Þjóðviljinn - 11.05.1975, Blaðsíða 24

Sunnudagur 11. maí 1975.
Kristín: Bónusinn spennandi.
DWÐVIUINN
Lina: Mest húsmæöur i fiskinum.
O
FRÁ NESKAUPSTAÐ:
í frystihúsið
sem komið er í fullan gang að nýju
eftir þriggja mánaða framleiðsluhlé í vetur
Litið
inn
Már verkstjóri: farinn aö venjast náttúruhamförum!
Vinna var i fullum
gangi i frystihúsinu i
Neskaupstað þegar
blaðamaður Þjóðviljans
leit þar inn á dögunum,
enda einn togaranna ný-
búinn að landa og húsið
fullt af fiski. Þetta
frystihús, sem upphaf-
lega var byggt 1947 og
þá fyrst óg fremst fyrir
Enn er eftir aö steypa og járn-
benda þá útveggi frystihússins
sem brotnuðu i snjóflóðinu i
vetur, þe. veggi vélasalarins, og
verður það verk hafið innan
skamms. Allir aðrir veggir húss-
ins stóðust áhlaupið, enda sér-
staklega rammbyggðir á sinum
saltfisk, er óvenju vist-
legt og nærri heimilis-
legt, nýbúið að gera það
upp eftir nýjustu kröfum
nútimamarkaðar, en
samt hefur það haldið
einhverju af þessum
gamla, góða, hlýlega,
hvernig i ósköpunum
sem þeim hefur nú tekist
að sameina þetta tvennt.
tima, þegar reiknað var með salt-
fiskstöflum á hverri hæð. Að
sögn Ólafs Gunnarssonar
framkvæmdastjóra Sildarvinnsl-
unnar hf., sem rekur frystihúsið.
hafa breytingarnar kostað um 70
miljónir króna. Meginhluta
þeirra stóð til að gera hvort sem
var, þótt sjálfsagt hefði verið val-
inn til þeirra heppilegri timi en
einmitt þessi i vetur, sem kostaði
þriggja mánaða framleiðslu-
stöðvun í húsinu.
Niðurlagningin tók
við vinnukraftinum
Auk frystihússins rekur Sildar-
vinnslan hf. útgerð þriggja skipa,
sildarsöltunarstöð, saltfisk verk-
un, bræðslu, sem eyðilagðist að
mestu I flóðinu sem kunnugt er,
og niðurlagningarverksmiðju,
sem er til húsa i nýjum sal upp á
lofti I frystihúsbyggingunni.
Þegar framleiðslan i frystihús-
inu lagðist niður i vetur kom það
helst niður á konunum atvinnu-
lega, þar sem karlmennirnir
fengu vinnu við að rifa úr bræðsl-
unni, hreinsa rusl osfrv. Þó varð
ástandið ekki eins slæmt og mátt
hefði ætla, þvi niðurlagningar-
verksmiðjan hélt áfram vinnslu
og gátu margar kvennanna fengið
Framhald á 22. siðu.
Þrotlaust starf frá
morgni til kvölds
— Vist er þetta þrotlaust starf
frá morgni til kvölds, en ég hef
alltaf haft gaman af aö vinna!
Þetta sagði Jóna Armann,
önnur sveitakvennanna tveggja
sem vinna i frystihúsinu i Nes-
kaupstaö. Hin er systir hennar,
Jóhanna Ármann, en þær búa á
Skorrastað, 5 km frá bænum,
Jóhanna á garnla Skorrastaöar-
býlinu, en Jóna á nýbýli. Báöar
hafa stundað atvinnu i bænum
með búskapnum i 20 ár.
Sveita-
forkar í
fiskinum
— Við höfum farið ailavega á
milli, sagði Jóna. Labbað, hjól-
að og stundum verið fluttar, en
núorðið keyrir Jóhanna okkur.
En oft höfivm við lent i ófærð og
átt i erfiðleikum með að kom-
ast.
Hún hlær bara að spurning-
unni um hvernig hún komist
bæði yfir verkin heima á býlinu
og vinnuna.
— Það er ekki meira fyrir
mig en systur mina. Nú, eða
hinar konurnar. Það eru yfir-
leitt allar konur sem vinna hér
með heimili.
Jóna segist vinna verkin á
kvöldin, nóttunni eða á sunnu-
dögum, td. alltaf baka og elda á
kvöldin. Þau hafa i mörg ár
verið að byggja upp nýbýli,
hjónin, og þvi orðið að vinna
mikið. Fyrst voru þau mikið á
vertiðum fyrir sunnan, en siðar
reyndist heppilegra að hún ynni
I Neskaupstað og fyrstu árin
segist hún ekki hafa unnið þar á
sumrin.
—"Ég á einn son, sem nú er
uppkominn, og var oft með börn
i sveit á sumrin, segir hún. Við
höfum alltaf verið með kindur
og ekki verið bundin af kúm, en
nú erum við lika komin með
kálfa.
— Hefur ykkur ekki komið til
hugar að hætta búskapnum,
setjast að i bænum og vinna hér
bæði?
— Aldrei. A.m.k. ekki siðan við
byrjuðum á þessu fyrir alvöru.
En auðvitað er þetta mikið
starf. Það verður fólk að hafa
sem ætlar að koma sér ein-
hverju upp sjálft i sveit. Og nú
er þetta á uppleið hjá okkur, svo
það hefur verið til mikils að
vinna.
Mjólkaöi áður en hún fór i
vinnuna!
Jóhanna á Skorrastað á sex
börn.
— Auðvitað hefði þetta ekki
gengið nema af þvi að ég hef
notið móður minnar, sem hefur
verið á hemilinu hjá mér, segir
hún.
Hún segist vinna mest á heim-
ili sinu á helgidögum og á nótt-
unni. Búið er með 80 kindur og
20 kýr og hér áður fyrr mjólkaði
Jóhanna sjálf áður en hún fór i
vinnuna á morgnana og eftir að
hún kom heim á kvöldin.
— Þá var maður friskari og
fór fyrr á fætur, segir hún. En
nú sér eiginmaðurinn um mjalt-
irnar.
— Er þetta ekki alltof mikil,
jafnvel óþarflega mikil vinna?
— Þetta er alltof mikið vinnu-
álag, viðurkennir Jóhanna. En
búið hefur ekki verið nógu stórt
til að við kæmumst af þetta
mörg án þess að sækja lika
vinnu utan þess. Núna seinni ár-
in geri ég þetta til að hjálpa
krökkunum minum til að læra.
Það er dýrt fyrir nemendur utan
af landi að sækja framhaldsnám
fyrir sunnan.
En þetta er svosem ekki ann-
að en flest verkafólk má hafa:
óskapleg þrælkun.
—vh