Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1999, Síða 16

varstu
14. nóv 1985 kl. 22.0(|?

Kristín Astgeirsdóttir alþingismaður.
í afmæli
mömmu
„Þar sem móðir min á afmæli 14.
nóvember er ákaflega liklegt að ég
hafl veriö heima hjá henni í veislu
þetta kvöld. Daginn eftir frétti ég
hins vegar að Hófí hefði verið
krýnd Ungfrú heimur. í hádeginu
heyröi ég símaviðtal við hana 1 út-
varpinu og um kvöldið var sýndur
breskur þáttur um hana 1 sjónvarp-
inu sem haföi verið morgunþáttur
þar úti. Hófi hafði auðvitað lent t
miklum veisluhöldum kvöldið áður
og svo verið rifin upp eldsnemma
daginn eftir til að mæta í þennan
þátt. Ég man alltaf eftir þvi þegar
þáttarstjórnandinn dáðist að þvl
hve vel hún liti út svo snemma
morguns. Hún sagði orðrétt: „You
look astonishing!“ Þó ég sé enginn
sérstakur aðdáandi fegurðarsam-
keppni verð ég að segja að Hóff stóð
sig meö prýði og var landi og þjóð
til mikils sóma.“
hvar eru þeir núf
„Nefrennsli var bara
púra pönkband en við
klæddum okkur
öðruvísi og sögðum
góðan daginn og
svona. En svo
blöstuðum við pönki
framan í fólk. Við
litum oft ógeðslega
hallærislega út, en
svo sagði fólk, vá
maður, þeir spila
pönk þessir.“
Hólmfriður Karlsdóttir var kjörin og krýnd Ung-
frú heimur, Miss World, klukkan tíu að kvöldi
14. nóvember 1985 í London. Þá var hún 22
ára og starfaöi sem fóstra á barnaheimili í
Garðabæ. Það var ekki nóg með að Hófi hlyti
titilinn Ungfrú heimur, hún var llka valin Feg-
urðardrottning Evrópu I úrslitakeppninni. Um
fimm hundruö milljónir manna fylgdust með
keppninni í beinni útsendingu og framkoma
Hófíar þótti örugg og óþvinguð. Sigurinn vakti
mikla athygli í Bretlandi og öll helstu dagblöð
þar í landi helguðu henni mikiö rúm. Bros
hennar var sagt hafa brætt hjörtu
dómaranna og hún sögð búa
yfir klassískri norrænni feg-
urð, með Ijóst hár og falleg
blá augu, gjarnan kölluð ís-
drottningin. Sigurinn kom
ekki einu sinni á óvart því
veðmangarar þar ytra höfðu
talið hana sigurstranglega
áður en keppnin fór fram.
Umræðan sem
spannst I kringum
Hófí og uppruna
hennar beindi
mjög mikilli at-
hygli að Islandi.
Þeir sem hafa fylgst með
spaugaranum Jóni Gnarr
vita að hann var einu sinni
í pönkhljómsveitinni Nef-
rennsli. Hann hefur ekki ósjaldan
talað um það tímabil lífs síns. En
hvemig er hin hliðin á málinu?
Hvemig var ferill Nefrennslis í
raun og veru, hverjir vora með
honum í hljómsveitinni og hvar
era þeir nú?
Ferill Nefrennslis
Höfuðpaur Nefrennslis auk Jóns
var gitarleikarinn Alfreð J. Al-
freðsson, kallaður Alli Pönk á sín-
um tíma. Eftir mikla leit náðist í
hann i Krammahólum. „Ég, Jónsi,
Nasi og Hannes stofnuðum þetta
band,“ segir Alli, „en þegar þessi
ljósmynd var tekin era Jónsi og
Nasi hættir og aðrir komnir í stað-
inn.“
Jónsi, er það Jón Gnarr?
„Já, hann söng í bandinu og var
nú bara kallaður Jónsi þá, eða Jón
Gunnar. Hann tók Gnarr nafnið
upp um tvítugt. Nefrennsli var
bara púra pönkband en við klædd-
um okkur öðruvísi og sögðum góð-
an daginn og svona. En svo blöst-
uðum við pönki framan í fólk. Við
litum oft ógeðslega hallærislega út,
en svo sagði fólk, vá maður, þeir
spila pönk þessir. Þegar
Jónsi og aðrir ofurpönkarar hættu
fórum við meira út í nýbylgjurokk,
Joy Division, Cure og svoleiðis."
Var Jónsi góöur í samuinnu?
„Já, hann var það. Til að byrja
með var hann drifkrafturinn í
bandinu, var allavega duglegur að
skrifa nafnið á hljómsveitinni út
um allt. Hann byrjaði síðan aftur
en þurfti að hætta þegar hann fór á
Núp. Það er til fullt af upptökum
með Nefrennsli en þeim er vel
haldið leyndum."
Ælt í lófann
Hver voru helstu lögin með Nef-
rennsli?
„“Brave New World“ (sem byrj-
aði á „Policeman in the street") var
eitt af þeim fyrstu, síðan kom
„Saga af helgri konu“ eftir að ein-
hver las einhverja bók, „1001 saga
úr Reykjavík", held ég hún hafi
heitið. Jú, „Barist í Beirút" maður,
það var eitt aðallagið: „Barist í
Beirút og bombumar svífa“. Það
var aldrei neinn tónlistarlegur
ágreiningur í þessari hljómsveit af
því við spiluðum svo hratt og
^ SS|. Hannes, jó/ e. og
vorum svo þreyttir eftir á að við
höfðum ekki tíma til þess.“
Finnst þér Jón fyndinn?
„ Já, þetta er vikilega afslappað-
ur og góður húmor. Húmorinn
hjá honum var miklu ógeðslegri
þegar við vorum saman í Nef-
rennsli. Hann er eini maðurinn
sem ég þekki sem getur ælt í
lófann á sér og borðað það aftur.
Hann var frægur fyrir það og
ældi oft í strætó. Svo gat hann lát-
ið teygju í nefið á sér og tekið
hana út um munninn og keyrt
hana fram og til baka. Hann gat
lika verið með fieiri nælur en aðr-
ir.“
Var mikiö sukkaö í Nefrennsli?
„Nei, við vorum allir nýfermdir
og blautir bakvið eyrun.“
Hver var hápunkturinn hjá Nef-
rennsli?
„Þetta var nú bara allt ein alls-
herjar gleði meðan á þessu stóð.
Síðan hurfum við í sinn í hverja
áttina. Þetta var bara fyrsta band-
ið og svona.“
Hvar eru þeir nú?
„Jói B. lærði rafvirkjun í Iðn-
skólanum og er nú í tölvuviðgerð-
um hjá Aco. Hannes trommari býr
núna í Japan. Það var þannig að
hann gerðist pennavinur sextán
ára japanskrar stelpu í gegnum
Æskuna. Svo kom hún til íslands,
þau giftust og hann fór út og hefur
ekki sést síðan. Bjössi var með
mér í hljómsveit sem hét Leiksvið
fáránleikans sem hefur verið starf-
andi af og til. Hann fór í heimspeki
í Háskólanum, einhverja þýska
þunglyndisheimspeki minnir mig.
Svo tók hann blikksmíði í Iðnskól-
anum og er núna í blikk-bisness
með pabba sínum. Ég var nú bara
að skriða heim frá Danmörku og
svona. Hef verið trökkdræfer
bæði þar og hér. Ég á engan gítar
en ég er með rótótrommur heima.
Þegar maður kemst í gítar blastar
maður bara vel. Það er skemmti-
legt stundum."
-glh
tískan klukkan
hádegi
Skrýtnar
í tísku
Stelpur, nú er tækifærið. Við eigum
allar möguleika á að láta drauminn
um fyrirsætustarfið rætast. Lika
þessar ljótu. Og þessar
skrýtnu. Nú þykir það mikill
kostur að hafa einhverja
galla eða áberandi ein-
kenni í framan, eins og
skakkar tennur, stóra efri
vör, freknur, frekjuskarð,
útstæð eyru, loðnar auga-
brúnir, bogið nef og lítil augu.
Kannski ekki allt i einu en alla-
vega eitthvað af þessu. Þetta þykir
flott og verður að teljast frábær þróun.
Hin ómögulega fegurð er á útleið og
Cindy Crawford má fara að vara sig. Nú
getum við blaðað í blöðum og tímaritum og
séð þar fólk sem er eins og við hin. Við þurf-
um ekki lengur að láta okkur líða illa yflr því
af því að við erum svo miklu ljótari en glans-
tímaritagellumar. Venjulegt fólk er í tísku
og við líka. Eina skilyrðið er að vera ekki
feit. Enn þá þykir það víst ekki ganga í fyr-
irsætubransanum. Við verðum bara að
sætta okkur við það og fara í megrun.
16
f Ó k U S 12. mars 1999