Þjóðviljinn - 29.01.1986, Blaðsíða 4

LEIÐARI
Aumkunarverð ríkisstjóm
A sínum tíma töldu margir aö staöa Þorsteins
Pálssonar formanns Sjálfstæöisflokksins væri
mjög veik utan ríkisstjórnar. Þegar honum tókst
í stólapókernum í haust, aö ná undir sig ráö-
herrastól, fannst mörgum aö nú væri formann-
inum ekkert aö vanbúnaði, - hann væri að hefj-
ast handa viö landsstjórnunina.
í dag eftir nokkurra mánaða reynslu, hefur sú
undarlega þversögn birst alþjóö, aö staöa Þor-
steins innan ríkisstjórnarinnar er enn veikari en
utan hennar.
Meö því aö ýta til hliðar Geir Hallgrímssyni
hefur staöa flokksforystunnar veikst til muna.
Innan ríkisstjórnarinnar virkaöi Geir Hallgríms-
son einsog skjaldborg gagnvart óánægju og
spjótalögum heildsalaklíkna, Morgunblaösins
og ýmissa sérhagsmunahópa innan Sjálfstæö-
ísflokksins.
Að Geir brottu gengnum er skjaldborgin hrun-
in og Þorsteinn og aðrir ráðherrar standa ber-
skjaldaöri eftir. Sú pólitíska málefnafátækt ef
ekki nekt stingur þeim mun meira í augu sem
tíminn líður. Eftir skoðanakönnunum aö dæma
halda ríkisstjórnarflokkarnir aö vísu nokkuð í
fylgi sitt, en þaö er fráleitt til marks um styrk
stjórnarinnar.
Vantrúin á getu ríkisstjórnarinnar til að halda
þannig um stjórnvölinn að skammlaust geti tal-
ist, grefur um sig hvarvetna í þjóöfélaginu.
Hagsmunasamtök atvinnurekenda hafa misst
trúna, forystumenn flokksfélaga stjórnarflokk-
anna á landsbyggöinni og æskulýðssamtaka
þeirra hafa sömuleiöis glataö allri von um aö
ríkisstjórninni takist aö gera nokkuð annaö en
þaö sem horfir til verri vegar fyrir íslenska þjóö-
arbúið.
Þegar Þorsteinn Pálsson hefur komið sveröi
sínu og skildi fyrir í Seölabankanum veröur hlá-
leg staöa formannsins enn auösærri en áður.
Innan Sjálfstæöisflokksins hafa aðrir valda-
menn gert sér grein fyrir því, að Þorsteinn er
enginn sá skörungur í ríkisstjórninni aö lappaö
geti uppá neikvæöa ímynd stjórnarinnar. Þess
vegna hefur nú Morgunblaöiö m.a. skoriö upp
herör gegn ýmsum einstaklingum í forystu
flokksins.
Þaö nægir ekki lengur aö gera lítið úr Albert
Guömundssyni, - heldur heggur Morgunblaöiö
hvaö eftir annaö í áttina aö Friðrik Sophussyni
varaformanni Sjálfstæöisflokksins og þaö örlar
á stundum á því aö blaðið geri lítiö úr Þorsteini
Pálssyni.
Og nýveriö sagöi Morgunblaöið í ritstjórnar-
grein þingflokknum stríö á hendur: „Það er Ijóst
að endurnýjunar er þörf í þingflokki sjálf-
stæðismanna". Hanskanum er kastað. Viö
hverja er átt? Hvaöa þingmönnum Sjálfstæðis-
flokksins á aö skáka útúr stjórnmálunum? Eftir
þessa yfirlýsingu veröur þeim ekki svefnrótt:
Agli Jónssyni, Halldóri Blöndal, Gunnari
Schram, Eggert Haukdal og öörum óbreyttum
þingmönnum.
En andvökunætur ýmissa þingmanna Sjálf-
stæöisflokksins eru þó ekki mikið í samanburöi
við martraðirflokksforystunnar. Hún situr nefni-
lega sem fangi Steingríms Hermannssonar og
Framsóknarflokksins alls inní ríkisstjórn sem
hún hefur meira að segja sjálf skömm á.
Engar málefnalegar pólitískar forsendur eru
lengur fyrir hendi í stjórnarsamstarfinu. Öll
markmið ríkisstjórnarinnar eru hrunin,
hneykslismálin sem tengjast stjórnarflokkunum
eru fleiri en tölu verður yfir komiö, - og enginn
ráöherranna getur gert annað en að missa fót-
anna og skaðast pólitískt fram aö stjórnarrofi og
kosningum í haust.
Sjálfstæöisflokkurinn vildi gjarnan ganga útúr
þessari ríkisstjórn, - en þaö getur hann ekki
vegna þess aö Davíð Oddsson borgarstjóri
Sjálfstæðisflokksins bannar flokknum á lands-
vísu aö rjúfa stjórnarsamstarfiö fyrir sveita-
stjórnarkosningarnar í vor. Þess vegna er Sjálf-
stæðisflokkurinn í ríkisstjórn ekki einungis fangi
Steingríms Hermannssonar heldur og bandingi
Davíðs arfakóngs í Reykjavík. Þjóöin geldur svo
fyrir stundarhagsmuni borgarstjórans meö
verstu ríkisstjórn frá lýðveldisstofnun. Þannig
situr hún áfram stjórnin, - innanstokksmönnum
til háöungar og áhangendur stjórnarflokkanna
ráfa um meö blygðun í brjósti og horfa hnípnir í
ískalda storö.
- óg.
KUPPT OG SKORIÐ
Tjóðrið á
háskólaíhaldinu
Vöku, félagi háskólastúdenta
með hægri slagsíðu, hefur einatt
verið ógreið leiðin upp á pallborð
stúdenta. Gegnum söguna hefur
félagið sýnt það aftur og aftur, að
hagsmuni Sjálfstæðisflokksins
metur það meir en baráttuna fyrir
bættri aðstöðu stúdenta. í sjálfu
sér er lítið við því að segja. í því
birtist einfaldlega sú grimma sér-
hyggja, sem ævinlega hefur verið
hugsjónagrunnur hinnar svoköll-
uðu Sjálfstæðisstefnu, og hefur á
stundum birst í sínu öfgafyllsta
formi hjá háskólastúdentum.
Það eru því tæpast fréttir fyrir
fólk sem hefur einhverja nasa-
sjón af háskólapólitíkinni, að
Vöku sé fjarstýrt úr Heimdalli
eða einhverjum öðru skúmaskoti
Sjálfstæðisflokksins. Þannig hef-
ur það ævinlega verið frá því Jó-
hann heitinn Hafstein, fyrrum
ráðherra, stofnaði Vöku árið
1936.
Vikapiltur
Sverris
En fyrr má nú rota en
dauðrota. Sennilega hefur það
aldrei fyrr gerst í sögu Háskólans
að forkólfar íhaldsstúdenta bók-
staflega lýsi því opinberlega yfir,
að þeir hlýði fremur skipunum
ráðherra Sjálfstæðisflokksins, en
fylgja þeirri stefnu sem stúdentar
hafa sjálfir markað sér í
hagsmunabaráttu sinni. En fram-
komu Ólafs Arnarsonar, eins af
forystumönnum Vöku, og
fyrrum fulltrúa Stúdentaráðs í
stjórn Lánasjóðsins er tæpast
hægt að túlka öðru vísi.
Ólafur þessi var á sínum tíma
fulltrúi í stjórn Lánasjóðsins, til-
nefndur af Stúdentaráði sem
íhaldsstúdentar og Umbótasinn-
ar í Háskólanum réðu í samein-
ingu. Þegar svo Sverrir Her-
mannsson varð menntamálaráð-
herra var umsvifalaust hafin hat-
römm atlaga að námsmönnum.
Meðal annars Iét Sverrir „frysta"
lánin, þannig að til dæmis náms-
menn í útlöndum áttu ekki að fá
leiðréttingu vegna gengis-
breytinga. Þetta hefði leitt til
stórkostlegs misréttis milli náms-
manna eftir því í hvaða löndum
þeir stunduðu nám sitt. Sumir
hefðu vafalaust þurft að hætta
námi af þessum sökum.
Linka
íhaldsfulltrúans
Þrátt fyrir að hér væri um
grimmilega árás á kjör náms-
manna að ræða, þá svaraði meiri-
hluti íhaldsstúdenta og umbóta-
sinna þessu með furðulegu að-
gerðarleysi. Og ekki varð betur
séð en Ólafur Arnarson, fulítrúi
stúdenta í stjórn Lánasjóðsins,
væri samþykkur atlögunni að
eigin umbjóðendum.
Þetta leiddi til mikillar ólgu á
meðal stúdenta, meirihlutinn í
Stúdentaráði var felldur og nýr
myndaður undir forystu Félags
vinstri manna. Samþykkt var
vantraust á Ólaf Arnarson og nýr
fulltrúi, Guðmundur Auðunsson
úr hópi vinstri sinna, var kjörinn.
Hið fáheyrða gerðist þá, að
Sverrir Hermannsson neitaði að
hleypa hinum nýja fulltrúa í
stjórn LIN. Þess í stað skipaði
hann Ólafi Arnarsyni að sitja
áfram í trássi við viíja stúdenta.
Undir öllum venjulegum kring-
umstæðum hefði maður í sporum
Ólafs Arnarsonar neitað að
verða að tilmælum Sverris, sagt
af sér með hliðsjón af vantraust-
inu sem búið var að samþykkja á
hann, og hleypt hinum nýja full-
trúa að. En Ólafur kaus að hlýða
Sjálfstæðisflokknum fremur en
hlíta lýðræðislegri ákvörðun stú-
denta. Enn situr Óli, án umboðs
frá stúdentum. Á meðan fær lýð-
ræðislega kjörinn fulltrúi þeirra,
Guðmundur Auðunsson, ekki að
gæta hagsmuna umbjóðenda
sinna, stúdenta Háskóla fslands.
Pettaþýðir auðvitað, að Ólafur
Arnarson er ekki fulltrúi náms-
manna, heldur persónulegur full-
trúi Sverris Hermannssonar.
Undirskrifta-
söfnun
Þess má geta, að óvinsældir
Ólafs, vikapilts Sverris, eru nú
orðnar slíkar vegna þjónkunar-
innar við Sverri og Sjálfstæðis-
flokkinn, að stúdentar sjálfir eru
farnir að safna undirskriftum
gegn honum. Undirtektir við
söfnunina munu vera með mikl-
um ágætum. Þannig er ljóst, að
þó Sverrir kalli hann fulltrúa stú-
denta, þá eru þeir sjálfir alger-
lega á móti honum.
DV segir um þetta í leiðara í
gær:
„Ekki bœtir úr skák Vöku, að
Sverrir fékk fulltrúa félagsins til
að draga til baka úrsögn sína úr
stjórn Lánasjóðs námsmanna og
kyssa á vönd ráðherrans. Það
verður ekki til að auka veg og
vinsœldir Vöku meðal náms-
manna í náinni framtíð“.
Þetta eru orð að sönnu. Vaka
hefur í gegnum alla sögu sína
staðið slælega að
hagsmunamálum stúdenta, og
síðustu viðburðir sýna svo ekki
verður um villst, að stúdentar
geta fráleitt treyst henni fyrir for-
ystu í sínum málum.
Þess má að lokum geta, að
Ólafur Arnarson stundaði um
tíma viðskipti undir heitinu ís-
lenskir eðalvagnar hf og flutti inn
gamla glæsibíla frá útlöndum.
Þau viðskipti tókust ekki betur en
svo, að bílarnir seldust ekki og
voru um síðir fluttir úr landi. Við-
skipti Ólafs fyrir stúdenta virðast
hafa lukkast með svipuðum
hætti.
Væri ekki ráð fyrir stúdenta að
fylgja fordæmi Ólafs með bílana
forðum, senda hann bara úr landi
á eftir druslunum sem enginn
vildi kaupa? _qc
DJOÐVIIJINN
Málgagn sósíalisma, þjóöfrelsis
og verkalýöshreyfingar
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Ritstjórar: Árni Bergmann, össur Skarphéðinsson.
Rlt8tjórnarfulltrúi: Oskar Guðmundsson.
Fréttastjóri: Valþór Hlöðversson.
Blaöamenn: Álfheiður Ingadóttir, Garðar Guðjónsson, Ingólfur Hjör-
leifsson, Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gíslason, Mörður Árnason,
Sigurdór Sigurdórsson, Víðir Sigurðsson (íþróttir), Þórunn Sigurðar-
dóttir, Þröstur Haraldsson.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Ljósmyndir: Einar ólason, Sigurður Mar Halldórsson.
Útlit: Sævar Guðbjörnsson, Garðar Sigvaldason.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Skrif8tofustjóri: Jóhannes Harðarson.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Magnús Loftsson.
Útbreiðslustjóri: Sigríður Pétursdóttir.
Auglý8inga8tjórl: Sigríður Hanna Sigurbjörnsdóttir.
Auglýsingar: Ásdís Kristinsdóttir, Guðbergur Þorvaldsson, Olga
Clausen.
Símvarsla: Katrín Anna Lund, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húsmóðir: Ólöf Húnfjörð.
Bílstjóri: Jóna Sigurdórsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Ólafur Björnsson.
Útkeyrsla, afgreiðsla, auglýsingar, ritstjórn:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 681333.
Umbrot og setning: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Verð í lausasölu: 40 kr.
Helgarblöð: 45 kr.
Áskriftarverð á mánuði: 450 kr.
4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 29. janúar 1986