Þjóðviljinn - 29.09.1987, Blaðsíða 2

—SPURNINGIN-
Telur þú að Borgara-
flokkurinn verði langlíf-
ur?
Sigurlína Hilmarsdóttir,
sjúkraliði:
Ég gæti trúað því að hann yrði
langlífur vegna þess að þeir hafa
sterka menn í forystu.
Anna H. Höskuldsdóttir,
deildarstjóri:
Hann verður til í nokkurn tíma.
Jafnvel fram yfir næstu sveitar-
stjórnarkosningar.
Margrét Pálsdóttir,
verslunarmaður Sandgerði:
Ég hef ekki trú á því vegna þess
hvað þetta er ósamstilltur hópur.
Indriði Ólafsson,
vagnstjóri:
Já. Ég hef trú á því vegna persón-
ufylgis Alberts Guðmundssonar
og vegna framkomu sjálfstæðis-
manna við hann. Þá tel ég að
Borgaraflokkurinn muni ekki
ganga aftur til liðs við Sjálfstæð-
isflokkinn.
FRÉTTIR
Mér þykir gaman að kvik-
myndum, og ég vil vera eins
og barn, þegar ég fer í kvikmynd-
ahús, sagði Roman Polanski á
fundi með fréttamönnum á
laugardaginn, en hann kom hing-
að í stutta ferð yfir helgina til að
vera við sýningu á mynd sinni
„Tess“ á kvikmyndahátíðinni.
Roman Polanski var lítill og
snaggaralegur að sjá, og var
klæddur í gráleitan jakka, svartar
leðurbuxur, hvíta skyrtu og með
rauðan vasaklút í brjóstvasanum.
Voru ofangreind orð svar við
þeirri spurningu hvers vegna
honum félli vel við kvikmyndir
Stevens Spielbergs, og bætti hann
svo við til skýringar:
„Kvikmyndir fjalla ekki um
lífið heldur um kvikmyndir. Þær
hafa sitt eigið mál eins og óperur
og ballettar, og aflaga lífið á sinn
sérstaka hátt. Ég veit ekki hvort
Spielberg veit mikið um lífið, en
hann veit mikið um kvikmyndir.
Þess vegna fellur mér vel við
myndir hans.“
Polanski var spurður um
myndina „Tess“, sem valin var til
sýningar á hátíðinni, og sagði að
gerð hennar hefði verið gömul
hugmynd. „Konan mín sáluga gaf
mér bókina. Árið 1977 langaði
mig síðan til að gera kvikmynd,
sem fjallaði um dýpstu tilfinning-
ar mannsins og væri rómantískari
en þær myndir, sem ég hafði gert
fram að því. Þar sem Claude
Berri hafði áhuga á að framleiða
mynd sem ég stjórnaði, benti ég
honum á bókina, og var hann
mjög hrifinn af þessari hugmynd.
Hann hefur síðan kvikmyndað
klassískar sögur, nú síðast „Man-
on des Sources" í fyrra, - það var
hans „Tess“. En þegar ég fór að
undirbúa kvikmyndun „Tessar“
fékk ég augastað á Natösju Kin-
ski, og taldi ég víst að hún myndi
verða mikil leikkona, eins og
raunin hefur orðið á. Hún helg-
aði sig alla því sem hún var að
gera, borðaði jafnvel ekki með
öðrum leikurum heldur lokaði sig
inni og lifði sig inn í persónuna.
Það var erfitt að ímynda sér að
hún ætti nokkurt annað líf, og var
hún alveg eins og ég hugsaði mér
persónu Tessar. Ef menn vilja
gagnrýna frammistöðuna ættu
þeir að beina þeirri gagnrýni gegn
mér.“
Þegar Polanski var spurður
nánar um kvikmyndasmekk
hans, sagði hann: „Gagnrýnend-
ur eru sammála um að til séu
tvenns konar kvikmyndir, mynd-
ir sem gerðar séu til að græða
peninga og listrænar myndir, og
fellur þeim illa við fyrri tegund-
ina. En þessi skipting er röng. Ef
listræn mynd slær í gegn, þannig
að á henni verður mikill ágóði,
ætti hún samkvæmt þessu að
hætta að vera listræn mynd. En
Ætlar að koma aftur til Islands, en án vitundar fréttamanna.
hver ákveður hvað er gott og
hvað slæmt í kvikmyndum? Mér
fellur vel við málverk Van
Goghs, en vinnukonunni minni
líkar betur við aðrar myndir, en
hver ákveður hvor hefur rétt fyrir
sér? Menn eiga að vera umburð-
arlyndir gagnvart smekk ann-
arra. Þegar ég var ungur í Pól-
landi voru mér sýndar sovéskar
föðurlandsmyndir um heims-
myndina síðari, en mér
dauðleiddist, ég vildi fá að sjá
„Hróa hött.“ Það verður að gefa
fólki það sem það vill. Mér finnst
„Dallas" nauðaómerkilegt, en af
hverju ætti ég að banna öðrum að
sjá það?“
En þótt Polanski vildi láta
sjónvarpsstöðvar frjálsar um að
sýna „Dallas“ eða hvað annað
sem almenningur vildi, var hann
mjög andvígur þeim ameríska
sið, sem nú er farinn að breiðast
út til Evrópu, að stöðva myndir
öðru hverju til að sýna auglýsing-
ar. Hvað þetta snerti sagðist hann
vera fyllilega sammála Fellini.
„Ég gæti skilið það að kvikmynd
sé stöðvuð einu sinni í miðjunni
til að koma að auglýsingum og
þannig sé henni skipt í tvennt,
þegar hún er sýnd í sjónvarpi, þar
sem sjónvarpssýning er talsvart
annað en sýning í kvikmynda-
húsi. En það er fáránlegt að vera
stöðugt að rjúfa kvikmyndir,
jafnvel þegar ekki eru eftir af
myndinni nema bláendirinn, ein-
ar 30 sekúndur. Það er ekki
betra, þegar klippt eru burtu at-
riði sem einhverjum þykja
óhugnanleg, - og svo koma hálfu
óhugnanlegri atburðir í fréttatím-
unum strax á eftir. Ég reyni að
berjast gegn þessum ósiðum, en
ég veit ekki hvað til bragðs skal
taka.“
Þar sem Polanski hefur gert
kvikmyndir í mörgum löndum,
einkum Póllandi, Frakklandi og
Bandaríkjunum, var hann spurð-
ur að því hver væri munurinn á
því að vinna á þessum stöðum.
„Munurinn er fyrst og fremst
sá að í Póllandi er það ríkið sem
stendur fyrir allri kvikmynda-
gerð: ef hugmynd manns er einu
sinni hafnað, getur hann ekki
leitað neitt annað. Ég er nýkom-
inn frá Póllandi: það er nú að
'breytast, en ég veit ekki hvort
þær breytingar gefa góðar vonir.
Það er meira úrval í búðum, en
menn geta ekki tjáð sig. Ég vildi
gera kvikmynd í Póllandi, en ég
vildi ekki þurfa að ganga í gegn-
um bardagann við skriffinnsk-
una.“
Um afstöðu sína til Bandaríkj-
anna sagði Polanski að hann ætl-
aði að taka upp aftur málaferli sín
þar, en hins vegar ætlaði hann
ekki að búa þar í landi framar.
„Bandaríkin eru voldugt land, en
í hjarta mínu er ég Evrópumað-
ur. Mér fannst ég aldrei vera
heima þegar ég var í Bandaríkj-
unum, enda bjó ég mest megnis í
Los Angeles, sem er endalaus út-
hverfi. Maður þarf að fara í bíl til
að kaupa sígarettur og dagblað.
Gildismatið er gerólíkt: peningar
eru mælikvarði allra hluta. Nú
hef ég búið í mörg ár í París og
hyggst dveljast þar áfram.“
Polanski sagði að kvikmynda-
menn í Frakklandi væru áhuga-
samari um starfið en bandarískir
starfsbræður þeirra og bætti það
upp vöntunina á bandarísku
tækninni, en hann sagðist ekki
vera hrifinn af franskri kvik-
myndagerð nú á dögum. Stöðugt
væri verið að líkja eftir nýju
bylgjunni, sem hefði gert franski
kvikmyndagerð meira illt en gott.
Þó væru undantekningar: teldi
hann t.d. að „Bláa Betty“ væri
mjög góð mynd.
Polanski er nú að leggja síð-
ustu höndina á kvikmynd í París,
og sagði hann að hún gerðist í
nútímanum. í vetur mun hann
síðan leika í leikhúsgerð af
„Myndbreytingunni" eftir Franz
Kafka.
e.m.j.
„Vil vera eins og bam
í kvikmyndahúsinu“
Roman Polanski áfundi með fréttamönnum: „íhjarta mínu er ég Evrópumaður. “
Helgi Jóhannsson,
sölumaður:
Já ég held það ef Albert Guð-
mundsson, formaður flokksins
passar á sér sleppibúnaðinn í
framfíðinni.
2 SlÐA - ÞJÓÐVILJINN