Þjóðviljinn - 07.12.1986, Blaðsíða 17

//
Nafn vikunnar
ngin
vijun
//
íslenska skáksveitin ífimmta sœti í Dubai - besti árangur
íslendinga á Ólympíumóti
Fimmta sætið í Ólympíumóti 108
þjóða, næstir á eftir fjórum stór-
veldum í skáklistinni, Sovét-
mönnum, Englendingum,
Bandaríkjamönnum og Ungverj-
um. Þrátt fyrir hörð slagsmál í
pólitíkinni og stanslaust samn-
ingaþref hlýtur íslenska skák-
sveitin í Dubai að vera nafn vik-
unnar: Helgi Ólafsson, Jóhann
Hjartarson, Jón L. Árnason,
Margeir Pétursson, Guðmundur
Sigurjónsson og Karl Þorsteins,
að ógleymdum liðstjóranum
Kristjáni Guðmundssyni og með-
hjálparanum Þráni Guðmunds-
syni forseta Skáksambandsins.
- Það verður erfitt að endur-
taka þetta, sagði Þráinn Guð-
mundsson eftir mótslok, það
verður allt að fara saman, skák-
styrkur, keppnishugur og
heppni.
„Þetta var mjög sterk sveit,“
sagði Margeir Pétursson við
Þjóðviljann „og árangurinn er
engin tilviljun. Þó má segja aðþað
kœmi á óvart að vera fyrstir á eftir
þessum fjórum súperþjóðum,
ofanvið Júgóslava, Tékka og
Rúmena. “
Það má taka undir það með
Margeiri, árangurinn er auðvitað
engin tilviljun. íslenska sveitin
var sjötta í röð mótssveita að
samanlögðum skákstigum, -
hinsvegar þorðu áhugamenn ekki
að viðhafa bjartsýni fyrir mótið,
minnugir ýmissa fyrri slysa í ís-
lenskri skák- og íþróttasögu. En
fimmta sætið var í raun engin til-
viljun.
Islendingarnir tefldu við ellefu
af þeim sveitum sem ásamt þeim
lentu í 25 efstu sætum mótsins, og
við allar efstu sveitirnar fjórar.
Af andstæðingunum lentu aðeins
Ermarsundsmenn, Ástralir og
Finnar neðan við 25. sætið. Við
gerðum okkur að leik hér á Þjóð-
viljanum að setjast yfir úrslitin í
hverri einstakri umferð og bera
þau saman við líkleg úrslit, - mið-
að við styrk hefði ekki verið
óeðlilegt að fá hálfum vinningi
meira gegn Bandaríkjamönnum,
hálfum vinningi minna gegn So-
vét, og svo framvegis; - niður-
staðan úr þessum loftfimleikum
varð sú að plúsar og mínusar
stóðust á, að vinningstala íslend-
inganna var nákvæmlega sann-
gjörn.
„Þetta staðfestir og styrkir
stöðu okkar Islendinganna á al-
þjóðavettvangi,“ sagði Margeir,
og bætti við að þessi augljósi
styrkur bestu Islendinganna
hefði sitt að segja um boð á er-
lend mót, - það væri líka komið í
ljós að sterkir skákmenn væru
orðnir fúsir að koma á mót hér.
Margeir bjóst við að eftir Dubai-
mótið hækkuðu íslendingarnir
allir í skákstigum. „Við fjórir í
aðalliðinu erum sennilega allir í
hópi 40 til 50 stigahœstu skák-
manna heims. “
Það er ánægjulegt að sjá
sveitina í einu efstu sætanna í Du-
bai, og það er ekki síður ánægju-
legt að sjá að árangurinn er að
þakka sveitinni í heild. Aðal-
mennirnir fjórir eru allir yfir 50%
í vinningum. Þar af stendur Jó-
hann tölulega best með 8 vinn-
inga af 12 mögulegum, en hinir
hafa líka nokkuð til ágætis sér:
Helgi (6'/2 af 12) skilaði vænum
aflaáfyrsta borði, JónL. (8 af 13)
tapaði aðeins einni skák á mót-
inu, Margeir (71h af 12) halaði
Dubai-liðið: Guðmundur, Jón L., Karl, Jóhann, Margeir, Helgi.
inn mikilvæga vinninga, til dæmis
gegn Portúgal og Sovét. Vara-
mennirnir mega líka vel við una.
Guðmundur fékk tvo vinninga úr
fjórum skákum - var eini maður-
inn sem vann gegn Pólverjum, og
Karl Þorsteins fékk tvo vinninga
af þremur mögulegum, og sann-
aði sjálfum sér og öðrum að hann
hefur styrk og reynslu í stórmót af
þessu tæi.
Glæstustu stundirnar í Dubai?
Margeir segir tvennt standa upp-
úr. Annarsvegar jafnteflið við
Sovétmenn, „við bjuggumst ekki
við jafntefli við þá með bæði
Kasparof og Karpofí liðinu, “ og
íslenska sveitin var reyndar sú
eina sem náði jafntefli við Sovét
þegar K og K var stillt upp sam-
an. Hinsvegar lokaumferðin,
þegar allt kapp var lagt á að ná
góðum sigri, og tókst þrátt fyrir
mikla spennu í lofti.
Dauflegasti kaflinn var svo,
segir Margeir, eftir 0-4 áfallið
gegn Englendingum, og slakur
árangur, - jafntefli - gegn Pól-
verjum strax á eftir.
Við báðum Margeir að lokum
að velja skemmtilegustu skákir
íslensku sveitarinnar á mótinu.
Það kom eðlilega nokkurt hik á
Margeir, en síðan nefndi hann
skák Jóhanns og Karpovs, „gífur-
lega spennandi skák, en gölluð, -
mesta baráttuskákin“, og tvær
góðar skákir Jöns L., við Hjort
frá Ástralíu og Indónesann Utut
Adianto. Af sínum eigin nefndi
hann skákina í síðustu umferð-
inni við Spánverjann Ochoa, sem
Þráinn Guðmundsson lýsti þann-
ig að Margeir hefði ýtt þeim
spænska smám saman útaf borð-
inu. „Mjög smekklegt hand-
bragð, þótt ég segi sjálfur frá. “
LEIÐARI
Eilíf er
þessi kröfuganga
Það er oft verið að kvarta yfir því að okkar
pólitísku tímar séu næsta dauflegir. Andóf allt í
ládeyðu ráðleysis, meðan frekir ungir „frjáls-
hyggjumenn“ á uppleið virðast eiga heiminn.
Það heyrast líka oft raddir í anda þess von-
leysis, að andóf ýmislegtgegn þeim straumum
sem ríkja sýnist sé ekki til neins, þetta séu bólur
sem fljótt hverfi og loks sé sem ekkert hafi gerst.
Þetta er vitanlega rangt. Hver hreyfing sem
rís til að berjast fyrir jafnréttiskröfum æsku-
manna, kvenna, verkafólks, ánauðugra þjóða,
á sér bæði blómaskeið og hnigunarskeið og ef
til vill má með sanni segja að menn komist
aldrei á þann stað sem þeir ætla sér. En það
þýðir ekki að þeir standi í stað. Þegar funda-
sóknin hefur minnkað, þegar dregið hefur úr
skerpunni í ádrepunni, þegar allt virðist ætla að
sækja í sama horf og áður var - þá er hollt að
skerpa minnið, því þá munu menn oftast nær
komast að þeirri niðurstöðu, að heimurinn hefur
breyst þrátt fyrir allt. Að hver hreyfing, hver alda
sem reis, skilaði einhverju því sem máli skiptir í
vitund okkar og aðstæðum.
Tvö nýleg dæmi skulu rakin svosem til að
púkka undir þær hugleiðingar sem hér að ofan
fóru.
Frá Frakklandi höfum við lengi ekki heyrt aðr-
ar fréttir en af undanhaldi vinstrimanna, af því
hvernig stúdentar og menntamenn afneita rót-
tækum viðhorfum og þar fram eftir götum. Óra-
vegur hefur virst liggja til þeirra sæludaga
vinstrisveiflunnar, sem kennd var við 1968,
þegar stúdentar yfirtóku háskólana og sögðu
fornum gildum til fjandans. En nú bregður svo
við fyrir skemmstu, að stúdentar Frakklands
hafa fengið sig fullsadda af hægristjórninni og
viðleitni hennar til að takmarka verulega að-
gang að námi, gera það með ýmsum hætti dýr-
ara en það var, snúa við þeirri þróun til aukins
jafnréttis í námi sem áður var orðin. Og ný mót-
mælaalda fór af stað, það var gert verkfall í
ellefu af þrettán æðri menntastofnunum París-
ar, um 200 þúsundir námsmanna fóru út á göt-
urnar. Og viti menn - stjórnin tók aftur áform sín
um lagabreytingar gegn stúdentum - undir því
yfirskini, að það þyrfti að „útskýra málin“ betur
.fyrir þeim!
í annan stað berast fregnir af því, að í Ham-
borg komi saman mikil alþjóðleg ráðstefna
virtra vísindamanna frá meira en tuttugu lönd-
um og eru meðal þeirra margir Nóbelsverð-
launahafar. Þeir vilja ræða um hina gífurlegu
sóun á mannlegum og félagslegum verð-
mætum sem vígbúnaðarkapphlaupið hefur í för
með sér, um nauðsyn afvopnunar - og þá ekki
síst um þá raunverulegu möguleika, sem nú
eru á því að koma á afvopnun.
Vísindamenn okkar aldar hafa lengi verið í því
hörmulega hlutskipti að vera óvirkir hjálpar-
kokkar herskárra stjórnmálamanna. Nú er svo
komið að um helmingur þeirra sem vinna að
rannsóknastörfum í heiminum vinna fyrir hern-
aðarvélarnar. Þessari þróun hafa menn viljað
snúa við - og minna á, að það hefur reyndar
gerst áður, að andóf vísindamanna bæri raun-
hæfan árangur. Til dæmis má rekja upphaf
þess, að á sínum tíma tókst að semja um bann
viðtilraunum með kjarnorkuvopn í andrúmsloft-
inu og neðansjávar til þess, að bandaríski Nó-
belsverðlaunahafinn Linus Pauling fékk ellefu
þúsund kollega sinna til að skrifa undir „ávarp til
ríkisstjórna og þjóða heimsins" þar sem krafist
var alþjóðlegs samkomulags um slíkt bann. Sá
sami Linus Pauling kveðst nú fagna því sérstak-
lega, að ýmsir ágætir vísindamenn beggja
vegna Atlantsála hafa neitað að taka þátt í því
háskalega sjónarspili sem menn Reagans for-
seta kenna við stjörnustríð.
Vísindamennirnir hafa nú mikinn áhuga á að
samræma sjónarmið sín - ekki aðeins um þann
háska sem stafar af hátækni nútímans, sé hún
notuð til að smíða ný vopnakerfi. Heldur og um
að koma á framfæri sem best þeim mögu-
leikum, sem þessi sama hátækni gefur til að
gera trúverðugt eftirlit með hverju því
samkomulagi sem tekst að ná um afvopnun.
Með öðrum orðum - vísindamenn vilja króa af
þá stjórnmálamenn, sem reyna jafnan að nota
fyrirvara um „leynileg undanbrögð" mótaðilans
til að koma í veg fyrir að þau skref séu stigin sem
hægt er að stíga til að draga úr kjarnorku-
háskanum.
Þrátt fyrir allt er jafnan eitthvað að gerast sem
styrkir rök vonarinnar í köldum heimi.
-ÁB
Sunnudagur 7. desember 1986 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 17