Þjóðviljinn - 05.04.1977, Blaðsíða 12

12 $1ÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 5. aprll 1977
Svavar
Guðnason
i
Boga-
salnum
að gera margar fleiri I þá ætt —
þá hættir útkoman að vera full-
nægjandi. Það er óeðlilegt aö einn
maður máli einsog hann hefur
alltaf málað — það verður allt
kaldara og dauflegra eftir þvi
sem timi liður.
Svavar var, eins og menn vita,
brautryðjandi I afstraktlist, hann
var virkur I að skapa „þetta
spontana, sjálfvakta málverk”
eins og hann segir, sem varð al-
þjóöleg listastefna. Og hvað
finnst honum svo um endurkomu
raunsæis um „konsept” og þá
hluti, sem ungir menn hafa hug-
ann mikið við.?
— Ég get ómögulega verið á
móti þvi, nei. En mér finnst að
það sé óþarflega mikið um hliðar-
stökk á þeim brautum. Sumir
yngri menn eru komnir út I svolit-
iö anarki. Annar er minn fyrir-
vari sem ég vona verði ekki talinn
ÞÁ
Blátt og rautt — og svogult, já þetta eru minir litir.
Nei.nei, þetta eru ekki málverk á byrjunarstigi. (ljósm. Þjv.—gel)
SKULFU MENN
Hún heitir Menglöö þessiskessa,
ég f ann á hana nafn f gærkvöldi.
ir og tölur, númer semsagt og
verð — því þessar myndir eru
settar á betrekksýni. Já, fátækt-
in var svona mikil, maður
notaði veggfóður. Ég reyndi
venjulega að skafa svonalagaö af
áður en ég byrjaði, en stundum lá
manni svo mikiö á að það var ekki
timi til þess.
— Getur sá sem litur yfir þessa
sýningu ekki lesið út úr -henni
samúð með vissum litum umfram
aöra?
— Ég held að flestir málarar
hafi ást á einhverjum sérstökum
litum öðrum fremur, ég held að
ég hafi mikla tilhneigingu til að
láta mér þykja vænt um blátt og
gult og rautt. Mér veröur fyrst að
gripa til þeirra.
— Hefurðu velt þvi fyrir þér
hvaða leiðir ytri áhrif fara um
sjálfan þig og til þessara mynda?
— Það er m jög upp og ofan hvað
maður er mikið á valdi sinna
ástriðna og að hve miklu leyti á
valdi sinnar reynslu og þekking-
ar.
—AB
AFÁHUGA
Svavar Guðnason opnaði
nú um heigina sýningu í
Bogasalnum á vatnslita- og
krítarmyndum frá f jörutíu
ára tímaskeiði: þæryngstu
eru frá því i ár, fínlegar
myndir og mildar.
Þeir Hörður Agústsson voru að
velta vöngum yfir • upphengingu
myndanna þegar Þjóðviljamenn
bar að garði fyrir helgi: Þeir
sögðust hafa komist að þvi sem
þeir vildu kalla sósialdemókra-
tisk málamiðlun I upphengingu.
Hörður vill hafa myndirnar lægra
á veggjunum en ég hærra — við
höfum svo farið bil beggja sagði
Svavar.
Ég geri ráö fyrir þvi, sagði
Svavar að bæði ég og aðrir hafi
gert of mikið af þvi að hengja
upp 1 andstæðum á sýningum,
draga fram sérkenni myndar
meö þvl að hafa mjög ólíka mynd
við hliöina. Hér vil ég skipa þeim
myndum saman, sem eru skyldar
I formi, svo fólk geti með saman-
burði betur lesið myndina, lit
hennar og drætti. En tlmaröð
virði ég ekki.
— Eru þessar myndir upphaf-
lega hugsaðar sem vinnustúdiur
fyrir málverk?
— Nei. Ég hef sjálfsagt gert
málverk, sem eru skyld þessum
myndum hérna. En ég hefi alltaf
verið svo vitlaus að ætla, að ég
væri að vinna listaverk I hvaöa
efni sem það væri. Mér hefur
aldrei dottið I hug að búa til
myndir til þess að apa þær eftir I
öðru efni...
Við gengum milli mynda og
Svavar spurði: Heldurðu ekki að
fólk komi og segi: þetta er nú al-
veg eins og krakkarnir minir
gera?
— Kannski. Þaö hefur nú verið
svo lengi sagt. En hverju svarar
þú þá?
— Ég segi: börn eru góðir lista-
menn. Reyni að bjarga mér á
þvi.
Ég hefi eiginlega mest gaman
af myndum sem ég hefi ekki tekið
fram lengi. Manni finnst þá úti-
lokað að maður geti málað svona
myndir meir. Það þýðir ekki að
ganga veginn til baka. Enda væri
vlst ekkert unnið við þaö. Þetta er
alveg eins og það á að vera.
Ég sé hvernig ég hefi fikrað
mig áfram i andúð gagnvart þvi,
sem ég hafði verið að gera áður.
Þegar maður hefur gert nokkrar
myndir eins og til dæmis þessar
fjórar hérna, sem allar eru
skyldar — og auðvitað þurfti ég
mér til afbrýði — sumt af þessu
unga fólki veltir mjög fyrir sér
ýmsum tæknilegum hlutum og
pappírstegundum og öðru sliku,
sem mér finnst ekki skipta neinu
höfuðmáli.
Ef mér leyfist þá að minnast
þeirra gömlu daga: þá skulfu
menn af áhuga fyrir þvi aö vinna
einhver ódauðleg verk, sem full-
nægðu þeim sjáifum og öllum
heimi.
En svo kemur kannski ungt fólk
til mln og spyr um einhverjar sér-
stakar verkanir tiltekins pappirs.
Komdu hérna nær, segir Svavar
og visar mér að nokkrum elstu
myndanna: sjáðu.þarna eru staf-
Sko, þarna hefur mikiðlegiöá — og veggfóðursýnihendi næst.