Þjóðviljinn - 23.03.1985, Page 12

DÆGURMÁL
Jagger
Hress
og
Ijúfur
She’s the boss
Steinar h/f
Það er margt sem hjálpast að
við að gera sólóplötu Micks
Jagger svo góða sem hún er:
góðarmelódíur, hugmynda-
ríkir textar, söngurkappans,
og síðast en ekki síst einvala
lið tónlistarmanna sem við
sögu koma á She’s The
Boss.
Það er ekki heiglum hent að
búa til góða sólóplötu, sér í lagi ef
staðið er í sömu sporum og fræg-
ur söngvari úr frægri hljómsveit
og hættan á endurtekningum
fyrirhendi. Fáum músíköntum úr
frægum grúppum hefur tekist vel
upp í gerð sólóplatna, það er því
undantekning þegar slíkt hendir.
Mick Jagger sannar regluna.
Það var þó ekki seinna vænna
að Jagger slægi til að gera plötu
án félaganna úr Rolling Stones,
margir undrast eflaust að hún
skuli ekki komin út fyrir löngu,
hafa beðið spenntir, en geta nú
fagnað ærlega.
Jagger er í fínu formi, kannski
aldrei verið betri. Samur við sig
vitaskuld í söngnum samsvarar
hann sér einhvernveginn betur í
túlkun skemmtilegra texta (eftir
hann sjálfan) en áður. Lögin öll
eru eftir hann, utan þriggja laga
er hann semur í samvinnu með
öðrum; eitt með Keith Richards,
Lonely at the Top, sem jafnframt
er hraðasta lag piötunnar, og tvö í
samvinnu við C. nokkurn Alom-
ar, Lucky in Love og She’s the
Boss, sem er þrælfyndinn texti
um kúgaðan karl og konu sem
öllu ræður, hinum hefðbundu
hlutverkum snúið við. Jagger tal-
ar við „húsbóndann".
„Viltu að ég lagi á þér hárið?
Ég skal laga á þér hárið.
Á ég að elda kvöldmatinn?
Ég skal elda ofan í þig.
Á ég að vaka fram eftir?
Ég skal vaka fram eftir,
ekkert mál.
Þú ert húsbóndinn.
Ég skal þegja.
Ég verð heima.
Viltu gera hvað?
Nei, ekki núna, ég er með
hausverk.
Viltu gera það strax?
Já, en ég þarf að þvo á
mér hárið...
Þú veist að ég er á mánaðarperíó-
dunni...
Alltílagi, alltílagi...
Ég skal gera sem þú segir... “
Þó svo að nokkrar gamlar
stjörnur í bransanum séu hér að
skemmta sér saman, angar platan
af eins nútímalegum frískleika og
hægt er að finna á plötum í dag.
Hér eru kempur á borð við Jeff
Beck, sem „leikur á gítar jafnt Iétt
og hringja bjöllu" (eins og annar
góður gítarleikari), Pete
Townsend gítarleikari The Who,
Herbie Hancock á hljómborð
(orgel og fairlight), yngri stjörnur
á borð við Sly Dunbar, sem hefur
m.a. barið húðir fyrir Grace Jon-
es og Nonu Hendryx, Robbie
Shakespeare bassaleikari, Eddie
Martinez á gítar, Ray Cooper á
kongabumbur ofl. ofl. ofl. góðir.
Ekta danslög á borð við Runn-
ing out ofLuck, þar sem áberandi
talager — ®,a
Grandagaröi 3
jegnt Ellingsen)
höfum opnaö
illabuxur jogging-
l0- TöO Sona bux«?390.
S;'?290-490. payaur .
90—750. ha|j| |ág
tzSXSvr*
■M'

artim< vr''rjaqa9irá Vi.
iaugan>»9» <

ti
er bassaleikur Robbies Shake-
speare, Lucky in Love, þar sem
J eff Beck fflar sig í botn, taktf ast-
ur rokkari Lonely at the Top og
svolítið diskófönklegt Turn the
Girl Loose, þar sem Mikki nýtur
smáaðstoðar söngkonunnar Alfa
Anderson, eru aldrei leiðigjörn.
Önnur lög á plötunni eru þó ívið
efnismeiri, og sannar Jagger hér
að hann kann að semja sígildar
ballöður, angurværar, tragískar,
fagrar. (Mér hefur alltaf þótt
vænst um rólegu lögin Rolling-
anna). Jagger fer á kostum í
laginu Hard Woman, ljúfum
blús. Ljúfur Jagger. Klassískur
rokkari er Half a Loaf þar sem
spilar m.a. Nile Rogers á gítar og
Bernard Edwards á bassa, en þeir
félagar voru í hljómsveitinni Chic
á sínum tíma. Þá er Secrets með
betri lögunum, skemmtilega
sunginn lunkinn textinn.
Lakasta lag plötunnar finnst
mér það lag sem fyrst barst okkur
til eyrna á öldum ljósvakans,
nefnilega Just Another Night.
Það er ófrumlegast laganna, og
þungur einhæfur takturinn þótti
mér ekki boða gott áður en ég
heyrði alla plötuna. Reyndar
kom í ljós að lagið er mun skárra
ef ekki eitt sér. En ástæðan til að
örvænta rauk út í veður og vind
þegar hlýtt var á alla plötuna,
heildarsvipur hennar er sterkur
og þótt ótrúlegt megi virðast þá
verður hún betri og betri við
hverja hlustun, þangað til hún
getur ekki orðið betri.
Þetta er plata sem getur ekki
verið betri.
?
12 SfÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 23. mars 1985