Þjóðviljinn - 07.06.1991, Page 14

ÆNSNAPRIKfD

v *. v. v ^nvvv',.
Skólaskógar
Seinustu dagana í maí gafst
reykvískum skolakrökkum tæki-
færi til þess að yinna gott verk fyr-
ir framtíöina. Oll 10 ára börn í
grunnskólum borgarinnar áttu
kost á að gróðursetja nokkrar
birkiplöntur i hlíðinni upp af
Rauðavatni. Þau voru þátttakend-
ur í samstarfsverkefni Fræðslu-
skrifstofunnar í Reykjavík og
Skógræktarfélags Reykjavíkur.
Þetta er fjóröa árið i röð sem
plantað er í hlíðinni og áhugi skól-
anna á að vera með í verkefninu
fer vaxandi ár frá ári. I vor tóku um
800 börn þátt í aróðursetningunni
og þau settu niour um 3000 plönt-
ur. Hlíðin þeirra hefur nú hlotið
nafnið Skóíaskógar.
Skíturinn er rúgbrauð
karnir settu plönturnar niður
undir leiðsögn ungra búfræðinga
rá Skógræktarfélaginu og ég bað
Dau um að útskýra fyrir lesendum
Hænsnapriksins hvernig þau
færu að.
Krakkarnir: Við fáum skít í fötu
og þrjár til fjórar plöntur hvert. Svo
notum við svona gróðursetningar-
staf.
Konan á Hænsnaprikinu elti
jau upp í hlíðina til þess að sjá
ivernig þau gerðu svo. Þar var
búið að strengja snúrur sem þau
áttu að planta eftir.
Krakkamir: Við stingum upp
jórar holur með stafnum. Nokkuð
3étt. Svo látum við plöntuna í eina
loluna en skítinn í ninar þrjár.
Hænsnaprikið: Til hvers er
skíturinn?
Krakkarnir: Hann er áburður-
inn. Hann er rúgbrauð og lýsi
plöntunnar.
Hp: En af hverju látið þið hann
svona í sérstakar holur?
Krakkarnir: Skíturinn er svo
sterkur. Hann má ekki snerta ræt-
ur plöntunnar. Þá brenna þær.
Svona sjúga þær til sín næring-
una í hæfilegum skömmtum.
Það verða tré
Hp: Hvað plantið þið joétt?
Krakkarnir: Við höfum staf-
lenad á milli.
Hp: Ætlið þið svo að koma
hingað með kærastanum eftir 10
ár og leggiast í grasið undir trján-
um ykkar?
Stelpurnar: Við skulum nú sjá
til hvort það verður nokkur kær-
asti.
Hp: En haldið þið að það verði
tré?
Stelpurnar: Já. Það verða
áreiðanlega tré.
Það verða áreiöanlega tré.
Plönturnar sem plantað var í fyrra
og hitteðfyrra hafast vel við. Eftir
tíu ár verða þær orðin lágvaxin
tré. Eftir hunarað ár verður kom-
inn skógur. Skólaskógur.
Skógrækt
það fer ekki á milli mála að
mikill skógrgektaráhgai hefur arip-
ið um sig á Islandi. Ahugi á skóg-
Kátir krakkar að gróðursetja tré í Skólaskógum við Rauðavatn.
mynd: Jim Smart
rækt hefur gengið í bylgjum yfir
landið; stundum hefur nann verið
mikill, en stundum þótt hálfhallær-
islegur eða algjör sérviska.
Eg ímynda mér að það sé að-
allega tvennt sem velaur þpssum
endurnýjaða áhuga núna. I fyrsta
lagi er mikill áhugi á umhverfis-
malum í öllum nagrannalöndum
okkar, sepn smitar út frá sér og
einnig til Islands. Þjóðir heimsins
skilja nú betur en áður hvaða áhrif
ill umgengni við náttúruna hefur á
öll lífsskilvrði manna. Allt í einu
segir náftúran bara stopp og
hættir að gefa af sér. Hún gefst
upp á að lata arasið vaxa, kornið
og skógana. Gróðurmold breytist
í ofrjóa eyöimpr,k og fýkur að lok-
um ut í lortið. Á Islandi er eyðing á
jarðvegi stórt og alvarlegt vanda-
mál.
Það er sem sagt í fyrsta lagi
meiri og betri vitneskja en áður
um gildi skógræktar við að binda
jarðveginn, sem vekur áhuga nú.
En i öðru lagi held ég ao mikið
megi þakka einum einstaklingi.
Vigdís Finnbogadóttir, forseti fs-
lands, hefur gert það að nokkurs
konar embættistákni sínu að
gróðursetja tré.þar sem hún kem-
ur fram í nafni torseta. Það hefur
síðan orðið jafnt ráðherrum,
bankastjórum sem skólabörnum
og öllum almennigi að verðugri
fyrirmynd.
Skógræktartískan er áreiðan-
lega einhver sú nytsamasta og
framsýnasta tíska sem gripið hef-
ur um sig á Islandi lengi. Lengi lifi
skógræktin!
Þyturinn í trjánum
Þegar tíðindakona Hænsna-
priksins var unglingur, vann hún
tvö sumur í skógrækt í Borgarfirð-
inum. Síðan er nún óforbetranleg-
ur áhuaamaður um tré.
Þaö er svo óviðjafnanlegt að
iggja undir trjám og neyra vindinn
Djota í þeim, stúaera vaxtarlag
Deirra og fylgjast með litbrigðum
skógarins.
A vorin ber hann þessa gegn-
sæju Ijósgrænu slikju, næst fær
hann dimmgrænan sumarlitinn,
svo kemur þusundlitur haustskóg-
urinn og að lokum fellir hann laut-
ið og sýnir sig nakinn. Stundum
skreyta sig greinar hans þó með
glitrandi hrími, eða klæðast í dún-
mjúkan snió.
Og að koma aftur í skóg, sem
maður sjálfur plantaði í mörg
hundruð trjám fyrir 25 árum, þao
fyllir mann gleði og stolti eins og
móður yfir börnum.
SJÁLFSMYNDIN

Ég á í eigu minni fal-
lega Dók sem heitir
Innri myndir unglinga.
Hún er sænsk og bygg-
ir á grafíkmyndum 15
ára skólakrakka í einu
úthverfi Stokkhólms.
Verkefni þeirra var að
teikna sjalfsmyndir, en
ekki af andliti sínu,
heldur af sál sinni eða
líðan. Myndirnar segja
mrkilega sögu um
þessa unglinga og ég
ætla að birta nokkrar
þeirra i sumar.
Og af því að þema
dagsins er skógrækt og
skogur og í næstu viku
verður haldin stór nor-
ræn ráðstefna um um-
hverfisfræðslu í Reykja-
vík, þá ætla ég að byrja
á því að birta sjálfs-
mynd Mikka. Þegar
Mikki ætlar að lýsa
sjálfum sér á mynd þá
teiknar hann skóg.
- Eg hugsaði um ósnortna náttúru með
trjám og tjollum. Villt náttúra er skógurinn oa
frelsið. Frelsi er að komast upp á fjallstind-
inn. - Mikki.
k 14 SÍÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 7. júní 1991