Þjóðviljinn - 14.03.1976, Qupperneq 21

i r i n ia/.i r
M í I
Sunnudagur 14. marz 1976 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 21
Sköpun
vatnanna
SKÓLI VÖKVANNA — Hvað gerir þú við það sem I þér
sekkur?
— Létti það um þá þyngd mina sem það ýtir burt!
Uppruni lögmáls — Það er ekkert að marka prófið: það
er jafnhátt i öllum glösunum!
— Við ausum fjöllin vatni og skýrum dalina
með idýfingu...
— Til vinnu! Ilér er teikningin af ræsakerfinu!
glens
Marteinn kaupmaður þekkti
alla i plássinu eftir löng viðskipti.
Þar af leiðandi þekkti hann lika
Andrés, þennan sérstæða en frið-
samlega mann, sem bjó i litlu og
léleeu herbergi i einum af verstu
hjöllum þorpsins. Andrés lifði af
tilfallandi vinnu og var sannar-
lega enginn dýrkandi veraldlegra
verðmæta.
Einn daginn kom hann inn i
verslunina til Marteins og keypti
sér bita af skroi. Spuröi svo i leið-
inni:
— Þú getur vist ekki látið mig
fá tóman vindlakassa, kaupmað-
ur góður?
— Jú, jú. En hvað ætlarðu að
gera við hann, Andrés? Ertu að
flytja af landi brott, eða hvað?

— Veistu það, elskan, að i nótt
dreymdi mig að ég væri i ástar-
leik með Tony Curtis.
— Jæja já! Sá held ég hafi verið
feginn þegar hann fattaði að það
var bara draumur!

Lisa kom heim klukkan tvö eft-
ir m iðnætti i skýjunum af
hamingju og kampavini. Hún
vakti vinkonu sina og sagði:
— Ég er trúlofuð. Hann hefur
allt sem hugurinn girnist: lúxus-
einbýlishús, bil, lystibát, fjár-
magn i fúlgum og lélega heilsu...

Maddi vinnumaður var eins og
ævinlega i hugsýkiskasti yfir
ömurlegum örlögum sinúm. Nú
stóð hann enn einu sinni við af-
greiðsluborðið i apótekinu og
spurði hvað hann þyrfti að greiða
fyrir þrjú grömm af arseniki.
— Það eru eitthvaö um fimm
hundruð krónðr, sagði apótekar-
inn.
— Ég á ekki fyrir þvi, fjanda-
kornið! Það er vist ekki annað aö
gera en að reyna að rölta heim og
halda þetta út eitthvað lengur!

Þegar Henrý gamli Ford dó
reyndi hann að komast inn um
hlið himnarikis. Þegar þangað
kom sat gamall maður fyrir utan
hliðið og ruggaði sér i gömlum
ruggustól.
Ford settist hjá manninum og
spurði kumpánlega:
— Hver eruð þér, má ég spyrja?
— Ég er gamli Adam.
— Ó, I see — ég er Henry Ford.
Þekkið þér mig ekki? Ég fann upp
bilinn.
— Hm. hr. Ford. úr minu rifi
skapaði guð konuna!
— Uss, það er léleg tækni!
Dauðleg, forgengileg, gamal-
dags...! Nei, sjáðu til, bilarnir
minir fylgjast með timanum —
loftræsting. bættur fjaðrabúnaður
frá ári til árs. Þeim er ekið um
allan heim.
— Heyrðu mig nú, hr. Ford,
sagði Adam. — Ég skal veðja við
þig um að á þessu andartaki eru
fleiri að notfæra sér mina upp-
finningu en þina! •
ADOLF J.
PETERSEN:
VÍSNAMÁL
Já, öllu saman
stakk hann
ofan fyrir bakkann
Það var i tið ólafs Stephansen
á Leirá, að þar kom gestur, en á
eftir kom hann á næsta bæ og
varspurður þar, hvað lögmaður
hafi verið að vinna, hann
svaraði:
Ekki sá ég hann iðja par
a svo væri snilli,
liann var að strjúka hendurnar
ug liló svo smátt á milli.
Er Gisli Magnússon var
biskup á Hólum og Hálfdán
Einarsson var þar skólameist-
ari. var athöfnum þeirra á vök-
unni lýst þannig:
llálfdán kembdi i holunni,
húsfrevjan var að spinna.
liiskup svaf i sænginni
sitt hefur hver að vinna.
Þekkt rimnaskáld á sextándu
öld, var Þórður Magnússon á
Strjúgi i Langadal,, hann kvað
svo:
lilindar margan blekkt lund,
hlandast siðan vegs grand,
reyndar veröur stutt stund
að standa nái ísland.
Magnús Jónsson prúði
(1525-1591) kveður svo i man-
söng fyrir þriðju Pontusrimu:
Mega það allir augum sjá,
sent eru aö visu hyggnir menn
Vort mun land ci lengi stá
liðinn þess ég hlóma kenn.
Þvi skal hugsa hver mann til
Itann af guði skapaður er,
l'öður sins landi vist i vil
að vinna til gagns það þörf
til sér
Hér gætir nokkurrar svart-
sýni hjá báðum höfundum en
Þórður getur brugði á léttara
hjal, viðurkennir að hann hafi
legið á hleri og segir svo: i
Mæðgnasennu.
A Ijóranum var litill skjár
lagði ég þar við eyra,
i rnyrkri sátu rnæðgur þrjár
inargl var gantan að heyra.
Mæðgurnar hafa að likum
orðið hans varar, þvi siðar i
sömu rimu segir hann:
Við skulurn ekki hafa hátt
hér er margt að ugga.
fcg hef heyrt i alla nátt
andardrátt á glugga.
Stefán Stephensen amtmaður
(1767-1820) hefur vist ekki haft
mikið álit á Birni bróður sinum
ef rétt er hermt og hann kveður
svo um:
iloimskaii rik i huga flaut
hér á landi bjó hann.
Kálfur siglrii, kom út naut
kusi lilöi og dó hann.
Erfiljóð og grafskriftir voru
mjög i tisku frá þvi á miðri
átjándu öld og allt fram á þá
tuttugustu. Þórður Sveinbjörns-
son dómstjóri (1786-1856) orti
erfiljóð eftir séra Þorstein
Helgason i Reykholti, en þegar
Jon Þorleifsson á Snældubeins-
stöðum hafði lesið það, varð
honum að orði:
Þorður orkti þokuljóö
ÞorsU-in eftir séra.
Meiningin var máski góö
þó mætti betri vera.
Séra Sigurður Sigurðsson
(1774-1862) pr. á Bægisá og
kendur var við Kelamálin i
Þverbrekku i öxnadal, varð
siðar prestur á Auðkúlu, jarð-
setti bónda þar er hann hafði átt
i brösum við og las yfir honum
eftirfarandi:
Þú liggur þarna laufaver.
lagður niður i gral'arhver.
meira eg ekki þyl ylir þér
þú þrjóskaöist við að gjalda
mér.
Sálmaskáld hafa allmörg
verið uppi og orkt sálma er
sumum linnast misjafnir aö
gæðum. on biskupar hvöttu
menn til þess og framleiddu þa
sjálfir. Séra Grimur Bessason
er var prestur i Hjaltastað i
Múlaþingi var skáldmætur vel
en sagður nokkuð grófur i tali.
Eitt sinn bað Finnur Jónsson
biskup Grim að gera sálm utaf
tiltekinni dæmisögu i
ný ja-testamentinu. Grimur
byrjaði salminn svona:
l udarlegur var andskotiun
er liann fór i svinstötrin.
Öllu sainan stakk hann
ofan fyrir bakkann
helvitis hundurinn.
Sagt er að biskup hali beðið
Grim að hætta sálmagerðinni.
Þetta er limruháttur hjá Grimi
sem gæti farið vel i sálmabók-
um. að minnstakosti til jafns við
poppsálma nútimans. en Sveinn
Sölvason (1722-1782) lögmaðurá
Möðruvöllum var ekki sáttur
við menn sem brevttu bragar-
háttum og segir:
Þeir með hreyttuni hragarhátt-
u.in
hlendið gera málið vort
og liirða ei neitt unt hvaðan
úr áttuiu
hrifsað er i orðaskort.
Gjárnar i Þingvallahrauni eru
viðsjárverðar. það mátti Eggert
Ólafsson varalögmaður revna
er hann missti hest ofani all-
djúpa gjá i þvi hrauni. Klárinn
náðist upp en Eggert kvað:
Her eru gjár og i þeim ár.
auka fár þeint reisa,
l'ndir stár þar dökkur dár
djöfullinn grar og eisa.
Leirkalla visur Hallgrims
Péturssonar eru að likum morg-
um kunnar. Hallgrimur haföi
grun um ur hverju hann var
gerður og kannaðist við það
Skyldir eruin við skeggkarl
t\ eii
skaiiiml mun aút aö velja
Okkar heggja efni er leir
ei þarf lengur telja.
Einu eg inisinun okkar fann
ef aföll iiokkur skerða.
fcg a von. en ekki hann
aftur heill að veröa.