tigulsjöuna i þeirri von að Austur
eigi hjartadrottningu, en við það
verður hjartatia blinds frispil. Og
ekki má hann kasta af sér laufa-
niunni. Þá stendur laufafimman
fyrir sinu.
Ein þraut —
tvœr lausnir
Bandariski bridgemeistarinn
Jeff Itubens bjó til eftirfarandi
bridgeþraut og birti, en varaði sig
ekki á þvi að til er önnur og ein-
faldari lausn á henni en hann ætl-
aðist til að menn l'yndu.
S. AK8743
11. G98542
T. 3
L. —
S. D
II.—
T. AI) 108754
L. AD1097
S. 9652
II.D763
T. K9
L.643
S. G10
11. AK10
T. G62
L. KG852
Það fylgdi þrautinni að sagnir
hefðu verið þessar, Suður gefur:
Suður Vestur Norður Austur
1 G. 3 T. 4 T. pass
4 II. 5 L. 5 II. pass
pass 6 L. 6 11. pass
Gert er ráð l'yrir að Vestur láti
út laúfaás og þá spurði Rubens:
Hvernig átti Suður að fara að þvi
að vinna hálfslemmu i hjarta
hver sem vörnin verður? Og hæla
má annarri spurningu við, þar
sem spurning höfundarins var
ekki einhlit: Hvaða tvær leiðir er
hægt að fara til að standast hálf-
slemmuna?
FELAG (SLEHZKRA HLJOMLISTARMAIA
' . '■''v f' ***■'?'•',. ■"
útvegarjyður hljóðfæraleikara l v
- ■<>&. MjómsvHtír við hverskonar tækifœri
Vinsamlegast hringið í 2ÖZSS milli kl. 14-17
SÚLÓ-
eldavélar
Framleiði Sol.o-eldavélar af mörgum stærðum og gerð-
um, — einkum liagkvæmar fyrir sveitabæi, sumarbúslaöi
og báta.
— Varahlutaþjónusta —
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa eldavéla
f.vrir sma-rri báta og litla sumarbústaði.
i;li) avklaverkstæði
ÍÓIIANNS I II. KRISTJANSSONAR H.F
KLEPPSVEGI 62. - SÍMI33069.