Dagblaðið Vísir - DV - 05.05.1999, Blaðsíða 2

18
HÚS & GARÐAR
MIÐVIKUDAGUR 5. MAÍ 1999
Garður sem tekur
breytingum á hverju ári
Nú rennur brátt upp skemmtilegasti tími ársins að
margra mati og ekki síst þeirra sem hafa gaman af
garðrækt. Græni liturinn verður meira áberandi með
hverjum deginum sem líður og blómin eru að byrja að
springa út hvert á fætur öðru. Blaðamaður fór á stúf-
ana einn morguninn í fallegu veðri og lagði leið sína
upp í Árbæ tij að athuga hvort sumarið væri komið í
garði þeirra Árna Kjartanssonar og Huldu Filippusdótt-
ur en þar rækta þau kynstrin öll af trjám og plöntum.
„Það eru nú enn nokkrar vikur
þangað til allt verður farið að
blómstra en hér er allt að lifiia við
og það litur út fyrir að gróðurinn
komi nokkuð vel undan vetri,“ seg-
ir Ámi um leið og við göngum út í
garð. Þegar litið er yfir garðinn er
Ijóst að sá sem hafði bent á garð
þeirra Áma og Huldu, þegar
grennslast var fyrir um fallega
garða, hafði ekki fariö með neinar
ýkjur þegar hann sagði að þau rækt-
uðu „mikið“ af fjölærum plöntum.
„Það hefur verið aðaltóm-
stundagaman okkar undanfarin ár
að rækta fjölærar plöntur. Þær fá
alltaf meira og meira pláss í garðin-
um okkar þannig að nú er lítið orð-
ið eftir af grasi. Það þarf stundum
að hafa mikið fyrir þessum plönt-
um, dekra við þær til að fá þær til
að blómstra og það gerir þetta enn
meira spennandi. Það er t.d. ekki
sama hvar blómin em. Þess eru
mörg dæmi að við höfum sett niður
plöntu á ákveðinn stað og ekkert
gerist. Þá prófum við að færa hana
til og þá dafnar hún og blómstrar.
Staðsetningin skiptir miklu máli.
Svo er mikilvægt að passa að breiða
yfir plöntumar á vetuma. Ef það er
ekki gert em miklar líkur á að þær
blómstri ekki um sumarið."
Skiptumst á plöntum
Á göngunni um garðinn kemur
blaðamaður upp um þekkingarleysi
sitt á plöntum því hann hváir í
hvert sinn sem Ámi bendir á blóm
og segir nafn þess, oftar en ekki á
latnesku. Blóm eru ekki bara blóm
hugsar hann og spyr Áma hve
margar tegundir sé að finna í garð-
inum.
„Ég hef ekki tölu á því en ég á
eitthvað um 700 myndir af fjölær-
ingum sem við höfum prófað að
rækta. Við höfum gaman af að prófa
okkur áfram með tegundir og gera
tilraimir með hvað dafnar vel og
hvað ekki. Við erum félagar i Garð-
yrkjufélaginu og við erum dugleg
j)ar aö skiptast á plöntum og athuga
við hvaða skilyrði þær vaxa best og
dafna. Garðurinn tekur breytingum
á hverju ári, það fer eftir plöntuá-
huganum hverju sinni hvað er í
honum og hvemig hann lítur út.“
Rjúpur gæddu sér á arfan-
um
Þegar Ámi og Hulda fluttu í Hlað-
bæinn árið 1972 settu þau gras á allt
og hekk í kring eins og tíðkaðist
gjarnan á þeim árum. Nú er nánast
Á fogrum sumardegi þegar gróður-
inn skartar sínu fegursta.
allt hekk horfið úr garðinum, það er
einungis að finna fyrir framan hús-
ið.
„Hekkiö hefur þurft að víkja fyrir
blómunum rétt eins og grasið. Við
vomm með brekkuvíði út um allt
en tókum hann upp og gáfum hann.
Gljávíðirinn fyrir framan fékk að
halda kyrra fyrir, hann er allt öðra-
vísi en brekkuvíðirinn sem var oft
lúsugur og leiðinlegur að eiga við.“
Hulda Filippusdóttir og Ámi Kjartansson.
Tjöm sem skartar vatnaiiljum á sumrin. Ámi segir lítinn vanda að vera með
vatnaliljur, þær sé hægt að setja í stóra fötu á vetuma og hafa þær t.d. í bfl-
skúmum.
Áður en við settum grasið á var
allt í mold því ég hafði grafið mikið
upp úr granninum. Það var mikill
arfi og stóran hluta vetrarins höfð-
um við góða gesti í garðinum, fimm
ijúpur sem höfðu nóg að bíta og
brenna."
Mikil vinna
Þegar við yfirgefum garðinn er
blaðamaður nokkuð súr yfir að hafa
ekki verið á ferðinni þegar garður-
inn skartar sínu fegursta en ljós-
myndir sem Ámi hefur tekið gefa
glögga mynd af því sem koma skal.
Rjómapönnukökumar renna ljúf-
lega niður meðan við skoðum falleg-
ar sumarmyndir úr garðinum og
spuming kviknar hvort það fari
ekki óhemjumikill tími í þetta.
„Ég hef aldrei haft áhugamál sem
ekki hefúr útheimt einhverja
vinnu,“ segir Ámi og bætir við að
þau hjónin eyði miklum tíma úti í
Kleópötrunál sem dafnað hefur vel í
garðinum og eins og sjá má gnæfir
hún yfir þak hússins. Hún blómstraði
síðast fyrir tveimur árum en erfitt er
að fá hana til að blómstra ár eftir ár.
garði þegar þau era heima. „Við
eram mikið útivistarfólk og njótum
þess að vera úti i náttúranni. Við
ferðumst mikið og þó garðræktin sé
tímafrek þá heldur garðurinn ekki í
okkur ef hugurinn stefnir annað.“
-gdt

von
dUð og
6ru99

\e\
sérst°\b°ð'

atvót
.eSksVóte'6'8
attó'j v88-39°'
og^ o
,ðsve
ðVt-
rí\

tavet
aA '
. fa*
A4S700

. 200
\ 5
Sttti&luve9