Þjóðviljinn - 16.06.1974, Page 8

Þjóðviljinn - 16.06.1974, Page 8
8 SÍBA — ÞJÖBVI1.JINN RWHn«af(ltr 1«. jí*i 1974 Þá var síldin í fullum gangi Olafur Aðalsteinsson er bílstjóri hjá Landsímanum á Húsavík. Hann fæddist 17. júní 1919 á ísólfsstað á Tjörnesi, en ólst upp frá átta ára aldri á Svalbarðs- strönd. Uppkominn settist hann að á Húsavík og stofnaði þar heimili. Hann hafði eftirfarandi um lýð- veldisstofnunina að segja: — Ég man nú litið eftir þjöð- hátíðardeginum sjálfum, enda þykir mér liklegast að ég hafi verið á sjö þann dag. Þá voru sildveiðarnar i fullum gangi og sildin gekk snemma sumars fyrir Norðurlandi. En ég tók þátt i lýð- veldiskosningunum og man vel eftir þeim. — Hvernig er að eiga afmæli 17. júni? — Það er alveg ágætt. Hingað koma vanalega margir gestir þann dag, siðan ég fór að vinna i landi. Það mæðir auðvitað mest á konunni, sem verður að hafa fyrir öllu, en ég fæ ánægjuna. — Hafa þær vonir ræst, sem bundnar voru lýðveldisstofnun- inni? — Ja, viljum við ekki vera sjálfstæðir? Það eru nú reyndar skiptar skoðanir uppi um það núna, hvort við séum það, eða er ekki svo? ráa Fallegt veður í Flatey þennan dag Lára Gunnarsdóttir, húsmóðir á Húsavík, er fædd og uppalin í Flatey á Skjálfanda. Hún er fædd 17. júní 1934, og hefur því orðið tíu ára á þjóðhátíðar- daginn 1944. Lára var spurð hvað hún myndi helst frá þeim degi. — Það er nú ekki mikið, sem ég man eftir þá. Að visu man ég að það var mjög fallegt veður i Flat- ey þennan dag og allir i hátiðar- skapi. En ég minnist þess ekki að hann hafi verið ýkja ólikur öðrum dögum. Ég man hinsvegar eftir þvi, að fólk kom saman, meira en vant var, i tilefni af lýðveldis- stofnuninni, og þá sérstaklega á kosningadaginn, við þjóðarat- kvæðagreiðsluna. 1 Flatey var mjög góð kosningaþátttaka eins og viðast hvar. En þjóðhátiðar- dagurinn er alltaf merkisdagur hjá þjóðinni, ekki hvað sist fyrir það, að hann er afmælisdagur Jóns Sigurðssonar. ráa Höfum aldrei haft þaö betra en nú Sigurvin Guðbjartsson er hafnarvörður í Bolungar- vík, fæddur þar og uppal- inn. Hann er fæddur 17. júní 1929 og hafði þetta að segja um þjóðhátíðardag- inn 1944: • — Ég man nú ekki eftir neinu sérstöku þennan dag, þar sem ég Oft getur verið skemmtilegt að heyra fólk segja frá liðnum atburð- um og rif ja upp gamlar minningar. Okkur datt i hug að slá á þráðinn til nokkurra manna, sem lifðu stofnun Lýðveldisins 17. júni 1944. Mann- talið var tekið fram úr hillunni og flett upp á nokkrum Islendingum, sem eru fæddir 17. júni og tóku þvi þátt i lýðveldisstofnun á afmælis- degi sinum. Viðbrögðin voru misjöfn eins og gengur,- hjá sumum brast minnið að einhverju leyti, og aðrir vildu litið láta eftir sér hafa, þótt af nógu væri að taka. Virtist það algengt að menn vildu litið flagga afmælis- degi sinum og jafnvel leyna honum af fremsta megni. Árangur spjallsins við afmælis- börn 17. júni birtist hér á siðunum. Eftirminnilegur afmælisdagur var þá i sveit i Skálavik i Reykja- jafðarhreppi, nema þvi að það var gert alveg sérstaklega vel við mig þennan dag og haldið veglega upp á fimmtán ára afmælið mitt. Ég fylgdist auðvitað með hátið- inni á Þingvöllum i útvarpinu, það gerðu allir i sveitinni. A Bol- ungarvik voru aftur mikil útihá- tiðarhöld, en þangað komst ég ekki, enda slæmar samgöngur á þeim tima, og ekki auðhlaupið að komast á milli. Ég man hinsvegar vel eftir kosningunum. Það var mjög góð kosningaþátttaka og geysiiegur áhugi á þeim þarna. Ég held að það hafi allir kosið, sem það máttu. Ég minnist þess lika, að fólk vakti langt fram eftir og fylgdist með kosningatölum. — Hvernig finnst þér hafa tekist til með islenska lýðveldið? — Nú, bara framar öllum von- um. Það voru nokkrir, sem voru tortryggnir á að við gætum þetta, voru hræddir um að við hefðum ekki bolmagn til að vera sjálfstæð þjóð. En ég held að það hafi að flestu leyti ræst vel úr fyrir okk- ur, og Islendingar sannað það, að þeir gætu spjarað sig á eigin spýt- ur. Við höfum t.d. aldrei haft það betra en nú. — Hvernig finnst þér að eiga afmæli 17. júni? — Það hefur einn mjög stóran kost i mfnum augum. Þá er nefni- lega alltaf fridagur. ráa. Þaö skiptast á skin og skúrir En lífið gengur svo sem alltaf sinn vanagang María Eliasdóttir er fædd 17. júni árið 1909, á Vestfjörðum, en flutti til Reykjavikur fyrir alliöngu. Tókst þú þátt i hátiðahöldun- um 1944? ,,Ég var nú komin hingað suður þegar lýðveldið var stofnað, og hér komst enginn hjá þvi að vera þátttakandi á einn eða annan hátt. Maður dróst svona inn í stemminguna óafvitandi og varð eins og aðrir gagntekinn af þvi mikilvæga skrefi, sem þjóðin var að stiga.” Hafa vonirnar ræst? ,,Já, já, mér finnst stofnun lýðveldisins og þróun þess hafa staðið fyrir sinu á allan hátt. Lifið gengur sinn vanagang, vel og iila til skiptis, en mér virðist á öllu að þjóðfélagið tryggi hverjum og einum mannsæm- andi lif, og það er svo sannar- lega fyrir öllu. A meðan allir komast af veitir þjóðfélagið það öryggi, sem hægt er að krefjast af þvi. Annað er svo, hvort það veitir öllum landsmönnum þau þægindi, sem þeir gera krcfur til.” En hvað um nútimann, höfum við siglt i strand? „Nei, það hefur nú oft verið erfiðara en þetta. Velmegunin hefur sennilega sjaldan verið meiri eins og raunar sést á inn- kaupum og lifsháttum al- mennings. Maður hefur séð það svartara, og ég skil ekki þessar eilifu kvartanir yfir dýrtið og hækkunum. —gsp Vantar fólk í vinnu í Garðinn Bjarni Guðniundsson vinnur við saltfiskverkun hjá Gauksstöðum h.f. suð- ur í Gerðum á Reykjanesi, en hann er búsettur þar á- samt f jölskyldu sinni. Það var síðla kvölds að náðist í Bjarna, en hann var þá að koma úr aðgerð, og sagði nóga vinnu í Garðinum; það vantaði helst fólk þangað til starfa. Hann er annars ættaður norðan úr Strandasýslu og fæddur þar 17. júní 1919. Hann mundi vel eftir lýðveldis- stofnuninni 1944: — Ég átti þá heima i Drangs- nesi við Steingrimsf jörð i Strandasýslu, og það var heldur dauft yfir þjóðhátiðinni þar; maö- ur komst ekkert i burtu, þvi veg- leysur voru miklar og erfitt að komast. Nú, maður hlustaði auð- vitað á hátiðardagskrána i út- varpinu eins og allir aðrir og fylgdist með þvi sem fram fór á Þingvöllum. — Voru þá engin hátiðarhöld i grenndinni, sem fólkið i Drangs- nesi gat sótt? — Það var að visu skemmtun á Hólmavik þennan dag, og þangað fór ég með bát seint um kvöldið, en þá voru öll hátiðarhöld búin. Ég komst þó á ball þar innfrá og þar var ágæt stemmning og ánægjulegt að koma þangað. — Hvernig finnst þér að eiga af- mæli 17. júni? Muna fleiri eftir þvi en ella? — Nei, ég held að það skipti engu máli hvort maður á afmæli þann dag eða einhvern annan. Samt er það mjög ánægjulegt þennan dag, að allt landið heldur upp á afmælið með manni. — Hvað viltu segja um hin ár- legu hátiðarhöld 17. júni, svona almennt? — Þau hafa reyndar stundum verið hálfömurleg. Ég hef tvisvar verið staddur i Reykjavik á 17. júni, og sá þá ýmsa hluti, sem ég vildi helst hafa sloppið við að sjá. Ég vona bara að vel takist til með hátiðarhöldin núna og þá ekki sið- ur með hátiðarhöldin i tilefni af 1100ára afmælinu. Það væri mjög leiðinlegt ef eitthvað yrði til að setja blett á þau. ráa Svona pylsu- og brenni- vínshátíð Kristmann Guðmunds- son, gjalkeri hjá Mjólkur- búi Flóamanna á Selfossi, er alinn upp í Eyði-Sandvik í Sandvíkurhreppi í Flóa. Hann er fæddur 17. júní ár- ið 1939, og við spurðum hann hvort hann ætti ein- hverjar minningar frá lýð- veldisstofnuninni 1944. — Ég var nú ekki hár i loftinu þá, aðeins fimm ára grmall, svo það er heldur litið sem ég man eftir henni. — Fórstu á Þingvöll? — Nei, ég var heima i Eyði- Sandvik, en það fór samt hópur riðandi fólks þaðan úr sveitinni á Þjóðhátiðina. Þá voru ekki Ibflarn- ir eins og nú er og samgöngur miklu stirðari. En ætli hún hafi ekki verið, hátiðin þá, svipuð og þær gerast núna á 17. júni, svona pylsu- og brennivinshátið, ekkert nema glaumur og glys. — Nú voru bundnar miklar von- ir við lýðveldisstofnunina, hafa þær ræst heldurðu? — Já, það ætla ég, svona að mestu, þó kannski ekki að öllu leyti, en við skulum ekkert ræða það. ráa Skemmti- legra aö hafa innlendan þjóö- höföingja Margrét Árnadóttir, hús- móðir á Hellissandi, er fædd 17. júní 1929. Hún varð 15 ára á þjóðhátíðar- daginn 1944, og við spyrj- um hana hvað henni sé minnisstæðast í sambandi við lýðveldisstofnunina. — Ég man nú ekki mikið eftir þeim degi, ég var aðeins fimmtán ára og var langt uppi i sveit, fjarri ölium hátiðarhöldum. Ég var þá á Stað á Reykjanesi á Ströndum og ég man eftir þvi að á þjóðhátiðardaginn var hringt kirkjuklukkunum á Stað, en þá samhringdu allar kirkjuklukkur landsins. Svo fylgdist maður náttúrulega með hátiðarhöldun- um á Þingvöllum i útvarpinu. — Manstu eftir lýðveldiskosn- ingunum? — Já, ég man vel eftir þeim. Ég held að það hafi verið 100% kjör- sókn hjá okkur þá. Þá kusu bara allir, það var svo mikill hugur i fólki þá. — Kusu þeir lika, sem ekki voru rólfærir? — Ég man eftir einni gamalli konu, sem haföi verið rúmliggj- andi i þrjú ár, hún hafði aldrei kosiðáður, ekki til Alþingis, en ég held hún hafi beðið sérstaklega um að fá að kjósa i þetta skipti, og hún fékk að kjósa þar sem hún lá. — Hvernig finnst þér hafa ræst úr lýðveldinu? — Mér finnst bara hafa ræst vel úr þvi. Það er lika miklu skemmtilegra að hafa innlendan þjóðhöfðingja, heldur en danska kónginn. ráa Afmælisbörn 17. júní tekin tali og spurö um stofnun lýöveldisins 1944 —

x

Þjóðviljinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.