Þjóðviljinn - 07.09.1985, Page 14

DÆGURMAL
Afmælistónleikar Harðar
Torfasonar fóru f ram með
sóma síðastliðið fimmtudags-
kvöld í Austurbæjarbíói fyrir
næstumfullu húsi. Hörður
flutti gömul og ný lög sín við
annarra og eigin Ijóð, og
minnti þá á, sem voru búnir að
gleyma, og þá, sem ekki
vissu, hversu góðurog hæfur,
en líklega vanmetinn,
brautryðjandi Hörður var hér í
„trúbadúrisma", eða vísna-
söng, eða sólóupptroðslu,
eða hvað fólk nú vill kalla f ra-
mlag sólólistamanna á borð
við Hörð og Bubba, það er að
segja þegar sá síðarnefndi er
áþeim
(spari)buxunum.
Afmælisbarnið fertuga hóf
hljómleikana á Pú erl sjálfur
Guðjón, eigin lagi við ljóð Þórar-
ins Eldjárns, sem orðið er þekkt-
ur ferðalagasöngur eftir að það
var prentað í þar til gert söng-
kver. í þessum fyrsta kafla hljóm-
leikanna hafði Hörður sér til að-
stoðar rafbassaleikara, sem ég
man því miður ekki hvað heitir,
gítarleikara, Eyjólf Kristjánsson
í Hálft í hvoru, og bakraddasöng-
konu, Bergþóru Arnadóttur. Það
verður að segjast eins og er, að
þau tvö síðastnefndu hefðu mátt
missa sín. Þau hafa greinilega
ekki fengið næga æfingu, sem
bæði bitnaði á ljóði og lagi. Þar
að auki virtist Bergþóra haldin
flensu sem háði raddböndum
hennar og Eyjólfur finnst mér
ekki það góður gítarleikari að
hann standi undir nafninu sóló-
isti. Hins vegar hélt Hörður sínu
striki, styrkur í rödd og slætti, en
sannaði er hann kom fram aftur
síðar að hann höndlaði sín söng-
efni enn betur án aðstoðarinnar.
Bergþóra Árnadóttir átti ann-
an kafla hljómleikanna, og eins
og áðan sagði var hún ekki í góðu
söngformi; komst að leiðarlokum
á dugnaðinum. Með henni flutti
Norðmaðurinn Ola Nordskar eitt
laga sinna sem var reglulega sætt
og Norðmaðurinn greinilega
hinn áheyrilegasti
Kristín Ólafsdóttir var næst
gesta Harðar og flutti lög af plötu
sem hún er með í smíðum í
Stemmu hjá Didda fiðlu. Undir-
leikari hennar á gítar og píanó var
Valgeir Skagfjörð og var þeirra
samstarf smekklegt og fágað. Að
vísu hefðu þau mátt slaka betur á
taumunum, að mínu viti, jafnvel
sleppa fram af sér beislinu og
leyfa eigin sál að líða óbeislaðri
(miðstig) í flutningi þessara rót-
tæku ljóða og laga.
Næstur á dagskrá var Bubbi
FERÐAVASABOK
FJÖLVÍS 1985
Viö höfum meira en 30 ara reynslu i
utgafu vasaboka, og su reynsla kemur
viöskiptavinum okkar aö sjalfsogöu til
góöa. Og okkur hefur tekist einkar vel
meö nýju Ferðavasabokina okkar og
erum stoltir af henni. har er aö finna
otrulega fjölbreyttar upplysingar, sem
koma feröafólki aö ometanlegu gagni
jafnt heima sem erlendis.
Meöal efnis t.d.: 40 Islandskort - Kort
af öllum hringveginum - Heimshluta-
kort - Sendirað og ræöismannaskrif-
stofur um allan heim - Feröadagbók -
Ferðabókhald - Öryggiskort - Gjald-
eyristöflur - Kaupstaöakort - Evropu-
vegirnir - Neyðar- og viögeröaþjon-
usta - Vegalengdatöflur - Bandaríska
hraðbrautakerfið - o.m.fl. sem of langt
er upp aö telja.
OMISSANDI I
FERÐALAGIÐ!

Með trúbadúrum
á afmœlishátíð

.. .............J

v <?> - />>
c? <b°

& t>
/.Á ... e- ’ ^
14 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINNI Laugardagur 7. september 1985
Morthens, sem var bara polli
þegar Hörður og Kristín voru ung
og upprennandi á sviði á þjóð-
lagakvöldum í Lídó, þar sem kall-
ast Tónabær nú til dags. Bubbi
söng við eigin rafgítarundirleik
lagið um Leibba dóna, Systir
minna auðmýktu brœðra og Við
gluggann; þau tvö síðarnefndu á
þann hátt að fólk fékk ýmist tár í
augun eða gæsahúð, eður annars
konar geðhrifseinkenni. Bubbi
lauk sólói sínu með lagi við en-
skan texta, ein af fáum unda-
ntekningum hans frá þeirri reglu
að syngja á íslensku, eins og hann
tók fram sjálfur. The man in the
mirror held ég það heiti og sann-
aði fyrir mér það sem ég næstum
því vissi, að menn eru persónu-
legri og virka þar af leiðandi trú-
verðugri á eigin tungu, sérstak-
lega menn eins og Bubbi sem er
svo náinn aðdáendum sínum, að
þeirra mati að minnsta kosti. En
hvað sem því líður, þá verður því
ekki á móti mælt að Bubbi Mort-
hens er algjör „proffi" (próf-
essjónal) og yndislega góður þeg-
ar hann fær að njóta sín, og það
gerði hann svo sannarlega þessa
stuttu stund einn með gítarinn
þarna á sviðinu í Austurbæjar-
bíói. Hann hefur líklega aldrei
verið í betra formi en nú og
hljómleikagestir nutu þessa sann-
arlega.
Á eftir Bubba kom Megas inn á
sviðið með 12 strengja gítarinn.
Megas er reyndar með verri gít-
arleikurum sem sögur fara af, en
svo einkennilega vill til að í hans
tilfelli gerir það barasta ekkert
til, er meira að segja sjarmerandi
og næsta bráðfyndið. Og Megas
var bráðfyndinn þetta kvöld,
jafnvel fremur en endranær, þótt
húmorinn misgrófur sé hans
stimpill, yfir og allt um kring
bráðsnjöll ljóð hans. Eins og
venjulega sýndi ljúflingurinn
dagfarsprúði á sér (stríðnis)púka-
hliðina á sviðinu, gaf okkur t.d.
ráðleggingar í Heilrœðavísum í
Hörður Torfason; hann gaf út plötuna ágætu Tabú fyrir jólin og hyggur nú á
aðra plötugerð með lögum við Ijóð þjóðskáldanna. Hvernig væri samt að láta
Þjóðhátíðarraulið fljóta með? Ljósm.: Sverrir Enn Tje.
þriðja og síðasta sinn (sem væri
skaði); þriðja útgáfan af Víði-
hlíðarheilræðinu frá því um árið.
Megas er einstakur. Hann
blandar gáfulegum og vitrænum
textum saman við rokk og pönk
og tengir þar með saman smekk
svokallaðra menntamanna og
rokkæsku allra tíma. Góðir háls-
ar, með Megasi væri líklega hægt
að brúa bæði kynslóðabil og
stétta-, a.m.k. á stundum sem
þeim í afmælisveislu Harðar Tor-
fasonar... og er á meðan er.
Nú var farið að líða að lokum
afmælis og við hæfi að enda á
sama lagi og byrjað var á, enda
Hörður mikill aðdáandi sögu-
þráðarins. Afmælisbarnið, Bubbi
og Megas, hver vopnaður sínum
gítarnum, sungu braginn um
Guðjón við mikinn fögnuð aðdá-
enda og áttu rödd og gítar Megas-
ar sinn þátt í því. En Hörður
Torfason átti síðasta orðið eins
og vera bar. Hann flutti Ætt-
jarðarraul, sem hann samdi fyrir
þjóðhátíðarskemmtun landans í
Köben. Bráðhressilegt lag sem
Hörður flutti af skörungsskap
með rödd og gítar... og bæði þeir
sem skilja og sem ekki skilja, „að
eitt lítið mólekúl geti orðið að
lesbu og homma", hljóta hér með
að hafa skilið hvers vegna Hörð-
ur Torfason er fremstur í flokki
íslenskra trúbadúra, sem segja
skoðun sína umbúðalaust. Þar
með skundaði Hörður af sviðinu
með bros á vör og afmæliskveðj-
ur og þakkir fyrir notalega kvöld-
stund á bakinu. A
Tónleikar
Norrœnir vísnasöngvarar
Um miðjan september
munu fjórir vísnasöngvarar
leggja land undirfót og halda
tónleika víðsvegar.
Þetta eru Aðalsteinn Ásberg
Sigurðsson, Mecki Knif frá Finn-
landi, Bergþóra Árnadóttir og
Ola Nordskar frá Noregi. f stað
þess að ferðast saman fjögur,
munu þau skipta liði, Aðalsteinn
og Mecki annarsvegar og Berg-
þóra og Ola hinsvegar. Önnur
helftin heldur vestur um land og
norður, en hin fer í austur og
norður og er ætlunin að báðir
helmingarnir sameinist til tón-
leikahalds á menningarstaðnum
Kópaskeri. Eftir það mun hvor
helft ljúka sínum hring. Fyrirhug-
aðireruu.þ.b. 20 tónleikastaðirá
hvorum hring og verður þetta
einstætt tækifæri fyrir unnendur
góðrar vísnatónlistar. Listi yfir
tónleikastaðina verður birtur um
það leyti sem ferðirnar hefjast.
Ola Nordskar og Bergþóra Árnadóttir leggja landið að fótum sér í september.
eða
þannig...
Yfirvöld í Shanghai hafa bannað
ungmennum og skólabömum að
dansa...„Nýjasta vitleysan hjá
ungdómnum erdansinn," segir
virt blað í Kína, Wen Hui Bao og
bætirvið. „Þessirdansleikirhafa
valdið ýmsum „erfiðleikum". „Og
fylgir ekki sögunni hvers konar
vandamál það eru sem spretta
upp á dansgólfinu. Nú verða
dansleikjahaldarar að fá sérstök
leyfi yfirvalda, ef halda á ball í
Shanghai...*
Og meira frá Kína. Fimm af níu
orangútönum ídýragarðinum í
Peking hafa fengið berkla eftir að
hafa étið drasl sem gestirfleygðu í
þá. Blað alþýðunnar í Kína segir
að selur hafi nýlega dáið eftir að
hafa gleypt plastkúlur sem fleygt
vartil hans. Þess má geta að or-
angútanamir köstuðu grjóti til
baka í gestina sem fleygðu dras-
linu, segir Blað alþýðunnar... •