Dagblaðið Vísir - DV - 24.09.1997, Blaðsíða 10

10
MIÐVIKUDAGUR 24. SEPTEMBER 1997
Spurningin
Lesendur
Hvernig fer landsleikur ís-
lendinga og Svisslendinga í
handknattleik á morgun?
Valgeir Ágúst Bjarnason at-
vinnulaus: Island vinnur með 26
mörkum gegn 23.
Ásgeir Hjartarson hárgreiðslu-
maður: íslendingar sigra með
tveggja marka mun. Lokatölur
verða 29-27.
Helgi Geir Amarson nemi: ís-
lenska landsliðið sigrar 28-26.
Laufey Baldursdóttir nemi: Ég
held að Svisslendingar vinni leik-
inn með 25 mörkum gegn 23.
Bolli Eggertsson: Ætli Svisslend-
ingar vinni ekki leikinn með
tveggja marka mun. Lokatölurnar
verða 32-30 fyrir Sviss.
Georg Franklínsson nemi: Leikur-
inn fer 21-19 fyrir ísland.
Dagsljós
Sjónvarps
Hreindýr á Héraði. - Bréfritari fordæmir veiðiaðferðir skotmanna á stærsta
villta spendýri landsins.
Óskar Pálsson skrifar:
Ég hef verið svo heppinn að sjá
tvær glefsur af tveimur Dagsljós-
þáttum í Sjónvarpinu. Ég kom t.d.
inn í umræðu um Almannavamir
ríkisins. Þar mátti líta „ofvirkan"
þáttarstjómanda i svörtum fötum
skarta áberandi brúnum skóm. Það
er nú kannski í lagi aö sýna smá-
samræmi í klæðaburði, er það ekki?
Þetta er nú Ríkissjónvarp, og skar
óneitanlega í augu.
í annað sinn er ég leit þennan
dagskárlið vora hreindýraveiðar til
umræðu. Sá þáttarstjórnandi sagð-
ist sæmilega sáttur við að hafa
misst af morði hreindýramóður
með tvo kálfa, vegna þess að það
heföi ekki gefið rétta mynd af hrein-
dýraveiðum að skjóta dýr á „aðeins
40 minútum". Seinna sáu þeir sam-
an hjörð af dýrum sem leiðsögu-
maður kallaði „bland í poka“ vegna
samsetningar hjarðarinnar (kálfar,
kýr og tarfar)!
Vegna bílflota veiðimanna kom
styggð að dýrunum sem komu sér
undan upp á fjallstopp, utan skot-
færis Dagsljósskotliðs. Náttúran
sjálf sá um björgun dýranna, auk
móðurinnar með kálfana og þoku-
slæðings sem lá yfir.
Ég hef verið náttúraunnandi frá
því ég man eftir mér. En þótt ég
stundi silungsveiði til einkaneyslu
hlýt ég aö fordæma þessa skotveiði
á íslands eina villta spendýri sem er
þyngra en við sjálf. Með því að
skjóta kýr, kálfa og sterkustu tarf-
ana (vegna homanna) hljótum við
að enda með veikburða stofn. Það er
sannað að viðhald sterkra dýra-
stofna byggist á því að sterkustu
tarfamir búa yfir þeim genum sem
gera dýrunum kleift að lifa af í
harðgerðri náttúra okkar.
Þótt ég hafi í sjálfu sér ekki á
móti grisjun stofna vegna ágangs á
viðkvæman hálendisgróður má
ekki kenna hreindýram einum um
það. Var t.d. ekki verið að smala
mörg þúsund hrossum í Skagafirði
nýlega?
Ég var feginn að Ómar okkar
Ragnarsson sá ekki um ofannefnd-
an dagskrárlið, enda viðhorf hans
til islenskrar náttúra virðingarvert.
Það er unun að sjá hversu hann
leggur sig í líma við að sýna okkur
perlur lands okkar. - Ég vona að
hann haldi sínu striki og að við sjálf
sýnum okkar fábreyttu náttúra og
okkar fallega landi þá virðingu sem
það á skilið.
Seðlabankastjóri og
gæluverkefnið
Þorkell skrifar:
Enn einu sinni hefur bananalýð-
veldið ísland opinberað yfirgang og
frekju forráðamanna sinna. Um það
mátti m.a. lesa í frétt DV laugardag-
inn 20. sept. sl. - Fyrrverandi for-
sætisráðherra og núverandi banka-
stjóri Seðlabankans var snupraður
af formanni bankans fyrir að hafa
ætlað að láta bankann greiða fyrir
sig ferðakostnað vegna eigin gælu-
verkefnis, umhverfismála.
Bankastjórinn lét sig og tók þetta
á sig sjálfur, en mikið hlýtur honum
að hafa fundist þetta sárt. - Vesal-
ings maðurinn með aöeins rúmlega
hálfa milljón í tekjur á mánuði!
í Bretlandi hafa verið þær kenn-
ingar að munurinn á íhalds- og
verkamannaflokksmanni væri sá að
íhaldsmaðurinn væri svo bældur
kynferðislega í skóla að þegar hann
kæmist í feitt seinna á ævinni þá
sleppti hann algjörlega fram af sér
beislinu í þeim efiium.
Aftur á móti væri verkamanna-
flokksmaðurinn svo féþurfi á sínum
æskuáram, að þegar hann kæmist í
álnir eyddi hann á báðar hendur.
Ekki þekki ég til slíks samanburðar
á íslandi. Af dæmi mínu að ofan
með íslendinginn hefúr þar áreiðan-
lega hvorki skort peninga né félags-
skap á æskuárum. Þá er eftir ein
skýring á framkomu hans og það er
græðgi.
Landbúnaðarvörur
og lítil kaupgeta
J.M.G. skrifar:
Aðalvandamál bændastéttarinnar
er lítil kaupgeta lágstéttarinnar í
Reykjavík.
Jónas á Skriðuklaustri, sem var
þingmaður sjálfstæðismanna, sagði
einu sinni að verkalýðsstéttimar
væru líkastar sveitafólkinu. Einnig
i matarvenjum. Vörurnar mættu
því ekki vera svo dýrar að þessar
stéttir heföu ekki efni á að kaupa
þær.
[LllllKltlM þjónusta
allan
síma
kl. 14 og 16
Hátt verö á landbúnaöarvörum er ein helsta ástæöa
vanda bændastéttarinnar, aö mati bréfritara.
í gamla daga fengu verkamenn
oft miklar launahækkanir að loknu
verkfálli og sala á kjöti og mjólk
jókst þá til stórra muna. Þúsundir
styrkþega og verkamanna hafa nú
flúið land vegna afturhaldssemi
stjómvalda.
Þetta fólk borðar
nú sænskt og
danskt kjöt og
neytir mjólkuraf-
urða þessara
landa. Ekki á Is-
landi. - Léleg
kaupgeta, m.a. í
Reykjavík og
þéttbýlinu vítt og
breitt um landið,
er versta vanda-
mál bænda.
Félagsmálaráð-
herra tók júní-
uppbótina og líf-
eyrissjóðina af at-
vinnuleysingjum.
Með því er hann
að spilla fýrir því
að bændur geti
selt framleiðsluvörur sínar.
Bændur ráða ótrúlega miklu um
stjóm landsins og afturhaldsstefha
þeirra er verst fyrir þá sjálfa. Fé-
lagsmálaráðherrann virðist ekki
skilja að sala landbúnaðarvara fer
eftir kaupgetu neytendanna.
DV
Mjúkmælgi í
guðshúsunum
H.R.I. skrifar:
Á það var bent í lesendabréfi
nýlega að á prestastefnu i ár heföi
verið rætt um að vanda þyrfti bet-
ur framburð málsins okkar í
guðsþjónustunum og aðgerðir
munu hafa verið boðaöar. Enn
stendur á þessari siðbót. Sumir
prestar telja nauösynlegt að vera
tungumjúkir í predikun til að
hneyksla nú alls engan í hinni
víösýnu og breiðu þjóðkirkju. En
þegar sú mýkt leiðir til þess að
framburðurinn verður: ða, ðeir,
ðeim, ðeirra eins og hljómaði í
minni kirkju í morgun (21. sept.
sl.) þá er mjúkmælgin orðin vera-
lega hvimleið. Eða þá þegar prest-
urinn spyr: Hvað á baddnið að
heita?
Óheppni ís-
landsbanka
Þorbjörn skrifar:
Það er eins og sífellt sé eitt-
hvað að koma upp hjá íslands-
banka. Ef ekki þetta þá hitt og ef
ekki hitt þá þetta. Og nú flýr einn
stórkúnninn í Búnaðarbankann
undan íslandsbanka. Þegar
sterkasta vörn íslandsbanka er að
lýsa furðu sinni á brotthlaupinu
þá er fátt til bjargar. En Fríkortið
var frá upphafi ein allsherjar mis-
tök, og á eftir að gera usla víðar
en hjá íslandsbanka.
Konur eða
karlar heima?
Katrín skrifar:
I lesendabréfi í DV 17. þ.m.
skrifar Bima um að mæður ættu
að fara inn á heimilin sín á ný, í
stað þess að setja bömin á bama-
heimili. Hún lifir enn í gamal-
dags, úreltum hugsunarhætti og
jafnréttisstefnan hefur algjörlega
farið fram hjá henni. Hvers vegna
sagði hún ekki að annað hvort
foreldrið ætti að vera heima?
Sums staðar háttar þannig til að
konan hefur hærri laun en karl-
maðurinn. Þó að Birna sé ein af
þeim konum sem kysi að vera
heima með bömin þá þurfa aðrar
konur ekkert að vera heima frek-
ar en karlmenn. Þetta eru böm
þeirra líka.
Enga sakamenn
inn í landið
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Nýlega bárast fréttir af því að
meintur kynferðisafbrotamaður
sem fékk dóm i Finnlandi og var
framseldur þangað réttilega vildi
nú koma aftur til íslands. Ég tel
að við höfum nóg af sakamönnum
þótt við flytjum þá ekki inn. Ef
svo vildi til að hann fengi land-
vistarleyfi opnast ílóðgátt fyrir
aðra sakamenn. íslenskir saka-
menn eiga að taka út sinn dóm er-
lendis ef þeir gerast brotlegir þar.
Eiga þeir að njóta sérréttinda fyr-
ir það eitt að vera íslendingur?
Eyðimörkin
vagga sið-
menningarinnar
Bjami Valdimarsson skrifar.
Eyðimörkin er vagga siðmenn-
ingarinnar. Án hennar engin
Mesópótamía, Egyptaland með
píramídum, engin Arabia eða ís-
lam. Heldur engin kristni. Eða
áttu Jesús og kölski að ræða sín
mál í skrúðgarði? Engin Mongól-
ía, eða Góbí meö hetjunni Gengis
Khan. Sauðkindin, geitin og úlf-
aldinn hafa varðveitt ómetanleg
menningarverðmæti. Og nú er ís-
lenska eyðimörkin í hættu af
völdum áhugamanna sem vilja
menga allt með grænum gróðri.
Þetta er þeim mun nöturlegra af
því að ótamin hross era of mörg
og kvótakerfi á nautgripum og
sauðfé. Hvaö er fólki hollara en
kyrrð eyðimerkurinnar? Vonandi
þarf ferðafólk framtíðar ekki að
leita athvarfs á Grænlandsjökli
eða Suðurskautslandinu.