Þjóðviljinn - 24.06.1983, Blaðsíða 7

Föstudagur 24. júní 1983 ÞJÓÐVILJINN,- SÍÐA 7
Konan næst Vigdísi á myndinni er Ólafía Egilsdóttir á Hnjóti sem gaf forseta roðskóna
Margra roðskóa ferð
Elísabet Þorgeirsdóttir
segir frá för Vigdísar
Finnbogadóttur um Vest-
firði.
Öðrum degi forsetaheim-
sóknar á Vestfjörðum var varið
að mestu í Rauðasandshreppi.
Segist Vigdís hafa heyrt mik-
ið sagt frá þessum slóðum og að
ætíð hafi verið talað um þær og
Vestfirði alla af kærleik á sínu
æskuheimili.
Flís úr steini
fauk uppá bjarg.
Kl. 8 á miðvikudagsmorgun var
lagt af stað frá Flókalundi í Vatns-
firði og ekið að Hvallátrum. Þar
tók hreppstjóri Rauðasandshrepps
Þórður Jónsson á móti fólki og
bauð til stofu. Ásgeir Erlendsson,
vitavörður sem alla sína tíð hefur
búið á Hvallátrum, sýndi Vigdísi
vitana á Bjargtöngum, en ekki
viðraði nógu vel til að skoða Látra-
bjargið sjálft.
Vigdísi var færður að gjöf hvítur
refur, sem Ásgeir vitavörður skaut
og bréfhnífur búinn til úr flís úr
steini þeim, sem fauk upp á Látra-
bjarg í veðrinu er geysaði er Porqui
pas? fórst.
Um kl. 12.30 söfnuðust ungir og
aldnir úr Rauðasandshreppi saman
í félagsheimilinu Fagrahvammi í
Örlygshöfn og snæddu málsverð,
m.a. svartfuglsegg og reyktan
rauðmaga, sem hvorttveggja er
einkennandi fyrir hreppinn.
Elsta fólkið, sem man Þorvald
afa Vigdísar best, sat með henni til
borðs, svo og riddararnir tveir, eins
og Vigdís kallaði Þórð á Látrum og
Asgeir vitavörð, en þeir hafa báðir
verið sæmdir stórriddarakrossi.
Össur Guðbjartsson, oddviti á
Láganúpi í Kollsvík bauð Vigdísi
velkomna og hún lýsti ánægju sinni
með að vera stödd á þessum stað.
Og meðan á borðhaldiinu stóð
skein sólin um stund og jók á
stemninguna í þessu litla
félagsheimili.
Safnið að Hnjóti
Kl. 3 var komið að hápunkti
dagsins. Þá varopnað minjasafn að
Hnjóti í Örlygshöfn, þar sem Egill
Ólafsson hefur unnið einstakt starf
við söfnun og varðveislu muna úr
sýslunni, og var safnið upphaflega
heimili hans á Hnjóti.
Árið 1976 ákvað sýslunefnd
Vestur-Barðastrandarsýslu að
byggja hús yfir safnið og kaus til
þess framkvæmdanefnd það ár.
Efnt var til verðlaunasamkeppni
um útlit hússins og hlaut fyrstu
verðlaun Magnús Gestsson, Orms-
stöðum í Dalasýslu.
Bygging hússins hófst 1977 og sá
byggingafélagið Höfn um verkið
undir stjórn Gunnars Össurar-
sonar, byggingarmeistara.
Við þetta tækifæri í gær afhenti
Egill sýslunni safnið til eignar, og
Vigdís opnaði það formlega um
leið og hún afhenti því ýmsa muni
úr búi afa síns og ömmu, aðallega
hannyrðir eftir frú Magdalenu
Jónasdóttur.
Síðan var fólki boðið að skoða
safnið. Þetta safn er einstakt í sinni
röð vegna skipulags og uppsetning-
ar og skipti þar miklu skýringar-
teikningar eftir Bjarna Jónsson,
þar sem sýnt er hvernig hlutirnir
voru notaðir. Lét fólk óspart í ljós
ánægju sína með safnið, en nánar
verður sagt frá því síðar í blaðinu.
Þessu næst var ekið í
Sauðlauksdal þar sem Vigdísi var
fært að gjöf málverk af
Sauðlauksdal eftir Þórdísi Tryggv-
adóttur frá Patreksfirði, frá
Vestur-Barðstrendingum. Áður
hafði Stefán Skarphéðinsson,
sýslumaður gefið henni haglega
saumaða roðskó eftir Ólafíu Egils-
dóttur.
Á Vestfjörðum var vani að mæla
leiðir í roðskóm og kvað sýslu-
maður leiðina sem þegar væri farin
margra roðskóa leið og eiga eftir að
verða einn lengri.
Á Vestfjörðum
til að hitta fólk
í fjörunni í Skápadal var stansað
við fiskiskipið Garðar BA 64, sem
komið hefur verið fyrir þar.
Garðar var upphaflega sel- og
hvalveiðiskip, byggt í Noregi 1912.
Hingað til lands kom hann í kring-
um 1940 og fór síðast á veiðar frá
Patrekskfirði árið 1981. Eigandi
skipsins er Jón Magnússon, skip-
stjóri.
Kl. 7.30 fögnuðu börn á Patreks-
firði Vigdísi er hún gekk til kvöld-
verðar í boði hreppsnefndar Patr-
ekshrepps í félagsheimilinu.
Þar flutti ræðu meðal annarra
Þórarinn Þór, sóknarprestur, sem
kunnur er fyrir gamansemi og fór
vel á með þeim Vigdísi.
Kl. 10 var opið hús fyrir íbúa
kauptúnsins og voru þar saman
komin um 400 manns. Við há-
borðið hjá Vigdísi sátu 10 ungir
drengir, enda hefur hún mikinn
áhuga á þeirri kynslóð, sem er að
vaxa úr grasi. Vigdís talaði um hug-
takið gildi og tengdi það því hve oft
við tölum um að gildi peninga sé að
minnka, en sjaldnar um manngild-
ið, sem við eigum að leggja mesta
áherslu á. Sagðst hún fyrst og
fremst komin til Vestfjarða til að
hitta fólk, því vænst þætti sér um
sína þjóð. Henni vill hún kynnast
og leyfa henni að kynnast sér og
hefur það tekist virkilega vel í þess-
ari ferð. E.Þ.
Vigdís á Barðaströnd. Ljóshærði maðurinn sem gnæfir yflr hópinn er
Einar Guðmundsson, á Seftjörn, oddviti Barðstrendinga.

efcflSI BPáváaI
<• •
í félagsheimilinu Fagrahvammi, Örlygshöfn í Rauðasandshreppi. Þarna má m.a. sjá Þórð Jónsson og Ásgeir
Ellertsson, bændur á Hvallátrum.