Þjóðviljinn - 16.09.1976, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 16. september 1976.
MOBVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
tltgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Ritstjórar: Kjartan ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón meö sunnudagsblaöi:
Árni Bergmann
Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Skólavöröust. 19. Sfmi 17500 (5 linur)
Prentun: Blaöaprent h.f.
SÉRHAGSMUNIR EÐA SAMSTAÐA
Fyrir nokkru var frá þvi skýrt hér i
Þjóðviljanum, að á siðustu tveimur til
þremur árum hefði verið safnað um 25
miljónum króna i þvi skyni að koma upp
nýju húsi fyrir Þjóðviljann, og ætlunin
væri að safna a.m.k. 5 miljónum i viðbót.
Á ritstjórnarskrifstofum Timans situr
einn allra skarpasti stjórnmálaheili
Framsóknarflokksins, borgarfulltrúi
flokksins i Reykjavik og sérlegur sendi-
maður hinna ærukæru samtaka, sem
nefndu sig „Varið land”.
Þessi verðandi leiðtogi Framsóknar-
flokksins sér ástæðu til að minnast á þessa
fjársöfnun vegna Þjóðviljans i málgagni
Framsóknarflokksins i gær, og kemst þar
að þeirri niðurstöðu að harla óliklegt sé,
að Alþýðubandalagsmenn á Islandi hafi
getað skotið saman i 25 miljón króna sjóð,
— auðvitað séu það rússar sem borgi!
Jú, jú — frumlegir verða menn að vera i
fjármálaheimi Framsóknarflokksins,
ekki sist þeir sem ætla sér að keppa við
núverandi framkvæmdastjóra Timans um
virðingarheitið „kraftaverkamaður”, —
en svo nefnast aðeins þeir, sem hlotið hafa
æðsta heiðursmerki Framsóknarflokksins
á fjármálasviðinu.
Satt að segja drögum við i efa, að meðal
liðsmanna Framsóknarflokksins finnist
einn einasti maður, sem i raun trúir þvi,
að Sovétstjórnin sé fjárhagslegur bak-
hjarl Þjóðviljans, svo fjarstæð sem slik
hugmynd er. Og eigi Framsóknarflokkur-
inn liðsmenn, sem þessu trúa, þá óskum
við honum bara til hamingju með það fólk.
Hitt er miklu alvarlegra mál, að stjórn-
málafrömuðir Framsóknarflokksins skuli
telja það nær óhugsandi, að stjórnmála-
samtök eins og Alþýðubandalagið með um
2000 flokksmenn og um 20.000 kjósendur
geti skotið saman i litlar 25-30 miljónir
króna til stjórnmálabaráttu.
Slik furða er fyrst og fremst til marks
um það, hversu langt ráðamenn Fram-
sóknarflokksins eru komnir frá félagsleg-
um uppruna og hugsjónagrundvelli sins
eigin flokks.
Að sjálfsögðu eru til stjórnmálasamtök
sem mynduð eru til að verja þrönga eigin-
hagsmuni handhafa fjármagnsins. I slik
samtök ganga menn yfirleitt ekki, nema
til að skara eld að eigin köku — þó að
sannarlega finnist reyndar undantekning-
ar frá þeirri reglu.
Framsóknarflokkurinn og samvinnu-
hreyfingin voru upphaflega stofnuð til að
berjast gegn þviliku eiginhagsmuna-
veldi.
önnur stjórnmálasamtök hafa með
starfi sinu þann tilgang einan að brjóta á
bak aftur það vald, sem byggt er á auði, en
tryggja i staðinn siaukinn rétt og vaxandi
mátt samtaka alþýðu. Slik stjórnmála-
samtök hljóta á hverjum tima að gera þá
kröfu til félaga sinna, að þeir láti heildar-
hagsmuni vinnandi alþýðu ganga fyrir
persónulegum sérhagsmunum.
Þessa sjálfsögðu meginreglu þekktu
frumherjar samvinnuhreyfingarinnar á
Islandi ákaflega vel, ekkert siður en frum-
herjar verkalýðshreyfingarinnar, þótt
merkisberar Framsóknarflokksins virðist
flestir hafa tapað henni niður og furði sig
á að hún skuli nokkurs staðar enn i heiðri
höfð.
Borgarfulltrúi og rómaður hugsuður
Framsóknarflokksins segist eiga bágt
með að trúa þvi, að 400 einstaklingar i Al-
þýðubandalaginu hafi skotið saman i 25
miljónir fyrir Þjóðviljann, og reiknar út,
að þetta séu nú bara heilar 62.500,- krónur
á mann að jafnaði.
Er það máske kráftaverk?
— Nei, hér er ekkert kraftaverk á ferð.
Þótt margt sé um lágtekjumenn i Alþýðu-
bandalaginu, þá eru þar einnig sem betur
fer allmargir bjargálna launamenn. Og
þeir sem Alþýðubandalagið og Þjóðviljinn
styðja hafa vist aldrei látið sér detta i hug,
að fá i staðinn einhver persónuleg friðindi
eða forréttindi i okkar þjóðfélagi. Þvert á
móti veit þetta fólk, að pólitiskt starf i
verkalýðsflokki kostar ærið oft nokkrar
fórnir og margvisleg fjárútlát. — En slikt
er auðvitað s jálfsagt mál, sé málstaðurinn
nokkurs virði.
Þjóðviljinn þakkar enn veittan stuðning
i þeirri fjársöfnun, sem staðið hefur yfir
og stendur enn vegna nýbyggingar blaðs-
ins.
Dæmin sanna, að engin kraftaverk
þurfa að koma til, svo bjargálna launa-
menn i röðum stuðningsmanha Alþýðu-
bandalagsins leggi fram tuttugu þúsund
krónur á ári — eða 60.000,- kr. á þremur
árum — til Þjóðviljans, eða annarrar
stjórnmálastarfsemi islenskra sósialista.
Og það mega allir alfreðar og kristnar
Framsóknarflokksins vita, að fyrir heil-
steypt fjöldasamtök með a.m.k. 20.000
kjósendur að baki, þá eru 25 miljónir i
samskot ekki ýkja há upphæð. Ef verulega
þyrfti á að halda gæti sú tala orðið marg-
falt hærri.
Það er sjálfur grundvöllurinn, sem öllu
máli skiptir, hvort sérhagsmunir eða
samstaða sitja i fyrirrúmi. Það ættu ýms-
ir gamlir og gegnir Framsóknarmenn að
skilja, sem komnir voru til vits og ára
áður en „kraftaverkaöldin” rann upp i
þeirra flokki.
—k.
1 pistlum sínum hefur aöstoöarmaöur Þórarins lagt okkur liö viö
aö auglýsa Þjóöviljasöfnunina. Fyrir þaö er þakkaö I þættinum
i dag.
Þakkir
Næstliöin rUm tvö ár hefur
staöið yfir söfnun meöal vel-
unnara Þjóöviljans fyrir nýrri
byggingu blaðsins. Hér er um að
ræöa átak sem krefst þess að
margir leggi aö sér og hefur
reyndin lika orðiö sú aö stór
hæopur fólks hefur lagt þarna
fram umtalsverðar upphæöir.
Alls hafa nú safnast um 25
milljónir króna og er þar um aö
ræöa framlög um 400 einstak-
linga.
Nú vantar aöeins herslu-
muninn að unnt sé að tryggja aö.
blaöið flytji starfsemi sina i
nýja húsið fyrir 40 ára afmæli
blaösins, i októberlokin. Er talið
aö alls vanti um 5 miljónir
króna i þvl skyni. Er nú hafin
almenn söfnun til þess aö
tryggja aö markið náist á næstu
vikum. Hefur söfnun þessi veriö
tilkynnt i Þjóöviljanum, enda er
þarna um aö ræöa söfnun sem
þarf að ná sem allra viöast.
Þvi miður er þaö þó svo enn
að Þjóöviljinn er aöeins prent-
aöur I 10 þúsund eintökum á
dag, og ekki nærri allir blaöa-
lesendur sjá Þjóöviljann reglu-
lega. Þess vegna er það ákaf-
lega kærkomiö aö tjársöfnun
þessi skuli hafa verið auglýst I
tvigang I einu öðru dagblaöi,
Timanum. Hefur Alfreð Þor-
steinsson skrifaö þar þakkar-
veröa pistla þar sem hann hefur
minnt rækilega á Þjóðviljasöfn-
unina. 1 þessum pistlum ber aö
visu verulega á skilningsleysi
Alfreös á fjárhagsmálum
alþýðuhreyfingar eins og þeirr-
ar sem stendur aö Þjóöviljanum
— en við hverju er að búast? Er
engin ástæöa til þess að fjarg-
viörast út af skilningstregðu Al-
freös Þorsteinssonar af okkar
hálfu hér á Þjóðviljanum. Ætli
henni beri ekki allt eins aö
fagna? Vonandi á hann eftir að
veröa aö minnsta kosti for-
maður Framsóknarflokksins.
Hugsjónir
Þó er vert að koma á framfæri
eini athugasemd ef verða mætti
til þess aö auka skilning Alfreös
Þorsteinssonar á fjárhags-
málum Þjóöviljans: Þaö fólk
sem stendur aö útgáfu Þjóö-
viljans á sér hugsjónir og þetta
fólk er reiðubúiö til þess aö
leggja talsvert á sig til aö stuöla
að framgangi þeirra. Þaö er
þessi staðreynd sem ein er
skýringin á þvi að Þjóöviljinn
skuli vera til enn þann dag I dag
eftir bráöum 40 ár. Þetta atriöi
verður jafnvel Alfreð Þorsteins-
son aö hafa I huga þegar hann
skrifar annars þakkarverða
pistla um fjársöfnunina vegna
Þjóðviljahússins. En undir-
rituðum dettur hins vegar ekki I
hug að fara fram á skilning af
hálfu Alfreðs Þorsteinssonar I
þessum efnum. Hann hefur aö
sjálfsögöu engar forsendur til
að skilja að menn leggi nokkuö á
sig fyrir hugsjónir: sist koma
honum til hugar fjárútlát I þeim
efnum. Miklu liklegra er aö
hann skildi það ef einhver
maður léti kaupa sig til þess aö
hafa tiltekna pólitíska skoöun.
Vonbrigði
Morgunblaöiðbýsnast yfir því
i gær aö Þjóöviljinn skuli ekki
hafa skrifað margfalt meira um
Mao Tse Tung við fráfall hans.
Vissulega voru aðeins tvær og
hálf siða af sextán siðum blaðs-
ins samdægurs eftir aö fréttin
barst um dauða Maós, helgaöar
honum. Má það sannarlega
kallast litið, þegar tillit er tekið
til þess hverrar stæröar maður-
inn var — og er þó látinn sé —
sem stjórnmálaleiðtogi, heims-
spekingur ogjkáld.
En vissulega stafa vandlæt-
ingarskrif Morgunblaðsins ekki
af umhyggju fyrir sósialisman-
um, hugsjónum Maós og Marx,
heldur af öðrum annarlegum
ástæðum. Morgunblaöið þarf
nefnilega á þvi að halda að
Þjóðviljinn taki afstööu til
manna, málefna og sögulegs
þróunarferlis eftir litrófi kalda-
striðsins, en ekki samkvæmt
hlutlægu mati. Morgunblaðinu
gremst þess vegna þegar Þjóð-
viljinn fer meö málefni af yfir-
vegaðri skynsemi. Sérstaklega
veldur þetta nánustu stuðnings-
mönnum ihaldsins þó vonbrigð-
um, en þeir eru i vaxandi mæli
þeirrar skoðunar að Morgun-
blaðiö sé staðnað blað, og þeir
skammast sin fyrir þaö núorðið
— þeir skynsömustu — að blaö
þeirra skuli eitt islenskra blaða
dansa eftir áróðurstónunum irá
kaldastriðstimanum. Morgun-
blaðið er nú sem kunnugt er
eina blaðið i heiminum sem enn
er gefið út á forsendum kalda-
striðsins. Af þessari ástæðu hef-
ur Morgunblaðið á siðustu mán-
uðum tapað þúsundum kaup-
enda yfir til hinna ihaldsblað-
anna.