Þjóðviljinn - 12.09.1981, Side 8

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 12,—13. september 1981
stjórnmál á sunnudegi Q| Helgi Seljan alþingismaður
skrifar
leiöir til aö ná launajöfnuði fram.
Hvað sem menn f jargviðrast út
af vondri verkalýðsforustu þá
vita allir að launamisrétti á
Islandi stafarafallt öðru m.a. þvi
sem áöur var rakið, en Vil-
mundur hefur ekki komið auga á.
Síminn á afgretöslunni er
83033
JHorjjmifcTatúti
piirrgaiinMiílíili*
l>RIi)JUDAGUR 11. JÚLl 1981
Ásakanir iðnaðarráðherra á Alusuisse:
Engin staðfest-
ing’ liggur fyrir
— súrálsskýrslan enn trúnaðarmál
Senn er að sumarlokum komið.
Mjög hefur þaö veriö misgjöfult á
gæði, sem löngum áöur, en ekki
þurfum við hér eystra undan að
kvarta.
Góð og kjarnmikil hey i hlöðu
komin. Aflabrögö hafa verið með
afbrigðum.
Argæzka til sjos og lands og
einstaka hitabylgjur bliðviðrisins
eystra hafa bætt upp að fullu
kulda og hráslaga vordaganna.
Héðan séðviröist svo sem logn
og bliða hafi verið aðaleinkenni
þjöðlifsumræðu, ef frá eru skildar
einstaka hitabylgjur. Meira að
segja skattseðlarni r hrelldu
menn ekki meira en svo, aö
ihaldspressan guggnaði á striðs-
letri og æsiviðtölum,sem málþola
höföu beðiö á Mogganum frá i
vetur og þetta blað fasteignaviö-
skiptanna upp á fleiri siöur dag-
lega, för aDt í einu aö finna sár-
lega til með þeim, sem ekki áttu
þak yfir höfuðið og viðkvæmnin
og hjartahlýjan vali út yfir sið-
urnar, þ.e. þær sem fasteigna-
braskaramir upptóku ekki. Og i
miðri hjartahlýjunni þurfti aö
koma höggi á þá sem helst hafa
viljað koma skipulagi og félags-
legum jöfnuði á þessi mál öll.
Og auðvitað var þetta allt
kommunumaö kenna. Á stundum
sem þessum, þegar froðufellar
Moggans æsast sem mest yfir
vonzku okkar kommanna þá finn
ég bezt, aö mér þykir talsvert
vænt um Moggann.
Hann er ljómandi loftvog i allri
pólitiskri umfjöllun. Ef Mogginn
ærist verður mér rórra. Þrátt
fyrirallter vissan sú að verið sé á
réttri ieið.
Enda kom blaðið óðara upp um
sig i falskri umhyggju fyrir fólk-
inu á götunni.
Falskur
undirtónn
Astæður vandræðanna voru
fólgnar i' tvennu fyrst og siðast.
Löggjöf hafði veriðsettum lág-
marksskyldur leigusala, lág-
ma rksréttindi leigjenda.
„Frelsið” hafði verið skert.
Félagslegar framkvæmdir sátu i
fyrirrúmi ihúsnæðismálakerfinu.
Verkamannabústaöir, leiguibúöir
sveitarfélaga og þvilikt dóti stað
hins óhefta „frelsis”.
Þeim sem sáu ihaldið á Alþingi
greiða atkvæði meö leigjendalög-
gjöfinni og heyrðu kröfurnar um
enn meira félagslegt átak fundu
strax hinn falska undirtón.
Enda fjaraði ástnkið i garð
leigjenda og húsnæöislausra út
vonum fyrr, en eftir stóðu að
sjálfsögðu allar Moggasiöurnar
frá fasteignasölunum, með til-
heyrandi fjárstuðningi til Mogg-
ans, sem væntanlegir kaupendur
greiöa svo aö lokum. Já, margt
skrýtiö er i kýrhaus Moggans og
það væri að æra óstööugan að elta
þann útúrsnúning allan.
Þó dái ég Staksteina mest, þvi
mér hefur lengi verið hulin ráö-
gáta fyrir hvaða manntegund er
þar verið að skrifa og útskýra
annarra skrif.
örugglega ekki upplýstan
almenning á landi hér. En gull-
korn Staksteina eru mýmörg og
oft má aö þeim brosa, ekki sfzt
þegar félagi Svavar fór til Sovét,
og Mogginn gleymdi i óðagotinu
Geir blessuðum og hans marg-
lofuðu vináttuheimsókn til
Kremlbænda, enda átti Mogginn
þá eftirað gefa i skyn með frægri
myndbirtingu aö gruggugt væri i
kringum ferfár Geirs til útlands-
ins, ekki sizt ef komið væri frá
Luxemburg. Já, heimilisböliö á
bænum þeim er ekki til að spauga
með og mikið hlakka ég nú til að
glugga ialla „Gisla pistlana”um
algóðan Geir fram að landsfundi.
Það verður litrikt lesefni.
Kýrhaus kratanna
En svo skrýtinn sem kýrhaus
Moggans er, þá hefur annar kýr-.
haus slegiö allt annað út í sumar.
Eftir dásvefn siðustu mánaöa
voru menn minntir harkalega á
það að enn væru til kratar og
kannski fleiri en þessir 30, sem
sumir þekkja og m.a.s. til blaö
sem nefndist Alþýðublað, sem
nær enginn vissi hvað var.
Og nú vita menn þaö — og þó.
Orðkynngi og ástúðlegar nafn-
giftir reyndust mjög i takt við þá
einkennilegu tegund af ástriki
sem Alþýðuflokkurinn hefur ein-
kennzt af allt frá haustdögum
1980, þegar ástriðufull kærleiks-
hót Kjartans i garð Gröndals birt-
ust í fegurstu formannsskiptum i
flokki hér.
Og nú rifjaðist jpaö rækilega
upp fyrir fólki að til var nokkuö
sem hét Vilmundur og gnýrinn
gamalkunni frá Kröflu og
„kauöa” málum endurómaði i
eyrum manna á ný. Orrustan var
aðeins öll inn á viö og ekki annað
að sjá en samheitið fagra „skita-
pakk” næöi yfir alla fjölda-
hreyfinguna, m.a.s. hinn sanna.
„drengskaparmann” Jón Bald-
vin, sem skýrist máski af þvi að
hann fór allt i einu að úthella
ástargeislum sinum yfir Kjartan
formann, sem þá má nú fara aö
vara sig. En upphafið héöan að
austan séð var raunar i líkingu
við vitrun Páls postula.
Vitrun Vilmundar
Sá sem haföi kynnzt kauplækk-
unarpostulum krata, með Vil-
mund i' broddi fylkingar, sem
sannastan talsmann hinnar góðu
og göfugu baráttu við kommana
út af alltof háu kaupi, áleit að
þessi merkiberi hefði nú fengiö
vitrun og svo sem Páli forðum
var honum mikiö niðri fyrir um
boðun hins nýja fagnaðarerindis.
Vilmundur uppgötvaði sem sé
allt i'einu að til varfólk á Islandi
meö alltof lágt kaup og fagna ber
þvi að þessi vitrun hefur leitt
hann frá kratavillunni, sem
sprengdi stjórnina 1979 eöa er
ekki svo? Af þvi sem Vilmundur
er hjartahlýr og einlægur innst
inni þá veit ég að vitrun þessi
hefur varanleg áhrif, en full-
komin er hún ekki og eins og Páll,
sem margt misgott lét frá sé'r
fara, svo fer Vilmundi nú. Orsak-
imar vefjast illilega fyrir honum
og viljaleysi getur vart verið um
að kenna.
Maður sem lengi hefur i þoku
labbaö, áttar sig ekki strax á öllu
i landslaginu umhverfis sig,
þegar út úr þokunni er komið.
Lága kaupið er ekki sök vinnu-
veitenda, það er ekki vegna ónógs
atfylgis verkalýðsins á stjórn-
málasviðinu, ekki stafar það frá
þrýstihópum hálaunaðri aðila,
sem æ ofan i æ hafa raskað öllu
launakerfi sér i hag, sökin er öll
hjá forystu verkafólks.
Og hin félagslega deyfö og hiö
almenna áhugaleysi félaganna
stafar af lýðræöisskorti i
félögum, sem búa viö bærilegt
lýðræði og hafa búið allt frá
einokunardögum krata. Einhvern
veginn kemur þetta allt illa heim
og saman við veruleikann, sem
Vilmundur þekkir eðlilega úr
nokkurri fjarlægð og firringu
þess, sem aldrei hefur nálægt lif-
andi kjarabaráttu komið. Enda
fer svo hjá Vilmundi minum, aö
hann kemst aöeins i sama gamla
haminn og áður um spillingu,
möppurogkerfi, en hvergi örlar á
raunhæfum tillögum um baráttu-
Stormur í
fingurbjörg
En vitrun Vilmundar á vonandi
eftirað þróastá vegi skilnings og
þroska og þá getur hann farið aö
kenna „drengskaparmanninum”
á Alþýðublaðinu og öðrum úr
hinni 30 manna fjöldahreyfingu
nýja lærdóma. Ekki vetir af á
þeim bæ. Ekki þarf að kenna
„drengskapar-manninum” að
fara með fullyrðingavaðal eða
flenna út sleggjudóma sina fyllta
blindri heift. Þar er hann
fullnuma, enda hvorki hjartahlýr
né einlægur eins og Vilmundur er
þó. Sá stormur í fingurbjörg, sem
kratadeilan hefur sýnzt, hefur
enn engum raunhæfum árangri
skilað, allra sist láglaunafólkinu
á landi hér.
Hávaði og oröaflaumur órck-
studdra fullyrðinga hefur beinzt
að þvi einu aö auglýsa upp
ákveðnar persónur, sem þótti
sem þær hefði um of i gleymsku
falliö. Þvi miöur er þaö raunin.
Samstillingu allra krafta fag-
legra sem pólitiskra skortir
vissulega að þvi marki að mis-
rétti ilaunakjörum verði útrýmt.
Þar þarf tii mikiö átak ekki sizt
þeirra sem i dag fleyta rjómann
— sem bezt hafa kjörin.
Jöfnun launa — jöfnun llfskjara
hefur vissulega sina áfangasigra
aö baki, en minnug skulum við
þess að án fórna þeirra betur
stöddu — ef fórn skyldi kalla —
næst ekki fram fullt jafnrétti.
Til þess þarf pólitiskt hugrekki
aö ná þar árangri sem um munar,
ekki þaö aö hlaupast undan
merkjum einsog kratarnir geröu,
þegar tækifærið var þeirra. Ekki
skal það hugrekki lofsungið hjá
dikur í Alþýöubandalaginu, en
undir forystu þess hafa áfanga
sigrarnir þó náöst, ekki sizt hvaö
varöar aldraða og öryrkja.
Aðeins i lok vitrunarþátts, sem
vissulega er of langur af litlu
efni, þá skal það fram tekið aö
langt er enn i land lokasigurs, en
að pólitiskri sem faglegri einingu
verður að vinna og verkalýðsleiö-
togar eiga þær ærið hlutverk ekki
siður en við sem á þingi sitjum.
En sameinað afl allra sem vilja
og þora er þó forsendan.
í skelfingu
skipbrots síns
Súrálsmálið varán alls efa mál
sumarsins. Hin bjarta hlið þess
máls er vissulega mikils virði.
Þar var mikið og gott starf unnið
til ávinnings islenzkum málstað,
Islenzkum hagsmunum sem saga
siðari tima mun sanna áþreifan-
lega.
Hin dökka hlið felst i afstöðu
sumra stjórnmálamanna, sem
allt tortryggöu, sem okkar mál-
stað var til tekna, en bergmáluðu
undanfærslur og ósannindi auð-
hringsins. Þar fóru fremst Geirs-
menn i'halds og Jón Baldvin og
mátti vartá m illi sjá I fyrstu — þó
Geirs-liðiö sigraði glæsilega á
lokaspretti. En ógnvekjandi er
það i raun, þegar svo er snúizt
gegn málstað eigin þjóðar af
pólitfsku ofstæki og einsýni, ann-
ars vegar til aö verðskulda hylli
auöhringanna, hins vegar til
verndar stefnu erlendrar stór-
iðju.sem hefur oröið þeim hinum
sömu heilög kýr. Geymd er sú af-
staða en ekkigleymdhjá almenn-
ingi, sem hlýddi furðu lostinn á
viöbrögöin. Allir vissu raunar að
ofurtrú þessara manna á erlenda
forsjá i atvinnulifi okkar var
undramikill, s.s. umræður um
virkjanir og orkunýtingar hafa
sannaö, en fáir hefðu trúað, að
svo augljós undirlægjuháttur i
sliku hagsmunamáli liti framar
ljós á landi hér.