Þjóðviljinn - 02.02.1989, Blaðsíða 10

Eins og kunnugt er ríkir almenn verðstöövun í landinu, þó með þeirri undantekningu að
hækkanir vegna kostnaðarhækkana erlendis eru heimilar með sérstöku leyfi Verðlagsstofnun-
ar. Einnig ef hækkanir verða á fiski á fiskmörkuðum. Þegar tíðindamenn Sjávarútvegsblaðsins
voru í heimsókn í Veitingahúsinu við Tjörnina kom starfsmaður Verðlagsstofnunar í venjubundið
eftirlit til að kanna verðlagið. Sigríður Auðunsdóttir leiddi starfsmann Verðlagsstofnunar í allan
sannleika um verðlagið á matseðlinum og voru engar athugasemdir gerðar við það. (Mynd:
ÞÓM.)
CONRAD
900 M
PLASTBÁTAR
Örfáir af þessum frábæru bátum verða til afhendingar fyrir vorið
ef pantað er strax. Ótrúlega hagstætt verð. Bátur í Reykjavík.
Fleiri gerðir og stærðir fáanlegar.
íspóllj
Upplýsingar f síma 91-73512.
pósthólf 8851, 128 Reykjavík.
MERiNO-ULL
FYRIRALLA FJÖLSKYLDUNA
HVERS VEGNA ER NÁTTÚRULÆKNINGABÚÐIN AÐ FLYTJA INN ULLARVÖRUR?
Er íslenska ullin ekki nógu góð? Jú íslenska ullin er frábær, en hún hefur einn ókost
fyrir okkur sem erum að veslast upp í siðmenningunni. Hún er í grófara lagi
og við sem erum með áróður uppl um það aö allir eigi aö vernda húðina og líkamann
fyrir kulda heyrum þau svör að hún stingi. Viö í Náttúrulækningabúðinni höfum þá skoðun aö allir þeir sem unna —
útiveru skuli eiga góð uliarnærföt. Því viljum við bjóða landsmönnum öllum, kornabörnum, börnum og fólki á öllum
aldri, ullarnærföt úr merinoull sem er fíngerðari og mýkri en nokkur önnur fjárull.
Merinouii fyrir: Ungbarnið í kerru og vagni, barnið í leik og útiveru, skíðafólk, göngufólk, hestafólk, rjúpna-
veiöimenn, sjómenn, iönaðarmenn og alla þá sem starfa sinna vegna þurfa að vinna í
kuida og vosbúð.
Það ®r hverjum nauðsyn að kunna og geta klætt sig réttum fatnaði. Stundum bómuli, stundum

NÁ TTÚRULÆKNINGA BÚÐIN, Laugavegi25, sími 10263.
SJÁVARÚTVEGSBLAÐ
Oft kenndur við kött á öðrum tungumálum.
Með sterkar tennur og kjálka. Með fjórar
stórar og bognar vígtennur í hvorum skolti.
Getur orðið 120 sm langur en sá stœrsti sem
mœldur hefur verið hérlendis var 116 sm.
Algengastur við Vestfirði
Steinbíturinn er víða
veiddur en (slandsmið eru eitt
helsta veiðisvæðið. Sjó-
mönnum þykir hann illur
viðureignar og eru til ófáar
sögur af honum þar sem hann
bærir ekki á sér á dekkinu en
á þá til að bíta hressilega frá
sér enda vel tenntur.
Steinbíturinn er á mörgum
tungumálum kenndur við kött og
á sú lýsing vel við hann enda þyk-
ir hann slægur og undirförull.
Hann getur orðið allt að 120 sm
langur en oftast 50-80 sm. Stærsti
steinbítur sem mældur hefur ver-
ið á íslandsmiðum var 116 sm og
veiddist í Faxaflóa 1961. Hængar
eru stærri en hrygnur.
Ekki sá fríðasti
Hann er allhausstór og með
mjög sterkar tennur og kjálka.
Fæða hans er fyrst og fremst alls-
konar botndýr, einkum skeljar,
eins og aða og kúfiskur, krabba-
dýr, sniglar, ígulker, en einnig er
hann talsverð fiskæta, loðna o.fl.
Fremst í kjaftinum eru fjórar
stórar og bognar vígtennur í
hvorum skolti, en aftan við þær
eru í neðra skolti breiðir og
snubbóttir „jaxlar“, og einnig á
plógbeini og gómbeinum. Augun
eru smá. Bakuggi er einn. Hann
er langur og nær eftir endilöngu
bakinu frá haus og aftur að
sporðblöðku. Raufaruggi er
sömuleiðis einn, um helmingi
styttri en bakugginn. Báðir eru
þeir greinilega aðskildir frá
sporðblöðku. Eyruggar eru mjög
stórir, en kviðugga vantar.
Hreistur er mjög smátt en roðið
er þykkt. Rákin er oftast greinan-
leg.
Litur steinbítsins er oftast
blágrár en stundum grænleitur
með dekkri þverrákum á hvorri
hlið. Kviður er oft dálítið ljósari.
Heimkynni hans eru í Barents-
hafi og N-Atlantshafi frá Sval-
barða, Hvítahafi og Múrmansk-
ströndum, meðfram Noregi og
inn í vestanvert Eystrasalt, í
Norðursjó og suður í Biskjaflóa.
Þá er hann við Bretlandseyjar og
Færeyjar. f NV-Atlantshafi er
hann við Grænland, Kanada frá
Labrador og austurströnd
Bandaríkjanna, suður til Þorsk-
höfða og jafnvel til Nýju-Jersey.
Hér við land finnst steinbítur
allt í kringum landið en algeng-
astur við Vestfirði, einnig er tal-
svert um hann í sunnanverðum
Faxaflóa á vorin og sumrin og við
SA-land á sumrin. Hann lifir á
10-300 (500) metra dýpi, en er
tíðastur á 40-180 metra dýpi.
Hann er reglulegur botnfiskur og
kann best við sig á leir- eða sand-
botni.
Óvinir steinbítsins eru ýmsir.
Auk mannsins má nefna ýmsa
fiska, eins og stórlúðu og hákarl.
Hlýrinn sækir í hrogn steinbíts og
ætla má að ýmis fleiri sjávardýr
geri það. Selir og smáhveli áreita
hann og ýmis sníkjudýr gera sig
heimakomin á honum. Má oft
finna smáar blóðsugur á roði
hans.
-grh
Heimild: íslenskir fiskar 1983,
eftir Gunnar Jónnson. Fjölva-
útgáfan.
10 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN