Þjóðviljinn - 19.02.1987, Side 6

Álfheiður: „Gereyðingarhættan er mesta ógnin sem steðjar að jörðinni og þannig tvinnast saman baráttan gegn
vígbúnaðarkapphlaupinu og gegn almennu skeytingarleysi um umhverfið."
Álfheiður Ingadóttir
fjórði maður á G-listanum
í Reykjavík
:
»
Ábyrgð er hugtak, sem kjós-
endur hljóta að velta fyrir sér í
komandi kosningum, einkum í
Ijósi þeirra atburða, sem átt
hafa sér stað á undanförnum
árum. Hafskipshneykslið og
okurmálið eru tvö sláandi
dæmi um það að enginn finn-
ist ábyrgur þegar mistök og
jafnvel fjármálamisferli eiga
sér stað í æðstu lögum þjóð-
félagsins. Þarvísarhverá
annan og almenningur er
látinn borgabrúsann.
Það er ábyrgðin, sem Álf-
heiður Ingadóttir, fjórði maður á
lista Alþýðubandalagsins í
Reykjavík, vill að skipi öndvegið
í þjóðfélaginu og þá ekki síst í
stjórnkerfinu sjálfu. „En samfé-
lagið verður líka að taka ábyrgð á
þeim sem minnst mega sín,“ segir
hún, „og loks verða íslendingar
að axla ábyrgð sína í samfélagi
þjóðanna."
HERINN MÓTAÐI
AFSTÖÐU MÍNA
Álfheiður er einn af fjölmörg-
um líffræðingum, sem hafa hellt
sér út í pólitíkina. „Fyrsta þátt-
taka mín í pólitísku starfi var í
byrjun áttunda áratugarins þegar
ég var í líffræðinámi í Háskóla
íslands. Ég var þrjú ár í röð í
l.des.nefnd stúdenta og voru þær
samkomur allar helgaðar barátt-
unni gegn hernum og þátttöku ís-
lands í Nató. Það var fyrst og
fremst afstaðan gegn hernum og
til utanríkismála almennt sem
mótaði pólitíska afstöðu mína.“
„Á þessum árum voru miklar
hræringar í heiminum, Víetnam-
stríðið var í algleymingi og ég eins
og fleiri fylgdist náið með fram-
göngu Bandaríkjahers þar, þess
sama hers og var og er hér enn. Þá
eins og nú, var bara einn
stjórnmálaflokkur sem vildi her-
inn burt og ísland úr Nató. Og ég
gekk í Alþýðubandalagið."
ÚTÞENSLAN HEFT
Hefur þú ekki orðið fyrir von-
brigðum eins og svo margur með
Alþýðubandalagið að geta ekki
með ríkisstjórnarþátttöku komið
hernum úr landi?
„Auðvitað voru það og eru það
mér vonbrigði að herinn skuli
vera hér enn. En það sýndi sig að
það er ekki eins auðvelt að losna
við herinn og við herstöðvaand-
stæðingar töldum okkur trú um.
Hér eru gífurlegir hagsmunir í
veði - bæði fjárhagslegir og pólit-
ískir. Mér er t.d. sagt að íslenskir
aðalverktakar hafi komið út með
80 miljón króna gróða á síðasta
ári, 40 miljónir fóru í svokallaðan
fjárfestingasjóð en 40 voru
greiddar til eigendanna. Það þýð-
ir, að Reginn, dótturfyrirtæki
Sambandsins hefur fengið 10 milj-
ón króna tékka! Þessi hagsmuna-
öfl hermangsins svífast einskis
eins og dæmin sanna.
Pólitísku öflin, tengd her-
manginu, hafa svo búið um sig í
forystu Sjálfstæðisflokks, Fram-
sóknarflokks og Alþýðuflokks og
þau finna til hugmyndalegs skyld-
leika við haukana í Washington
og lögregluhlutverkið sem þeir
hafa tekið sér í heiminum. Undir-
skriftasöfnun Varins lands er eitt
gleggsta dæmið um undirlægju-
hátt þessara afla.
Það er gegn þessari hersingu
sem Alþýðubandalagið hefur
barist undanfarin ár og það er
ekki af því að Alþýðubandalagið
hafi „svikið“ í málinu að herliðið
er hér enn, heldur vegna hins að
þessi öfl hafa ráðið ferðinni.
En þó herinn sitji sem fastast,
hefur ríkisstjórnarþátttaka Al-
þýðubandalagsins ekki verið ár-
angurslaus á þessu sviði. Á með-
an Alþýðubandalagið hefur setið
í stjórn hefur útþensla hersins
a.m.k. verið heft. Strax og Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur tekið við
stjórnartaumunum aftur hafa
umsvif hersins og hermangið
stóraukist. Ég held svei mér þá,
að núverandi ríkisstjórn eigi
metið: Herstöð komin í hvern
landshluta og betlistafurinn sí-
fellt á lofti.fyrst í flugstöðina og
nú í varaflugvöll á Sauðárkróki.
Þótt enn hafi ekki tekist að
koma hernum úr landi og þjóð-
inni úr Nató, er ég viss um að
meirihluti þjóðarinnar vill stöðva
þessi auknu umsvif og draga úr
efnahagslegum áhrifum hersins
hér á landi. Að því mun Alþýðu-
bandalagið vinna í nýrri ríkis-
stjórn ef til þess kemur og reisa
um leið nýja og sjálfstæða utan-
ríkisstefnu í þágu friðar og af-
vopnunar.“
í BORGARMÁLIN
Álfheiður lauk líffræðiprófi frá
Háskólanum 1975. Næsta vetur
kenndi hún við MR en hélt síðan
til V-Berlínar haustið 1976 og
innritaðist þar í fjölmiðlafræði.
Vorið 1977 réðst hún til starfa við
Þjóðviljann og hefur starfað nær
óslitið við blaðið síðan, nú síðast
sem þingfréttaritari. Álfheiður
hefur nú tekið sér leyfi frá blað-
inu til að geta hellt sér af fullu
kappi í kosningabaráttuna.
„Þegar ég var fastráðin við
Þjóðviljann átti ég m.a. að sjá um
skrif um borgarmáiin. Ég fór að
kynna mér málefni borgarinnar
og áður en ég vissi af var ég farin
að taka fullan þátt í borgarmála-
starfi Alþýðubandalagsins. Ég
tók sæti á listanum fyrir kosning-
arnar 1978 og varð varaborgar-
fulltrúi og síðar formaður Um-
hverfismálaráðs. Þessar kosning-
ar skiptu sköpum: íhaldið missti
hálfrar aldrar meirihluta í borg-
inni og það var virkilega
skemmtilegt að eiga þátt í þeirri
stefnubreytingu sem þá átti sér
stað í málefnum Reykjavíkur-
borgar.“
NIÐURRIFSSTEFNUNNI
HAFNAÐ
„Stefna borgarinnar í umhverf-
ismálum tók miklum breytingum
í tíð vinstri flokkanna, fyrir for-
göngu Alþýðubandalagsins fyrst
og fremst. Niðurrifsstefnunni var
hafnað og eitt fyrsta verk okkar
var að stinga niður í skúffu
áformum um að rífa 11 hús við
Hallærisplanið. í stað þess var
allt kapp lagt á að varðveita og
endurbyggja gömlu húsin í mið-
bænum.
Nú er ekki lengur talað um að
rífa aðeins 11 hús í Kvosinni,
heldur skipta þau tugum og með-
al þeirra eru mörg elstu hús
Reykjavíkur. í stað þess að varð-
veita svipmót gamla bæjarins á að
rústa hann og reisa þar eftirlík-
ingu af nýj a miðbænum í Kringlu-
mýri. Þetta sýnir dæmalaust virð-
ingarleysi fyrír umhverfinu og
fyrir sögu bæjarins sem þessi hús
endurspegla.
Því miður virðist sjálft Alþingi
ætla að hafa forgöngu um að
framkvæma þennan óskadraum
Davíðs Oddssonar með því að
reisa sér forljótan steinkumbalda
í hjarta bæjarins. Þessi fyrirhug-
aða bygging mun að mínu mati
bera Austurvöll og Alþingishúið
ofurliði og það er enginn vandi að
leysa húsnæðisþörf Alþingis af
meiri hógværð og virðingu fyrir
umhverfinu."
6 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN