Þjóðviljinn - 23.08.1980, Blaðsíða 20

Þjóðviljinn - 23.08.1980, Blaðsíða 20
20 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 23.-24. ágúst 1980 I DAGMLA. Það má líkja Þessu vlð fyrsta ástarsambandið segir Hólmfrlöur Þórhallsdéttir, leikkona i óöali feöranna Sérstæð sakamál 3. hluti af Gest ber aö garöi I Pottery Cottage Hundasúrur og norfið herveldi A göngu um Hornstrandir meö búslóöina á bakinu er komln! Erum fluttir aö suðurlandsbraut 30, 4. hœö Síminn er 83011 Sjá nánar i símaskrá Lifeyrissjóður málm- og skipasmiða Félag bilamálara Félag bifreiðasmiða Félag bifvélavirkia Félag iárniðnaðarmanna Sveinafélag skipasmiða Málm- og skipasmiðasamband tslands Hjúkrunarfélag &ígr3 íslands MíbkS?/ i heldur fund á Hótel Esju mánudaginn 25. i ágúst kl. 20.30. Kynntur verður samningur | BSRB og fjármálaráðherra. Hjúkrunar- | fræðingar fjölmennið. Stjórn H.F.t. Smuiui er 81333 DIOÐVIUINN Siðumúla 6 S. 81333. v HMS. Dreadnought Prinsarnir frá Abyssíníu Hvernig grinisti dró breska sjóherinn á asnaeyrunum Skeyti barst frá utanrlkisráöu- neytinu til nokkurra breskra flotadeilda sem lágu viö akkeri f Weymouth I Dorset. I þvi bárust fyrstu fregnirnar um yfirvofandi konunglega heimsókn. Þetta var áriö 1910 og veldi breska flotans enn óhaggaö. Stærsta skip flotans var HMS Dreadnought, flaggskip Konung- lega sjóhersins. Og þaö var ein- mitt til Dreadnought sem skila- boöin komu frá utanríkisráöu- neytinu. I skeytinu, sem undirrit- aö var af Sir Charles Hardinge aöstoöarutanríkisráöherra, var tilskipun um aö undirbúin skyldi heimsókn nokkurra prinsa frá Abyssiniu. Sjóherinn skyldi fagna þeim vel, láta þeim finnast þeir vera m ikilvægir og siöan ekki slst sannfæra þá um aö enginn stæöi breska heimsveldinu á sporöi. Yfirmenn Dreadnought hófu þegarundirbúning og kom ekki til hugar aö efast um aö skeytiö væri ekta. Meöan á þessu stóö birtist óaö- finnanlega klæddur maöur meö plpuhatt f Paddingtonjárnbraut- arstööinni I London og hóf þegar aö leggja stöövarstjóranum lifs- reglurnar. Hann sagöist vera Herbert Cholmondesly frá utan- rikisráöuneybnu og baö um aö tekinn yröi frá sérstakur lestrar- vagn til Weymouth fyrir Abyssiniuprinsana og fylgdarliö þeirra. Kraföist hann þess aö fá vagninn þegar i staö. Stöövarstjórinn stökk þegar af stað til aö láta undirbúa sérstak- an viðhafnarvagn — og hvarflaöi ekki aö honum aö Cholmondesly gæti verið svindlari. Maöurinn frá utanrikisráöu- neytinu reyndist hins vegar vera William de Vere Cole, auðugur ungur samkvæmismaður, sem haföi sérstaka ánægju af svona spaugi. Þaö var hann sem haföi sent skeytiö og prinsarnir fjörir sem gengu um borö i viöhafnar- vagninn i Paddington voru vinir hans. Þeir voru hin fræga skáld- kona Virginla Woolf, dómarason- urinn Guy Ridley, iþróttamaður- inn Anthony Buxton og listamaö- urinnDuncan Grant. Oll voru þau dulbúin, skeggjuð og i sérstöku gervi sem föröunar- og grimusér- fræöingurinn Willy Clarkson haföi útbúiö. Fylgdarliö þeirra i feröinni var „túlkur”, sem reynd- ist vera Adrian, bróðir Virginiu Woolf, og hin gamansami Cole sjálfur. Þegar þetta fríða föruney ti kom til Weymouth var lagt fyrir þaö rauður dregill og heiöursvörður heilsaöi því. Dreadnought var fánum skrýtt stafna milli og eim- pipur voru þeyttar til heiöurs hin- um „tignu” gestum. Fáni Abyssinlu haföihins vegar hvergi fundist i flotanum né heldur haföi tekist aö grafa upp þjóösöng Abyssiniu. Kviöafullir sjóliösfor- ingjar skipuöu þess i staö aö draga skyldi aö húni fána Zansi- bar og hljómsveitin spilaði þjóö- söngsama lands. En þaö var eng- in þörf á áhyggjum — prinsarnir tóku ekkert eftir þessu, enda þekktu þeir ekki muninn. Þessi viröulegi hópur skoðaði nú flotann og deildi út heimboðs- kortum, sem prentuö voru á Swahili, og töluðu saman á latínu meö ókennilegum hreimi. öllu sem þeim var sýnt fögnuöu þau meö upphrópuninni „Bunga- Bunga”. Komiö var fram viö þau af fyllstu kurteisi og i staðinn reyndu þau aö sæma nokkra hátt- setta sjóliösforingja abyssinskum hernaöaroröum. Viö sólarlag báöu þau um bænarmottur. En af trúarlegum ástæöum höfnuöu þau bæði mat og drykk. Föröunar- meistarinn Clarkson haföi varaö þau viö aö þau gætu tapaö af sér fölsku vörunum ef þau reyndu aö éta eitthvað. Tvisvar sinnum lá viö aö kæm- ist upp um þau. í fyrra skiptiö þegar Anthony Buxton hnerraöi og helmingurinn af yfirvarar- skeggihans flaug af honum (hann setti það afturupp án þess aö tek- iöværi eftir óhappinu) og i seinna skiptiö þegar hópurinn var kynnt- ur fyrir liðsforingja sem var frændi Virginiu Woolf og þekkti Cole einnig vel. En liösforinginn bar engin kennsl á Virgfniu I gegnum gervið og til mikillar furöu sýndi hann engin merki um aö þekkja Cole þegar hann leit á hann. Hiö konungborna fólk lauk heimsókninni f skyndi eftir aö hafa setiö fyrir hjá ljósmyndara og héldu aftur til London þar sem þaö afhjúpaöi grikkinn. Hann haföi kostað Cole 4000 sterlings- pund sem var konungleg summa i þá daga. EnColevildi borga næstum þvi hvaö sem var aö ganga fram á ystu nöf til aö tjá slna sérstöku spaugsemi. Einu sinni útbjó hann sig sem verkamann og gróf djúpa holu á miöju Piccadillytorgi. Hann fylgdist slöan með gryfj- unni I nokkra daga og sá hvernig fjöldi ruglaðra borgarstarfs- manna kom til aö lita á hana. Þaö varekkifyrr en eftir viku aö hægt var aö sannreyna aö holan átti ekki að vera þarna og fyllt var upp 1 hana. Oöru sinni var Cole á gangi meö þingmanni um Westminster þegar þessi mikli grinisti sagöist skyldi veöja aö hann yröi á undan honum aönæsta homi þó aö hann gæfi honum 10 metra forskot. Þingmaöurinn samþykkti veö- máliö en vissi ekki aö Cole haföi laumaö gullúri sinu i vasa hans. Hann hljóp af staö en um leið hrópaöi Cole: „Stööviö þjófinn!” og kallaöi á næsta lögreglumann til aö leita i vösum „flóttamanns- ins”. Úriö fannst og þingmaöur- inn var fluttur til næstu lögreglu- stöövar þar sem hann fékk þaö óöfundsveröa hlutverk aö sann- færa lögregluna um aö þeir heföu allir veriö haföir aö spotti. En uppáhaldsgrin Coles var dulbúningur. Meðan hann var stúdent i Cambridge dulbjó hann sigsem soldáninn frá Zansibar og fór i „opinbera heimsókn” i sinn eigin skóla. Þar voru honum m.a. sýndar sinar eigin vistarverur. Annaö tilvik var þegar hann fór á fund verkalýösforingja og gekk beintf ræöupúlt til þess aö ávarpa þá. Þeir bjuggust viö Ramsey MacDonald, fyrsta forsætisráö- herra Verkamannaflokksins, og reyndar haföi Cole eytt mörgum klukkutimum f aö koma sér upp gervi fyrir framan spegil og leit nákvæmlega út eins og MacDonald. Hinn raunverulegi MacDonald varhinsvegar „týndur” einhvers staöar 1 London i leigubil sem einn af félögum Coles ók. A meö- an var Cole aö segja verkalýös- leiötogunum aö þeir ættu aö vinna miklu meira en þeir geröu fyrir miklu minni borgun. Þeir áttu hins vegar afar erfitt meö aö kingja ræöunni. Hrekkjalómurinn William de Vere Cole á brúðkaupsdegi sínum.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.