Þjóðviljinn - 28.11.1984, Blaðsíða 10

ALÞÝÐUBANDALAGIÐ
Konur -1985 nálgast
Miöstöðin minnir allar konur á undirbúning vegna loka kvennaára-
tugsins 1985. Fimm opnir hópar hafa hafið störf á vegum '85
nefndarinnar, sem 23 samtök kvenna standa að. Hóparnir eru:
Gönguhópur, Listahátíðarhópur, Alþjóðahópur, Fræðsluhóp-
ur, Atvinnumálahópur.
Skráið ykkur til starfa strax. Allar upplýsingar um fundartíma og
starf hópanna fást hjá Jafnréttisráði, síminn er 27420.
- Kvennafylkingin.
AB Kópavogi
Bæjarmálaráð
boðar til fundar miðvikudaginn 28. nóvember kl. 17.30 í Þinghóli.
Dagskrá: 1) Tómstunda- og íþróttamál. 2) Byggingar íbúða fyrir
aldraða.
Stjórnin
AB Selfossi
Almennur félagsfundur
verður haldinn að Kirkjuvegi 7 Selfossi, þriðjudaginn 27. nóvember
kl. 20.30. Fluttar fréttir af flokksráðsfundi, rætt um kvennamál,
vinstra samstarf o.fl. Fulltrúi frá kvennafylkingu kemur á fundinn. -
Stjórnln.
AB Hafnarfirði
Fundi frestað
Almenni félagsfundurinn sem vera átti fimmtudaginn 29. nóvem-
ber kl. 20.30 í Skálanum Strandgötu 41 er frestað til fimmtudagsins
6. desember á sama tíma og sama stað með óbreyttri dagskrá
vegna útvarpsumræðna um álmálið.
Guðrún
Sveinn
Kristín
AB Akranesi
Fullveldisvaka
1. desember verður haldin fullveldisvaka í Rein og hefst hún kl.
20.30. Guörún Helgadóttir alþingismaður flytur ræðu. Kristín Ól-
afsdóttir syngur við undirleik Valgarðs Skagfjörð. Sveinn Kristins-
son flytur frumsamið efni. Léttar veitingar. Félagsmenn og stuðn-
ingsmenn eru hvattir til að fjölmenna og taka með sér gesti.
Stjórnin
AB Reykjavík
Opið hús
Bókmenntir verða kynntar í
opnu húsi hjá
Alþýðubandalaginu í
Reykjavík á fimmtudagskvöld,
29., og hefst kynningin
hálf níu. . , . .. .»„
Þórarinn Ingibjorg
Þórarinn Eldjárn les úr nýrri Ijóðabók sinni og einnig úr Jólaórat-
óríunni eftir Göran Tunström.
Ingibjörg Haraldsdóttir les úr þýðingu sinni á Glæpi og refsingu
eftir Dostojeskí.
Kaffi og meðlæti á boðstólum. ABR
ABR
Borgarmála ráð
heldur fund miðvikudaginn 28. nóv. að Hverfisgötu 105 og hefst
hann kl. 17.00. Dagskrá: 1) Málefni Hitaveitu Reykjavíkur, 2)
önnur mál. Allir velkomnir. - Stjórnin.
ABR Breiðholti
1. desember - List á laugardegi
Samkoma haldin í Gerðubergi laugardaginn 1. desember og hefst hún kl.
14.30. Dagskrá: 1) Fiðlukvartett nemenda úr Tónlistarskóla Sigursveins
leikur. 2) Árni Bergmann les úr nýrri skáldsögu sinni, með kveðju frá Dublin.
3) Edda Andrésdóttir les úr bók sinni og Auðar Laxness, Á Gljúfrasteini. 4)
Gunnar Guttormsson og Sigrún Jóhannesdóttir flytja innlendar og erlendar
söngvísur. Kynnir er Vernharður Linnet. Kaffistofan opin. Aðgangseyrir 50
kr. fyrir fullorðna. ABR Breiðholti.
ÆSKULÝÐSFYLKINGIN
ÆFAB
Fræðslu og útgáfunefnd
Miðvikudaginn 28. nóv. verður haldin að Hverfisgötu 105 kl. 20.30
stofnfundur í Fræðslu og útgáfunefnd. Á fundunum verður starfs-
áætlunin rædd. Mætum öll íðilhress. Kaffi og molasykur.
Ábyrgðarmaður.
Framhald af bls. 9
með sinni frábæru frásagnar- og
samræðulist. Þær stundir voru
alltaf of fljótar að líða. Ekki var
síður ánægjulegt að koma til
þeirra, hvort heldur var á hátíð-
astundum í lífi þeirra eða í annan
tíma.
Á heimili þeirra nú um langt
árabil á Kjartansgötu 2, áttum
við systurnar frá Stóru-Mörk
margar ógleymanlegar ánægju-
stundir. Hanna frænka mín var
mér svo óendanlega góð, þegar
ég kom fyrst til dvalar í Reykja-
vík, svo barnalega fávís í þessu
framandi umhverfi. Þá leiðbeindi
hún mér um svo margt á sinn
háttvísa og glaðværa máta. Fyrir
það og alla tryggð og góðvild við
mig og mína gegnum árin vildi ég
þakka með þessum fátæklegu
orðum.
Hanna var ung í anda og útliti
til hins síðasta, svo að það
gleymdist að hennar degi var
tekið að halla. Hún var ævinlega
hörð við sjálfa sig og heimtaði
meira af sér en öðrum. Hún átti
við erfiðan sjúkdóm að stríða,
áður en yfir lauk, en hún bar sig
eins og hetja. Hún var líka um-
vafin ástúð og umhyggju barna
sinna og tengdabarna, sem gerðu
allt sem í mannlegu valdi stóð til
að létta henni þessi.erfiðu spor.
Það sagði hún mér sjálf, og að sér
liði svo vel á kvöldin, af því að
dóttir hennar faðmaði hana svo
blítt að sér um leið og hún byði
góða nótt. Og nú er hún horfin
yfir móðuna miklu til sólskins-
landsins þar sem sönglist og feg-
urð eiga heima.
Við hjónin, dóttir okkar, dótt-
ursonur og systur mínar allar
kveðjum hana með virðingu,
trega og innilegasta þakklæti fyrir
alla hennar góðvild í okkar garð
og ógleymanleg kynni, sem aldrei
bar skugga á. Við vottum börn-
um hennar og þeirra fjölskyldum
okkar hjartanlegustu samúðar-
kveðjur.
„Hverju sem ár
og ókomnir dagar
að mér víkja,
er ekkert betra
en eiga vini,
sem aldrei svíkja. “
(D. St.).
Blessuð sé minning Hönnu
Guðjónsdóttur.
Sigurbjörg Guðjónsdóttir.
í dag verður Hanna Guðjóns-
dóttir til moldar borin. Hún
fæddist í Hafnarfirði árið 1904,
dóttir Kristínar Ólafsdóttur og
Guðjóns Jónssonar; var sjöunda
barn þeirra hjóna af níu sem þau
eignuðust alls. Foreldrar Hönnu
voru bæði ættuð undan Eyjafjöll-
um, voru fyrst í vinnumennsku í
Stóru-Mörk en fluttust aldamóta-
árið suður á Seltjarnarnes. Þau
rötuðu þannig þá leið sem mörgu
fátæku fólki var fyrirhuguð á
þessum umbrotatímum, sneru
baki við armóði sveitarinnar í tví-
sýnni von um betri afkomu „á
mölinni". Afkoma þessarar stóru
fjölskyldu var því ótryggari sem
heimilisfaðirinn var heilsuveill;
að sama skapi reyndi meira á
dugnað móðurinnar, Kristínar,
og atfylgi systkinanna, einkum
hinna yngri sem dvöldust í heima-
húsi meðan hin eldri voru að
heiman að leita sér lífsbjargar til
sjós eða lands.
Hanna sleit barnsskónum í
Hafnarfirði fram að sjö ára aldri;
þá fluttist fjölskyldan til Reykja-
víkur og þar ól Hanna aldur sinn
alla tíð síðan. Hún varð með tím-
anum Reykvíkingur í húð og hár,
gerðist virkur hluttakandi í lífi
þessa bæjar sem var óðum að
breytast úr frumstæðu sjávar- og
verslunarplássi í eitthvað sem
líktist nútímalegri borg. En þó
Hanna væri þannig ósvikin borg-
arkona átti Eyjafjallasveitin ætíð
sterk ítök í henni. Þegar hún var
upp komin leitaði hún gjarnan á
sumrin með börn sín smá til ætt-
ingja í Stóru-Mörk; þar átti hún
víst athvarf og skjól fyrir hávaða
MINNING
heimsins, einkum þegar börnin
voru að vaxa úr grasi. Og á elli-
árum var henni fátt kærara en
halda á glöðum sumardegi á for-
eldraslóðir og virða fyrir sér hið
fágæta málverk náttúrunnar sem
forðum blés skáldinu í brjóst
„Gunnarshólma“.
í æsku naut Hanna ekki ann-
arrar skólamenntunar en tilskil-
innar barnafræðslu (í Miðbæjar-
skólanum). Þegar á unglingsár-
um fór hún að vinna fyrir sér, í
ísafoldarprentsmiðju og síðan í
hljóðfæraverslun. Fátæk alþýðu-
stúlka átti ekki margra kosta völ í
upphafi þessarar aldar til að
rækta hæfileika sína. Það varð
Hönnu því mikið lán að komast á
bamsaldri í kynni við lítið orgel
sem eldri systir hennar hafði
eignast og hún fékk lítils háttar
tilsögn hjá. „Þá fór ég að
blómstra", var hún vön að segja
síðar. í tvö ár, eftir tólf ára aldur,
sótti hún tíma í orgelleik hjá
Þórði Sigtryggssyni, æskuvini Er-
lendar í Unuhúsi. Upp frá þessu
varð tónlistin henni ástríða sem
hún helgaði hverja stund er hún
mátti.
Mannanna börn eru merkileg
en sum eru óneitanlega merki-
legri en önnur. Við fráfall Hönnu
tengdamóður verður mér hugsað
til þess hve hún var í raun einstæð
manneskja. Mér verður starsýn-
ast á þrennt í fari hennar: lífsgleð-
ina, listhneigðina og manngæsk-
una. Þetta þrennt var svo sam-
slungið persónuleika hennar að
eitt verður naumast aðgreint frá
öðru. Þetta er til marks um hve
Hanna var óvanalega heilsteypt
manneskja.
Ég kynntist Hönnu ekki fyrr en
hún var komin nálægt fimmtugu -
og fannst mér hún þó vera langt-
um yngri en aldurinn sagði til um.
A.m.k. minntist ég þá ekki að
hafa heyrt konur gefa sig hlátrin-
um jafn-skilyrðislaust á vald.
Þessi ríka gleði orkaði einstak-
lega heillandi á sveitamann,
kannski vegna þess að hún var
Sör andhverfa píetískrar arf-
3ar í íslenskri sveitamenn-
akademíu. Erlend dáði hún öðr-
um mönnum framar. Þegar hún
svo kynntist starfsbróður Er-
lendar, Stefáni, og gekk að eiga
hann, þá var ekki að sökum að
spyrja: Hanna hafði hitt þar fyrir
mann sem var enginn eftirbátur
hennar í listnautninni. Heimili
þeirra varð fljótlega griðastaður
þeirrar tónlistarmenningar sem
var smám saman að skjóta rótum
í höfuðborginni. Það hýsti jafn-
framt verk eftir nokkra ágætustu
listmálara og myndhöggvara
landsins, verk sem þau Hanna og
Stefán sóttust eftir áður en þau
höfðu hlotið viðurkenningu sam-
félagsins og voru orðin álitleg
söluvara í augum broddborgar-
anna. í sameiginlegri þjónustu
þeirra hjóna við listina hélt Hann
þannig áfram að blómstra. Hún
lét sig ekki muna um að ala fimm
börn í heiminn; við uppeldi
þeirra lagði hún sömu alúð og
hvað annað sem hún tók sér fyrir
hendur. Og á henni sannaðist að
sá sem hefur mætur á hinu fagra
er líklegur til að leggja rækt við
hið góða.
Allir þeir mörgu sem höfðu
náin kynni af Hönnu, fyrr eða
síðar, trúi ég að hafi orðið aðnjót-
andi manngæsku hennar. Hanna
elskaði náungann í verki og þurfti
því aldrei að bera kærleikann á
torg. Hún var umburðarlynd
gagnvart flestu öðru en mann-
legri neyð, hvort sem hún var
sprottin af einstaklingsbundnum
aðstæðum eða þjóðfélagslegu
ranglæti. Hjarta hennar sló alla
tíð í takt við hugsjón félagslegs
réttlætis.
Nú þegar Hanna er öll er okk-
ur, sem vorum henni nákomin,
efst í huga hve lánsöm við höfum
verið að hafa átt hana að, sem
móður, ömmu eða tengdamóður.
Með lífi sínu og starfi hefur hún
gefið okkur gjöf sem ekki firnist.
Því fylgjum við henni til grafar
fullviss þess að aðrir munu upp
skera svo sem hún hefur til sáð.
Loftur Guttormsson.
ingu. Við nánari kynni komst ég
að raun um að í hlátrinum káta
hennar Hönnu birtist það sem
setti öðru fremur mark á lífsvið-
horf hennar - gleðin að vera til,
að deila með öðrum, að ganga
heils hugar til verks. Þetta við-
horf eyddi með nokkrum hætti
mörkunum milli hins skuld-
bundna og frjálsa í verkinu: hún
gekk j afnan að því af hlífðarlausri
atorku sem leitaði ekki umbunar
í öðru en sjálfri framkvæmdinni.
Lífsþróttur þessarar fíngerðu
konu var með ólíkindum snda af-
köst hennar eftir því. Lífið var
henni dýrmætara en svo að hún
léti stundarkorn líða hjá án þess
að það öðlaðist augljósan tilgang,
hvort sem hún tókst ein á við
verkið eða deildi því með öðrum.
Þessi lífsorka entist Hönnu fram
undir hið síðasta þótt langvarandi
sjúkleiki væri á undan genginn.
Ég sé hana fyrir mér þar sem hún
sat fyrir fáeinum vikum á rúm-
stokknum heima við að auka listi-
legum sporum í veggteppi: henni
er þorrinn þróttur til að hlæja en
hún lofsyngur lífið í verkinu.
Það var ekki síst í listiðkun og
listneyslu sem Hanna veitti lífs-
gleði sinni útrás. Þráin eftir hinu
fagra gerði hana að alhliða
listneytanda og fjölhæfum
listtúlkanda. Og á strjálum
stundum sem gáfust frá heimilis-
störfum og píanókennslu urðu til
af hendi hennar sérstæð og hug-
myndarík listaverk eins og nokk-
ur veggteppi bera vitni um. Eftir
þeim hefur verið sóst til kynning-
ar og hefur eitt þeirra verið sýnt á
alþjóðlegri sýningu.
Manni verður spurn hvaðan
Hönnu kom þessi óforbetranlega
listaárátta en verður fátt um svör.
Hún settist ung við orgelið og síð-
an píanóið sem hún kenndi á í sex
áratugi, varð snemma eftirsóttur
þátttakandi í tónlistarlífi borgar-
innar og gerðist heimagangur í
Unuhúsi, þeirri kostulegu lista-
SKILVRÐI
Þau krefjast réttra viöbragöa
ökumanna. Þeirsemaöjafnaöi
aka á vegum með bundnu slit-
lagi þurfa tíma til þess að
venjast malarvegum og eiga
því að aka á hæfilegum hraða.
Skilin þar sem malarvegur
tekur við af bundnu slitlagi
hafa reynst mörgum hættuleg.
UMFERÐAR
RÁÐ
SJGKÚS SIGURMJARTARSON
Mirmingarkortin eru ul sölu á
eftirlöldurn stöðum:
Bókabúö Máls og menningar
Skrifstofu Alþýðubandalagsins
Skrifstofu Pjódviljans
Munið söfnunarátak í
Sigfúsarsjóð vegna
flokksmiðstöðvar
A Iþ ýðubandalagsins
rrrn' ^ _

10 SÍÐA - ÞJÓÐViLJINN Miðvikudagur 28. nóvember 1984