Þjóðviljinn - 10.05.1984, Blaðsíða 8

Þjóðviljinn - 10.05.1984, Blaðsíða 8
8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 10. maí 1984 4. GREIN 17 dagar með Sandínistum EINAR KARL HARALDSSON SEGIR FRÁ FERÐ UM NICARAGUA „Ó Nicaragua, Nicaraguita, litla blóm sem varst mér svo kært. Nú þegar þú grærð frjálst elska ég þig ennþá meir en áður“. Þessi orð Carlos Mejia Godoy hljóma um allt landið og Radio Sandino þreytist ekki á að senda þau út oft á dag. Þau tjá hug þorra landsmanna af meztizo ættum, en eru ekki öllum að skapi. Þegar við vorum í Granada, háborg íhalds- sinna um aldir, snæddum við hádegisverð á fínu hóteli við aðaltorgið, þar sem yfirstéttarsvipur var á fólki og búnaði. Gítarhljómsveit lék þarna í hádeginu og söng angurværa spænska ástarsöngva, en þegar við báðum um Nicaragua, Nicaraguita, sögðust skemmtikraftarnir ekki syngja pólitíska söngva og viðstaddar hefðarfrúr settu upp snúð þegar þær heyrðu bón okkar. Nicaraguabúar eru miklir útvarpsmenn og úr hinum fjöl- mörgu útvarpssendum hellist yfir þá vestræn dægurlaga- músík, þar sem Abba og Elton John eiga allt eins stóran hlut og Rúmban og Reggíið. Indíánamúsíkin sem m.a. er sungin af Misguito-grúppunni Samuk Raya er líka vinsæl og minnir á að Nicaragua er að minnsta kosti tvær menningarheildir, í austurhlutanum eru enskar menningarhefðir og indjána- menning ríkjandi, en í vesturhlutanum er allt með hinum spænska blæ eins og hann hefur þróast í Nicaragua. í tónlistinni er í rauninni allt samankomið sem er sérkenni fyrir byltinguna í Nicaragua. Hér er ekki um að ræða „aðra Kúbu“, „endurtekningu Chile“ eða marxíska forskrift í stíl við það sem kommúnistaflokkar Suður-Ameríku hafa boðað frá stríðslokum. Bylting Þjóðfrelsishreyfingar Sandínista er svo kreddulaus að nánast má segja að kredduleysið sé hennar ástríða. Sérkenni byltingarinnar Sérkenni byltingarinnar eru mörg. Byltingarofbeldi gegn stofn- anaofbeldi einræðisstjórnar var að vísu lausnin, en gífurleg fjöldaþátt- taka í uppreisninni og sú mannúð- arstefna sem rekin hefur verið gegn andstæðingum hennar vekur vonir um að áróðurinn um nýtt þjóðfé- lag, og þróun nýrrar manngerðar við breytt efnahagsskilyrði sé hér innihaldsríkari en víða annarsstað- ar. Úrslitaþýðing hins taktíska bandalags þjóðfrelsisaflanna og einkarekstursins og sú mikla áhersla sem lögð er á að efla sam- starf og vináttu við ríki sem ekki kenna sig við sósíalisma eru mikil- væg sérkenni. Fjöldaþátttaka kvenna í bylting- unni og uppbyggingarstarfinu verður ekki sniðgengin þegar rætt er um Nicaragua og það er einnig merkilegt að ekki hefur reynst neinum erfiðleikum bundið að tengja saman mannúðarstefnu byltingarinnar og þá mannúðar- stefnu sem þorri manna aðhyllist innan kaþólsku kirkjunnar, sem 80% landsmanna tilheyra. Jafnvel áköfustu gagnrýnendur byltingarinnar hafa orðið að viður- kenna hve mjúkum höndum hefur verið farið um óvini hennar og um leið að stjórnvöld hafa agað sitt fólk og tekið hart á hverskonar yf- irgangi, ótímabærum ákafa og mis- ferli sem orðið hefur vart hjá Iið- sveitum Sandínista. Ef til vill er það mikilvægasti árangur bylting- arinnar til þessa að fólk hefur það á tilfinningunni að það búi í réttar- ríki eftir 43 ára samfellda ógnar- stjórn. Þrír hugmyndastraumar Byltingin í Nicaragua er farvegur þar sem þrír sterkustu hugmynd- astraumar falla saman: Kristur er frelsari hinna fátæku, Marx er tákn um framtíðarþróun þjóðfélagsins, og Sandino er frelsishetjan sem set- ur efnahagslegt og pólitískt sjálf- stæði ofar öllu öðru. Það er hluti af arfinum frá Somoza-tímanum að sósíalismi hefur ekki jákvæðan hljóm meðal almennings. Það orð er því ekki í tíma og ótíma á vörum ráðamanna, en alþýðan fylkir sér um aðgerðir er boða breytta tekj- uskiptingu, skiptingu jarðeigna og forystuhlutverk bænda- og verka- lýðsstéttarinnar. En það er mikil mótsögn fólgin í þeim staðfasta ásetningi Þjóðfrels- ishreyfingar Sandínista að verka- lýðsstéttin skuli leika aðalhlutverk- ið í því nýja verki sem verið er að setja á svið í Nicaragua, og þeirri nauðsyn að hafa samvinnu við einkareksturinn um að afstýra efnahagshruni. Það er líka mót- sagnakennt að Þjóðfrelsishreyfing- in skuli hafa óskorað forystuhlut- verk á hendi í þeim nýju þjóðfé - lagsstofnunum sem komið hefur verið á fót og í helstu fjöldahreyf- ingum um leið og það er markmið hennar að tryggja fjölflokkalýð- ræði í landinu. Sérstakar aðstœður En hér er margt sem þarf að skoða til þess aðskilja hinar sér- stöku aðstæður sem ríkja í Nicar- agua. í fyrsta iagi var Somoza- einræðið svo langt frá því að hafa þróað upp sterkar borgaralegar stofnanir að ríkisapparatið hrundi er því var steypt og stofnanir hins nýja ríkis eru byggðar upp frá grunni. Hin borgaralegu öfl hafa því litla möguleika til þess að grafa undan Þjóðfrelsishreyfingunni innan frá í ríkiskerfinu. í öðru lagi eru borgaraöflin lengst til hægri sundruð og veikburða eftir aldalöng innbyrðis átök og samvinnu við Somoza og bandarísku heimsvaldastefnuna. Athyglisvert er að það eru atvinnu- rekendasamtökin en ekki gömlu flokkarnir í Nicaragua sem eru helstu málsvarar borgarastéttar- innar. í þriðja lagi eru siðferðilegir og pólitískir yfirburðir Þjóðfrelsis- hreyfingarinnar slíkir að ýmis miðjuöfl í þjóðfélaginu kjósa held- ur samvinnu en virka andstöðu. Alveg eins og Þjóðfrelsishreyfingin hefur margt lært af þeim upp- hafsmistökum sem gerð voru á Kúbu, þá vilja margir atvinnurek- endur í Nicaragua ekki flýja af hólmi eins og stéttarbræður þeirra gerðu á Kúbu, heldur taka þátt í þjóðlegri endurreisn og bíða síns tíma. Hvorugur aðilinn getur án annars verið, og atvinnurekendur telja sér það til tekna að þeir hafa spornað gegn því að þróunin yrði eins og á Kúbu. Það er að sönnu ákaflega erfitt hlutverk fyrir borgarastéttina að leika aðeins aukahlutverk í þróun mála í Nicaragua. En hún hefur um það að velja að samþykkja með Fimmtudagur 10. maí 1984 ÞjÚÐ'VrEJTNN — SÍÐA 17 í llstaskólanum í Managua voru listiðna&armenn víðsvegar að í framhaldsnámskeiði og héldu yfir okkur langar raeður um sjálf- stæði Nicaragua, sem léti engan yfir sér ráða hvorki Bandaríkjamenn, Kúbani eða Rússa. ista, þriggja samstarfsflokka þeirra, nokkrir prestar, leikmenn úr kirkjunni og fulltrúar atvinnu- rekenda. Hér er ekki um að ræða lýðræð- isskipulag eins og við þekkjum það, en þó er allt með meiri fjöl- flokkablæ, en ætla mætti af þeirri fréttaþögn sem ríkt hefur um ástand mála í Nicaragua. Sú skrípamynd sem Reagan- stjórnin hefur dregið upp af Nicar- agua á sér enga stoð í veruleikan- um. Aróðurinn um að landið sé undir stjórn marxískra alræðis- sinna sem séu leppar Kúbana hnýt- ur um sjálfan sig. Kúbanir hafa að- stoðað Nicaragua dyggilega í lestr- arherferðinni, heilbrigðisátakinu og í hernaðarráðgjöf, en hvarvetna sem við komum var lögð á það á- hersla að þeir tækju engan þátt í vörnum byltingarinnar. Á það er líka að líta að fjöldi kennara og lækna hefur komið til Nicaragua frá Hollandi, Þýskalandi, Spáni, Frakklandi og fl. löndum til þess að aðstoða í þeim miklu grettistökum sem verið er að lyfta á landinu. 22 prósent af tvíhliða aðstoð sem Nic- aragua fær frá öðrum löndum kem- ur frá sósíalísku ríkjunum, 32% frá Latnesku-Ameríku, 5% frá Asíu og Afríku og um 40% frá Vestur- Evrópuríkjum. þing, koma saman fulltrúar fjöl- breyttrar verkalýðshreyfingar. Engin tilraun hefur verið gerð af Sandínistum til þess að knýja verkalýðsfélögin inn í eina heildar- hreyfingu undir þeirra stjórn; og það er ýmist hvoru hinna tveggja alþjóðasambanda verkalýðsfélaga þau tilheyra. Verkafallsréttur er tryggður samkvæmt lögum í Nicar- agua, en stærstu verkalýðsfélögin hafa ekki kosið að beita honum við núverandi aðstæður, enda er til mikils að vinna í mótun hverskonar lagasetningar sem tryggir bændum og verkafólki lágmarksréttindi, lágmarkskaup og vísi að velferðar- skipulagi. Að þessum málum hefur verið unnið á hinum pólitíska vett- vangi með atbeina verkalýðsfélag- anna. 12 stjórnmálaflokkar Aðeins tveir stjórnmálaflokkar, Frjálslyndi flokkurinn og íhalds- flokkurinn, voru leyfðir á Somoza- tímanum. Nú er 12 stjórnmála- flokkar að undirbúa kosningar. Þeir hafa komið upp áróðurs- spjöldum víðsvegar um Managua, og orðaskipti í fjölmiðlum eru óvægin. Hinsvegar er ljóst að stjórnmálaflokkarnir eiga einungis Herflokkur úr Sandínistahernum ræður ráðum sínum i verkalýðshúsinu í Estelii undir mynd af Pedro Altami- rano, samverkamanni frelsishetjunnar Sandino. Eina sýnilega niðurstaðan á fundinum var að þeim tókst að skipta klósettpappírnum bróðurlega á milli sín. Sandíno morgun, í dag, Sandínó a Sandinó alla tíö verki hennar í byltingunni og í pól- itísku starfi, heldur en að þar sé um pólitíska nauðhyggju að ræða. „Skipulag, sicipulag og meira skipulag", var boðorðið hjá Sand- ínistum eftir sigurinn 1979. Þeir skipulögðu verkalýðshreyfingu meðal bænda og verkamanna í borgunum, þeir skipulögðu kvenn- ahreyfingu, þeir skipulögðu æskulýðshreyfingu, þeir skiplögðu alþýðuher upp á nýtt með mikilli pólitískri ögun, þeir skipulögðu varðliðasveitir, mikitiu, sem nú hefur verið vopnuð að hluta. Þeir skipulögðu varnarnefndir Sandín- ista í hverju sveitarfélagi sem gegna mikilvægu lýðræðishlut- verki, eru ein öflugasta fjöldahreyf ingin og láta sig flest varða. Þeir skipulögðu sérstaka lögreglu sem í fyrsta sinn er nú aðskilin hernum í landinu. Þessar fjöldahreyfingar Sandín- ista eru það afl sem Þjóðfrelsis hreyfingin styðst við og í hvert sinn sem hefur gefið á bátinn, hafa þær getað sýnt fram á svo ótví- ræðan stuðning við byltingarstefnu meðal þjóðarinnar, að enginn hef- ur getað efast um siðferðilegan rétt Þjóðfrelsishreyfingarinnar til valda í íandinu. Það er hinsvegar stöðugt um- kvörtunarefni stjórnarandstöðu- flokka og atvinnurekendasamtaka að ríkisvaldið og Þjóðfrelsishreyf- ingin séu runnin saman í eina heild, og þar þurfi að skilja á milli. Þéssi gagnrýni á við rök að styðjast og þær kosningar sem hafa verið ákveðnar 4. nóvember næstkom- andi miða einmitt að slíkum að- skilnaði. Þá á að kjósa 90 manna stjórnlagaþing, sem setja á Nicar- agua nýja stjórnarskrá og forseta. Skipulag með fjölflokkablœ Þjóðfrelsishreyfingin er hand- hafi úrslitavalds í stjórnmálum landsins. Henni stjórnar níu „bylt- ingarforingjar“. í stjórnarklíkunni svokölluðu eru nú þrír menn, tveir frá Þjóðfrelsishreyfingunni og einn frá samtökum atvinnurekenda. Ríkisráðið er löggjafarsamkoma sem í sitja fulltrúar 29 samtaka, þar af 10 stjórnmálaflokka, fjöldasam- taka, hersins, varaliðsins og at- vinnurekendasamtaka. Þá er að telja ríkisstjórn og ráðuneyti, og opinberar stofnanir, en á þessum vettvangi starfa fulltrúar Sandín- Hann fékk far með okkur Sandínistahermaðurinn þegar við vorum á leiðinni frá Ocotal tll landamærabæjarins Jalapa í Nueva Segovia í verkalýðshúsinu í Estelll var hjúkrunarfólk á staðnum að meðtaka fróðleik um lytjagjaflr. semingi þann ramma sem Þjóð- frelsishreyfingin hefur sett umsvif- um hennar, eða afsala sér öllum áhrifum á stefnu ríkisvaldsins. Skipulagning fjöldans „Alltaf þegar þeir breiða það út að það séu ekki þeir, getur maður reitt sig á að það eru þeir“, sagði frú Árdal í Atómstöðinni. Og það þarf enginn að fara í grafgötur með stéttareðli Þjóðfrelsishreyfingar- innar, sem í þeim efnum telur sig sækja allt eins til frelsishetjunnar Sandino eins og Marx. Sandinistar hafa gert það lýðum ljóst að þeir muni setja félagslegt réttlæti, al- þýðuvöld og þjóðlega einingu ofar öllum öðrum markmiðum. Hins- vegar er ánægjulegt til þess að vita að það er fremur gert með því að byggja upp pólitískar og efnahags- legar forsendur en með valdboði einhverrar úrvalssveitar í stjórn landsins. Vissulega er rætt um framvarðarhlutverk Þjóðfrelsis- hreyfingarinnar, en það er miklu fremur viðurkenning á forystuhlut- Á mörkuðum í Managua er handagangur í öskjunni og gnægð af landbúnaðarvörum. Baunir, hrisgrjón og olia eru skömmtuð til þess að tryggja öllum viðurværi, r " 'f - \ J&mi f '■ í ■ m ' ' ~ — V J .,,ff•L’TSi'i L/^ssÆ ' ‘ *•' tf/'i 1. Einkaframtakið með 60% Þjóðnýting í Nicaragua hefur að- eins náð til eigna Somoza, sem m.a. hafði sölsað undir sig um 25% af öllu ræktanlegu jarðnæði í landinu, og til þeirra jarða og eigna sem voru í vanrækslu af ýmsum ástæðum. Bankakerfið hefur verið þjóðnýtt, svo og námarekstur sem var í höndum erlendra aðila. Þá er hlutur ríkisins stór í byggingariðn- aði vegna hins mikla átaks sem ver- ið er að gera í húsnæðismálum. Þegar á heildina litið er hlutur einkaframtaks um 60% í atvinnu- starfseminni, en á sumum mikil- vægum sviðum eins og í landbúnaði og iðnaði um 75%. Það ríkir félaga- óg trúfrelsi í Nicaragua. Aðeins 7% lands- manna voru skipulagðir í verka- lýðfélög við fall Somoza einræðis- ins, en nú hafa verkalýðsfélög ver- ið mynduð hundruðum saman. Þó að þau sterkustu kenni sig við Sandínista, þá eru önnur tengd Kristilegum demókrötum, Sósíal- istaflokknum, Kommúnista- flokknum og jafnvel íhaldsflokkn- um gamla. Á sameiginlegu verka- lýðsþingi, sem líkja má við ASl- hljómgrunn í borgunum, en á landsbyggðinni þar sem rúmur helmingur þjóðarinnar býr er skipulag og áróður Sandínista ríkj- andi. Rauður og svartur fáni Þjóð- frelsihreyfingarinnar og myndir af frelsishetjunni Sandíno eru þar mest áberandi. Fjórir flokkanna sem kenna má til vinstri og miðjuflokka hafa unn- ið í ríkisstjórn með Þjóðfrelsis- hreyfingunni sl. fjögur ár, og full- trúar þeirra flokka láta það skýrt í ljós að hægri flokkarnir séu mjög tengdir hagsmunum þess fámenn- isvalds sem fyrir var í landinu. Þeir uni hag sínum illa því þeir hafi ver- ið sviptir efnahagslegu og félags- legu valdi, en engu að síður hljóti þeir að sætta sig við þann bás, sem þeim hefur verið markaður. Að öðrum kosti verði þeir sakaðir um að vilja vinna skemmdarverk á byltingunni sem ber „velferð meiri- hluta landsmanna fyrir brjósti". Fulltrúar vinstri og miðjuflokka viðurkennda að Sandínistar hefðu getað efnt til kosninga strax eftir kosningarnar 1979 og unnið þá yfirburða sigur. Það hefði hinsveg- ar verið tækifærismennska af versta tagi, og eðlilegt megi telja það sjónarmið að nauðsynlegt hafi verið að koma endurreisn þjóðlífs- ins á rekspöl áður en efnt væri til kosninga. Nú er hinsvegar algengt að heyra frá stjórnarandstöðunni að Þjóðfrelsishreyfingin hafi tekið sér fjögurra ára forskot á aðra flokka, og tíminn sé of stuttur fyrir þá til þess að efna til pólitísks starfs og plægja jarðveginn fram að kosn- ingum. Það er að vísu rétt að ýmsar hömlur hafa verið lagðar á sl. tvö ár með neyðarástandslögum og rit- skoðun á hernaðarmálum og gagn- byltingaráróðri er haldið uppi. Engu að síður er það fyrst og fremst sagan sem er Ákkillesarhæll flokkanna sem kljást við Sandínist- ana, og gildir það jafnt um hægri flokka sem Kommúnistaflokkinn og Sósíaldemókrataflokkinn. Rétt forgangsröð Engin skoðanakúgun á sér stað í Nicaragua. Þeirri ritskoðun sem enn er við lýði verður létt fyrir kosningar. Skæruliðum og Misqu- ito Indjánum, sem lent hafa uppá kant við stjómvöld hefur verið leyft að snúa heim, og fá þeir sakar- uppgjöf nema á þá sannist stór- glæpir. Hvergi ber á þeirri kúgun, lögleysu og ógnarstjórn sem er daglegt brauð í ýmsum grann- löndum Nicaragua eins og t.d. E1 Salvador. Allar alþjóðastofnanir sem láta sig mannréttindamál varða hafa skrifað upp á siðferðisvottorð stjórnvalda í Nicaragua. Það er al- mennt álit slíkra stofnana að Sand- ínistar hafi tekið félags- og efna- hagsmál þeim tökum að vart verði kosið á betri forgangsröð. Prófraun á stéttasamvinnu Allt ber því að sama brunni. Ekki er nokkur ástæða til þess að efast um að kosningarnar 4. nóv- ember fari fram eftir þeim kosn- ingalögum sem þegar hafa verið samþykkt, og hljóta að teljast full- boðleg í landi sem þrengt er að með hernaðarlegum og efnahagslegum skemmdarverkum á degi hverjum. Nicaragua er fullvalda ríki og hafn- aði því að sjálfsögðu kröfu Banda- ríkjastjórnar um alþjóðlegt eftirlit með kosningunum. Þjóðir Latnesku-Ameríku þekkja slíkt eftirlit sem langt fram eftir þesari öld fólst í því að útsendarar Banda- ríkjastjórnar reyndu að tryggja leppum sínum örugga útkomu í kosningum. Kosningarnar í Nicaragua eru mikil prófraun á það stéttasam- vinnumódel sem Þjóðfrelsis- hreyfing Sandínista hefur reynt að festa í sessi. Þær sýna um leið hversu glöggan skilning ráðamenn í Nicaragua hafa á nauðsyn þess að sýna siðferðilega yfirburði yfir and- stæðinga sína í þeirri erfiðu stöðu sem byltingin er nú í. Þeir ætla að sýna heiminum að staðhæfingar þeirra um blandað efnahagskerfi, fjölflokkaskipulag og lýðræðisþró- un eru meira en orðin tóm. Þjóð sem hefur eygt von Það er engin tilviljun að kosning- ar eru ákveðnar 4. nóvember hálfu ári áður en áður var ráðgert og tveimur dögum fyrir forsetakosn- ingar í Bandaríkjunum. Stjórnvöld í Nicaragua óttast eins og almenn- ingur að nái Reagan að halda völd- um í Bandaríkjunum geti orðið stutt í innrás Bandaríkjahers. Það verður erfitt fyrir Banda- ríkjastjórn, sem hefur afsakað hverjar svikakosningarnar á fætur öðrum í Latnesku-Ameríku, að steypa ríkisstjórn sem staðið hefur fyrir fyrstu frjálsu kosningunum sem fram hafa farið í Nicaragua frá upphafi vega. Hætt er þá við að heimurinn spyrji: Hversu langt þurfa íbúar Rómönsku-Ameríku að ganga til þess að þóknast lýð- ræðisást Bandríkjamanna? Ef til vill er það sú mesta hætta sem Bandaríkjunum stafar af Nic- aragua að það er önnur þjóð sem gengur að kjörborðinu 4. nóvem- ber næstkomandi heldur en sú sem Somoza-ættin, þessi uppalningur Pentagon og Hvíta hússins, skildi eftir í sárum 1979. Þetta er þjóð sem hefur lært að lesa, þjóð sem hefur kynnst sögu sinni og baráttu frumherjanna fyrir efnahagslegu og pólitísku sjálfstæði, þetta er þjóð sem hefur fundið mátt sinn og eygt von um bjartari framtíð. Hvar sem við fórum um og rædd- um við ráðamenn í verkalýðssam- böndum, kvennahreyfingum og menningarsamfélögum vorum við kvödd með sama viðkvæðinu: „Við biðjum ekki um annað en að þið segið frá því sem þið sjáið og heyrið“. Þessi ósk ber vott um næman skilning á þýðingu þess að Nicaragua takist að brjótast í gegn- um múrinn sem til skiptis er gerður úr þögn eða rangfærslum, og hefur verið reistur kringum landið af Bandaríkjastjórn. Sandino siempre f Nicaragua berst þjóð á framfar- abraut. Alþjóðleg samstaða getur ráðið úrslitum um það hvort hún fær að halda sína leið í friði eða verður niðurlægð á ný með erlendri yfirdrottnan. Mestu skiptir að við gerum okkur sjálf góða mynd af atburðum í Nicaragua og miðlum upplýsingum til annarra. Það kann að koma í góðar þarfir þegar í harð- bakkann slær. En Nicaragua þarf líka á beinni aðstoð að halda: Við komum í skóla, þar vantar penna, pappír, pensla, liti, ljósritunarvél- ar og flest annað til skólastarfs. Við komum í sjúkrahús. Þar vantar blóðgreiningartæki, báta til sjúkra- flutninga og margs konar lækn- ingatæki. Við komum í heilsugæsl- ustöðvar. Þar er ekkert fyrir hendi nema læknar. Þar vantar lyf af öllu tagi, og við fengum lista yfir tæki og lyf sem bráðvantar. Við komum í menningarmiðstöðvar þar sem allt vantar nema áhugann. Og við komum á samvinnubúgarða og á nýbyggingarsvæði þar sem mikil þörf er fyrir hjálparhönd í formi fjárstuðnings og tæknilegrar að- stoðar til þess að halda áætlunum áfram eins og hugur fólks stendur til. Sjálfstæðisviðleitni Nicaragua- manna verður aðeins lögð í viðjar. Henni verður ekki komið fyrir kattarnef. Hvað sem verður um „litla blómið sem nú grær frjálst og hlýtur að launum ást sem aldrei fyrr“, er það víst að frelsishugsjón- in hefur fest svo djúpar rætur að hún mun ætíð bera sín blóm í Nic- aragua. „Sandino hoy, Sandino ayer, Sandino siempre. - Sandíno í dag, Sandíno í gær, Sandínó alla tíð“... ----- Áður birtar greinar íflokkn- um „17 dagar með San:'ínistum“ birtust 28. apríl, 1. mai ■ . 5. maí.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.