Þjóðviljinn - 02.02.1990, Side 14

Okkur dreymir öll
yf irskyggðan stai
Rætt við Böðvar
Guðmundsson um
Heimsókn á
heimaslóð og leik-
gerð af
Fátæku fólki
Böðvar Guðmundsson frá Kirkjubóli í Hvítársíðu,
sonur Guðmundar Böðvarssonar skálds, er fjölhæf-
ur maður. Hann er íslenskufræðingur að mennt og
hefur uppfrætt margan mann í bókmenntum og mál-
fræði, bæði í Reykjavík og á Akureyri. Hann hefur
samið leikrit, meðal annars hin vinsælu verk
Krummagull og Skollaleik sem Alþýðuleikhúsið setti
upp og sýndi víða um land. Flestir þekkja hann þó
kannski sem trúbadúr á hinni glöðu byltingartíð um
og upp úr 1970 þegar við sungum við raust „Á íslandi
þurfum við aldrei að kvíða því illskæða hungri sem
ríkir svo víða, því ameríski herinn, svo réttsýnn og
rogginn, hann réttir oss vafalaust eitthvað í gogginn
- O-hó, það segir Mogginn."
En í bókum sínum yrkir Böðv-
ar annars konar ljóð, ljóðrænni. -
Oft kímin að vísu og jafnvel fynd-
in og skemmtileg, en nærgöng-
ulli, stundum jafnvel hörð og ár-
ásargjörn. Hann hefur gefið út
fimm ljóðabækur: Austan Eli-
voga 1964, í mannabyggð 1966,
Burtreið Alexanders (þar sem
líka voru ljóð til söngs) 1971,
Vatnaskil 1986 og nú síðast
Heimsókn á heimaslóð sem kom
út rétt fyrir jólin. Það er vegna
hennar sem viðtalið er tekið, en
einnig verður komið inn á leik-
gerð Böðvars af bókum Tryggva
Emilssonar sem Leikfélag Akur-
eyrar mun sýna í vor. Böðvar er
búsettur í Danmörku og kom ein-
mitt heim núna til að fylgja
leikgerðinni eftir, fara yfir hana
með leikstjóranum, Þráni Karls-
syni.
Fyrst Heimsókn á heimaslóð -
er þetta ferðasaga í Ijóðum?
Minningarúr
mörgum ferÖum
„Flest Ijóðin eru einskonar
minningar frá ferðalögum til ís-
lands eftir að ég settist að í út-
löndum,“ segir Böðvar dálítið
hikandi. Honum finnst ekki alveg
viðeigandi að hann sé að úttala
sig um sína eigin bók. „Á tímabili
höguðu atvikin því þannig að ég
var mikið á ferðinni, ekki bara til
íslands heldur ók ég oft í eigin bíl
milli landa fram og aftur, og í
ljóðunum eru m.a.stemmningar
frá því að sitja einn langar leiðir. “
- En lesandi fœr þá hugmynd
að þetta sé samfelld saga, eitt
ferðalag - kannski frá Danmörku
með ferju til Noregs, þaðan með
annarri ferju til íslands, svo ak-
andi um ísland og með ferju aftur
burt ...
„Það er vísvituð blekking.
Minningarnar eru frá mörgum
ferðum - og stöðum sem hafa
skipt máli fyrir mig á einhverju
skeiði ævinnar. Ljóðin segja frá
því þegar ég kem aftur á þessa
staði, til dæmis staði bernsk-
unnar.
Bókin fjallar samt ekki um
staði heldur fólk; sjálfan mig
auðvitað, fólk sem hefur skipt
mig máli, vini mína og fjölskyldu
- og annað fólk sem á einhvern
hátt blandast inn í líf mitt.
Kannski er svolítið mikið um
fólk sem ég þekki ekki neitt en
hef bara séð, horft á. Þú þekkir
þetta - maður fer til dæmis á hár-
greiðslustofu eða rakarastofu
eins og það heitir fyrir karlmenn,
og maður horfir á og spekúlerar í
fólki sem maður veit að maður á
aldrei eftir að hitta aftur. Eða
maður situr úti í horni og horfir á
fólk á bar, sem er mjög fróðlegt.
Þar er mikið mannlíf. Svo fer
maður að skapa þessu fólki líf og
athafnir í huganum.
Einn ljóðaflokkur bókarinnar
heitir „Fjórar svipmyndir af
barnum á Norröna". Þar eru
þessar línur sem skýra kannski
hvað ég á við:
Böðvar Guðmundsson: Orðinn leiður á formyrkvuðum Ijóðum. Mynd:
Jim Smart.

14 SÍÐA-NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 2. febrúar 1990