Þjóðviljinn - 11.07.1976, Síða 20

Þjóðviljinn - 11.07.1976, Síða 20
Sunnudagur 11. júli 1976 Fyrir skömmu var hér á ferð á vegum Alþýðuorlofs ferðamannahópur frá Sovétríkjunum, sem út af fyrir sig eru engin sérstök tíðindi á þessum miklu túrismatímum. En ferða- menn þessir, tæplega tutt- ugu talsins, voru frá Kasan, sem er aðalborgin í sjálfstjórnarlýðveldi tartara í evrópska hluta Rússlands austanverðum. Kasan er við Volgu á þeim slóðum þar sem þessi mikla móða beygir til suð- Fararstjórinn, Kobelef, er hér lengst til vinstri Tartarar sækja Island heim urs, íbúar um miljón. Er líklega óhættað fullyrða að ekki hafi fyrr komið hing- að til lands jafnstór hópur úr þeim stað eða af þeirri frægu þjóð törturum. Heitið tartarar var lengi haft sem samnefni yfir mongólska og tyrkneska þjóðflokka, sem sóttu vestur i Evrópu og nutu mikillar skelfingarfrægðar, sem meðal annars bergmálar i islenskum rimum. En nú er sá timi löngu lið- inn að nokkur þjóö telji sig þurfa að óttast neitt af hendi tartara. Tartarar þeir er búa i tartariska sjálfstjórnarlýðveld- inu munu vera afkomendur her- skara afkomenda Gengis Kans mongólakeisara, sem lögðu mest- allt Hússland undir sig á þrettándu öld.og voru flestir rúss- neskir furstar siðan háðir þeim um alllangt skeið. Þeir niðjar Gengis Kans er Rússlandi réðu höfðu höfuðborg sina nálægt þar sem Volgograd (Stalingrad) er nú Nýjar loftþéffar umbúðir og voru liðsmenn þeirra kallaðir Gullnu herskararnir, Riki þetta datt siðan sundur i nokkur smærri og var Kasan höfuðstaður eins þeirra. Það riki leið undir lok um miðja sextándu öld, er Ivan hræðilegi rússakeisari vann Kas- an. Tartarar eru sem sagt aust- rænir að uppruna en bera þess nú greinileg merki að þeir hafa lengi lifað i blandi við evrópumenn oe blandað við þá siðum og blóði, að minnsta kosti treysti undirritaður sér ekki til að þekkja tartara frá rússum i umræddum feröa- mannahóp. Mál tartara er af tyrkneskum stofni. Um helmingur ferðamanna þeirra, sem hér um ræðir, voru tartarar, hinir flestir rússar. Þeir voru tæpa viku hér á landi og skoöuöu ýmsa merka staði sunn- anlands og norðan, skruppu með- al annars til Akureyrar og Mý- vatns. Þeir létu mjög vel af dvöl- inni og allri fyrirgreiðslu, sem þeir höfðu notið, og hörmuðu það eitt að geta ekki verið lengur. Fararstjóri hópsins var rússi, Kobelef að nafni. Hann sagði að hópurinn hefði verið viku i Finn- landi, áður en haldið var til Is-. lands, og frá Islandi yrði flogið til Moskvu með viðkomu i Kaup- mannahöfn og Helsinki. Hann sagði að ibúar tartariska sjálf- stjórnarlýðveldisins væru um þrjár miljónir, þar af ein miljón i Kasan. I Kasan væri rúmur helm- ingur ibúanna rússar, hinir flestir tartarar, en i lýðveldinu utan Kasan væru tartarar i meirihluta. _ Blaðamaður náöi sem snöggv- ast tali af tveimur i hópnum i við- bót. Rósa Ginmatdinova er véla- verkfræðingur og ritari Komso- mol, æskulýðssamtaka Kommún- istaflokks Sovétrikjanna, i einu hverfanna i Kasan. Hún var sér- staklega hrifin af litarafti is- lensku náttúrunnar og kvaðst varla muna eftir að hafa séð ann- að eins. Það eina, sem henni þótti á vanta, til að fegurð íslenska landslagsins væri fullkomin, voru tré. Rósa er tartari, en engu að siður ljóshærð og bláeyg. Slava Malkis er gyðingur, stærðfræðingur að mennt og starfar i Kasan eins og öll hin. Hann var einnig mjög ánægður með ferðina. Þetta var i fyrsta sinn, sem hann hafði komið út fyrir iandamæri Sovétrikjana, en hinsvegar kvaðst hann hafa ferð- ast víða innan þeirra, sem væri allnokkuð, þvi að Sovétrikin eru sem kunnugt er viðlendari en sumar heimsálfurnar. Honum leist einnig vel á Island, þótt svip- ur landsins væri allt annar en á hans heimaslóðum. Þar setur Volga mikinn svip á landið, og i hana falla fjölmargar ár smærri. Landið umhverfis Kasan er yfir- leitt heldur láglent og skógi vaxið. Þess má að lokum geta að sjálf- stjórnarlýðveldi tartara er eitt af mestu oliuframleiöslusvæðum Sovétrikjanna. -dþ. Ljósmyndari Þjóöviljans tók nokkrar myndir af feröafólkinu frá Kasan, er þaö sat aö snæöingi á Stúd entaheimilinu viö Hringbraut. Slava Maikis er lengst til vinstri á þessari mynd. Rósa Ginmatdinova, vélaverkfræöingur og forustumaöur I æskulýössamtökum, er til hægri á þessari mynd. Þrjár blómarósir frá Kasan hlusta á skraf eins karlmannanna I hópnum um daginn og veginn meöan beöiö er eftir súpunni.

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.