Þjóðviljinn - 19.05.1990, Page 5

VIÐHORF
Berjumst fyrir sigri í borginni
Það ríkir óneitanlega deyfð í
kringum borgarstjórnarkosning-
arnar. Þessi deyfð hjálpar fyrst og
fremst ríkjandi meirihluta Sjálf-
stæðisflokksins.
Þessi deyfð er einhvers konar
vítahringur. Menn halda að það
sé ekki hægt að fella Sjálfstæðis-
flokkinn núna, og því sé til einsk-
is að vera að gera mikið úr þessu.
Og ef vinstra fólkið, andstæðing-
ar Sjálfstæðisflokksins, hefur
ekki baráttuna, þá verður heldur
engin barátta.
Vinstra fólk þarf að rífa sig upp
úr þessari deyfð, og gera grein
fyrir því í sínu umhverfi að
sveitarstjórnarkosningar eru
mikið hagsmunamál, á margan
hátt beinna og skýrara
hagsmunamál en alþingiskosn-
ingar.
Við eigum að hætta að láta nið-
urstöður skoðanakannana draga
úr okkur kjarkinn. Það er líka
vítahringur. Úrslit almennra
kosninga ráðast nefnilega endan-
lega úti á meðal fólksins. Ef
vinstra fólk trúir á að skoðana-
kannanir tjái hina endanlegu
niðurstöðu og hengir svo bara
haus í uppgjöf og svartsýni, dreg-
ur það heldur enga með sér á
vinnustaðnum eða götunni. Og
úrslitin verða eins og spáð er. Það
er hins vegar nýlegt dæmi um
það, frá síðustu borgarstjórnar-
kosningum, að Alþýðubandalag-
ið fékk sáralítið út úr skoðana-
könnunum, en fór ágætlega út úr
kosningunum og kom þremur
mönnunm í borgarstjórn.
3 menn fyrir G listann
Alþýðubandalagið á að stefna
Ragnar Stefánsson skrifar
á það að fá 3 menn kosna í borg-
arstjórn. Ég veit að margir telja
alveg fráleitt að tala svona. Ég er
ekkert að láta í té með þessu hvað
ég tel vera líkleg úrslit. Úrslitin
ráðast nefnilega fyrst og fremst af
því starfi sem unnið verður fram
að kosningum, en ekki spám mín-
um eða annarra. Ástæðan fyrir
verið svo nátengd venjulegu basl-
andi alþýðufólki, og þeirri félags-
legu baráttu, jafnréttisbaráttu,
sem þetta fólk skilur og styður.
Kosningabarátta frá
manni til manns
Reykvíkingar sem vilja meiri
sem getur verið athvarf nemenda
allan daginn til bóknáms og
listnáms er ekki síður mikilvægt
jafnréttismál heldur en dagheim-
ili fyrir hina yngstu.
Hann er listi þeirra sem vilja
meiri aðstoð við aldraða og ör-
yrkja, t.d. með stóraukinni heim-
ilishjálp.
Ástœðanfyrirþví að ég vil sérstaklega leggja
áhersluá3. sœtið, eraðþarsiturGuðrún
Óladóttir varaformaður Sóknar. Hún ermeð-
al hinna baráttuglöðustu í verkalýðshreyfing-
unni...
því að ég vil sérstaklega leggja
áherslu á 3. sætið er að þar situr
Guðrún Óladóttir, varaformaður
Sóknar. Hún er meðal hinna bar-
áttuglöðustu í verkalýðsforyst-
unni bæði hvað varðar kjör, fé-
lagslegar umbætur og jafnrétti.
Þeir sem hafa barist fyrir vígreif-
ari og lýðræðislegri verkalýð-
shreyfingu eiga skilyrðislaust að
stuðla að því að Guðrún verði
kosin, svo ég tali nú ekki um alla
þá sem gengu niður Laugaveginn
með Rauðri verkalýðseiningu 1.
maí hér á árum áður.
Ég er ekki með þessu að segja
að Sigurjón og Guðrún Ágústs-
dóttir séu ekki góðir kostir líka.
Það sem ég meina er að Guðrún
Óla hefur í lífi sínu og baráttu
samneyslu og samhjálp eiga að
berjast fyrir góðum sigri G-
listans, ekki bara af því hann set-
ur fram góðar hugmyndir í kosn-
ingastefnuskrá, heldur af því
hann hefur haft forystu um bar-
áttu fyrir slíkum hlutum í áratugi.
Meirihluti Sjálfstæðisflokksins
hefur orðið að taka mark á til-
lögum Alþýðubandalagsins að
einhverju marki. Sigur Alþýðu-
bandalagsins er þrýstingur á að
tillögur þess nái í gegn, hvort sem
íhaldið heldur meirihluta sínum
eða ekki.
G-listinn er tvímælalaust listi
þeirra, sem vilja aukna þjónustu
við börn og uppalendur, hvort
sem er í sambandi við dagheimili
eða skóla. Skóli sem er einsetinn,
Alþýðubandalagið í Reykjavík
er framboð þeirra sem vilja
hjálpa unglingum á glapstigum til
betra mannlífs, sem vilja leggja
til atlögu við eiturlyfjavandann
og orsakir hans. Framboð þeirra
sem vilja aðgerðir til að koma í
veg fyrir atvinnuleysi.
Alþýðubandalagið í Reykjavík
er framboð þeirra, sem vilja að-
gerðir við lausn húsnæðisvanda,
sem vilja bættar almannasam-
göngur. Framboð þeirra sem
vilja berjast gegn spillingu og
sóun á almannafé Reykvíkinga til
fjárplógsmanna og til byggingar
skrauthalla.
Stöndum heils hugar
Ég verð að viðurkenna að
Kvennalistinn hefur á undan-
förnum árum staðið fyrir mörgu
því sama og Alþýðbandalagið, og
hann hefur traustar og góðar bar-
áttukonur í framboði. Munurinn
er bara sá að framboð Alþýðu-
bandalagsins í Reykjavík stendur
traustari fótum í veruleikanum.
Meðan Kvennalistinn hvílir á
hugmyndafræði „reynsluheims
kvenna" getur hann ekki orðið
varanlegur vettvangur alls þess
alþýðufólks sem gerir kröfur um
félagslegar umbætur. En þessi
hugmyndafræði reynsluheims
kvenna byggist á því að konur
komist að réttari pólitískum nið-
urstöðum en karlar vegna sér-
stakrar lífsreynslu sinnar.
Margir stuðningsmenn og fé-
lagar Alþýðubandalagsins eru
óánægðir vegna ríkisstjórnarinn-
ar. Aðrir eru óánægðir vegna
þeirra deilna sem urðu um
ákvörðunina um að bjóða fram.
Að láta þetta tvennt koma niður
á G listanum í Reykjavík, væri að
ráðast á þann sem síst skyldi.
Alþýðubandalagsmenn eiga
nú að styðja sitt fólk heils hugar,
ekki bara með því að berjast fyrir
fylgi við listann í sínu umhverfi.
Það er einmitt þetta sem skiptir
mestu máli, meira máli en allir
kosningafundir, þótt þeir séu
mikilvægir til að safna rök-
semdum og styrkja andann.
Ég hef tröllatrú á Alþýðu-
bandalagsfólki ef það leggur sam-
an, og ég trui því að með sam- I
stilltu átaki sé hægt að vinna góð-
an sigur.
Ragnar Stefánsson
Ragnar Stcfánssun cr jarðskjálfta-
fræðingur.
Samskipti borgar yfirvalda
og Alþingis íslendinga
Gunnlaugur Júlíusson skrifar
Löggjafarsamkoma þjóðarinnar
hefur sem stofnun á flestan hátt
verið hafin yfir margskonar
flokkadrætti og hversdagslegt
hnotabit, þar sem almenn pólit-
ísk samstaða hefur verið fyrir því
að umgangast Alþingi á þann veg
sem virðingu þess og stöðu í
þjóðfélaginu sæmir. Slíkt er eðli-
legt miðað við þann sess sem lög-
gjafarþing hverrar þjóðar á að
skipa.
A þessu virðist þó vera orðin
breyting í tíð núverandi borgar-
stjóra. Athyglisvert er að rifja
upp nokkur atriði í þessu sam-
bandi.
Byggingaráform
Alþingis,
staðsetning
ráðhússins
Alþingi hefur lengi verið í
húsnæðisvandræðum og er starf-
semi þess dreifð víða um miðbæ-
inn, eða eftir því sem húsnæði
hefur losnað í nágrenni þinghúss-
ins. Ástandið í húsnæðismálum
alþingismanna er fyrir löngu orð-
ið óviðunandi og þarfnast bráðra
úrbóta.
Um hríð hefur verið rætt um að
byggja í einu lagi yfir starfsemi
þess, og var sú umræða komin
mjög langt fyrir þremur árum síð-
an. Þá hafði farið fram samkepp-
ni milli arkitekta um nýbyggingu
sem staðsett skyldi við hliðina á
þinghúsinu og var umræða um
byggingaráform komin mjög
langt. Þá hefst skyndilega um-
ræða um byggingu ráðhúss fyrir
Reykjavíkurborg, og er í sjálfu
sér allt gott um það að segja. En
það merkilega var að ekki virtist
annað koma til greina en að troða
því niður í Tjarnarendann, beint
fyrir framan fyrirhugaða nýbygg-
ingu Alþingis, og var því hrint í
framkvæmd í slíku hasti að borg-
arstjórinn kom þrælkvefaður
beint úr rúminu til að taka fyrstu
Kaup borgarinnar
á Hótel Borg
Um tveggja ára skeið, eða eftir
að bygging ráðhússins var ákveð-
in og áform um nýbyggingu lögð
á hilluna, þá hefur Alþingi haft
augastað á Hótel Borg sem fram-
tíðarhúsnæði fyrir skrifstofuað-
stöðu þingmanna. Hótelrekstur á
Borginni var orðinn óviðunandi á
margan hátt, þrátt fyrir forna
frægð þess, og var ekki séð að
. .þá kemur einnig betur í Ijós að hún virðist
hafa haft þann tilgang einan að sýnaAlþingi
hver vœri húsbóndi í sínum heimabœ... “
skóflustunguna. Þar með var fæti
brugðið fyrir öll byggingaráform
Alþingis í miðbænum, bæði af
jarðvegsfræðilegum ástæðum,
svo og skipulagslegum. Það kem-
ur æ betur í ljós eftir því sem ráð-
húsið rís hærra upp úr grunnin-
um, hve staðsetningin er mis-
heppnuð og fáránleg. Þá kemur
einnig betur í ljós að hún virðist
hafa haft þann tilgang einan að
sýna Alþingi hver væri húsbóndi í
sínum heimabæ.
hraðfara hrörnun hennar héldi
vöku fyrir borgaryfirvöldum
frekar en niðurníðsla miðbæjar-
ins almennt. Menn geta síðan
haft á því mismunandi skoðanir
hvort eigi að reka hótel í „mið-
bænum“ eða ekki en það er allt
annað mál.
Ekki var hægt að merkja að
borgaryfirvöld sæu neitt athuga-
vert við fyrirhuguð áform Al-
þingis um kaup á Borginni, alla-
vega var málið rætt á ýmsum stig-
um um tveggja ára skeið, m.a.
við borgaryfirvöld. Síðan ber svo
við að þegar þessi umræða er
komin á lokastig og fyrirhugað að
ganga frá kaupunum innan mjög
skamms tíma, þá er eins og mý-
fluga hafi stungið borgarstjórann
og hann gerir eigendum Borgar-
innar tilboð sem þeir gátu ekki
hafnað fyrir framan nefið á Al-
þingi. Þa er allt í einu orðið afar
mikilvægt að tryggja hótelrekstur
í miðbænum, endurnýjun hótels-
ins og viðbygging fyrirhuguð og
mikið að gerast, þrátt fyrir að
ekki hafi verið íað orði í þessa átt í
þau tvö ár sem Alþingi var að
velta því fyrir sér að kaupa Borg-
ina. Tilgangur slíkrar framkomu
virðist augljós eða sá að niður-
lægja Alþingi og sýna því fram á
hvar Davíð keypti ölið.
Umhverfi Þinghússins
Ekki verður svo skilið við
þessa umræðu nema minnast á
nánasta umhverfi þinghússins.
Það er til slíkrar stórskammar að
með eindæmum er. Niðurnídd
hús og illa máluð eru í næsta ná-
grenni og þar á bakvið er malar-
holt sem notað er fyrir bflastæði
og liggja á því trjádrumbar tvist
og bast sem eiga að afmarka bfl-
um pláss. Ég er hræddur um að
íslendingum þætti tíðindum sæta
ef umhverfi erlendra þjóðþinga
væri háttað eins og hér er því mið-
ur staðreynd. Það ætti að vera
sjálfgefið stolt hverrar borgar þar
sem þjóðþing er staðsett að um-
hverfi þess sé á þann veg að sómi
sé að, eða allavega stórskammar-
laust.
Flæmist Alþingi
úr Reykjavík?
Hér að framan hefur verið lýst
á hvern hátt samskiptum Reykja-
víkurborgar og Alþingis hefur
verið háttað í nokkrum veiga-
miklum atriðum á undanförnum
árum. Sú lýsing er ófögur. Því
hlýtur Alþingi að gera upp við sig
innan tíðar hvort það muni starfa
áfram í bakgarði ráðhússins og
verða sífellt fyrir olnbogum
hrokafulls borgarstjóra eða
neyðist það til að flytja í annað
sveitarfélag þar sem því yrði að
öllum líkindum sýndur sá sómi
sem því ber.
Gunnlaugur Júlíusson er hagfræðing-
ur og skipar 7. sæti G-listans í Revkja-
vik.
Laugardagur 19. maf 1990 [ÞJÓÐVIUINN - SÍÐA 5