Þjóðviljinn - 15.07.1982, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 15. júll 1982
viðtalið
99
Við erum
ekki á
nemum
Bömmer”
ítætt við Adolf
Friðriksson,
hljómplötuútgef-
anda á Akranesi
,,Jú, það er óhætt að segja
það, að það er meiri háttar fyr-
irtæki að gefa út svona plötur”,
sagði Adolf Friðriksson að-
spurður i spjalli við Þjóðviljann
á dögunum, en hann leit hér við
á ritstjórninni til að kynna
splunkunýja hljómplötu hljóm-
sveitarinnar Tibrá — ,,og þetta
er lika svo stór plata. Hún er 12
tommur i þvermál”, bætti Adolf
við, en hann er útgefandi plöt-
unnar.
Nafn plötunnar er ,,t
svart-hvitu” og eru á henni sex
lög, þrjú hvoru megin á plöt-
unni. Lögin eru eftir meðlimi
sveitarinnar og hafa þeir meö
sér þannig verkaskiptingu, að
hljómborðsleikarinn Valgeir
Skagfjörð semur grunnhug-
myndirnar að lögunum, en aðrir
meðlimir hljómsveitarinnar
ljúka við lögin. En auk Valgeirs
skipa Tibrá þeir Eðvarð Lárus-
son, Eirikur Guðmundsson
Finnur Jóhannsson og Jakob R.
Garðarsson.
„Tíbrá merkir hillingar”,
sagði Adolf, „enda sjáum við,
meðlimir hljómsveitarinnar og
ég, fólkið i Reykjavik i hilling-
Adolf Friðriksson gefur út hljómplötu með hljómsveitinni Tibrá frá
Akranesi: ... þótt heimur peninganna sé eins og hryllingsmynd I
þrividd”. Ljósm.: —eik —.
Þess vegna er tónninn i plötunni
dálitið léttari, en strákarnir
hefðu ella haft hann.
Ég tel þá fullfæra um að gera
listaverk, en þó hefur nú létt-
metið liklega yfirhöndina báð-
um megin plötunnar. En is-
lensku textarnir á hlið A eru nú
liklega ivið léttari samt. Ensku
textarnir hinum megin á plöt-
unni eru, já, svona i þyngra lag-
inu”.
Eins og áður var getið er
Adolf útgefandi plötunnar.
Hann var spurður um efna-
hagslegan þátt útgáfunnar.
„Já, ætli við þurfum ekki að
selja nálægt 800 eintökum til að
útgáfan standi undir kostnaöi —
og þá reikna ég okkur ekki laun.
En ég vil að það komi skýrt
fram, að við erum ekki á nein-
um „bömmer” eins og þó er titt
um suma aðra i þessum bransa.
Við erum óskaplega lukkulegir
með lifið, hreint út sagt, og til-
veruna lika.
Okkur hefur enda gen'gið skin-
andi vel og hljómsveitinni hefur
verið vel tekið. Blaðagagnrýni,
sem við höfðum sjálfir engin
áhrif á, gat okkar að góðu, og
ýmis önnur blaðaskrif voru lika
afskaplega jákvæð.
Þess vegna lögðum við nú i
þessa útgáfu og það upp á eigin
spýtur. Og við erum iðilhressir,
þótt heimur peninganna sé eins
og hryllingsmynd i þrividd”
sagði Adolf Friöriksson hljóm-
plötuútgefandi að lokum.
—jsj.
um. Þar biður okkar mikil
frægð og ómældur frami, þarna
handan við sundið”, sagði
Adolf, og bætti við eftir nokkra
þögn: „Einhvern timann”.
Aðspurður um tónlistina og
hvaða áhrifa og stefna gætti i
henni, sagði Adolf, að áhrifin
væru hvaðanæfa að og að stefn-
urnar væru margar. „Það
mengaði nokkur stilinn á plöt-
unni, að við vildum að hún seld-
ist svo útgáfan stæöi undir sér.
KÆRLEIKSHEIMILIÐ
,,Nei/ sjáðu, ég er með putta á tánum líka!"
Geta gefið
þeim
laufblað
Svo segir I Frey að á sl. vetri
hafi dr. Stefán Aðalsteinsson
efnt til kynningarfundar i Sút-
unarverksmiðju Sláturfélags
Suðurlands. Þar sem hann
kynnti droppóttar Hólagærur og
alhvitar Reykhólagærur. A
fundinum sýndi Ellen Sætre,
kona Stefáns, pels úr droppótt-
um gærum og Kristrún
Marinósdóttir, kona Inga Garð-
ars Sigurðssonar, tilraunastjóra
á Reykhólum, pels úr alhvitum
gærum.
A kynningarfundi þessum var
vakin á þvi athygli að ærinn að-
stöðumunur væri milli búfjár-
kynbótamanna og jurta-
kynbótamanna, þar sem hinir
fyrrnefndu gætu klætt konur
sinar i afurðir þær, sem þeir fá
úr tilraunum sinum og
rannsóknum en það gætu hinir
siðarnefndu ekki.
A þetta vildi Gunnar ólafsson
aðstoðarforstjóri RALA ekki
fallast á og benti á: Þeir geta þó
alltaf gefið þeim laufblað. —mhg
Svínharður smásál
Eftir Kjartan
Arnórsson
„Hendes
Naade”
Castenschjold stiptamaður
hvarf héðan af hólmanum árið
1819 og var af fáum harmaður,
svo sem fyrr er nefnt. Talið var
að Bjarni Thorarensen, sem
settur var til að gegna embætt-
inu, hefði viljað verða eftirmað-
ur Castenshjolds. Hafi Bjarni
alið með sér þá von rættist hún
ekki. 1 embættið var settur og
siðar skipaður, Ehrenreich
Christopher Ludvig Moltke
greifi og kammerjunkcri.
Moltke var aðeins 29 ára gam-
all og var kona hans systir
Bardenfleths siðar stiptamt-
manns. Var frúin „kölluð ríkilát
þvi ei mátti nefna hana öðru visi
en „náð hennar” (hendes
Naade), en sjálfur var hann
léttlátur maður og auðveldur
viðfangs, hár meðalmaður,
grannlegur, skarpleitur og eigi
friður”, segir Espólin um þau
hjón.
Sem aðlikum lætur þótti þeim
heiðurshjónum litið koma til
embættisbústaðar þess, sem
þeim var ætlaöur. Fékk Moltke
þvi leyfi til þess að láta breyta
tugthúsinu, sem nú stóð i eyði, I
stiptamtmannsbústað. — mhg
Smælki
Farþegarnir
„Bflstjtíri! Bilstjóri! Hvort á ég
að fara úr vagninum að framan
eða aftan?”
„Það skiptir voða litlu máli
Hann er kyrr f báða enda”.
. Rugl dagsins
Þetta mun vera skrif-
að í fullri alvöru
„Allaballar hafa jafnvel misst
stórlega fylgi innan launþega-
samtakanna út af þvi hvað
Framsókn er sljó og illa læs og
seinþreytt til að rjúfa (stjórn-
arsamstarfið)”.
Svarthöfði.
Gætum
tungunnar
Rétt er að segja: Mig dreymir,
þig dreymir, konuna dreymir,
manninn dreymir, barnið
dreymir, konurnar dreymir,
mennina dreymir, okkur
dreymir, mennina dreymir.
Bendum börnum á þetta!
• • •
vitið
inni
fraus
Þjóðviljanum bárust þessar
visur fyrir skemmstu, og
fjalla þær um eitt af vinsælli
dægurmálum sem upp hafa
komið i seinni tið. Og eins og
alltaf, þegar um ágætar visur
er að ræða, standa þær fyrir
sinu skýringarlaust:
Oftast vitið inni fraus.
úldna skrokka sendir Páli.
svipljótan meö sauðarhaus
situr hann á Bergþórshváli.
Það er heilög hugsjón min
horn skal nota óður boli.
thaldssólin skærastskin
á skrokkana á Bergþórshvoli.
Kvatt var saman kierkaþing.
kukl og bænir hvergi spörðu,
steyptu sér í stóran hring,
stjarfir báðu um friðá jörðu.
V.H.