Þjóðviljinn - 26.09.1987, Side 4

IEIÐARI
Háreysti og heimsmynd
Steingrímur Gautur Kristjánsson borgardómari skrif-
aði merka hugvekju í Morgunblaðið í fyrradag og fjallaði
þar meðal annars um hávaðasýki sem hér herji síðustu
árin, sérstaklega eftir tilurð léttu rásanna á Ijósvakan-
um. Hvar sem komið er dynur glymjandi tónlist hvort
sem mönnum líkar betur eða verr, - í verslunum, í
strætisvögnum, á veitingahúsum, á götum úti, á vinnu-
stöðum. Jafnvel á sjúkrahúsum verði vistmenn
nauðugir viljugir að láta sér lynda að vinsældalistahár-
eystin syngi í eyrum daginn út og inn.
Steingrímur Gautur vitnar til lögreglusamþykkta og
segisteinfaldlega telja að enginn hafi rétt til að neyða
annan til að hlusta á eigin tónleika, auk þess sem hin
sífellda glymjandi beri vott um nýlendubrag og nesja-
mennsku og þekkist varla í menningarríkjum.
Þetta er þörf ádrepa. Jafnvel aðdáendum rokk-
tónlistar ofbýður hávaðinn, -og góðri tónlist af þeirri
tegund er enginn greiði gerður með þessu stagli hvar
og hvenær sem er.
Steingrímur vekur líka á því athygli að tónlistarval
þeirra sem þessu stjórna öllusaman virðist afskaplega
einhæft og úr öllu samræmi við tónlistarsmekk þjóðar-
innar, einnig yngstu kynslóðanna. Og hann vekur at-
hygli á því að sjálfskipaðir forystumenn samfélagsins
um tónlistarsmekk leita nær eingöngu í smiðju Engils-
axa einsog heimurinn sé ekki stærri.
„Nábýlið við Breta og Bandaríkjamenn og náin sam-
vinna við þessar þjóðir á ýmsum sviðum hafa ruglað
heimsmynd margra íslendinga svo að þeir hyggja að
heimurinn sé nálega allur einskonar heimsveldi þess-
ara þjóða, einkum á sviði menningar" segir Steingrím-
ur, „eða að heimurinn skiptist alfarið í tvo helminga þar
sem þessar þjóðir ráði lögum og lofum í „hinum frjálsa
heimi“.“
Sem Steingrímur Gautur bendir réttilega á að er frá-
leitur misskilningur.
íslenskri menningu stafar engin hætta af erlendum
áhrifum í sjálfu sér. Þvert á móti má leiða að því rök að
hana hafi þá borið hæst þegar innlendir straumar hafa
mætt erlendum. Og sá tilverugrunnur okkar sem þjóðar
sem felst í sérlegri íslenskri menningu verður ekki varð-
veittur með einangrun. Fallegur og merkilegur safng-
ripur er eftir sem áður aðeins safngripur. Hættan felst í
of einhæfum erlendum áhrifum, í því að tunga og menn-
ing verði sambandslaust eyland í samfelldu og einsleitu
Morgunblaðið í allri sinni hátign er þessa dagana í
fýlu yfir þeim reglum sem viðskiptaráðherra og fjár-
málaráðherra hafa beitt sér fyrir um fjármagnsfyrirtæki
og erlend lán.
Menn hafa á því ýmsar skoðanir hversu skilvirkar
þessar reglur eru, hvort þær ganga nógu langt, hvort
ekki þarf að setja miklu strangari skilyrði um skattaeftir-
lit og svo framvegis. Hvort ráðstafanir Jóns og Jóns
skila árangri. En það er ekki þetta sem veldur Morgun-
blaðinu áhyggjum.
Það eru sjálfar tilraunir Jónanna til að ná stjórn á
fjármálunum sem Moggi hefur áhyggjur af. Á innan-
hússmállýskunni heitir þetta „viðleitni til opinberrar
íhlutunar með alls kyns opinberum afskiptum af
viðskipta- og atvinnulífinu", og þeim í Aðalstrætinu þyk-
ir grátlegt að þessu skuli fara fram meðan Morgun-
blaðseggið Þorsteinn Pálsson vermir stól forsætisráð-
herra.
hafi og koðni smátt og smátt niður. Þetta eru raunveru-
leg örlög margra smárra þjóða.
Við þessu verður best spornað með fjölhæfum
tengslum við sem flestar þjóðir, með áherslu á fleiri
tungumál en enskuna, með líflegum samskiptum við
menningarfólk og almenning í sem flestum löndum.
Einnig á tónlistarsviði.
í þessu Ijósi er afar furðulegt að sjá menn setja á sig
hundshaus vegna þeirra alþjóðlegu menningarvið-
burða sem vænt fólk hefur staðið að síðustu vikurnar í
Fteykjavík.
Moggi viröist nefnilega ekki vera á móti erlendri
skuldasöfnun nema hún fari fram á vegum ríkisins.
Þjóðarbúið má Moggans vegna fara á hausinn, bara ef
skuldasöfnunin erfyrirtækjanna. Frelsi fjármagnsins er
æðsta boðorð blaðsins.
Moggi kippir sér á sama tíma ekkert upp við það að
þrír ráðherrar - þar á meðal annar Jónanna - ganga
þungir á brún á fund svokallaðra aðila svokallaðs frjáls
vinnumarkaðar og lýsa áhyggjum sínum af því að nú
skuli eiga að standa við kjarasamninga. Það er ekki
kallað „viðleitni til opinberrar íhlutunar með alls kyns
opinberum afskiptum". Frelsið á sumsé að vera hjá
handhöfum fjármagnsins, ekki hjá þeim sem skapa það
með vinnu sinni.
Alþýðuflokksmönnum ætti að geta orðið úr þessu
gott dæmi um það í hvaða stjórn þeir voru að setjast
núna í sumar. Um leið er rétt að muna að hver dregur
dám af sínum sessunaut. _m
Mogginn, Jónamir og frelsi fjármagnsins
Mynd: Sigurður Mar
LJOSOPIÐ
þlÓÐVIUINH
Málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis
og verkalýðshreyfingar
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Ritatjórar: Ámi Bergmann, Þráinn Bertelsson, össur
Skarphéðinsson.
Fróttaatjórl: Lúðvík Geirsson.
Blaðamenn: Garðar Guðjónsson, Guðmundur RúnarHeiöarsson,
Hrafn Jökulsson, HjörieifurSveinbjömsson, IngunnÁsdísardóttir,
Kristín Ólafsdóttir, Kristófer Svavarsson, Logi Bergmann Eiðsson
(íþróttir), Magnús H. Gíslason, MörðurÁmason, ÓlafurGíslason,
Ragnar Karlsson, Sigurður Á. Friðþjófsson, Stefán Ásgrímsson, Vil-
borg Davíðsdóttir, Yngvi Kjartansson (Akureyri).
Harvdrfta- og prófarkaleatur: Elías Mar, Hildur Finnsdóttir.
Ljósmyndarar: Einar Ólason, Sigurður Mar Halldórsson.
Útlltateiknarar: Sœvar Guðbjömsson, Garðar Sigvaldason.
Margrét MagnUsdóttir
Framkvœmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Skrlfatofuatjórl: Jóhannes Harðarson.
Skrlfatofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Auglý8lnga8tjóri: Sigríður Hanna Sigurbjömsdóttir.
Augiýslngar: Unnur Ágústsdóttir, Olga Clausen, Guðmunda Kríst-
insdóttir.
Símvar8la: HannaÓlafsdóttir, Sigríður Kristjánsdóttir.
Bflstjóri: Jóna Sigurdórsdóttir.
Útbrelðslu- og afgrelðslustjóri: Hörður Oddfríðarson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Hrefna Magnúsdóttir.
Innheimtumonn: Brynjólf ur Vilhjálmsson, ÓlafurBjörnsson.
Útkeyrsla, afgreiðsla, ritstjórn:
Síðumúla 6, Reykjavík, síml 681333.
Auglýslngar: Síðumúla 6, símar 681331 og 681310.
Umbrot og setning: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Verð I lausasölu: 55 kr.
Helgarblöð: 65 kr.
Áskrlftarverö á mánuði: 600 kr.
4 SÍÐA - ÞJÖÐVILJINN Laugardagur 26. september 1987