Þjóðviljinn - 24.02.1979, Side 11

um vinnslusvæðisins og úrvinnslu
þeirra, mætti stilla gróflega af
vatnafræðilega likingu svæöisins,
en hún er einhvernveginn svona:
Innstreymi ofan- og neðanjarð-
ar -t- úrkoma lækkun í vötnum
+ lækkun grunnvatnsborðs = af-
rennsli ofan- og neöanjaröar +
vatnsnám Vatnsveitunnar +
hækkun i vötnum + hækkun
grunnvatnsborös.
Helstu vandkvæðin verða trú-
lega á að meta grunnvatnsrennsl-
ið. Upplýsingar vatnafræöilegu
likingarinnar um sikvikt samspil
þessara þátta yfir nokkurt tima-
bil voru mjög mikils virði. Aö
þeim fengnum væri rekstur
vatnsvinnslusvæðisins kominn á
þaö stig, sem viðunandi þótti fyrir
ekki mörgum áratugum.
Þessu næst þarf, auövitað að
afla þeirra upplýsinga til viðbót-
ar, sem nauðsynlegar eru til að
smiða tölvulikan af svæöinu.
Þetta eru einkum upplýsingar um
jarðfræðilega og jarðvatnsfræöi-
lega gerð alls vatnasvæöisins,
sem vatnsvinnslusvæðið er hluti
af. Þegar tölvulikanið er fengið,
er hægt að reka vatnsvinnslu
Vatnsveitunnar á nútima hátt.
Reykvíska
aðferðin
Hvað hefur þá Vatnsveita
Reykjavikur gert til að tryggja
vatnsöflun sina? Jú, þeir hafa
borað. Á siðasta áratug hafa t.d.
verið boraöar um 100 vinnslu- og
rannsóknarholur á litlu svæði I
Heiðmörk. Kostnaðurinn viö
boranirnar einar hlýtur að reikn-
ast i hundruðum miljóna nú-
króna og allur kostnaður viö
veituframkvæmdirnar; boranir,
lagnir, dælur o.s.frv., nemur auð-
vitað miklu hærri upphæö. Meöan
þessar framkvæmdir stóðu yfir,
sinnti einn jarðfræðingur, i
hjáverkum, ráögjafarstarfsemi
um val borstaöa, eftir þvi sem
næst verður komist. Það voru all-
ar rannsóknirnar! Af ráögjöf
varöandi framtlaðarskipulag
vatnsöflunarinnar fara hinsveg*
engar sögur. Hér er sannarlega
unnið meira af kappi en forsjá.
Vatnsveitustjóri hefur skellt
skolleyrum viö allri gagnrýni á
þessi vinnubrögö, en afleiðingar
þeirra koma nú sem óðast I ljós.
Vatnsskortur vofir slfellt yfir
Reykvikingum, þrátt fyrir um-
talsverðar fjárfestingar Vatns-
veitunnar I vatnsnámi slnu.
Miljónum króna hefur áreiðan-
lega veriö kastaö á glæ við til-
gangslitlar boranir. Vegna þess,
aö Vatnsveitan má ekkert vatn
missa og allt tiltækt er notað,
reyndist meirihluti þeirra vatns-
sýna, sem borgarlæknir tók áriö
1977 af neysluvatni borgarbúa
(reyndar slæmt ár), gallaöur eða
ónothæfur til neyslu vegna gerla-
mengunar, skv. alþjóðlegum
heilbrigðisstöðlun. Þannig má
áfram telja, en hér verður staðar
numiö aö sinni.
Hvað ber
að gera?
Það stendur nú upp á nýju
borgarstjórnina, aö taka vatns-
öflun Vatnsveitu Reykjavikur til
athugunar meö það fyrir augum,
að tryggja borgarbúum nóg af
góöu vatni, bæöi I rigningu og
þurrki. Fyrsta skerfið ætti að
vera að kalla til fagmenn að
kynna sér ástand þessara mála
og vinna úr gögnum Vatns-
veitunnar, þeim sem til eru. Að
fengnu áliti þeirra um stöðu
vatnsöflunarinnar og nauösyn-
legar úrbætur þarf að athuga,
hver eigi aö hafi meö höndum
stjórn vatnsnáms Vatnsveitunn-
ar. Það sýnist ekki vera nauösyn-
legt, að sami stjórnandi sé yfir
vatnsvinnslunni og dreifikerfinu.
Ennfremur þarf aö tryggja, að
vatnsnáminu sé mörkuð traust
framtiöarstefna með hagsmuni
Reykjavikur og nærliggjandi
byggöarlaga fyrir augum.
Laugardagur 24. febrúar 1979 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 11
A isfirska togaranum Sólborgu. Karfaveiðar á Nýfundnalandsmiöum á
6. áratugnum (Ljósm.:Jón Hermannsson)
Þjóðviljinn við ísafjarðardjúp
Ljósmyndarar stilia sér upp á Ljósmyndastofu Leós: Sitjandi er Jón
Hermannsson en standandi þeir Hörður Kristjánsson nemi og Leó
Jóhannsson ljósmyndari (Ljósm.:Leifur)
Ljósmyndun á ísafirði
Rætt við lón Hermannsson formann
Félags áhugaljósmyndara þar og
Leó Jóhannsson ljósmyndara
Það vakti athygli á af-
mælissýningu Félags á-
hugaljósmyndara í Boga-
sal Þjóðminjasafnsíns í
fyrra að mikið bar á Ijós-
myndurum frá Isafirði. Er
blaðamenn Þjóðviljans
voru á ferð vestra nýlega
leituðu þeir uppi formann
Félags áhugaljósmyndara
á ísafirði og höfðu við
hann spjall. Hann heitir
Jón Hermannsson og vinn-
ur nú hálfan daginn á I jós-
myndastofu Leós Jóhannes-
sonar sem hef ur mikil um-
svif á ísafirði. Þar á Ijós-
myndastofunni hittum við
lika Leó og lærling hans,
Hörð Kristjánsson, sem
líka er virkur félagi í
Félagi áhugaljósmyndara.
— Hvenær var félagið stofnaö,
Jón?
— Það mun hafa verið i april
1978 og starfssvið þess er tsa-
fjöröur og nágrenni. Skammstöf-
un félagsins er FAt. Auk þess að
taka þátt i afmælissýningunni
fyrir sunnan, en þar áttu fjórir
okkarmyndir, efndum við til ljós-
myndasýningar á tsafirði um
hvitasunnuna i fyrra og er hún sú
fyrsta sinnar tegundar á Vest-
fjörðum. Kölluðum við hana SÝN
78. Nú er hugmyndin að efna hér
til annarrar sýningar með þátt-
töku fleiri manna og auk þess höf-
um við hug á að fá fyrrgreinda af-
mælissýningu vestur.
— Eru margir I félaginu?
— Þeir eru nú um 60 en misjafn-
lega virkir. Þetta er fólk á öllum
aldri. Elsti félaginn er Eirikur
gamli Guðjónsson en þeir yngstu
eru 12 — 14 ára. Auk tsfirðinga
eru nokkrir ffá Bolungarvik og
Suðureyri og eru sumir þeir svo
áhugasamir aö þeir hafa brotist
hingað I ófærð til að komast á
fundi.
— Er mikið um fundahöld?
— Við höfum fundaraöstöðu i
iðnskólahúsinu og haldið þar
námskeið nokkrum sinnum. Leó
hefur verið okkur til aöstoðar,
gagnrýnt og gefiö góö ráð. Ég
held aö þaö sé fremur sjáldgæft
að fagmenn sinni áhugafólki jafn
vel og Leó hefur gert. Viö höfum
haft myndakvöld þar sem við höf-
um sýnt bæði pappirsmyndir og
litskyggnur. Svo höfum viö i
hyggju aö fara i feröalag saman.
— Hafiö þiö einhverja aðstöðu
til að framkalla og stækka upp?
— Nei, en við höfum mikinn hug
á þvi aö koma okkur upp myrkra-
herbergi og góðum tækjum. Leó
tekur eingöngu i lit svo að við höf-
um enga aðstöðu til að halda þar
námskeiö i framköllun og stækk-
un. Mjög margir eiga nú oröiö
góöar myndavélar svo aö sjálf-
sagt er að reyna að bæta fram-
leiösluna.
— Ert þú búinn aö vera lengi
meö Ijósmyndadellu, Jón?
— Ég er búinn að vera að fikta i
þessu sfðan ég var skólastrákur
og smiðaði sjálfur mina fyrstu
stækkunarvél. Ég var loftskeyta-
maður til sjós i gamla daga og
hef t.d. undanfarið verið að vinna
að þvi að stækka myndir sem ég
tók um borð þá.
— Að lokum, Leó. Er löng ljós-
myndahefð hér á tsafirði?
— Björn Pálsson kom hingaö
1891 og setti upp stofu en ham
haföi lært i Bandarikjunum. Allt
mannamyndasafn hans er nú i
eigu Isafjaröarkaupstaðar en
plöturnar af þjóölifsmyndum
hans og landslagsmyndum munu
hafa lent i eldsvoða á sinum tima.
Arið 1917 kom svo hingað dansk-
ur slöngumaöur sem hafði haft
sinn eigin sirkus en fariö á haus-
inn. Það var Martinius Simson
seni bjó hér siðan og rak ljós-
myndastofu auk annars sem hann
fékksí viö. Hjá honum mennt-
uöust siðan nokkrir tsfiröingar
sem störfuðu hér i bænum. Ég er
hins vegar menntaður erlendis.
—GFr
Færeysk skúta og nýsköpunartogari (Ljósm.: Jón Hermannsson)