Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.1995, Blaðsíða 10

10
MIÐVIKUDAGUR 1. NÓVEMBER 1995
Fréttir
Friðgeir Bjarkason, háseti á Pétri Jónassyni RE, Vpir í hópi fyrstu björgunarmanna á Flateyri:
Fann helming þeirra
sem fórust í flóðinu
- tengdafaðir hans, Þórður Júlíusson, var meðal þeirra 20 sem létu lífið
Hann lenti ekki
í því aö þurfa að
leita að tengdaföð-
ur sínum, hann sá
úr fjarlægð að þar
sem húsið hans
hafði verið var
auðnin ein ytlr að
líta og litlar líkur
á hann fyndist á
lífí.
„Eftir að hafa
verið á svæðinu í
þrjá tíma vorum
við búnir að finna
það marga látna
að ég gerði mér
grein fyrir því að
hann væri líklega
látinn. Húsið var
það illa farið að
það heföi verið al-
gjört kraftaverk
hefði hann lifað.
Ég horfði alltaf
upp að húsinu og Frá björgunarstarfinu á Flateyri. Friögeir og 13 félagar hans úr áhöfninni á Pétri Jónassyni tóku
það tók á mann.“ þátt í leitinni að þeim sem saknað var. Friðgeir segir aðstæður hafa verið hrikalegar.
í þeim hópi sem fundu 11 ára stúlk-
una á lífl. Það gaf þeim vonameista.
En við fengum engan slíkan neista.
Við tökum þátt í að flnna, grafa upp
og flytja tíu Flateyringa sem fórust.
Það er meira en orð fá lýst. Eftir því
sem fólkið var yngra sem við fund-
um var erfiðara að flnna það, mað-
ur vildi ekki sætta sig við þetta.“
Ýlurnar of fáar
Friðgeir segir að björgunarstarf
hafí gengið vel en hann vilji þó ekki
sleppa að minnast á eitt. Hver björg-
unarmaður var látinn hafa ýlu á
handlegginn þar sem snjóflóðahætta
var enn fyrir hendi. Eftir því sem
leið á daginn fjölgaði hjörgunar-
mönnum og segir Friögeir ýlumar
hafa verið allt of fáar.
„Þetta var sorglegt. Menn vom
tilbúnir að fara út að hjálpa en það
vantaði ýlur. Það voru það margir
menn til staðar að það hefði auð-
veldlega verið hægt að skipta út án
þess að þreyta menn of mikið til
lengdar. Þetta þarf að laga því tím-
inn skiptir gríðarlegu máli við
svona aðstæður."
Ekki hægt að halla sér
Friðgeir og félagar voru við björg-
un í rústunum fram á kvöld á
fimmtudeginum. Þá var komið fjöl-
mennt lið með varðskipunum að
sunnan og þeir fengu hvíld, eftir 12
tíma langa og hrikalega erfiða leit.
Áhöfnin fékk þá áfallahjálp hjá sál-
fræðingum og læknum og segir
Friðgeir það hafa verið ómetanlega
aðstoð. En þegar um borð kom aftur
í Pétur Jónasson tók við erfið nótt.
„Menn ætluðu að halla sér en það
var ekki hægt. Þetta var allt ljóslif-
andi fyrir augunum á manni um
leið og maður lokaði augunum. Við
héldum okkur vakandi þar til við
vorum orðnir úrvinda úr þreytu,“
segir Friðgeir.
Skipið var úti á Önundarfirði um
nóttina og lýsti upp leitarsvæðið.
Það fór ekki fyrr en allir voru
fundnir og aðstoðar ekki lengur
þörf. Friðgeir flaug til Reykjavíkur á
föstudaginn en skipið hélt áfram við
rækjuveiðamar. Frá því hann kom
heim hefur hann, líkt og margir aðr-
ir sem komu að flóðinu, átt erfiða
tíma. Eftir umhugsun ákvað hann að
koma í viðtal við DV, meðal annars
til að létta á þungum hugsunum sín-
um eftir þá átakanlegu reynslu sem
hann upplifði. -bjb
„Það hefur fallið snjóflóð á Flat-
eyri. Komið strax til hjálpar.“ Eitt-
hvað á þessa leið hljóðaði neyðar-
kallið sem áhöfnin á rækjufrystitog-
aranum Pétri Jónassyni RE fékk um
áttaleytið á fimmtudagsmorguninn,
fáum klukkustimdum eftir að snjó-
flóðið féll. Skipið var þá í vari und-
ir Grænuhlíð, haföi reyndar verið
þar í fjóra daga sökum óveðursins.
Einum og hálfum tíma síðar voru 14
af 20 mönnum um borð famir að
leita í rústunum að því fólki sem
saknað var. Skipverjar af Pétri
Jónassyni voru þeir fyrstu sem
komu Flateyringum til hjálpar, ef
frá eru taldir nokkrir björgunar-
menn sem komu landleiðina frá ísa-
firði.
Neyðarkallið snart einn áhafhar-
meðlima meira en aðra en það var
Friðgeir Bjarkason háseti. Hann
vissi af tengdaföður sínum, Þórði
Júlíussyni, sem bjó við Hjallaveg 6 á
Flateyri. En þegar til Flateyrar kom
og upp á land gerði hann sér fyrst
grein fyrir þeim hörmungum sem
gerst höfðu. Fljótlega fékk hann að
vita að Þórður var meðal þeirra sem
saknað var. Sömuleiðis var hann
málkunnugur öllum öörum sem
ekki höfðu fundist, þótt hann sé bú-
settur í Reykjavík, en konan hans er
fædd og uppalin á Flateyri.
„Þegar kallið kom vissum við
ekkert annað en að það hefði fallið
snjóflóð. Á leiðinni var maður að
gera sér í hugarlund hvar snjóflóða-
hættusvæðið var. Það var ekki fyrr
en maður kom á svæðið að maður
áttaði sig á hvers kyns var. Þetta sló
mann mikið í fyrstu því það vantaði
alveg þrjár götur af bænum. Upp úr
Friðgeir Bjarkason, háseti á Pétri Jónassyni RE, var í hópi fyrstu björgunarmanna á Flateyri en hann missti tengda-
föður sinn og fjölda kunningja í snjóflóðinu. Samúðarkveðjur og blóm hafa streymt á heimili þeirra hjóna í Reykja-
vík frá ættingjum og vinum. Friðgeir var búinn að kveikja á kerfum og leggja Biblíuna við Ijósmynd af tengdaföður
sínum.
JOLAGJAFA-
HANDBÓK
1995
stóðu eitt og hálft hús,“ segir Frið-
geir.
Örlögin ákveðin fyrirfram
Skipsfélögum hans var skipt upp í
tvo flokka. Flokkur Friðgeirs fann
strax á fyrsta hálftímanum sex Flat-
eyringa látna. Hann segir að það
hafi verið hræðileg lífsreynsla.
„Við byrjuðum á því að finna
hjón látin í húsi sínu. Þar var bók-
staflega allt í rúst. Þau höfðu fært
sig úr svefnherberginu og inn í stof-
una. Heföu þau haldið sig inni í her-
berginu hefðu þau að öllum líkind-
um sloppið. Það er svo margt svona
sem gerðist þama að maður skilur
það bara ekki. Það er engu líkara én
búið sé að ákveða fyrirfram um ör-
lög okkar.“
Horfði alltaf upp að húsinu
og það tók á mann
DV-myndir GVA
Friðgeir segir það grátlegt að
tengdaforeldrar sínir hafi verið bún-
ir að kaupa húsnæði í Reykjavík og
selja raðhúsið á Flateyri þegar flóð-
ið féll. Tengdamóðir hans var þegar
flutt til Reykjavíkur en Þórður, sem
var pípulagningameistari, átti eftir
að ganga frá nokkrum hlutum áður
en hann færi suður til starfa þar.
Fengum engan vonarneista
Friðgeir segir björgunarstarfið
hafa verið gríðarlega erfitt, snjórinn
hafi verið harður og veður vont.
„Snjódýptin var svo mikil og við
þurftum að moka gríðarmagni.
Snjórinn var svo harður að maður
vann ekkert á honum nema með
stunguspöðum og malarskóflum.
Það fannst manni auka líkumar á
að við fyndiun fáa sem enga á lífi.
Nokkrir skipsfélagar mínir vom þó
Miðvikudaginn 6. desember mun hin árlega jóla-
gjafahandbók DV koma út í 15. sinn.
Jólagjafahandbók DV hefur orðið æ ríkari þáttur í
jólaundirbúningi landsmanna enda er þar að finna
hundruð hugmynda að gjöfum fyrir jólin.
Skilafrestur auglýsinga er til 24. nóvember en með
tilliti til reynslu undanfarinna ára er auglýsendum
bent á að hafa samband við Selmu Rut Magnúsdótt-
ur eða Ragnar Sigurjónsson, auglýsingadeild DV,
hið fyrsta í síma 550-5000 svo að unnt reynist að
veita öllum sem besta þjónustu.
ATH.I Bréfsími okkar er 550-5727.