Þjóðviljinn - 22.05.1982, Blaðsíða 5

Helgin 22,—23. maí 1982 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 5
Játvarður Jökull Júlíusson skrifar:
íslands-
vika í
Paimpol
1 Paimpol á Bretagne-
skaga I Frakklandi er haldin
tslandsvika, sem hófst á
mánudag og stendur fram á
næstu helgi.
A dagskrá eru sýningar,
m.a. á gömlum myndum frá
Paimpol, myndum frá þeim
tima er þaöan gengu mörg
skip á Islandsmiö. Sýnd
veröur kvikmynd sem gerö
var 1936 eftir sögu Pierre
Loti, A Islandsmiöum, einnig
er boöiö upp á kvikmyndir
um Island og videodagskrár
um Vigdisi Finnbogadóttur
ogTonton Yves, Islandsfara,
sem hefur skrifaö endur-
minningar sinar frá skútu-
öld. Gamlar fleytur sigla
meö ströndum fram, músik-
antar skemmta — meðal
annars bretónakórinn Breiz
Ihuel, efnt er til kappleikja
og ýmislegt fleira er á dag-
skrá.
Vandi mun vera aö benda á
pólitiskan atburð sem valdiö
hefur öllu meira róti en ósigur
Sjálfstæöisflokksins i Reykjavik
voriö 1978. Þaö fékk svo hrotta-
lega á flokkinn aö tapa Reykja-
vik, aö hann hreinlega „komst
ekki yfir þaö.” Þar kenndi svo
hver öörum um.
Enginn hlaut samt eins haröa
dóma eins og sjálfur aðalstjórn-
andi flokkseigendafélagsins, Geir
Hallgrimsson þá forsætisráð-
herra. Hann var nefnilega staöinn
aö þvi þá, auk alls annars, aö
stinga af á kjördegi til að fara á
fund vina sinna i Bilderberg-
klúbbnum úti i löndum. Alitið var,
jafnvel sannað, aö þá heföi
mörgum flokksmönnum ol'boöið
svo, ofan á allt annaö, aö þeir hafi
refsað með þvi aö sitja heima.
Það eru ærnar forsendur fyrir
vitnisburöinum sem Gunnar
Thoroddsen gaf Geir seinna: Óx
aldrei upp úr þvi að vera harð-
drægur forstjóri i einkafyrirtæki.
'Ox aldrei upp i það að vera
flokksleiötogi, hvaö þá aö vera
þjóðarleiðtogi. Eitt er vissa:
Fyrri kjósendur Sjállstæðis-
flokksins ollu umskiptunum,
bundu enda á völd hans yfir
Eeykjavik.
Umskiptin uröu lika margvis-
leg. 1 lyrsta lagi vitnaðist hversu
hraklega borginni hafði verið
stjórnaö á mörgum sviöum. Allt
var vaöandi i skuldum og hinu og
öðru sukki. Var verið árum
saman að bæta úr þvi. 1 ööru lagi
og jafnframt vitnaöist að allt
moraöi i ílokkshreiðrum þar sem
þó áttu að heita borgarstofnanir
og var gagnið eftir þvi. I þriöja
lagi vitnaðist aö nýi meirihlut-
inn hafði vel vit á að stjórna borg-
inni, náði strax á þvi góðum
tökum og var íramar öllu snjall
og heppinn að velja óháöan
borgarstjóra, mann sem enginn
vill nú missa. Loks kom svo á
daginn i fjórða lagi að tveir af
fremstu Sjálfstæðismönnum i
borgarstjórn undirstrikuðu allt
þetta með þvi að hopa af hólmi
fyrir fullt og allt, gáfu allt upp á
bátinn.
Aörir þverbrestir komu i ljós i
Sjálfstæðisflokknum, aukalistar
bæði á Suðurlandi og Noröurlandi
eystra. Þeir voru bara forspil að
öðru meira, þ.e. stjórnarmyndun
Gunnars Thoroddsens, Friðjóns
og Pálma með liðsemd þeirra
Eggerts og Alberts. Bresturinn
varð að sprungu, sprungan varð
að gjá.
Þó svo ætti aö heita haustiö
1981, aö Geir Hallgrimsson hefði
bæði tögl og hagldir meðan
Landsfundur Sjálfstæðisflokksins
stóð, breytti sú samkoma harla
litlu. Kikisstjorn Gunnars ekki
siður samhenl og örugg en áður.
Samstarl' meirihlutafiokkanna i
borgarstjórn Reykjavikur aldrei
traustara eða tilþrifameira, enda
þjálfað i aö jafna ágreiningsefnin.
Og Alberl Guömundsson sami Al-
bert Guðmundsson og ætið áður,
jafnt á Alþingi og i borgarstjórn:
Náungi sem Geir gat hvorki ýtt
írá eða farið i kringum. Aðeins
ein stjarna dauf sást á dimmum
himni Geirs. Jón G. Sólnes íyrir
norðan og var þar talað um
endurkomu. Einu sinni var vist
talaðum aðra endurkomu, en nóg
um það.
Þó Jón G. Sólnes lýsti fyrir
norðan endurkominn, þurfti saml
stjörnu i Reykjavik og Geir halaði
Davið Oddsson upp á stjörnuhim-
in, Matthilding og reviuskáld.
En hvað hann heíur i það að vera
borgarstjóri þó föngulegur sé og
kjaftfor, þaö er mörgum ráðgáta.
Fólk með dómgreind ætlast til
meira. Fleira var gengið úr
skoröum hjá Geir en klofinn
ílokkur. Eina konan i borgar-
stjórn gekk úr skaflinu, nýjar
vandfundnar og enn verra að
finna þeim staö á listanum, en
aðrir flokkar meö stjórnþjálfaða
kvenskörunga hvar sem auga var
rennt um bekki. Þremur konum
var holað meöal átta karla i
fyrstu 11. sætin. Það var alit og
sumt. Svo boðaði Morgunblaðið
þær á námskeið íyrir viövaninga
ofan á allt annað, enda sjálft
kvennaframboðið á hinu leitinu.
Allt eru þó smámunir hjá sjálfri
gjánni i ílokknum. Sú gjá verður
nefnilega ekki falin 22. mai.
Stuðningslið Gunnars Thorodd-
senstekur ekki upp á þvi að færa
Geir Hallgrimssyni á silíurfati
rikisstjórn Gunnars Thoroddsens
og þar með höluö hans sjálfs. Það
er það sem hlyti að gerast ef ein-
vaíalið Geirs Hallgrimssonar,
leifturstjónararmur og flokkseig-
endur vinna Reykjavik. Þá
verður á engum klekkt fyrr en
Gunnari Thoroddsen og fólki hans
hinum megin gjárinnar. Það er
eins vist eins og að dagur fylgir
nóttu. Margur myndi láta segja
sér tvisvar, enda ólikt Gunnari ef
sá biðleikur á eftir aö koma i ljós-
mál aðiararnótt 23. mai. Færi
svo, gæti runnið upp dagur hinnar
sætu heíndar eltir langt valdatafl
i Valhöll. Mér er sem ég sjái þau
ránfuglsaugu sem Geir Hall-
grimsson þá rennir lil bráðar-
innar.
12. mai 1982
Jálvarður Jökull Júliusson.
Biðleíkurinn
í valdataflinu