Þjóðviljinn - 23.08.1980, Side 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Hfelgin 23.-24. ágúst 1980
AF REYKJAVÍK í BJÖRTU
A síðustu og verstu tímum hafa Flugleiðir
fitjað uppá því nýmæli að kynna í dagblöðum
helstu stórborgir heimsbyggðarinnar með öll-
um þeirra gögnum og gæðum. Kunnir ferða-
langar, gleði- og matmenn með næmt auga
fyrir því, sem fagurt getur talist og hrífandi í
umhverfinu, hafa verið fengnir til að fjalla
um hverja borg fyrir sig. Þannig haf a London,
París og New York fengið verðuga umf jöllun,
já, og meira að segja Osló, Kaupmannahöfn
og Stokkhólmur, með þeim árangri að eftir að
hafa lesið pistlana getur maður talist sæmi-
lega hagvanur og rúmlega það í öllum þessum
stórborgum.
Flugleiðum hefur hins vegar láðst að fá
hæfan mann til að fjalla um þá stórborgina,
sem ef til vill er allra borga merkust, en það
er höfuðborg (slands, Reykjavik.
úr þessu verður nú bætt hér og nú. Leið-
sögnin verður í tvennu lagi. Um þessa helgi
verður Reykjavik kynnt í björtu, en um næstu
helgi verður hið f jölskrúðuga næturlif borgar-
innar reifað og rannsakað.
Reykjavík er af mörgum — einkum Reyk-
víkingum — talin ein merkasta stórborg
heimsbyggðarinnar. Það sem einkum vekur
athygli á borginni sem slíkri er hin fjöl-
skrúðuga húsagerðarlist, sem hefur þróast í
ótrúlega margar áttir. Ríkjandi listastefna í
reykvískum arkítektúr er „happening", og má
segja að þessi þéttbýliskjarni sé ein allsherjar
listræn uppákoma, enda borgin af mörgum
kölluð því skáldlega nafni „húsasalat".
En leggjum nú leið okkar inní þennan
undraheim. Ef ekið er frá Reykjavíkurflug-
velli niður í miðborgina er farið hjá Hljóm-
skálagarðinum. Hér er miðstöð ástarlífs
borgarinnar undir berum himni, og oft mikið
um að vera bæði meðal manna og mál-
leysingja, einkum þegar herskip eru hér í
kurteisisheimsókn.
I Hljómskálagarðinum er Litlatjörnin og í
henni miðri sprungin vatnsleiðsla, sem hlýtur
að vekja talsverða athygli þar til búið er að
gera við hana.
Oftgetur í Hljómskálagarðinum að líta inn-
fædda glímukappa í síðum nærbuxum næst
sér, en stuttum flauelisbuxum rifnum í klobb-
anum utanyfir, að sýna útlendingum hina
fögru þjóðaríþrótt Islendinga, sjálfa glímuna.
Þessar sýningar vekja jafnan mikla kátínu,
enda ótrúlega spaugiiegar, einkum þegar
mikið rignir.
Nú er haldiðsem leið liggur niður í miðborg-
ina sjálfa.
Austurstræti, sem áður hét Langastétt, er
Wall-Street Reykjavíkur. Hér er stærsti f jár-
magnsmarkaður landsins og Jacobsen. Hér
getur jafnvel smæsti fjármagnseigandi orðið
stórauðugur á svipstundu.
Við endann á Austurstræti er Lækjartorg
miðdepill þeirra mannlegu samskipta, sem
svo mjög einkenna miðborgina.
Útimarkaðurinn á Lækjartorgi er frábrugð-
inn öllum útimörkuðum í veröldinni að því
leyti að söluvarningurinn er venjulega allt að
því helmingi dýrari en í búðum, nema ef
vera skyldu kálhausar á leiðinni á haugana.
Svokallaðir gleðimenn setja mikinn svip á
mannlífið í Austurstræti. Þeir taka vegfar-
endur gjarnan tali likt og Sókrates forðum, og
útlendingar fá oft að njóta þeirra i ríkum
mæli, enda eru þeir oft fyrstu íslendingarnir,
sem ferðamenn hitta, og stundum þeir einu.
Gleðimenn hafa gaman af að lyfta glasi og
bjóða þá gjarnan uppá „einn", en það er
Admíral-hárspíri hristur saman við maltöl.
Ogleymanlegur íslenskur drykkur. Tals-
verðan svip setja og þeir á miðborgina, sem
búnir eru að láta taka úr sér „gleðina" — oft
vestur í Ameríku.
Enginn sem til Reykjavíkur kemur, ætti að
láta hjá liða að heimsækja Hressingarskálann.
Það sem gefur þessum stað gildi framar öðr-
um í borginni eru þjónustumeyjar staðarins.
Hér er á einu bretti hægt að virða f yrir sér út
sprunginn íslenskan kvennablóma fyrr og
síðar, viðmótsþýðar, hnellnar, broshýrar,
skapgóðar, árrisular og eigulegar gengil-
beinur. Betri og lipurri þjónustumeyjar finn-
ast vart, enda eiga þær f lestar að baki margra
áratuga starfsreynslu gegnum þykkt og
þunnt.
Hressingarskálinn er afbragðs matstaður,
en fyrir þá sem gera miklar kröfur má benda
á Pulsuvagninn beint á móti. Þar fást pulsur
með öllu, pulsur með öngu, og allt þar á milli.
Merkustu byggingar í miðborginni eru tví-
mælalaust þau hús við Bernhöftstorfu, sem
brunnin eru til kaldra kola.
Skakki turninn á Skólavörðuhæð er Hall-
grímskirkjuturn og er framendinn á Hall-
grímskirkju. I afturendanum er kórinn, eins
og vera ber, og undir honum kjallari. í þessum
kjallara hef ur nú verið messað í rúm þrjátíu ár
og aldrei húsfylli. Þegar þak kemur á kirkju-
skipið, sem er milli turnsins og kórsins, tekur
byggingin tuttugu sinnum f leiri kirkjugesti en
kórkjallarinnog er óttast að þá verði klerkur-
inn ekki í nægilega góðu kallfæri við söfnuð-
inn.
Sjálfsagt er að leggja leið sína í Árbæ Þar
eru konur til sýnis á sunnudögum, bæði í
peysufötum og ekki í peysufötum. Þar er líka
hestur til sýnis (ekki uppstoppaður), og
Haukur Morthens ef heppnin er með.
Eitt merkasta sýningaratriðið í Arbæ er tví-
mælalaust spunakonan Hulda, sem teygir lop-
ann og spinnur á rokk, þegar hún er beðin um
það.
Þá er þar rauðhærður söðiasmiður til sýnis á
sunnudögum og gufuknúinn götuvaltari,
Bríet. Bríet getur gefið frá sér undursamlegt
eimpípuhljóð, sem laðar ferðamenn mjög að
Arbæ.
Margir útlendingar hafa komið um langan
veg til að skoða Bíu í Dillonshúsi, en hún er
ekki nærri nógu oft til sýnis.
Hér hef ur verið stiklað á stóru í þessari leið-
sögn um borgina okkar í björtu.
I sunnudagsblaðinu um næstu helgi verður
svo farið um Reykjavík eftir sólarlag, en
kunnugir telja að næturlífið í Hongkong, Lon-
don, París og New York sé harla fábrotið í
samjöfnuði við jaað sem gerist i skjóli nætur-
innar í Reykjavík.
Eða eins og gleðimaðurinn sagði við túrist-
ann forum:
Búðu þig nú að bregða á leik,
blessaður vert'ekki tregur.
Þú skalt vera kominn á kreik
svona kortér gengin i f jegur.
Flosi.
Magnús Skúlason, formaður dómnefndar óskar verOIaunahöfunum til hamingju. Næst honum stendur
Páll Gunnlaugsson, þá Arni Friöriksson og Knútur Jeppesen en Stanislas Bohic vantar á myndina.
Knútur Jeppesen skjírir tillögu slna fyrir einum kolleganum, Ernu
Ragnarsdóttur innanhússarkitekt.
Úrslit samkeppni um ibúöabyggð i Astúnslandi:
Hlýleg og aðladandi byggd
segir formaður dómnefndar um verðlaunatillöguna
Laugardaginn 16. ágúst s.l.
voru kynnt úrslit i samkeppni um
ibúöabyggö i Astúnslandi i Kópa-
vogi og eru tillögurnar sem bár-
ust til sýnis I kjallara Kársnes-
skóla fram til 24. ágúst. Fyrstu
verölaun, 2,5 miljónir króna hluti
arkitektarnir Knútur Jeppesen,
Páll Gunnlaugsson, Arni Friö-
riksson og Stanislas Bohic lands-
lagsarkitekt.
Ástún er norðan til 1 Kópavog-
inum ofan Fossvogsdals og neöan
Nýbýlavegar. SvæöiB er um fjórir
hektarar aö stærö og veröur
byggöin þar skipulögö í samræmi
viöþá tillögu sem fyrstu verölaun
hlaut.
Magnús Skúlason, formaöur
dómnefndar sagöi i samtali viö
Þjóðviljann I gær aö margar skin-
andi tillögur heföu borist i þessa
samkeppni. Dómnefnd heföi á
sinum tima sett þaö markmiö aö
byggöiná þessu svæöi skyldi miö-
ast viö aö vera framtiöarhúsnæöi
þeirra sem þar byggöu, en ekki
eins konar stoppistöö milli annars
konar bygginga eins og nóg væri
af i' Kópavoginum. Hann sagði aö
sú tillaga sem fyrstu verölaun
hlaut uppfyllti þetta takmark,
hún væri þaö sem kalla mætti
manneskjuleg, hlýleg og aðlað-
andi bæöi til íbúöar og útivistar.
önnur verölaun 2 miljónir hlutu
arkitektarnir Björn S. Hallsson
og Sigurþór Aöalsteinsson og
þriöju verölaun, 1,5 miljón 'króna
hlutu Hjörleifur Stefánsson, arki-
tekt og Pétur Ottósson. Ennfrem-
ur voru keyptar tvær tillögur.
Höfundar annarrar þeirrar eru
Börkur Bergmann arkitekt og
Frank Chopin, stud. ark., og hinn-
ar þeir Hilmar Þór Björnsson
arkitekt og Finnur Björgvinsson,
arkitekt.