Þjóðviljinn - 13.07.1974, Blaðsíða 9

S SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 13. júll 1974.
Laugardagur 13. júli 1974. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 9
Stelpur á stuttpilsum
og strákar í stælbuxum
Bæjarlífið í ferðamanna-
miðstöðinni Akureyri hefur
löngum verið nokkuð frá-
brugðið því, sem annars
staðar gerist. Þar virðast
menn hjálpa sér sjálfir, og
reisa blómlegan iðnrekstur.
Sunnlendingum finnst
gjarnan, að Akureyringar
líti stórt á sig. En það ber að
hafa í huga, að þeir hafa
efni á að stæra sig. Þeir
hafa f ramkvæmt hluti, sem
aðrir hafa ekki gert, og kot-
búskapur virðist óþekkt
hugtak. Engri rýrð má þó
kast á kotbúskapinn. Ef-
laust er hann síst lakari en
hinn og jafnvel öllu
heilbrigðari; en Akureyring-
ar setja markið ævinlega
hátt og ná því, en það er
meira en sagt verður um
ýmsa aðra.
Það er ýmislegt á döfinni hjá
Akureyringum um þessar mundir.
bannig er t.d. búið að taka frá
þriggja hektara lóð undir eins kon-
ar norðlenskan Reykjalund, þar
sem sett verður á stofn vinnuheim-
ili fyrir ýmis konar sjúklinga og
eldra fólk. Fiskkassaverksmiðja á
að risa á vegum rikisins á Akureyri
innan tiðar, skiða- og sleðabrekku á
að útbúa i hjarta bæjarins, 9000
manna ibúðahverfi hefur verið
skipulagt og margt fleira má taka
til, sem talað er um að götuhornum
Akureyrar um þessar mundir.
Hér i þessari opnu verður þó ekki
sinnt um verklegar framkvæmdir,
heldur birtar myndir af bæjarlifinu
á sumardegi, en það er um margt
sérstakt og frábrugðið þvi, sem
Reykvikingar eiga að venjast.
og svo fullt af ferðamönnum setja ríkan svip á
Akureyrarrúntinn á sólbjörtum sumardegi
MÁL OG MYNDIR: GUNNAR STEINN
Enginn vafi leikur á, að hvergi á tslandi eru Ibúar bæjarfélags áhuga samari um garð- og gróðurrækt en á Akureyri. Mönnum þykir ekki ó-
nauðsynlegra að hirða ióðina vel en aö gera fokhelt. Allir viröast samtaka um fegrun bæjarins, en ýmsu er þó gleymt, sem ekki er siöur árið-
andi en „græna byltingin”. Þannig hafa Akureyringar t.d. alveg gleymt að huga aö hinni fallegu Glerá, sem rennur I gegnum bæinn, en hún virö-
ist ekki þjóna öðrum tilgangi en að vera skólpleiðsla fyrir stærstu fyrir tæki staðarins. — A næstu slðu eru myndir af Glerá og fleiri stöðum, þar
sem framkvæmdir þyrftu að hefjast eða eru fyrirhugaðar.
A sólskinsdögum er skrúögaröurinn á Akureyri sóttur heim af mörgum
bæjarbúum og ferðamönnum. Þessi var greinilega innfæddur, þvl hann
virtist þekkja hvern krók og kima og hafði efni á að bera sig manna-
lega.
ptn*!** Æ
TLm»tri
BiOMSBODIN

wmm
’kVirlíV

Hún var brún og hraustleg þessi akureyrska mær. Eftir árangurslaus-
ar tilraunir til aðná af sér húfugarminum, gafst hún upp, stakk puttan-
um upp I sig og lagöi af staö I biómakönnun I skrúðgarðinum.
Paradls barna og fullorðinna á Akureyri hlýtur að vera skrúögarður- Þau skreyta sjálf múrveggina sem umlykja róluvöllinn. Eins og sjá má eru myndskreyt-
inn. Þar eru ræktaðar allar plöntur, sem finnast á islandi, og er enginn ingarnar hinar margvlslegustu, enda „einasta stolt þeirra, sem höfundarréttinn eiga”,
vafi á að af þeim sökum er garöurinn einstakur I sinni röð. sögöu þessir strákar og sögðust kæra sig kollótta um mynd - og ljóölist.
Sennilega verður seint sagt um krakkana og unga fólkið á Akureyri, að
þaö sé „sveitó”. Þvert á móti virðist einkennandi á götum bæjarins,
hve stift fyrirmælunum frá Paris er fylgt, og enginn virðist leyfa sér að
brjóta þær reglur, sem tískuheimurinn setur.
Honum leist ekkert á ljósmyndarann þessum snáða og tók á rás, um
leið og vélinni var lyft. En litlu fæturnir voru ekki nógu snöggir að
þessu sinni, og hvort sem honum likar betur eða verr, fær Stubbur
mynd af sér „I blaöi”.