Þjóðviljinn - 06.09.1989, Blaðsíða 12

Brynja Jónsdóttir
nemi:
Ég veit það ekki. Ég fylgist svo
lítiö með fótbolta. Annars spái ég
2-1 fyrir Austur-Þýskaland.
Þórarinn Einarsson
verkamaður:
Það fer 2-1 fyrir ísland. Ég held
að við séum það góð að við get-
um unnið þá.
■■SPURNINGIN—
Hvernig fer landsleikur
íslendinga og
Austur-Þjóðverja?
Finnbjörn Ólafsson
nemi:
Það fer 1-0 fyrir Austur-
Þýskaland. Ég held að þeir séu
miklu betri.
Arnar Þór Hafþórsson
nemi:
Það fer 1-1. Núna verður Ásgeir
Sigurvinsson og fleiri með og það
hefur mikið að segja.
Hannes Tómasson
verkamaður:
Ég fylgist orðið svo lítið með í fót-
bolta. Austur-Þjóðverjarnir eru
nú sterkir, svo ég spái 2-1 fyrir
þá. Annars vona ég nú að það
fari á hinn veginn.

þlÓOVIUINN
Miðvikudagur 6. september 1989 151. tölublað 54. örgangur
SÍMI 681333
Á KVÖLDIN
681348
SÍMFAX
681935
Fólk
Pegar ljóst var hvenær fvrstu
handntin kæmu til landsins,
fannst Þorsteini Sigvaldasyni
upplagt að gera eitthvað af því
tilefni. Fyrstu handritin komu
síðan 21. aprfl 1971 og í tengslum
við komu þeirra útbjó Þorsteinn
sérstök umslög úr leðri með frí-
merki og fyrstadags stimpli, sem
gefið var út vegna komu handrit-
anna. Þorsteinn hafði á þessum
árum safnað frímerkjum í ára-
tugi og segist aldrei henda frí-
merkjum.
í fyrstu voru leðurumslögin að-
eins 15. En frímerkjasafnarar
voru ekki lengi að frétta af sérút-
gáfu Þorsteins og flestir hafa
áskrifendur að útgáfum hans ver-
ið um 150. f dag hefur hann 50-60
reglulega kaupendur. Hvert ums-
lag er skreytt af Þorsteini sjálfum
og hver einstakur kaupandi hefur
sitt ákveðna númer sem er
stimplað innan á umslagið. Fyrir
utan umslögin býr Þorsteinn
einnig til skinnbúta með fyrsta-
dagsstimpli og gefur út í möpp-
um.
Frímerkjasafn Þorsteins nær
langt aftur, hann segist ekki
muna það svo glöggt hversu
langt. En hluti safnsins brann
ásamt öllum eigum hans og konu
hans, Sigurlaugar Guðmunds-
dóttur, á Akureyri rétt fyrir stríð.
„Þetta var á Skarði á Akureyri og
það eina sem mér tókst að bjarga
úr brunanum var sængin mín,“
sagði Þorsteinn. Þau hjónin voru
ekki heima kvöldið sem brann en
Þorsteinn hafði sett í ofninn áður
en þau fóru og telur að hann hafi
ekki gengið nægilega vel frá ofn-
inum og þess vegna hafi kviknað
í.
Eftir útgáfu skinnumslaganna
við komu handritanna, fór Þor-
steinn að sækja frímerkjasýning-
ar þar sem hann bauð umslögin til
sölu. „Þá fór þetta að hlaða utan
á sig,“ segir Þorsteinn. Hann seg-
ist hafa selt mikið á Edduhótel-
unum og ákveðin kona í Búðar-
dal hafi reynst einstaklega hjálp-
söm í þeim efnum.
Auk þess að safna frímerkjum,
safnaði Þorsteinn til langs tíma
steinum, aðallega af Austur-
landi, og svo má ekki gleyma
bókunum sem hann hefur bundið
inn margar hverjar sjálfur. Hann
segist ekki kunna neinar skýring-
ar á þessari söfnunaráráttu. Frí-
merkin eru honum þó drjúgt
tómstundagaman og skapa hon-
um eitthvað að gera. Hann segist
ekki vita til þess að aðrir búi til
skinnumslög eins og hann en sér
þyki þetta skemmtileg vinna og
síðan sé alveg nauðsynlegt að
Þorsteinn Sigvaldason í kompunni sinni í nýju húsnæði fyrir aldraða í Þorlákshöfn.
Sýnishorn af leðurumslögunum sem Þorsteinn býr til. Myndir Þóm.
hafa eitthvað að dunda við í ell-
inni.
Þegar nýtt frímerki kemur út er
Þorsteinn búinn að sníða til leðr-
ið í umslögin og ganga frá þeim
að öllu leyti. Þeir sem kaupa af
honum umslögin fá þau því fljót-
lega eftir útgáfu merkisins.
Hér á árum áður vann Þor-
steinn við að binda inn bækur í
Reykjavík. í einkasafni hans má
finna margar bækur Halldórs
Laxness bundnar inn af Þorsteini
í fallegt rautt leðurband. „Þeir
hættu að gefa Laxness út óinn-
bundinn þannig að eftir það hætti
ég að binda hann inn en kaupi
hann auðvitað enn,“ sagði Þor-
steinn. Hann batt lengi inn hjá
Þorvaldi á Leifsgötu 4, en eftir að
hann hætti starfsemi setti Þor-
steinn upp eigin aðstöðu á
Njálsgötu 52b. Um þá aðstöðu
stóð nokkur styr, þar sem hún var
í bakhúsi sem Þorsteinn byggði í
óleyfi og borgarstjórn sendi hon-
um kæru. „Ég fékk mér hins veg-
ar einhvern helv.. snjallan lög-
fræðing sem kippti þessu í lið-
inn,“ sagði Þorsteinn.
Pólitíkin er aldrei langt undan
hjá Þorsteini og hann segist hugsa
um pólitík við vinnuna þegar
eitthvað er að gerast í henni.
Hann fylgist vel með og telur að
Borgaraflokkurinn sé ekki á
höttunum eftir neinu öðru en
ráðherrastólum með því að fara í
ríkisstjórn. Sjálfur tók hann mik-
inn þátt í pólitík og þegar stórat-
burðir eins og Gúttóslagurinn
koma til tals, kemur glampi í
augun á þessum gamla sósíalista.
„Pólitíkin í dag er allt of dauf.
Það var harkan sem gilti í gamla
daga. Þá var slegist fyrir hverri 5
aura hækkun á kaupi,“ segir Þor-
steinn. „Ég átti lengi kylfu sem ég
tók af einum hvítliðanum í
Gúttóslagnum. Hann reiddi hana
heldur hátt og ég kippti henni af
honum.“
Þótt Þorsteinn hafi náð einni
kylfu komst hann samt ekki hjá
því að verða laminn í hausinn og
segist hafa verið saumaður
eitthvað aðeins. Læknir í ná-
grenninu hefði séð um sauma-
skapinn og flestir hefðu farið aft-
ur í slaginn þegar búið var að rim-
pa þá saman. „En þetta er allt
orðið dauft og dautt í dag,“ segir
Þorsteinn, og ekki er laust við að
saknaðar gæti í röddinni.
-hmp
Stéttabarátta og frímerki
Þjóðviljinn lítur inn hjá Þorsteini Sigvaldasyni í Þorlákshöfn,
gömlum baráttumanni í hreyfingu sósíalista sem nú situr á
friðarstóli og dundar við frímerki
v