Þjóðviljinn - 05.02.1982, Qupperneq 6

6 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 5. febrúar 1982.
Fyrst skorið niður hjá Sóknarkonum:
Þegar sparnaðarhnífuriim
er reiddur á loft
Á Landakoti hefur veriö
tekið upp nýtt kerfi við
þrifnað/ bæst við ný tæki
og fleira i þeim dúrnum.
Þjv. barst til eyrna að
Sóknarkonur sem vinna við
hreingerningar og skyld
störf væru mjög óánægðar
með þetta nýja kerfi og þvi
leituðum við til nokkurra
þeirra/ sem vildu sem
minnst láta eftir sér hafa
og alls ekki að nöfn þeirra
birtust i blaðinu/ þarsem
þær væru hræddar um að
missa vinnuna. Af þessu
tilefni leituðum við til
Aðalheiðar Bjarnfreðs-
dóttur og spurðum hana
fyrst hvort væru mikil
brögð að því, að Sóknar-
konur byggju við svo lítið
atvinnuöryggi, að þær
gætu helst ekki komið
fram opinberlega til að
bera fram umkvartanir
sinar.— Það er sem betur
fer ekki almennt, sagði
Aðalheiður.
— Flestir okkar vinnustaöa eru
byggöir upp á starfslegum grund-
velli. Ef ágreiningsmál koma
upp, eru þau rædd og jöfnuö, bæöi
á milli starfsfólks og yfirmanna
og meöal starfsfólksins. Sam-
komulagiö er viöa ágætt og sér-
staklega til fyrirmyndar á dag-
vistarstofnunum.
Á sama tíma
er aukið við
yfirbyggingima
— Hinu er ekki aö leyna að
þegar sparnaöarhnifurinn er
reiddur á loft — og þaö á aö skera
niöur, þá er yfirleitt byrjaö á
Sóknarkonum, sem eru einsog
kunnugter lægst launaöar. Okkur
Sóknarkonum finnst aö þá sé oft
jafnhliöa aukiö viö yfirbygg-
inguna og við eigum bágt meö aö
trúa þvi aö þess háttar
sparnaöarherferöir skila sér I
raunverulegum sparnaöi.
Streita á
vinnustöðum
— Þessi sparnaöur leiöir af sér
aukiö álag sem þýöir fleiri
veikindadaga og meiri streitu
Sóknarkvenna. 1 minum augum
er það undarlegt að iæknar og
hjúkrunarlið skuli ekki kvarta
meira undan verri liöan sjúklinga
vegna þessa.
— t þessu sambandi er óhætt aö
geta þess, að okkur finnst aö ekki
sé fylgst nægilega vel meö liöan
starfsfólksins heldur. Breytingar
á vinnutilhögun aö ekki sé talaö
um fækkun starfsfólks til aö sinna
ákveðnum störfum, veldur þvi aö
heilsan fer að gefa sig. En þaö er
litil heilsuvernd viöhöfö á þessum
vinnustööum og heilsufar starfs-
fólksins sjálfs vill oftast gleymast
þegar verið er aö skipleggja
breytingar. Vinnueftirlitiö mætti
lika gjarnan fylgjast meö á þess,
um slóðum.
— Landakot var áður rekiö af
systrunum og þá var þaö meö
nokkuö öðrum hætti en á hinum
sjúkrahúsunum. Margar Sóknar-
konur unnu þarna i stað sjúkra-
liöa og vitaö var aö einhver fækk-
un yröi þegar sjúkrahúsiö fór
beint undir rikið, aö Sóknarkonur
þyrftu aö vikja fyrir faglæröum.
Lanáakot hefur veriö mjög góöur
vinnustaöur og þar voru aldrei
neinar alvarlegar deilur. Og
svona var það alveg fram á
siðasta vor.
Bjuggu við
fjárskort
— t vor vorum viö beönar um aö
koma til viötals viö yfirmenn
Landkots og viö Esther Jónsdóttir
varaformaöur félagsins fórum til
þessa fundar. Þetta var góölát-
legur rabbfundur. Þeir sögöu
okkur aö óhjákvæmilegt væri aö
kaupa ræstingatæki til spitalans,
ný og fullkomin tæki. Það gæti
haft i för meö sér aö yröi að fækka
starfsfólki, en ef svo færi þá yröi
engum sagt upp, heldur yröi eng-
inn ráöinn i staö þeirra sem
hættu. En þaö varö engin sérstök
niðurstaöa af þessum samræöum,
enda sögöu yfirmennirnir að þeir
byggju viö algeran fjárskort. Viö
Sóknarkonur höföum lika full-
gilda ástæöu til aö trúa þvi.
Á meðan sumarleyfi stendur
yfir er síarfsfólk boöaö til fundar
um nýtt hreingerningafyrir-
komulag. Fólkinu er sagt aö þetta
fyrirkomulag verði reynt á einni
deild seinni hluta sumars. Viö
höföum illan bifur á þessu en
sést haföi til útlendinga sem voru
aö mæla og stika þarna á spital-
anum.
— Skömmu áöur en nýja fyrir-
komulagiö var tekiö upp á þessari
einu deild fórum viö Esther aftur
i viötal viö yfirmenn spítalans. Þá
var komið nýtt hljóð i strokkinn.
Nú uppástóöu þeir aö margar
konur fengju minni vinnu og
sumar yrðu aö hætta. Ræstinga-
stjórinn var einnig meö tilfærslur
á fólki i huga. Þessu neituðum við
alfariö fyrir hönd starfsfólksins,
þaö yröi aö leita samþykkis þess
fyrir öllum breytingum.
— Rétt er aö undirstrika að
engar upplýsingar voru til um
nánari vinnutilhögun, engin verk-
lýsing var til og lauk þessum
fundi meö þvi aö framkvæmda-
stjórinn Logi Guðbrandsson kvaö
tilraun veröa geröa á einni deild i
mánaöartima og gæti hún tekist
eöa mistekist einsog hann sagöi.
— Er skemmst frá þvi aö segja
aö tilraunin gafst illa. Enginn
kunni á þessi nýju verkfæri og
tæki. Þaráofan átti aö vinna eftir
stöölum, leiðbeiningum sem ekki
voru til á islensku máli. Þetta
gekk þvi að vonum brösuglega
fyrir sig hjá þeim.
— Auk þess ákvaö ræstinga-
stjórinn i samráöi viö hjúkrunar-
forstjóra og skrifstofustjóra aö
koma nýja fyrirkomulaginu yfir á
allar deildir fyrirvaralaust. Þeg-
ar þetta geröist var fram-
kvæmdastjórinn i sumarfrii. Þá
hafði ég samband við Bolla
Thoroddsen hjá ASt og viö fórum
og stöðvuðum vinnuna seint i
ágústmánuði. Þá áttum viö aftur
fund með þessum þremur, þri-
eykinu á Landakoti. þarsem viö
sögöum þeim aö svona væri ekki
hægt aö standa aö málum. Þau
yröu aö leggja fram ákveöna
verklýsingu sem Sókn yröi aö
samþykkja auk þess sem þau
yröu aö sjálfsögöu aö Iáta þýöa
leiðbeiningarnar yfir á islenskt
mál. Þetta væri algert skilyrði af
okkar hálfu.
— Þegar framkvæmdastjórinn
kom úr sinu sumarleyfi, þá tóku
þeir upp þráðinn aftur þar sem
frá var horfið. En nú skyldi staöiö
öðruvisi að málum.
Þriggja mánaða
fyrirvari
— Ollum Sóknarkonum var sagt
upp störfum með þriggja mánaöa
fyrirvara en gefinn kostur á
endurráðningu „meö ekki lakari
kjörum en áöur var”.
— Nú var loks komin verklýsing
en ekki búiö aö þýöa staðlana
frægu. Þetta kom fram á fundi
þarsem viö vorum meö starfs-
fólkinu, yfirmönnum og Bolla
Thor. frá ASt. Taldi þrieykiö sig
ekki hafa skilið nauösyn þess aö
þýöa staölana yfir á islenskt mál.
Þegar við æsktum frekari skýr-
inga á þessum leiðbeiningum, þá
reyndi skrifstofustjórinn aö þýöa
þær en við vorum jafnnær eftir
sem áður, enda skrifstofustjórinn
óvanur hreingerningavinnu eins-
og þessari.
— Framkvæmdastjórinn lagði
áherslu á að þessa þrjá upp-
sagnamánuöi yröi hver og einn á
sinum stað og reynt yröi aö greiöa
meö lipurð úr öllum ágreinings-
málum. Jafnframt gaf
hjúkrunarforstjóri loforö um þaö
að létt yröi undir meö Sóknarkon-
um á þann veg aö sjúkraliöar
tækju matarilát útaf sjúkrastof-
um i staö þeirra Sóknarkvenna.
Deildarstjórar á spitalanum hafa
sinnt þessum tilmælum vel, utan
á einni deild, þar sem deildar-
stjórinn hefur ekki ennþá tekiö
þennan hátt upp, þrátt fyrir itrek-
uð vilyrði hjúkrunarforstjóra um
breytingar.
— Utan þessa var ræstinga-