Þjóðviljinn - 18.01.1991, Qupperneq 20

1— Z 5— V- 5r 6 3 T 8 S? 9 T~ 10 11
12. V /3 3~ 1* 10 11 isr S? itp 1* /6" 3 )«’ f
/<5 / 3 20 18 S? 10 is' 21 22 23 JS W b 20 22
8 n n 18 S? 18 3 1? 10 £ )8 S2 3 W
25' 18 15- T 18 3 )é 10 (1 SP 18 15 % 82 U>
T V 8 10 (e l8 8 16 T 20 /3X 2(o T
8 10 sr lo i<r 18 y 10 13 XT d 3l 28
8 7 H 18 T 8 U 29- 18 l£ ? 15 <7
18 M 18 S? 28 ;/ 3 s? 1 á 10 L> 26 8? 15
¥ 1T Jt 3 10 U V (s> 8 82 10 J5~ 30 22 U
2? V J T Jl 22 8 IC, )i ZT )8 82 /6“ /3 T~
31 s? 1? 20 2o h? W s? 20 )T 15' 16 18 82 10
21 ? isr 22 28 J0 18 W~ 11 SP /3 /S' 11 SP
'( Kiinu B irAn„ •f¥<Lf 0 ÍKO Ktflfj fijoÁ 0 ( K H ■ nmi
IS Ijv S K P •7 F fí 33 u —? A/ ít
J\ fí N 1 L Ktfufli' F 1 T L U 3) U
k tvnn FjTqI ■.•ahfn. L fí 9 KAt l- Wk H fl N 1 "ifi to'-.n T / A'
"f 0 L TiFi K n R Sr N 'I U f 0t_ ÁffHA T V) E
éz-z-Hi Xhl'"tu G- L p U h S'lflfl. HflXfl fí /V s 'fitflin 'P / R T 7)
'•U, r At • S '0 L RCini 1 L L s K U LjA * wiTni u T f) P iitmiK /ItflÁu 'B L
T L P U N K/ 1 fi/Klt'AI Ti*i fí R h b T> U fí ifin ■..,-JAii 'fí L /
'0 l< u {>r.t xfini K fí u hJ S ijtjjj 'J" Iflir. '0 T r rlu .< >u S l\ n L L fli'C n
V K 1 Þ K fí u P r.KrCC iÁTJ M ‘ö s K ix'm R fí K fí 3) 1 >: ‘n
u V/tfO /lfOI__ •itiWvP u- M ft*« ciflli ý Vnittffl TtKl E Ú L n IP’U liiitfi s T ú T
I <XI rtrl lifS' £ l< R 'fí p r/tíw hfl'l' K B R R Q S K U T All..f
''o L ,M 1 íi crujM ifLh L O G- N 1 7 V//0»| r< 0 K 1 l,1Cfl 1 F
s 'l fí Xxirt '0 V 1 T fí i s IftJtn iiflii K L- L :d fl F N
h.yp í'íí". X.'ÍT, S K 7 n f) r.i'ti hHt T T E P / iif.m r.fifl'C u fl F
"'E T 1 R r.nr /htr 6- '0 <\x- Iflttfli KAUI n oflfnA u roK/ ifltt." Aí 9 L '' f.'lilA
m T lir/ur h'V, a fí U & R fí Tflt.fl |8 L fí U T l-ff.AO Þ 'fl
/ÍK' s M Æ fí fí IILA ll Æ K / Ú rcintf mmi 5 bl U 3> 1 í<
'E E Wituo & '0 3) U n 1 5 (Lllfl hw fí K K u P flTJ_ •incoin A/ F)
l'fl R fí fí yjp< iitlnvf M fí (?. OK'fifl HtAflB V 7 & Cfljn CÓíri fl U /? 0C.ll A r,-r. lpc.fl n 6- A/
3) 'l' Kár.x ''f.'SII 0 K fí cYfll v'llÁ s '0 / t( r,r>c mr F K U F hiCK flm fí R .7) J_ s
h ttL V 'fí S T 0 3 s flfltn OfKU fí 3? E / N 5 Kflnfl /3 m 5 u
1 K 'UMP L / T fí D 4 G 'fl T H Ú F / ,V /V
\fí \ 1- Þ E U fí inn 'hhl. E F. 1 OF flHflC/l & fl T nif’ofl (UK'lo 0 T fl Ú f)
É K n KVHiÁf /7ÍM 0 F- L Aoch /IPj._ 5 rifl fí T / OkK’fl 7c.r. T /E L fl ii/flf r n 7
p r f.'HÍ K 'fí L flOIJA S K R 7 T iipT. (ftfll R. 1 1) / L /
ll T (?. 1 L L fí \k<(a 't/rt R. ’fl 3) l h' /V itttt- i ro u B ii
ri/ fí R 3) P F J '0 s PnSt) T f) u & i fl G fl\F
Krossgáta nr. 130
Setjið rétta stafi (reitina hér fyrir neöan. Þeir mynda þá kvenmanns-
nafn. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóðviljans,
Síðumúla 37, 108 Reykjavík, merkt „Krossgáta nr. 130“. Skilafrestur
er þrjár vikur. Verðlaunin verða send til vinningshafa.
8 ll 20 23 15 3 )2 22 18

Lausnarorð á krossgátu nr. 126 var Brynjúlfur. Dregið var úr réttum
lausnum og upp kom nafn Öldu Þ. Jónsdóttur, til heimilis að Fagrabæ
2, 110 Reykjavík. Hún færsenda Ijóðabókina „Ljósbrot i skuggann" eft-
ir Berglindi Gunnarsdóttur.
Verðlaun fyrir krossgátu nr. 130
eru „Lffsspegill Ingólfs Guðbrands-
sona r“. Sveinn Guðjónsson skráði.
Vaka-Helgafell gaf út 1989.
Verðlaunahafar
Jólakrossgátu
Dregið hefur verið úr
réttum lausnum á jólakross-
gátu Þjóðviljans. Að venju
barst mikill fjöidi lausna frá
lesendum, en aðeins þrír
hafa erindi sem erfiði og
hreppa verðlaun fyrir réttar
lausnir.
Þau heppnu eru:
Þóra Jakobsdóttir
Hringbraut 48
Reykjavík
Helga Jónsdóttir
Valhúsabraut 3
Seltjamamesi
Ingþór Friðriksson
Fálkakletti 2
Borgamesi
Verðlaunahafamir fá
senda bókina „Vættatal“
eftir Ama Bjömsson, sem
Mál og menning gaf út fyr-
ir síðustu jól.
Pétur
Tyrfingsson
skrifar um blús
Ég vaknaði mæddur í morgun...
Heillandi blús
Blúsinn þrífst alltaf vel þótt
bleiknefja mannvitsbrekkur
hafi oft í gegnum árin gefið
út hraklegar spár. Síðustu
sjötíu árin hefur enginn ára-
tugur liðið án þess a út
kæmu frumlegar blúsplötur
með tónlist mikilla meistara.
Það er eithvað í þessari tón-
list sem höfðar sterkt til fólks
og er óháð tíma.
Blústónlist heillar fólk á ein-
hvem dularfullan hátt, sem varla
er hægt að skýra. I góðum blús
finnum við hinn rétta uppruna-
lega tilfmningatón. Þar hefur ein-
læg og folskvalaus tjáning ein-
staklingsins á tilfinningum átt sér
vísan farveg. Hætt er við að þessi
tjáning skiTi sér ekki í „æðri“
músíkk vegna þeirrar áráttu að
festa allt í reglu og steypa í fost
form, sem sköpunargleðin
drukknar í með tímanum. Ollum
krökkum er í byrjun kvöl að læra
þess háttar tónlist. Þá brýst snilli-
gáfan iðulega fram í því að
sprengja formin og bijóta regl-
umar. Blús er eins einfalt mús-
íkkform og hægt er að hugsa sér.
Samt virðast möguleikamir fyrir
fjölbreytilega tjáningu vera næst-
um óendanlegir. Alltaf kemur
fram endumýjaður blús á hverj-
um tíma, en er þó samt sem áður
ætíð blús.
Þetta viðhorf mitt um hinn
sanna tilfinningatón í blúsnum er
alls ekki vísindalegl né heldur al-
varlega ígmnduð músíkkfræðileg
tilgáta. í eyrum þeirra sem njóta
blússins af hjartans yndi er þetta
tilfinningaleg upplifun sem verð-
ur ekki rökrædd. Blúsinn verður
eins konar mælikvarði sem settur
er á aðra tónlist. Ég heyri stund-
um blús í annarri músíkk, ekki
bara jassi, rokki eða öðm skyldu,
heldur jafhvel á köflum í vest-
rænni íclassískri tónlist. Það er
eins og blústilfinningin verði
meltingarvegur fyrir aðra tónlist.
Mig langar að byija þessa
blúsþætti mína hér í Helgarblað-
inu með því að nefna merkilegt
útgáfuframtak frá nýliðnu ári:
Margir þeir sem njóta blús-
tónlistar hafa því sem næst tekið
Robert Johnson (1911-1938) í
tölu heilagra manna. Við emm
búin að bíða í mörg ár eflir lögum
hans í nýrri og vandaðri útgáfu.
Mikill fengur var á síðasta ári
þegar verk hans var allt gefið út á
tveimur geisladiskum í pakka,
„Robert Johnson - The Complete
Recordings“ (CBS 467246 2).
Þama hafa allar uppmnalegar
hljóðritanir sem vitað er um verið
fægðar með nýjustu tækni af
mjög hæfúm mönnum, sem vita
nákvæmlega hvað þeir þurfa að
varðveita og skila til okkar. Þar
að auki fylgir þessum blúsböggli
vandaður og fróðlegur bækling-
ur. ,
Ég held það sé engin vitleysa
að Robert Johnson hafi öðmm
fremur gert Delta-blúsinn að sér-
stöku listformi. Hann heldur sig
innan hefðar sem eldri menn skil-
uðu til hans, en tileinkaðj sér líka
margt úr öðrum blús. Ur þessu
varð einstaklega fágaður sveita-
blús, sunginn með englarödd og
næmri tilfinningu. Gítarleikur
Roberts er hrein snilld. Bæði
söngurinn óg hljóðfæraleikurinn
vitna um tónskynjun á finni vídd-
um en gengur og gerist.
Robert Johnson er líklegast
áhrifamesti blúsmaður fyrr og
síðar. Hann gaf tóninn fyrir víð-
tæka hreyfmgu blúsmanna frá
Mississippi sem fluttu blúsinn
með sér til Chicago á ámnum efl-
ir seinni heimsstyijöld. Annar
hver blúsmaður fra Muddy Wat-
ers til Magic Sam söng lög Ro-
berts Johnsons inn á plötur. Á
sjöunda áratugnum hlustuðu
enskir rokkarar bergnumdir á
Johnson. Sumir fluttu tilbrigði
við lög hans (með misjöfnum ár-
angri - það vantaði svosem ekki
helgispjöllin). Eric Clapton var
smekkvísastur þegar hann lék og
söng „Crossroads“ með hljóm-
sveitinni The Cream. Það er
mælikvarði á menningarstig
hljómskífúverslunar hvort þess
sé gætt að hafa Robert Johnson
ávallt á boðstólum. Það liggur
jafn beint við og að hafa til sölu
músíkk Mozarts og The Beatles.
Þá er ekki annað eftir en
skapa sér næði, hreiðra um sig
með gott kaffi innan seilingar og
una við Robert kveða sinn söng:
„I got a kind hearted wornan..."
20.SÍÐA — NYTT HELGARBLAÐ Föstudagur 18. janúar 1991