Þjóðviljinn - 21.05.1978, Side 9

Sunnudagur 21. mal lt7> WÓÐVILJINN — StÐA 9
GUNNAR GUNNARSSON SKRIFAR FRÁ STOKKHÓLMI
Stokkhólmi/ 11. maí 1978.
Nú er gengið yfir mikið irafár i;
pólitikinni hér i kóngsrikinu. Það
var Þorbjörn Fálldin, forsætis-
ráðherra og stórbóndi i Ramvik i
Dölum, sem hleypti af af stað
miklum blaðaskrifum, þegar
hann sagði i viðtali um daginn, að
hann væri svo svekktur yfir að
hafa tapað meiðyrðamáli gegn
Aftonblaðinu, að hann vildi helst
segja af sér.
Hvenær má búast við afsögn-
inni? spurðu fréttamenn.
Ég veit ekki - ég er að hugsa
málið.
A þjóðin bara að biða þolinmóð á
meðan?
Tja - það er ekki annað að gera.
Hefði ekki verið viturlegra að
hugsa málið fyrst og segja svo af
sér - vera ekki að skýra frá per-
sónulegum vandamálum fyrr en
úr þeim hefði verið leyst?
Kannski. En ég tel að það sé
heiðarlegt af mér af skýra frá
þvi, við hvern vanda ég á að
glima þessa dagana.
Og það er Aftonblaðsmálið sem
beygir þig svona?
Það, já, og sú staðreynd, að.
starf mitt virðist kalla svivirðileg
skrif yfir mig og fjölskyldu mina.
Erlander
hneykslaður
Tage gamli Erlander (forsætis-
ráðherra i 20 ár þar til Palme tók
FSlldin, stórbóndi og ráðherra,var i klemmu milli biaðamanna og gleðikvenna.
þeirra var ungæöislegur, teygöi
langar lappir undir bekkinn sem
ég sat á. Hinn var meira á þver-
veginn, minnti svolitið á Albert
Guðmundsson, sjálfstæðismann
númer eitt, bara ekki alveg eins
boltalegur.
Alltaf er nú gaman að koma út
fyrir landsteinana, sagði ,,A1-
bert”, sjá ný andlit, sjá nýstár-
lega hluti.
Það er nú aðallega bjórinn,
finnst mér, sagði sá ungi.
Nei, ekki eingöngu, sagði ,,A1-
bert”, það er til dæmis gaman að
sitja svona i lest. Maður er ekki
alltaf i lestum. Og sjáðu svo allar
þessar dularfullu týpur maður.
Svertingjar og allt maður. Sérðu
þennan með blaðið? Sá er nú
skritinn!
Það er satt. Hvilik húfa sem
hann er með. Heyrðu, hann horfir
á okkur maður!
Jú spik svid? sagði „Albert” og
hló út i loftið.
Ég var vitanlega grútspældur
fyrir hönd húfunnar og var að
hugsa um að standa á fætur, fara
út á næstu stöð og bjóða góöan
daginn á islensku um leið. En ég
hætti við það, Ég hafði setið of
Skyndikonur og pólitík
við) var hneykslaður á Fá'lldin.
Hann sagði að maðurinn væri
greinilega veikur fyrir og aldrei
skyldi ráðherra bera sinar per-
sónulegu sorgir á torg.
Hann lætur eins og einræðis-
herra, sagði Erlander, skipar
þjóðinni að hegða sér eins og hann
vill, ella sé hann farinn. Or þvi
svona er komið er langbest fyrir
alla að hann hætti.
Olof Palme tók i sama streng.
Hann sagöi að framkoma Falld-
ins svipti fólk trausti á embætti
forsætisráðherra. FSlldin hélt á-
fram að hugsa málið.
Játningar
pútnamömmunnar
í jniðjum vangaveltum Fálldins
var’hann svo truflaður af sjón-
varpsmönnum. I næsta ósviínum
fréttaskýringarþætti, drógu þeir
fram upplýsingar um játningar
hórumömmu einnar sem lögregl-
an setti klærnar i fyrir tveimur
árum. Þar kom fram að kerling
ein, sem hafði skipulagt sima-
vændi i Stokkhólmi, hafði skrifað
nöfn nokkura háttsettra ráða-
manna i dagbók sina innan um
nöfn annarra kúnna vændishring-
sins.
Sjónvarpsmennirnir sögðu að
meðal nafnanna i dagbókinni,
væri nafn eins fyrrverandi ráð-
herra og eins núverandi. Þetta
hefðu rikisstjórnirnar vitað,
vegna þess að dagbókin hefði
komið fram i réttarhöldum yfir
pútnamömmunni. Nú er rétt að
taka fram, að vændi er leyfilegt I
Sviþjóð, en það er bannað aö
skipuleggja það, og þær skyndi-
konur sem komu við þetta mál
fyrir tveimur árum, voru sumar
aðeins á fermingaraldri.
Falldin var spurður að þvi i
þinginu, hverjir væru þeir ráð-
herrar sem hefðu verið bókaðir
viðskiptavinir pútnamömmu.
Forsætisráðherrann neitaði að
tilgreina nöfn - vegna þess, sagði
hann, að ég veit að allt er þetta tal
lygi og slaöur, illgirni og kjaft-
háttur. Það veit ég, vegna þess að
nafn mitt var þarna á meðal.
Samstaða
pólitíkusa
Varla hafði FSlldin skýrt frá
þvi, að pútnamamman hefði haft
hans eigið nafn á lista sinum, en
Palme og fleiri lýstu þvl yfir, að
Rafmagns-
bíll fyrir
öryrkja
Þessi litli og meðfærilegi
„bill” getur gert mörgum
öryrkja lifið sýnu léttara og
aukið sjálfstæði hans.
Myndin sýnir Batric-raf-
magnsbilinn, sem er fram-
leiddur af Batricfirmanu i
bænum Holm i Vestur-
Þýskalandi. Billinn hefur
öfluga rafknúna vél, getur
farið langar leiðir og m.a.
farið upp brattar brekkur.
Hann getur meira að segja
brölt upp á gangstéttir. Raf-
hlaðan sem knýr vélina
áfram er fullhlaðin yfir nótt-
ina og dugar orka hennar i 30
km. ferðalag yfir daginn.
Jafnvel þótt orka bílsins sé
fullnýtt á hverjum degi
kostar raforkan I hann ekki
nema um 100 krónur á viku.
Rafmagnsbill þessi lætur
mjög auðveldlega að stjórn
og ekki er ástæða til að krefj-
ast þess að öryrkinn taki
bflpróf til að fá aönota hann.
vitanlega væri allt þetta tal um
tengsl stjórnmálamanna við
gleðihringinn, illgirnistal og slúð-
ur af versta tagi. Palme tók á
honum stóra sinum og sagði að
stjórnmálamenn ættu ekki að
eyða tima i svona rugl, heldur
reyna að stjórna landinu.
Þeir voru að segja 300 manns
upp i Motala i morgun, sagði hann
og blöðin minnast ekki á það. Hér
eru áheyrendabekkir yfirfullir og
sjónvarpað allt kvöldið frá þess-
um umræðum um mál sem engu
skiptir.
Fálldin hafði blaðamannafund:
Hefurðu ákveðið hvort þú segir
af þér?
Nei. Ég er að hugsa málið.
Fjölskylda min vill að ég haldi á-
fram.
Ef þú segir af þér - er það þá
ekki vatn á myllu slúðurberanna
. vegna þessa pútnamömmumáls?
Vissulega.
Reynir þetta mál mikið á þig?
Það gerir það. Ég og fjölskylda
min eigum i miklum vanda.
Þú hefur ekki sérlega sterk bein
- er það?
Það má vera að ég hafi það
ekki. En ég kýs að segja eins og
er, segja hvernig mér liður. Ég ei
ekki að apa eftir öðrum stjórn-
málamönnum. Ég hef engar fyr-
irmyndir. Ég tel að mér farist
best, ef ég kappkosta að vera ég
sjálfur.
Og siðan ákvað Falldin að
standa af sér skúrina og halda á-
fram að vera forsætisráðherra
Megum við þá búast við að þú
sitjir fram að næstu kosningum?
Já, ætli það ekki, sagði Fálldin,
og ég vil þakka öllum sem hafa
sent mér stuðningsorö, samúðar-
kveðjur og blóm i þessum per-
sónulegu erfiðleikum minum
Sjálfstæðismaður
númer eitt
Þeir sátu á bekk andspænis mér
I lestinni. Ég faldi mig á bak við
blaö og las um FáHdin-málið og
heyrði svo allt i einu að þeir voru
farnir að tala islensku. Ég kemst
ævinlega i vandræði þegar ég
heyri það ástkæra og ylhýra i út-
löndum. Mann langar til að gefa
sig fram, heilsa uppá landann, en
kann þó varla við að vera að
flaðra upp um ókunnugt fólk.
Þessir tveir . i lestinni höfðu
bjórdósir með sér i poka og mér
vitust þeir rjóðir i framan. Annar
lengi þegjandi og hlustað á þá. En
mér datt i hug að draga upp is-
lenska bók og fara að lesa.
Blessaður vertu ekki að angra
svona fugla, sagði sá ungi, sem
var ögn Borgarneslegur á van-
gann eins og Halldór E., hann
gæti verið hættulegur.
Mér sýnist hann nú ósköp litill
og mjór, sagði „Albert”,
Það er sama. Hann er kannski
með hnif eða eitthvað.
Það er nú fullt af fólki hérna.
Hann kæmist ekki upp með moð-
reyk, þetta gerpi.
Viltu endilega tala við hann?
Nei nei. Það væri bara gaman
að striða honum. Maður er nú
ekki alltaf i útlöndum.
Heyrðu. Hann var dularfullur
þessi ræðumaður i gærkvöldi,
. fannst þér það ekki?
Já. Maður skildi hann bara svo
illa. En þeir eru stórveldi hér i
Sviþjóð, kratarnir. Heldurðu að
það væri munur maður, ef við
værum svona sterkir heima, ha?
Það kemur, vertu viss. Vil-
mundur á eftir að lyfta flokknum
feikilega.
Ég lét mig hverfa á bak við
blaðið aftur.
Vilmundur farinn
aö fitna
Við fórum út á Central-stöðinni,
landarnir, og þeir stormuðu beint
að pylsugatinu. Ég fór í róðina
fyrir aftan þá. Þeir voru með
harðar skjalatöskur, ráðstefnu-
kratalegir, og sá þybbni var ögn
valtur á fótunum.
Vilmundur, hann hefur það sem
fólkið vill sjá hjá stjórnmála-
mónnum.
Já, ég skil þig, sagöi sá langi
með kinnarnar, hvað meinarðu
annars?
Vilmundur er það sem gildir
núna, sagði sá langi, mér finnst
bara verst að hann skuli vera orð-
inn svona feitur.
Hann er ekkert feitur, sagði sá
feiti og bað afgreiðslustúlkuna i
pylsusölunni um „vonn hott
dogg”
Ég trúði ekki á hann fyrst,
sagði sá langi, en eftir aðhann fór
að fitna svona, þá finnst mér hann
traustlegri.
Þinglegur, sagði sá sveri.
Ég foröaði mér.