Þjóðviljinn - 07.12.1986, Blaðsíða 13

Bjarnfríður
Leósdóttir
hefurgertupp
sakirnar við sitt
eigiðlíf,
Alþýðubanda-
lagið og verka-
lýðsforystuna
íbókinni
sagt
viljug úr Alþýdubandalaginu, að
þú hafir verið neydd til þess að
ganga úr flokknum. En þú segir
ennfremur í kaflanum sem er birt-
ur hér íopnunni aðþú alirþá von í
brjósti þér að geta gengið til liðs
við hann á ný. Sérðu einhver teikn
á lofti um það?
„Ég get gengið í Alþýðubanda-
lagið á ný ef þessi verkalýðsfor-
ysta verður hreinsuð þaðan út.
Það er alveg ljóst. Og mér sýnist
að það sé farið að hitna undir
sumum þeirra eins og ég sagði
áðan, t.d. þeim Dagsbrúnar-
mönnum og Sigfinni fyrir austan.
Svo er ekki að sjá að staða Ás-
mundar í flokknum sé sérstak-
lega góð. Þannig að ég hef ekki
gefið upp þessa von mína, enda
geri ég það aldrei, ekki meðan ég
dreg lífsandann. Og ég er enn svo
mikill verkalýðssinni að ég von-
ast til þess að sjá betri tíma í þeim
efnum svo lengi sem eitthvert al-
mennilegt fólk er eftir í verka-
lýðshreyfingunni. Fólk verður
bara að vakna og kasta þessari
óværu af sér.“
Ég hefheyrt þá sögu að þú ætlir
að bjóða þig fram fyrir Kvenna-
listann á Vesturlandi.
„Það hefur ekki komið til tals.
Annars er aldrei að vita með
hverjum maður starfar í framtíð-
inni. Mér sýnist að Kvennalista-
konur séu að færast til vinstri og
ég gleðst yfir þeirri þróun. Enda
liggur það í hlutarins eðli að kon-
ur verða að vera róttækar," sagði
Bjarnfríður. Það er greinilegt að
hún hefur ekki sagt sitt síðasta
orð í verkalýðsmálum. En hvað
skyldi hún hafa fyrir stafni þessa
dagana?
„Ég er nú að dunda við að læra
á tölvu. Enda tími til þess kominn
að ég taki tæknina í mína þjón-
ustu. Annar hef ég alltaf nóg að
starfa.“ -gg
en þá fann ég að ég gat ekki
lengur fylgt flokknum. Ég get
ekki sagt skilið við það sem held-
ur mér fastri á minni rót og hef
trúað á allt mitt líf.
Meðan ég var að gera upp hug
minn, talaði ég oft við einn af
mínum bestu félögum, Þorgrím
Starra í Garði í Mývatnssveit.
Hann er runninn beint upp úr
jarðvegi kynslóðanna, traustur
alþýðumaður sem ég finn mikla
samstöðu með. Þegar kom svo að
því að ég gat ekki meira, og á-
kvað að ganga úr flokknum, grét-
um við Starri saman.
Ég harkaði hifts vegar af mér
eins og ég gat á aðalfundi Verka-
lýðsmálaráðsins í febrúar, þegar
að formlegri úrsögn minni kom.
Ég vildi ekki sýna verkalýðsfor-
ingjunum sem þar sátu tár mín.
En ég vildi sýna Starra þau.
Þetta er kannski óttaleg tilfinn-
ingasemi, en ég var í flokknum af
tilfinningu og á enn sterkar
taugar til hans. Ég ber í brjósti þá
von að. geta gengið til liðs við
hann aftur og ég sit enn í f-
elagsmálaráði fyrir
Alþýðubandalagið á Akranesi,
en þar hef ég setið frá stofnun
ráðsins 1978. Mér þykir mjög
vænt um störfin í félagsmálaráði.
Mér er eiginlegt að láta mig varða
fólk sem stendur höllum fæti, en
maður veit aldrei hvort maður
hefur erindi sem erfiði, þegar
fjallað er um mál fjölskyldna.
Það er mjög vandasamt og tekur
oft mikið á mig, sérstaklega það
sem varðar bömin. f gegnum
þetta starf hef ég kynnst ýmsum
hliðum á mannlífinu. Fólk reynir
að berjast áfram en í þjóðfélagi
þar sem samkeppnin er æðsta
boðorðið, fer ekki hjá því að ein-
hverjir verða undir og brotna.
Reynsla mín úr þessu starfi hefur
gert mig að miklu ákafari tals-
manni þess fólks. Ég hef séð hvað
það þýðir fyrir fjölskyldur ef þær
missa efnahagslegt sjálfstæði,
hvernig minnimáttarkenndin
verkar á börnin og brýtur niður
sjálfsvirðingu foreldranna. Það
er ekki síður nauðsynlegt nú en
áður að verkafólk eigi sér sterka
og örugga vörn í stjórnmálum.
Ég veit ekki hvort Alþýðu-
bandalagið getur orðið það afl.
Mér er að minnsta kosti ofaukið
þar, hvort sem það stafar af því
að ég er gölluð eða flokkurinn
hefur villst af leið. Ég á marga
góða félaga í Alþýðubandalag-
inu, fólk sem er falslaust í ósk
sinni um betra og réttlátara
þjóðfélag og ég held að unga
fólkið í Æskulýðsfylkingunni hafi
verið einlægt, þegar það bað mig
vera áfram í flokknum. En það er
margt sem amar að, því margir
ólíkir hópar hafa sameinast í
þessu bandalagi vinstra fólks. Oft
hefur verið rætt um „gáfu-
mannafélagið“ í flokknum og
hefur Guðmundur J. verið
leiðandi r þeirri umræðu. Mér
hefur áldrei líkað þegar verið er
að ala á sundrungu milli fólks
eftir rpenntun þess. Ef fólk að-
hyllist sömu lífsskoðanir og geng-
ur til liðs við sama flokkinn, á það
að vinna saman sem jafningjar.
'Sumt menntafólk hefur hreykt
sér af menntuninni og sýnt
óskólagengnu fólki lítilsvirðingu.
Slíkt er ekki til sóma og setur
blett á menntafólk. En öfgamar í
menntamannahatrinu em líka
skammarlegar. Maður má aldrei
standa á móti menntun því þá
stendur maður á móti framtíð-
inni. Slíkt finnst mér heimska og
stafar oft af minnimáttarkennd.
Sunnudagur 7. desember 1986 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 13
Ráðstefna
um flugmál
Samgönguráöuneytiö
boðar hér meö til ráöstefnu um flugmál
föstudaginn 12. desember 1986,
kl. 13.30, í Borgartúni 6.
Áráðstefnunni
verðurfjallaö um tillögurflugmálanefndar
um framkvæmdir í flugmálum á næstu árum.
Ráðstefnan er ætluð þeim
sem starfa við stjórnun og stefnumörkun
flugmála,
svo og fulltrúum þeirra sveitarfélaga
sem byggja samgöngur sínar á greiðum
flugferðum
til og frá byggðarlaginu
Skráning og upplýsingar í síma 91 -621700.
Samgönguráðuneytið
Auglýsið í Þjóðviljanum
Borðdúkar-kaffidúkar-
matardúkar
Trévörur og jólaskraut
Útföreiginmanns míns, föðurokkar, fósturföður, tengdaföð-
ur, afa og langafa
Sigurjóns Ó. Gíslasonar
Ferjubakka 4
fer fram frá Dómkirkjunni, mánudaginn 8. desember kl.
13.30. Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vildu
minnast hans er bent á Minningarsjóð Eðvarðs Sigurðs-
sonar.
Anna Árnadóttir
Jóna Sigurjónsdóttir
Guðrún Sigurjónsdóttir
Anna Björnsdóttir
Björn Br. Björnsson
Sverrir S. Björnsson
Baldur Þór Baldursson
Helga Hrönn Hilmarsdóttir
Birta, Brynja, Hrefna, Baldur, Guðrún Erla og Rakel.
Hjörtur Bjarnason
Mark Roswell
Aslaug Harðardóttir
Guðrún Baldursdóttir