Þjóðviljinn - 02.03.1985, Blaðsíða 6

Þjóðviljinn - 02.03.1985, Blaðsíða 6
BÚDRÝGINDI í FR Y STIKISTUN A Nautahakk..............kr. 215,- kg. Nautagúllas............kr. 352,- kg. Nautasnitsel...........kr. 399,- kg. Kindahakk..............kr. 181,- kg. Kindasnitsel...........kr. 397,- kg. Folaldahakk............kr. 145,-kg. Folaldagúllas..........kr. 179,- kg. Folaldaframhryggir......kr. 155,-kg. Reyktir folaldahryggir.... kr. 179,- kg. ■ ÓSOÐNAR, SALTAÐAR OG ■ KRYDDAÐAR RÚLLUPYLSUR J KR. 97,- KG. I REYKTAR RÚLLUPYLSUR, ■ AÐEINS KR. 97,- KG. GÓÐ VARA Á GÓÐU VERÐI MATVÖRUBÚÐIN GRÍMSBÆ, KREDITKORT k Efstalaná' 26, Fossvogi. Sími 686744. Blindrabókasafn íslands Lausar stöður Staða tæknimanns í Tæknideild. Próf í rafeinda- virkjun. Reynsla við framleiðslu hljóðbóka og blindra- letursbóka æskileg. Staða við umspólun og frágang hljóðbóka í Útláns- og upplýsingadeild Til eins árs: Starf deildarstjóra Tæknideildar. Próf í rafeinda- virkjun eða reynsla við framleiðslu hljóðbóka og blindraletursbóka. Laun skv. kjarasamningi ríkisins og BSRB. Skriflegar umsóknir skulu sendar Blindrabókasafni ís- lands, Hamrahlíð 17, 125 Reykjavík fyrir 15. mars nk. Sími686922. Rafmagnsveitur ríkisins auglýsa laust til umsóknar starf fulltrúa við innheimtu. Verslunarskóla- eða sambærileg menntun áskilin. Umsóknir er greini menntun, aldur og fyrri störf send- ist deildarstjóra starfsmannahalds fyrir 15. mars nk. Rafmagnsveitur ríkisins Laugavegi118 105 Reykjavík Útboð Tilboð óskast í að smíða biðskýli fyrir Strætisvagna Reykjavíkur. Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri Fríkirkjuvegi 3, Reykjavík gegn kr. 1000,- skilatryggingu. Tilboðin verða opnuð á sama stað þriðjudaginn 19. mars n.k. kl. 11.00 f.h. INNKAUPASTOFNUN REYKJAVIKURBORGAR Fiikirk|uvegi 3 Simi 25800 Notum ljós í auknum mæli — í ryki, regni,þoku og sól. UMFERÐAR RAÐ 6 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 2. mars 1985 Kvennaframboðið Hafha viðræðum Kvennaframboðið íReykjavík ísvari til Alþýðubandalagsins: Lausnin á vandaþjóðarinnar ekkifólgin ísamvinnu stjórnarandstöðunnar „Að vel athuguðu máli vlll Kvennaframboðið í Reykjavík vekja athygli Alþýðubandalags- ins á að lausn á vanda íslensku þjóðarinnar, sérdeilis vanda ís- lenskra kvenna er ekki í því fólgin að stjórnarandstöðuflokkarnir fjórir „nái nægilega saman til að krefjast forystu á sviði lands- stjórnar“,“ segir Kvennaframboðið í Reykjavík m.a. í svari sínu til Alþýðubanda- lagsins, sem fór fram á viðræður við hina stjórnarandstöðuflokk- ana nýtt landstjórnaraíl. f svarinu segir Kvennafram- boðið m.a. að það hafi orðið til vegna þess að „hópur kvenna gerði það endanlega upp við sig, að þær breytingar sem nauðsyn- legar eru til að konur og aðrar geti lifað mannsæmandi lífi á ís- landi, yrðu ekki fyrir tilstilli stjórnmálaflokkanna, hvorki Al- þýðubandalagsins né annarra stjórnar- eða stjórnarandstöðu- flokka. Kvennaframboðið í Reykjavík hefur ekki orðið vart við þær breytingar hjá flokkun- um, er gefi tilefni til aukinnar bjartsýni í þessum efnum“. Þá segir „að sundurþykkja og skortur á afdráttarlausri stefnu- mörkun innan samtaka launa- fólks, þ.e. máttleysi íslenskrar verkalýðshreyfingar er tilkomin ekki síst vegna íhlutunar og hrossakaupa gömlu stjórnmála- flokkanna í forystu þessara sam- taka. Alþýðubandalagið hefur ekki látið sitt eftir liggja í þessum pólitísku hrossakaupum og bera á þeim sína ábyrgð." í ljþsi þessa telji Kvennafram- boðið ekki vænlegt til „þess ár- angurs, er við sækjumst eftir, að taka þátt í því samstarfi sem hér er boðið uppá“. Undir þetta rita fyrir hönd Kvennaframboðsins í Reykjavík: Helga Thorberg, Guðrún Ólafsdóttir, Hjördís Hjartardóttir og Magdalena Schram. _ óp Minning: Jón Pálsson Fœddur 5. febr. 1904 Dáinn 26. febr. 1985 Jón var fæddur að Prestbakka- koti í Hörglandshreppi í Vestur- Skaftafellssýslu. Foreldrar hans voru Páll Þorleifsson, d. 22. janú- ar 1906 og Guðrún Halldórsdótt- ir, d. 1952. Þau systkinin voru fimm. Sólveig f. 1897, á heima í Svínafelli, Ingibjörg f. 1900, d. 1970,bjóáHofi,ogHallaf. 1902, d. 1923, átti heima á Hofi. Jón varfjórðiíröðinni. Yngst Pála,f. 1906, bjó á Hofi. Eins og á þessu sést dó Páll frá fjölskyldunni sama árið og yngsta barnið fæddist og dreifðist þá hópurinn en leiðir þeirra allra lágu austur í Öræfi. Nonni var þrjú ár á Keldunúpi í sinni fæðingarsveit en fór þá að Svínafelli til Páls Jónssonar og Guðrúnar Sigurðardóttur í Austurbænum. Lengi býr að fyrstu gerð og ekki er vafamál, að nokkuð gott hafa þessi hjón lagt drengnum í brjóst eins og hann ávallt bar með sér. Kominn að tvítugu var hann eitt ár hjá Veigu systur sinni og árið 1924 var hann í Reykjavík við smíðar. Meistar- inn hans þar vildi gera við hann námssamning en eitthvað var það, sem togaði í hann í Öræfin og af eiginlegu smíðanámi varð ekki. Að Svínafelli kom Nonni í vinnumennsku árið 1925 til föður míns, sem þar var sóknarprestur og bóndi. Lágu leiðir þeirra sam- an meðan báðir lifðu. Ég gæti trúað því, að Nonni hafi komið í heimsókn að Sand- felli einhverju sinni nokkru áður en hann kom alkomin. Ég hefi þá verið á öðru ári. Þetta er mín fyrsta minning. Hann var með hvítan poka á bakinu eða undir hendinni. Þegar hann hafði leyst fyrirbærið kom í ljós eitthvert undratæki, sem ég hafði aldrei fyrri séð. Seinna komst ég að því, að þetta hét harmónika. Það má segja, að undir þessu formerki kynnti Nonni sig hvar sem hann kom ævilangt. Þegar hann knúði dyra þá lét hann allra manna minnst yfir sér með poka á baki. En þegar hann leysti fyrir bandið þá var aldrei að vita hvað upp úr pokanum kæmi. í hóg- værð sinni og yfirlætisleysi kom hann manni ávallt á óvart með ríkidæmi mannkosta sinna. Ég ætla að stikla á örfáum kostum hans Nonna. Nonni var afkastamaður við öll hin algengustu sveitastörf, hvort sem var við heyskap eða skepnu- hirðingu. Þá var hann hagleiks- maður bæðiátré ogjárn. Hús gat hann byggt hvort sem var úr torfi og grjóti, timbri eða steinsteypu. Ferðamaður var hann með slík- um afbrigðum, að hann átti fáa sína líka þegar hann var upp á sitt besta. Þessi upptalning gæti verið lengri en síðast vil ég undirstrika það hvað glaðsinna hann var þeg- ar það átti við og barngóður. Ég veit það vel, að þessi mann- lýsing, sem ég hef hér dregið upp gæti átt við fjölda marga Skaftfellinga á tímabilinu, sem hér um ræðir. Þeir urðu hver fyrir sig og með stuðningi hvers annars að leysa öll sín vandamál í lífsbar- áttunni, þ.e.a.s. það voru ekki vandamál eins og öllum eru nú fremst á tungunni, þetta voru við- fangsefni. Það, sem gera þurfti, var gert. Ef bóndinn gat unnið verkið og lokið því upp á eigin spýtur þá gerði hann það. Ef að- stoðar annarrra þurfti við þá bár- ust boðin um það með vindinum með stundvísi, sem tekur ör- tölvutækni fram, voru menn mættir á staðinn með þau amboð, sem með þurfti. Þetta vitum við Öræfingar sem komnir erum til ára, en það er á engan hallað þótt sagt sé, að Nonni stæði í fremstu röð sinna jafningja. Árið 1931 fluttist foreldrar mínir með sitt fólk frá Sandfelli og austur í Hornafjörð. Full- orðna fólkið með litlu krakkana var þrjá daga á leiðinni. Kindurn- ar og kýrnar voru eitthvað lengur að labba þetta, ég man hvað við fögnuðum kúnum þegar þær komu austur. Þarna yfirgaf Nonni sína æskusveit og ættingja. Hann tók þátt í þessum flutning- um með sínum öruggu höndum. í Bjarnanesi hélt hann framan- af óbreyttri stöðu á heimilinu en síðar sem lausamaður. Vann hann heimilinu ótalið gagn en eignaðist með tímanum eigin gripi og kartöflugarða, sem var mikill atvinnuvegur í Hornafirði og er enn. Einnig eignaðist hann fljótlega flutningabifreið, sem hann hafði með tímanum vaxandi vinnu af. Einn af þeim mállleysingjum, sem hann Nonni kom með úr Öræfunum og átti, var hann Tígull. Nonni átti marga hesta um ævina, Tígul tók þeim öllum fram, duglegur góðhestur og fallegur. Eftir fráfall föður míns árið 1954 dvaldi Nonni áfram í Bjarnanesi, fyrst hjá séra Rögnvaldi Finnbogasyni, síðar hjá séra Skarphéðni Péturssyni eða þar til Skarphéðinn féll frá með sviplegum hætti árið 1974. Fluttist Nonni þá út í Höfn til móðursystur minnar, Ástu Oddbergsdóttur, og manns henn- ar, Marteins Einarssonar. Síð- ustu árin var hann vistmaður á elliheimilinu á Höfn. Við, sem nutum samvista við Nonna, þökkum samfylgdina, verkin hans, vinsemdina og glað- værðina. í huganum sé ég hann hrók alls fagnaðar og við syngjum „Glad sá som fágeln í morgon- stunden" og syngjum af innlifun. Ég sé hann ríðandi á Tígli, golan í Hornafirðinum lyftir faxi hestsins og leikur í hári mannsins. Að síðustu lítil saga, sem lýsir Nonna e.t.v. betur en þessi mín fátæklegu orð. Það var lítil stúlka í Bjarna- nesi, sem fór með foreldrum sín- um af bæ í kunningjaheimsóknir. Þar hitti stúlkan fyrst jafnöldru sína og tókst með þeim fljót- sprottin barnavinátta. Síðan komu foreldrar vinkonunnar. Mikil ósköp, gott var nú að vita það, en þá sagði barnið: „Já, en hvar er Nonninn henn- ar?“ Oddbergur Eiríksson

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.