Þjóðviljinn - 02.02.1990, Qupperneq 17

MINNING
Leiðir okkar Gunnars lágu
fyrst saman, þegar við urðum ná-
grannar á Hagamelnum fyrir
röskum þrjátíu árum. Þá varð
fljótlega kunningsskapur milli
krakkanna okkar og samgöngur
milli heimilanna urðu all tíðar.
Góð vinátta tókst milli eigin-
kvenna okkar og þær áttu sam-
eiginleg hugðarmál. Allt þetta
varð til þess að einlæg vinátta
skapaðist með okkur Gunnari og
Málfríði, sem aldrei hefur borið
skugga á.
Á liðnum árum höfum við öll
notið ótaldra ánægjustunda á
heimilum hvors annars og breytti
þar engu um, þótt spölurinn milli
heimilanna lengdist nokkuð.
Heimsóknum hefur fjölgað hin
síðari ár, svo sem eðlilegt er þeg-
ar ákveðin störf kalla ekki lengur
að.
Daginn fyrir fráfall Gunnars
komum við hjónin í heimsókn á
Hagamelinn og áttum þar góða
stund með þeim Gunnari og Mál-
fríði. Að venju var rabbað um
eitt og annað, rifjuð upp gömul
ferðalög og vinafundir. Gunnar
var sjálfum sér líkur og virtist
ekki þreyttari en að undanförnu.
Þegar við kvöddum datt okkur
ekki í hug, að nú værum við að
kveðja Gunnar hinsta sinni. Sú
varð þó raunin, því að kvöldi
þessa dags fékk hann snöggt áfall
og var fluttur í Borgarspítalann
þar sem hann andaðist aðfaranótt
26. janúar sl.
Gunnar var fæddur 20. júlí
1905 í Helgafellssveit á Snæfells-
nesi. Foreldrar hans voru hjónin:
Jóhannes sjómaður Einarsson og
Guðbjörg Jónsdóttir. Þau
eignuðust þrettán börn og var
Gunnar áttundi í röðinni. Nú er
aðeins eitt þeirra á lífi, Svanhvít,
sem er búsett í Reykjavík.
Gunnari var komið í fóstur eins
árs gömlum, sökum ómegðar og
fátæktar foreldra hans. Hann var
heppinn með fósturforeldra sína.
Frá sjö ára aldri til fermingar
dvaldi hann á Haukabrekku á
Skógarströnd, hjá hjónunum
Daníel Jónatanssyni og Jóhönnu
Þorbjarnardóttur. Frá tíu ára
aldri var hann á vetrum hjá for-
eldrum sínum í Stykkishólmi,
vegna skólagöngu sinnar. Frá
fjórtán ára aldri fram á fullorð-
insár dvaldi Gunnar að Klungu-
brekku á Skógarströnd, hjá Hall-
dóru dóttur hjónanna á Hauka-
brekku og manni hennar Her-
manni Ólafssyni. Gunnar kenndi
sig við Klungubrekku fram eftir
Gunnar Jóhannesson
fyrrverandi póst
árum. Halldóra Daníelsdóttir er
enn á lífi, níræð að aldri og búsett
í Reykjavík.
Á árunum 1928-1930 var
Gunnar við nám í Bændaskólan-
um á Hvanneyri. Eftir það dvaldi
hann löngum í Reykjavík og vann
þar fyrst framan af almenna
verkamannavinnu. Árið 1937 hóf
hann störf við Pósthúsið í
Reykjavík, fyrst sem bréfberi en
seinna við blaða- og bréfadeildir
frá árinu 1941 og varð þar
póstfulltrúi. Árið 1974 lét hann af
störfum hjá Pósti og síma fyrir
aldurs sakir. Var seinna í hálfs-
dagsstarfi hjá Slippfélaginu í
Reykjavík í tíu ár.
Gunnar kvæntist árið 1934 eft-
irlifandi konu sinni, Málfríði
Guðnýju Gísladóttur, frá Kross-
gerði á Berufjarðarströnd.
Hjónaband þeirra var farsælt í
ríkum mæli, enda voru þau sam-
hent í hvívetna. Þeim varð sjö
bama auðið og eru þau, sem hér
segir: Gísli, dósent í sagnfræði
við Háskóla íslands, kvæntur Sig-
ríði Sigurbjörnsdóttur, gjald-
kera. Þau eiga tvær dætur og eina
stjúpdóttur. Vilborg, póstfull-
trúi, gift Hilmari Þór Sigurðssyni
leigubflstjóra. Þau eiga þrjú
böm. Guðfinna, hjúkrunarfræð-
ingur, gift Torfa Gunnlaygssyni,
flugumferðarstjóra og flug-
manni, Akureyri, þau eiga þrjú
börn. Skarphéðinn, starfar að
markaðs- og sölumálum í eigin
fyrirtæki, kvásntur Kolbrúnu Sig-
urðardóttur, röntgentækni. Þau
eiga þrjú börn. Guðbjörg hjúkr-
unarfræðingur, gift Guðmundi
Vilhjálmssyni rafeindavirkja,
Garðabæ. Þau eiga þrjár dætur.
Jóhannes, formaður og fram-
kvæmdastjóri Neytendasamtak-
anna, kvæntur Sigþrúði Sigurðar-
dóttur, tölvuritara. Þau eiga tvö
böm og eitt stjúpbam. Frá fyrra
hjónabandi á Jóhannes tvær dæt-
ur. Þóra Guðný, skrifstofustjóri.
Hún á einn son.
Bamaböm Gunnars og Mál-
fríðar eru með stjúpbömum
barna þeirra 21 að tölu, en þau
litu á allan hópinn sem sín barna-
börn. Barnabamabömin eru orð-
in átta.
Þau hjónin glöddust mjög svo
með börnum sínum og tengda-
bömum, en bamabörnin öll vom
:rúi - F. 20. júlí 1905 D
þeim sannkallaðir sólargeislar í
tilvemnni.
Heimili þeirra hjóna hefur
alltaf verið fallegt og hlýlegt,
enda lögðu þau stolt sitt í að svo
mætti verða. Gestum hafa þau
alltaf tekið opnum örmum af ein-
lægni hjartahlýju og góðvild.
Gunnar var bókhneigður og átti
orðið mikið og gott bókasafn.
Gunnar var félagslyndur mað-
ur og hafði mikinn áhuga á félags-
starfi póstmanna, enda var hann í
fomstu Póstmannafélagsins,
Byggingarsamvinnufélags póst-
manna, fulltrúi á þingum BSRB
og starfaði að' undirbúningi
sumarbústaða BSRB í Munað-
arnesi. í félagsmálaátökum gilti
það sama og í lífsbaráttunrii, að
Gunnar .var fylginn sér, enda
varð hann að sjá árangur verka
sinna ef hann átti að sætta sig við
niðurstöðurnar.
Gunnar söng í kirkjukór Hall-
grímskirkju undir stjóm Páls
Halldórssonar, frá stofnun kórs-
ins 1941 til 1977. Hann hafði
mikla ánægju af því starfi og það
gladdi hann innilega, er hann var
gerður heiðursfélagi kórsins.
Auk þátttöku í kirkjukórnum var
hann kirkjurækinn og einn af
þeim mönnum, sem geymdu
bamatrú sína óbreytta alla ævi.
Gunnar var að eðlisfari glað-
sinna og góðviljaður. Það kom
skýrt í ljós í öllu hans dagfari.
Hann hafði gaman af að ræða við
vini sína um menn og málefni, en
forðaðist þref og illindi. Var hon-
um þá meira í mun að hlusta á
afstöðu hins aðilans og draga svo
sína lærdóma af ólíkum sjónar-
miðum.
16. janúar 1990
Hin seinni árin hrakaði heilsa
Gunnars og varð það honum örð-
ug raun, ekki síst er sjónin dapr-
aðist og hann gat ekki lengur les-
ið. Þrátt fyrir allt tók hann þess-
um áföllum með karlmennsku og
hógværð.
Með Gunnari er góður drengur
genginn og að honum mikil eftir-
sjón. Málfríður og afkomendur
þeirra Gunnars standa nú í þung-
um spomm, en ljúfar minningar
um góðan dreng, föður og afa,
veita þeim huggun og styrk. Þær
benda til bjartari heima.
Guðjón Halldórsson
Aðfaranótt 26. janúar sl. and-
aðist á Borgarspítalanum Gunn-
ar Jóhannesson fyrrverandi póst-
fulltrúi.
Gunnar var fæddur í Undirtúni
í Helgafellssveit á Snæfellsnesi
20. júlí 1905. Foreldrar hans vom
Jóhannes Einarsson og Guðbjörg
Jónsdóttir sem þar bjuggu.
Hann hóf störf á Póststofunni í
Reykjavík í ágústmánuði 1937 og
starfaði sem bréfberi til 1942, að
hann hóf starf á Tollpóststofunni
og starfaði þar til 1945, að hann
hóf starf í blaðadeild og síðar í
bréfadeild Póststofunnar, þar
vann hann þangað til hann lét af
störfum vegna aldurs, 30. ágúst
1974. Var það langur og gæfurík-
ur starfsferill.
Gunnar var mjög þjáll í öllu
samstarfi og einkar lundgóður og
hafði ódrepandi vilja til allra
starfa.
Gunnar var mikill félags-
hyggjumaður og starfaði ötullega
að félagsmálum póstmanna alla
tíð.
Hann var kosinn í stjóm Póst-
mannafélags íslands 1941. Þá var
hann um 16 ára skeið formaður
skemmtinefndar félagsins, for-
maður byggingarfélags póst-
manna um langt árabil, og í stjórn
orlofsheimilis BSRB allan þann
tíma sem uppbygging stóð yfir á
sumarbúðum félaganna í Munað-
arnesi. Þá var skákíþróttin á-
hugamál Gunnars, hann efldi á
allan hátt áhuga póstmanna á
þessari merku íþrótt og stóð fyrir
mörgum skákmótum á vegum
Póstmannafélags íslands.
Þau ár sem hann starfaði sem
bréfberi og einnig eftir það, vann
hann ötullega að bættum kjörum
þeirra. Það var fyrst og fremst
verk Gunnars að vinnuskylda
bréfbera á sunnudögum og öðr-
um helgidögum var afnumin á
sínum tíma.
Á þeim árum sem Gunnar
starfaði sem bréfberi birtist eftir
han grein í Póstmannablaðinu,
þar sem stóð meðal annars um
kjör bréfbera á þeim árum:
„Engir hvíldardagar og urðu
bréfberar sjálfir að greiða aðstoð
í veikindaforföllum. Krafa okkar
hlýtur að beinast að því einu að
okkur verði eftirlátinn einn hvfld-
ardagur í viku hverri. Það er
meira en réttlætiskrafa frá okkar
hendi, það er mannúðarskylda
gagnvart heimilum og þeim ein-
staklingum sem við höfum fyrir
að sjá.“
Gunnar vann alla tíð ötullega
að bættum kjörum póstmanna og
að því að gera þau lífvænleg,
enda var ólíkt betur að þeim mál-
um unnið en gerist í dag.
Á þeim árum sem Gunnar
starfaði í bréfadeild Póststofunn-
ar þurftu starfsmenn fyrst og
fremst að vita nöfn á sýslum og
hreppum, einnig kaupstöðum og
ekki síst þurftu þeir helst að
muna öll bæjarnöfn á landinu og
vera dálítið inni í ættfræði, því
sömu ættirnar voru tengdar við
marga bæi mann fram af manni.
Með tilkomu póstnúmera og
einnig við fækkun bréfhirðinga
og póstafgreiðslustaða úti á landi
hefur þetta breyst til hægðarauka
fyrir starfsmenn póstsins.
Gunnar var með afbrigðum
hjálpsamur maður, það væri
langt mál að telja alla þá aðstoð
og fyrirgreiðslu sem hann hefur
veitt vinnufélögum sfnum í gegn-
um árin, og er ég sem þessar línur
rita einn af þeim. Frá kynnum
okkar hjónanna af Gunnari og
konu hans Málfríði Gísladóttur
eigum við margs að minnast og
mikið að þakka gegnum áratuga
vináttu.
Börn Gunnars og Málfríðar
eru sjö, allt mesta myndar og
ágætis fólk.
Ég kveð hann í dag, vel vitandi
að af mér á hann betri eftirmæli
skilin en mér lánaðist að færa í
letur. Þess bið ég ástvinum hans,
að umhyggja sú,er hann bar fyrir
þeim, megi verða þeim styrkur
þótt hann sé nú ekki lengur nærri
með sama hætti og áður var.
Guð blessi minningu vinar
míns Gunnars Jóhannessonar.
Reynir Ármannsson
Kaftibrennsla Akureyrar hf.
Þú þekkir ekki Braga
fyrr en þú hefur prófað
Kólumbíu-blönduna!