Þjóðviljinn - 27.10.1984, Síða 10

TÓNLIST
Heiðurslaun
Brunabótafélags
íslands 1985
í tilefni af 65 ára afmaeli Brunabótafélags ís-
lands 1. janúar 1982, stofnaði stjórn félagsins
til stöðugildis hjá félaginu til þess að gefa ein-
staklingum kost á að sinna sérstökum verkefn-
um til hags og heilla fyrir íslenskt samfélag,
hvort sem er á sviði lista, vísinda, menningar,
íþrótta eða atvinnulífs.
Nefnast starfslaun þess, sem ráðinn er:
Heiðurslaun Brunabótafélags íslands.
Stjórn BÍ veitir heiðurslaun þessi samkvæmt
sérstökum reglum og eftir umsóknum. Regl-
urnar fást á aðalskrifstofu BÍ að Laugavegi 103
í Reykjavík.
Þeir sem óska að koma til greina við ráðningu í
stöðuna á árinu 1985, (að hluta til eða allt árið)
þurfa að skila umsóknum til stjórnar félagsins
fyrir 10. nóv. 1984.
Brunabótafélag íslands
A
L
Kópavogsbúar
- hesthús
Tómstundaráð og hestamannafélagið Gustur vilja hér
með gefa ungum Kópavogsbúum allt að 18 ára kost á
að hafa hest á fóðrum í sameignarhesthúsi sínu. Um-
sóknarfrestur er til 5. nóvember nk. og skal umsókn-
um skilað á félagsmálastofnunina Digranesvegi 12,
en þar eru jafnframt veittar nánari upplýsingar í síma
41570.
Félagsmálastofnun Kópavogs
f! Blaðburðarfólk V • * * ? ** ress?
Ef þú eri morgunhi
Hafðu þá samband við afgreiðslu Þjoðviljans, sími 81333
Laus hverfí:
Laufávegur Háteigsvegur Skerjaíjörður Flókagata - Úthlíð Brautarholt - Stórholt - Skipholt
Pað bætir heilsu c að bera út Þjóðvi >ghag Ijann
E mv/um
Betra blað
Séra Gunnar er
merkilegur maður
Tónleikar i Austurbæjarbíó 13. okt.
s.l.
Gunnar Björnsson cello
David Knowles píanó
Það var hlý og notaleg tilfinn-
ing að koma inn á tónleika og
gleyma, eða að reyna að gleyma
öllum áhyggjum sem eru samfara
verkföllum og átökum við
stjórnvöld, sem virðast ekki
skilja eða vilja skilja réttmætar
kröfur stórra hópa í þjóðfélaginu
um mannsæmandi laun fyrir
vinnu sína.
Bach svítan í C-dúr fyrir ein-
leikscello var fyrsta verkið á efn-
isskránni. Hún var ágætlega
leikin af sr. Gunnari Bjömssyni.
Hinsvegar hefði hann mátt bíða
ögn lengur eftir fólkinu sem var
að streyma í salinn, svo það hefði
tíma til að setjast. Einnig hefði
ekki skaðað að bíða örlítið á milli
þátta. En hvað um það, sr. Gunn-
ar hafði verkið á valdi sínu og
kom boðskap Bachs til skila með
ágætum.
Næst á efnisskránni var Sónata
í g-moll op.5 fyrir píanó og cello
eftir Beetfioven. í svona verkum
hefir píanóið stóru hlutverki að
gegna, enda nefnir Beethoven
píanóið á undan celloinu. Það
þarf verulega góðan píanóleikara
til að gera verki eins og þessu góð
skil, en það vantaði töluvert á, að
píanistinn veldi því hlutverki.
Sr. Gunnar Björnsson spilaöi
mjög vel
Hann spiiaði flestar nóturnar, ef
ekki allar, en áslátturinn var svo
grjótharður, sérstaklega í forte-
spili, að það eyðilagði alveg fyrir
undirrituðum áhrifin af þessari
frábæru sónötu. Sr. Gunnar spil-
aði aftur á móti mjög fallega og
var það synd að ekki var meira
jafnræði á milli þeirra félaga. Pí-
anóleikarinn virtist vilja gera sitt
besta og hafði auðheyranlega
unnið vel fyrir þessa tónleika, en
ég ráðlegg honum að taka ásláttin
til alvarlegrar endurskoðunar,
því þar á hann margt eftir ólært.
Næst á efnisskránni var athygl-
isvert verk eftir Sigurð Egil Garð-
arsson. Það var á þeim nótunum
að mann langaði til að heyra það
strax aftur. Það var eins og talað
væri í einrúmi á skáldlegan hátt
við hvern og einn í salnum. Haltu
áfram að skrifa Sigurður! Þetta
spiluðu þeir félagar bæði vel og
innilega og píanistinn sýndi nú
betri áslátt en í Beethoven.
Lokaverkið á tónleikunum var
Sónata Arpeggione í a-moll eftir
Schubert. Sr. Gunnar spilaði
mjög vel þetta verk og píanistinn
stóð sig eftir atvikum, en því mið-
ur brá aftur fyrir þessum harða
ásætti, sem eyðilagði alveg Adag-
io kaflann, og erþað því grátlegra
sem sr. Gunnar spilaði yfirleitt
mjög falleaga og ekki síst Adagio
kaflann. Sr. Gunnar er merki-
legur maður. Hann er þjónandi
prestur hér í borg, en hann er
einnig góður tónlistarmaður, eins
og hann hefur oft sýnt á undan-
förnum árum. Hann hefur neist-
ann og því er ávallt ánægjulegt á
hann að hlusta. R.S.
P.S. Það er alveg furðulegt að
fólk skuli leyfa sér að koma með
ungbörn og hálfstálpuð börn inn
á tónleika þar sem þau trufla
hlustendur með rápi um allan sal
og hávaða. Þetta þekkist ekki í
nokkru siðuðu þjóðfélagi sem ég
þekki til og mál að linni. Það
verður að banna fólki að koma
með ungbörn inn á tónleika. Það
er allt og sumt. R.S.
Beiwald-kvartetlinn
Tónlistarfélagið hélt tíundu
tónleika sína fyrir styrktarfélaga
starfsveturinn 1983-84 þann 20.
okt. sl.. Berwald-kvartettinn sem
er skipaður ungum hljóðfæra-
leikurum frá Svíþjóð og Noregi,
spilaði skemmtilegt prógramm:
verk eftir Franz Berwald (sem
kvartettinn dregur sennilega nafn
sitt af), Alban Berg og A. Dvor-
ák. HÍjóðfæraleikararnir eru allir
góðir tónlistarmenn, en þó verð
ég að segja, að oft hefir maður
heyrt betri og mýkri hljóm hjá
öðrum kvartettum sem hingað
hafa komið. Sérstaklega var
tónninn þurr og mattur hjá fyrsta
fiðlara og skemmdi það nokkuð
heildartóninn.
Þrátt fyrir þetta var oft ánægju-
legt á að hlýða og ekki eyðilagði
efnisskráin fyrir því, því hún var
mjög skemmtileg eins og áður
segir, en hún var: Strengjakvart-
ett í Es-dúr eftir sænska tónskáld-
ið Franz Berwald (1796-1868),
saminn 1849, strengjakvartett
op. 3 eftir Alban Berg (1885-
1935), saminn 1910, og strengja-
kvartett í F-dúr op. 96 „Ameríski
kvartettinn" saminn 1893 eftir
Antonin Dvorák (1841-1904).
Kvartettinn eftir Berwald hefir
undirritaður ekki heyrt áður, en
hann er mjög áheyrilegur og
mætti hann heyrast oftar. I Berg-
kvartettinum náðu fjórmenning-
arnir mestri mýkt og var það ef til
vill best spilaða verkið á efnis-
skránni. Dvorák nær alltaf eyrum
manns, enda væri það dauður
maður sem ekki hrifist af þessari
gnótt andagiftar og melodi-auðgi
sem Dvorák er svo ríkur af. Þessi
kvartett er hreint út sagt heillandi
frá byrjun til enda, og þrátt fyrir
þennan galla sem fyrr segir, þá
spiluðu fjórmenningamir með
virkilegu listamannaskapi og
góðri tækni. Kvartettinn skipa
þeir: Lennart Fredriksson 1.
fiðla, Ottar Hauge 2. fiðla, Karin
Dungel viola og Bo Ericsson
cello. r.s.
Vígslutónleíkar
Langholtskirkju
Kór Langholtskirkju, ásamt
kammersveit og einsöngvurum
hélt tónleika þ. 23. september s.l.
Stjórnandi var Jón Stefánsson,
einsöngvarar voru Ólöf Kolbrún
Harðardóttir, Sigríður Ella
Magnúsdóttir, Garðar Cortes og
Halldór Vilhelmsson. Flutt voru
verk eftir Bach og Mozart. Fyrst
svíta í D-dúr eftir Bach fyrir
kammersveit. Konsertmeistari
var Júlíana Elín Kjartansdóttir.
Það lá við að manni brygði í
brún er hljómsveitin tók fyrsta
hljóminn. Svona miklum hljóm-
burði á maður ekki að venjast í
þeim húsum og kirkjum sem
noutuð eru til hljómleikahalds
hér. En þarna leynist einmitt
heilmikil gildra fyrir stjórnand-
ann. Kórar og einsöngvarar njóta
sín vel, en allt öðru máli gegnir
um hljóðfæri ef ekki er nægilega
vel passað upp á að gott jafnvægi
haldist milli hljóðfæranna.
Kammersveitin sem var skipuð
afbragðs hljóðfæraleikurum,
spilaði of sterkt í gegn um alla
svítuna svo að þreytandi var fyrir
eyrað áður en lauk. T.d. hin
fræga aría, á hverju byggist hún
fyrst og fremst? Á sjálfri aríunni -
melodíunni. Hún á að svífa yfir
neðri röddunum sem gefa henni
fullan stuðning en ekki kæfa hana
í of sterku spili.
Þetta er sagt til athugunar til
hins gáfaða ötula stjórnanda Jóns
Stefánssonar, því hann hefir
auðsjáanlega ekki áttað sig á því
hvernig hljóðfæri hljóma í eyrum
hlustenda í þessum mikla hljóm-
burði. Þegar hann hefur gert það,
verður spennandi að fylgjast
með. En að öðru leyti spilaði
kammersveitin vel eins og við
mátti búast og Júlíana Elín Kjart-
ansdóttir spilaði sólókaflana af
prýði.
Næst á efnisskránni var Exult-
ate Jubilate eftir Mozart fyrir
sópran og hljómsveit (þetta verk
var upphaflega samið fyrir cast-
rato rödd - geldingarödd, en það
er önnur saga). Ólöf Kolbrún
Harðardóttir fór með einsöngs-
hlutverkið. Hún söng þetta
gullfallega verk með glæsilegri
tækni og innlifun, svo unun var á
að hlýða.
Eftir hlé var flutt Krýningar-
messa eftir Mozart. Þetta verk
var samið, eftir því sem fram
kemur í æfisögu Mozarts eftir Al-
fred Einstein, vegna áheits á
styttu af Maríu mey, en styttan
var krýnd árlega í Salzburg. Kór
Langholtskirkju, einsöngvararn-
ir Ölöf Kolbrún Harðardóttir,
Sigríður Ella Magnúsdóttir,
Garðar Cortes og Halldór Vil-
helmsson, ásamt kammer-
sveitinni, fluttu verkið undir ör-
uggri stjórn Jóns Stefánssonar.
Kórinn hljómaði vel og einsöng-
vararnir stóðu sig með mestu
prýði. Kammersveitin spilaði
einnig prýðilega í Mozart og var
gott jafnvægi milli hennar og
kórsins og einsöngvara.
R.S.
10 SÍÐA - ÞJÓÐVIL.JINN' Laugardagur 27. október 1984