Þjóðviljinn - 25.05.1984, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 25. maí 1984
DJOOVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjóðfrelsis
Útgefandi: Útgáfufólag Þjóðviljans.
Framkvœmdastjóri: Guörún Guömundsdóttir.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson.
Umsjónarmaöur Sunnudagsblaðs: Guðjón Friðriksson.
Skrifstofustjóri: Jóhannes Haröarson.
Augiýsíngastjóri: Ólafur Þ. Jónsson.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Siguröardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Biaðamenn: Auður Stvrkársdóttir, Álfheiður Ingadóttir.Lúövík Geirsson, Magnús H. Gísla-
son, Ólafur Gíslason, Oskar Guömundsson, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritari: Víðir Sigurðsson.
Utlit og hönnun: Haukur Már Haraldsson, Þröstur Haraldsson.
Ljósmyndir: Atli Arason, Einar Karlsson.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Már.
Auglýsingar: Sigríður Þorsteinsdóttir, Margrét Guðmundsdóttir.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir.
Símavarsia: Sigríður Kristjánsdóttir og Aðalbjörg Óskarsdóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bílstjóri: ólöf Sigurðardóttir.
Innheimtum.: Brynjólfur Vilhjálmsson
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaðaprent hf.
Uppboð, brask
og brœðrabönd
í Davíðskerfinu
Þegar kjörtímabil Sjálfstæðisstjórnarinnar í Reykja-
vík er hálfnað kemur sífellt skýrar í ljós að innan Dav-
íðskerfisins þrífast margvísleg spilling og siðleysi.
Braskið í krafti auðs og aðstöðu bak við tjöldin er orðið
öruggasta tryggingin fyrir jákvæðri afgreiðslu borgar-
stjórnarmeirihlutans á óskum íbúanna. Þeir Reykvík-
ingar sem hvorki vaða í miljónum króna né eiga ætt-
menn á æðstu básum Davíðskerfisins eiga ekki von á
jákvæðri úrlausn.
Þjóðviljinn hefur flett ofan af því undanfana daga
hvernig helsti oddvitinn í trúnaðarsveit Davíðskerfis-
ins, Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson formaður skipulags-
nefndar, hefur brotið allar viðurkenndar vinnureglur
og beitt óheyrilegum þrýstingi til að hygla fyrirtækjum
sem bróðir hans veitir fjármálalega forstöðu. Þegar
blaðamaður Þjóðviljans leiðir sannleikann í ljós beitir
trúnaðarmaður Davíðskerfisins útúrsnúningum og
hálfsannleika til að fela hinar óþægilegu staðreyndir.
Borgarfulltrúum er svo skipað að skipta um skoðun
milli funda í hafnarstjórn og borgarráði til að braskara- >
öflin í Davíðskerfinu hjá Reykjavíkurborg geti veitt
hinum fjársterku ættmennum umbeðna fyrirgreiðslu.
Á sama tíma og borgarfulltrúarnir eru á kafi í þessu
bræðrabraski birtist æðsti prestur hins spillta Davíðs-
kerfis, borgarstjórinn sjálfur, og tilkynnir að nú ætli
hann að fara að úthluta lóðum á uppboði. Eignarlóðir í
nýju íbúðarhverfi á fögrum stað í borginni verði seldar
þeim sem flestar hafi miljónirnar. Flokkur hinna ríku er
farinn að þjóna hinum ríku í gegnum ómenguð mark-
aðsuppboð.
Davíð Oddsson ætlar greinilega að halda áfram á
þessari braut. í stjórnkerfi hans eiga bestu útsýnislóð-
irnar að fara til þeirra sem mestum auði hafa rakað
saman. íbúðarhúsnæði sem best liggur við þjónustu
verður nú forréttindi þeirra sem hafa miljónir á reiðum
höndum. Næsta skrefið í þessu spillta Davíðskerfi gæti
svo á sama markaðsgrundvellinum, sem borgarstjórinn
dáir, orðið að selja húsnæði aldraðra til hæstbjóðenda.
Gamla fólkið sem eingöngu nyti vinnulauna sinna yrði
auðvitað útundan í slíku kerfi. Heildsalarnir og há-
tekjumennirnir sætu þá í forgangsröð.
Lóðauppboðið og Hamarshúsmálið sýna í hnotskurn
þá spillingu peningaaflanna sem nú hefur fest rætur í
Davíðskerfinu hjá Reykjavíkurborg. Lögmál ættar-
greiða og markaðsdrottnunar ráða úrslitum þegar á-
kvarðanir eru teknar. Slíkt kerfi hefur löngum verið
fylgifiskur Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. í Davíðs-
kerfinu hefur þessi óskapnaður þó öðlast nýjar stærð-
argráður.
Utangarðsfólk
Þjóðviljinn greindi frá því fyrir skömmu að utan-
garðsfólk hefði notað hellisbyrgi í Öskjuhlíðinni sem
bústað. Þessi frétt virtist koma eftirlitsstofnunum alger-
lega á óvart. í svörum þeirra kom fram nokkurt
skeytingarleysi gagnvart því fólki sem hvergi á fastan
samastað í okkar samfélagi. Sögðu talsmenn lögreglu-
yfirvalda kaldranalega að fólkið gæti bara snúið sér
sjálft til lögreglunnar.
Þessi viðbrögð sýna að ýmsir hafa tilhneigingu til að
gleyma því, að á íslandi er fólk sem orðið hefur svo illa
úti í lífsbaráttunni að það getur ekki Iengur treyst á
aðstoð. Þeir sem ábyrgð bera eru hættir að skeyta um
örlög slíks utangarðsfólks. í okkar litla samfélagi má
slíkt ekki gerast.
klippt
I sœlunnar reit
Stefán Valgeirsson var hinn al-
þjóölegasti á miöstjórnarfundi
Framsóknarflokksins á Akureyri
á dögunum. Hann flutti ræðu í
Ijóðum. Kveðskapurinn var
kannski ekki stórbrotinn, en
þessi ræktarsemi við hefðina er
engu að síður kærkomin til-
breyting frá steingeldu pólitísku
tæknimáli. Og boðskapur hinnar
pólitísku drápu Stefáns Valgeirs-
sonar er hinn athyglisverðasti:
Verður ekki bétur séð en hann
hirti flokk sinn þar mjög ræki-
lega.
Bragurinn hefst á því, eins og
lengi hefur verið til siðs, þá ort er
um heimsósóma, að lýsa hinu
góða og fagra sem var og er nú í
hættu. Stefán. Stefán fagnar því
að flokkurinn þingar í Eyjafirði.
Þar er „moldin undra frjó og aldr-
ei gróður brást“. Ekki nóg með
það:
Hvergi sjáið þið fegurri fjöll
form þeirra er lisla verk
segir Stefán í einlægni auðmýkt
við skapara sinn, en stoltur af því
að hann lítur Norðlendinga sér-
staklega hýru auga. Af slíkum
ágætum sprettur margt gott, bú
eru blómleg, „afkoman nokkuð
góð“ og menningin dafnar vel:
/ skjóli fjallanna skáld urðu til
er sköpuðu perlur sem Ijóð.
Fœrðu þjóðinni orku og yl
í andlegan menningarsjóð.
segir Stefán í hinum besta þjóð-
lega anda.
Álfurstar
við Eyjafjörð
Og það er einmitt orka og ylur
skáldskaparins, sem verða hon-
um algjör andstæðu við þá villu
sem raforkumenn samtímans
hafa ratað í að hans dómi. Gróð-
apésar vilja nú eitra þennan sæl-
unnar reit með álveri og líst
skáldþingmanni hreint ekki á þær
blikur:
Álfurstarnir við Eyjafjörð
eiga hinn slóra draum.
Muna ekki eftir móður jörð
miða allt við gullsins flaum.
Við þessu bregst Stefán
karlmannlega, eggjar unga sem
gamla að leyfa aldrei mengun og
aðra ósvinnu:
Skílum landinu skárra en það var
og sköpum þjóðinni mat,
svo eitrað loft verði aldrei þar
sem Einar á Pverá sat.
Minkur áli hetri
Þingskáldið minnir á fallvalt-
leik þess, sem haldið er fram í
nafni vísinda: Sannleikur sem var
í gær „seldur á miljón pund“ er
einskis virði þegar menn hafa sof-
ið af nóttina. Og ráð hefur Stefán
á hverjum fingri um íslenskan
iðnað og aukabúgreinar:
Við getum farið í fiskirækt,
fjölgað minkum og ref...
og mundu það einhverntíma hafa
þótt mikil tíðindi reyndar, að það
væri þjóðleg náttúruvernd að
fjölga minkum - en hvað gerist
semsagt ekki á áltímum? Ég
þakka þér guð að það er bara
brennivín, segja foreldrar þeirra
unglinga sem ekki eru byrjaðir í
dópinu.
Framtíð myrk
Að lokum víkur Stefán Val-
geirsson að Framsóknarflokkn-
um sjálfum og miðstjórnarfund-
inum og er honum þungt í huga.
Hann segir á einum stað:
Fjármagnið hefur fengið öll völd
svo fáránlegt sem það er.
Hann varar við því að „íhaldið
hefur klær“ og ef byggðir landsins
hrynja muni þær koma betur í
ljós. Og með þessum hætti hér
lætur Stefán svo uppi mat sitt á
stjórn Steingríms Hermanns-
sonar:
Við þurfum bœði stefnu og störf,
stjórn, sem er réttlát og virk.
Endurskoðun á öllu er þörf,
annars er framtíð myrk.
Maður gæti haldið að stjórnin
væri óréttlát og duglaus og Fram-
sóknarflokkurinn stefnu- og
starfslaus. En kannski erþað bar-
asta oftúlknarhneigð. Kannski
hefur skáldið og þingmaðurinn
meint eitthvað annað. Þó þarf
það ekki að vera. Því eins og í
spakmælinu segir: Lengi skal
Framsóknarmanninn reýna.
- ÁB
og skorið
Örygismál
Morgunblaðið hefur ekki sýnt
neinn áhuga á frumkvæði sex
mætra þjóðarleiðtoga í afvopn-
unarmálum, enda er það frum-
kvæði ekki í þágu forseta blað-
sins, Ronalds Reagans. Aftur á
móti birtir blaðið fagnandi frétt
um almannavarnir í gær, en þær.
eru nú á dagskrá vegna náms-
stefnu Nató um slík mál. Þar
kemur ádaginn, að „búnaður
hinnar nýju stjórnstöðvar Al-
mannavarna í lögreglustöðinni
við Hverfisgötu mun gera
mönnum kleift að dveljast þar í
um 14 daga eftir kjarnorku-
sprengingu í ákveðinni fjarlægð,
þegar endanlegum frágangi verð-
ur lokið.... Stjórnstöðin hefur
tæplega tvöþúsundfalda skýlingu
gegn geislavirku útfalli utan dyra
og er styrkt þannig að hún á að
þola að byggingin hrynji yfir
hana“.
Þetta er allt mjög huggunar-
ríkt. Sannarlega gaman til þess að
vita að íslendingar eru menn með
mönnum og geta lifað af kjarn-
orkusprengjur í eina fjórtán
daga. Og allt að því dónaskapur
að spyrja nokkurs frekar. Þó væri
gaman að vita, hvaða ágætir ís-
lendingar það eru, sem eiga að
hafa „tvöþúsundfalda skýlingu
gegn geislavirku útfalli" á við
landa sína, sem ekki er ætlaður
staður í þessari Paradís kjarnork-
ualdar? Og hvað eiga þeir, sem
skýlinguna fengu, að skemmta
sér við þegar sæludögunum fjór-
tán lýkur?
- áb.