Þjóðviljinn - 01.11.1991, Blaðsíða 7

víkingurinn
Biskupinn hlakkar
yfir óforum heið-
ingjans. Gottskálk
Dagur Sigurðarson
og Thomas
Norström i hlut-
verkum sínum i
Hvíta hrafninum.
Reykjavík er ekki Holly-
wood. Þegar Maria
Bonnevie og Gottskálk
Dagur Sigurðarson
mættu í Háskólabíó í
gær á forsýningu á
Hvíta hrafninum þá voru
engar limmósínur, engir
Ijósmyndarar. Þau komu
tvö gangandi að bíóinu
og herralega tók hann
um mitti hennar um leið
og þau gengu inn. Há-
skólastúdentarnir sem
voru á leið að kaupa sér
rúnnstykki í anddyri Há-
skólabíós í frímínútum
litu varla upp.
Þrátt fyrir limmósínuleysið þá
sagði Maria að draumur hennar
hefði ræst. Hún sá auglýsingu í
norsku dagblaði um að verið væri
að ieita að leikkonu í aðalhlut-
verkið í myndinni. Svo hún ákvað
að láta á það reyna hvort draum-
urinn gæti ræst.
Draumurinn rættist því eftir
þessa mynd hefur hún leikið í
einni til, sem enn er ekki tilbúin.
Og auðvitað, sagði hún, er undar-
legt að sjá sjálfa sig á risastóru
tjaldinu í Háskólabíói og auðvitað
þættu skólafélögum hennar í
menntaskólanum í Noregi dálítið
merkilegt að vera í bekk með
kvikmyndastjömu.
Gottskálk er líka í mennta-
skóla en hann hefur áður leikið í
myndum Hrafns Gunnlaugssonar,
leikstjóra myndarinnar, sem ekki
var viðstaddur. Framleiðandinn,
Dag Alveberg, sagði að orka leik-
stjórans væri á þrotum og hann
hefði farið til Filipseyja að slaka
á.
Tóku sig vel út
á hvíta tjaldinu
Gottskálk ætlar að verða leik-
ari, en hann segist ætla að bíða
eftir gagnrýninni og sjá til hvort
hann hafi eitthvað í þetta að gera.
Maria hefur líka áhuga en hún vill
samt kanna annað, taka sér frí frá
þessu og klára skólann. En hún
gæti hugsað sér að verða leik-
kona, eða leikstjóri, eða ef til vill
sálfræðingur - ef ekki vill betur.
Þó tóku sig vel út á hvíta
tjaldinu, unga fólkið, því verður
ekki neitað. Það gerðu reyndar
hinir eldri líka. Og Alveberg átti
ekki orð til að lýsa ánægju sinni
með þá leikarahæfíleika sem
finndust hér á skerinu. Hér em
ótrúlega margir góðir leikarar
sem leika sterkt og kröftuglega,
sagði framleiðandinn, sem kvart-
aði lítillega undan því að að
norskir leikarar væm á þeirri línu
að leika veikt. Undir ánægjuna
með hæfileikafólk á íslandi tók
Petter Borgli, framkvæmdastjóri
Filmeffekt A/S, sem framleiðir
myndina. Hann skýrði, eftir sýn-
ingu myndarinnar, í löngu máli
frá því hvað útlendingar væm
ánægðir með myndina, sérstak-
lega hversu sterk hún væri og
hversu kröftuglega leikið. Þeir
tóku líka fram að búningahönnun
Karls Júlíussonar væri stórkostieg
sem og skurðgoðagerð Þórs Vig-
fússonar.
Hinir ungu aðalleikendur, Gottskálk og hin norska Maria Bonnevie. Nú bið-
ur þeirra skólinn en hugsanlega enn meiri frami á leikarabrautinni í framtíð-
inni. Myndir: Jim Smart.
Að selja mynd. Petter Borgli, Helgi Skúlason, Þór Vigfússon, Thomas, Karl
Júlíusson, Maria, Þorsteinn Hannesson, Gottskálk og Dag Alveberg.
ónir króna og hlýtur að slá ein-
hver met með því.
Blóðrennslið var óvenjulítið
en hinsvegar gerist mikill hluti
myndarinnar í rigningu og í sjó
eða i vatni. Það er svona hálf
hráslagalegt allt saman sem þó í
raun eykur raunveruleikablæ
myndarinnar - sem verður varla
til þess að auka ferðamanna-
strauminn til Islands.
Ný stefna
í myndum Hrafns
Thomas Norström er Svii og
lék hann þýskan biskup i mynd-
inni. Hann lagði það á sig að læra
línumar sínar á íslensku. Það var
það erfiðasta í myndinni, sagði
hann. Honum fer vel að deyja í
myndinni, hann gerir það líka til-
þrifalega og gefur Flosa Olafssyni
ekkert eftir sem aldrei þessu vant
fær að lifa í myndinni. „Eg kunni
Faðir og dóttir i myndinni.
Þorsteinn Hannesson og
Maria kát yfir þvi að sjá
hvort annað en líkt ogfyrir
aðra aðstandendur myndar-
innar skilur Atlantshafið fólk
að.
sagðist hann hafa reynslu af
þessu. Þó hann sé fyrst og fremst
sviðsleikari hefur hann leikið í 20
myndum og drepist í þeim flest-
um. Helgi Skúlason sagði að það
væri hin nýja stefna í myndum
Hrafns að menn dræpust með því
að falla aftur fyrir sig í stað þess
að vera stungnir - og vonandi er
þá ekki of mikið sagt fyrir þá sem
eiga eftir að sjá myndina.
Norström sagðist hafa heillast
af sögunni, sem væri ekki óllk því
hvemig kristni var komið á í Sví-
þjóð. Og vissulega á þessi saga
um það hvemig Olafur konungur
Tryggvason kom á kristni í Nor-
egi og á Islandi með sverðinu er-
indi til okkar í dag. Þó ekki væri
nema vegna þess að á okkar tím-
um virðist kirkjan ætla aftur að
sölsa undir sig nokkrar jarðir og
því ekki úr vegi að kynna sér
hvemig kirkjan í upphafi eignað-
ist jarðimar. Kynnast hinum hvíta
Kristi með sverð í hendi.
Það er líka rétt sem aðstand-
endur myndarinnar sögðu að
myndin ætti sérstakt erindi til
okkar þessa daga sem friðarráð-
stefnan í Madríd stendur yfir. Það
var jú Þorgeir Ljósvetningagoði
sem lagðist undir feld á Alþingi
og fann friðsamlega lausn í stað
þeirrar blóðugu.
-gpm
í auðu Háskólabíóinu, með
handfylli blaðamanna og aðra af
leikurum sér við hlið, fannst und-
irrituðum að myndina vantaði
spennuna sem finna má í hinum
Clint Eastwood myndum Hrafns.
Vissulega rann blóðið ekki í jafn
stríðum straumum og maður er
vanur í Hrafnsmyndum en það
var til bóta. Sagan um kristnitök-
una var áhugaverð en einhvem
veginn vantaði spennuna. Eins
var erfitt að samsama sér með
hinum ungu elskendum þó þau
léku sannfærandi - ástarsagan
stóð ekki undir þvi.
Fyrir vikið var myndin nokk-
uð langdregin og hefði að ósekju
mátt vera nokkuð styttri, sérstak-
lega þar sem á næsta ári að sýna i
sjónvarpi íjóra sjónvarpsþætti um
Hvíta víkingin sem verða fimm
tima langir allt í allt.
Herlegheitin kosta 420 milj-
því ágætlega,“ sagði hann og átti
við senuna þar sem hann drepst.
Honum fannst það gaman, enda
NÝTT HELGARBLAÐ
7 FÖSTUDAGUR 1. NÓVEMBER 1991