Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.1999, Side 8

Flestir eiga enhverjar laumusögur frá því þeir komust í kast við einhvern úr ríku og frægu elítunni.
Ekki það að frægt fólk sé eitthvað merkilegra en við hin, kannski bara betur meikað og í merktum föt-
um. Alla langar samt í sínar fimmtán mínútur af frægð og helst að þær endist þó nokkuð lengur en það.
Þess vegna finnst mörgum þeir fá frægðarbragðið í munninn þegar þeir hitta eitthvert celeb og allir
vilja heyra sögurnar. Þær eru góðar, hvort sem þær eru um Þee Wee Herman, Sölmu Hayek,
Donald Trump eða Steve Guttenberg.
Guðbjörn Þór Ævarsson, formaður
stuðningsmannaklúbbs Man. Utd:
Sötraði bjór
Sigurður Rúnarsson útfararstjóri:
Smári Kristjánsson leigubílstjóri:
Álfrún Örnólfsdóttir, leikari og dansari:
Maðurinn með
álfaeyrui

Man.
mpunum
„Núna síðastliðið haust fórum
við nokkrir í stjóm klúbbsins út til
Manchester að horfa á leik Man.
Utd og Liverpool sem fór 2-0 fyrir
Man. Utd. Hann var þrælgóður og
við vorum meira en sáttir. Daginn
eftir sátum við og vorum að fá okk-
ur að borða á bar þarna í
Manchester sem er ósköp venju-
legur og þægilegur. Þá
gerist það að allt
Manchester-liðið
eins og það leggur
sig röltir inn á bar-
inn og fer að sötra,“
segir Guðbjörn Þór Æv-
arsson, formaður stuðnings-
mannaklúbbs Man. Utd.
Varó ekki allt brjálaö á barnum,
hoppuóu ekki allir upp á borö og
byrjuóu aö syngja?
„Nei, það var bara allt rólegt og
enginn var neitt að angra stjörnu-
rnar fyrir utan
einstaka ís-
lending.
Giggs, Sch-
meichel, Beckham.
Við spjölluðum létt
við þá, þeir voru mjög hressir. Ronny
Johnsen komst að þvi að við vorum
Komst í snertingu við
„Ég var náttúrlega að vinna í
gestamóttöku á Hóteli og þar gisti
John F. Kennedy einu sinni,“ seg-
ir Sigurður Rúnarsson útfarar-
stjóri. „Hann dvaldi að vísu undir
dulnefni og borðaði skyr með bestu
list, eins og frægt er orðið.“
Hvernig gœi var þetta?
„Þetta var ágætisnáungi. Jarðbund-
inn og skemmtilegur karakter. Alla
vega ekki þessi týpíski ferðamaður og
já, sá allra frægasti sem ég hef hitt.“
Þú hefur alveg þekkt hann þrátt
fyrir dulnefniö?
„Já, já. Svo man
maður eftir honum
frá þessum myndum
úr Hvíta húsinu þar
sem hann er skopp-
andi um The Oval
Office. Og það var
virkilega gaman að
komast í snertingu
við söguna með
þessum hætti.“
Kennedy
„Ég og vinkona
min vorum í lest í
Frakklandi að fara
frá Cannes til Parísar,
ferðin tók 7 tíma. Við
keyptum okkur miða á
, -s fyrsta farrými en þurftum
að sitja saman í einu sæti
eins og hálfvitar. Beint á móti okk-
ur sátu tveir eldri menn, mér
fannst ég kannast eitthvað við ann-
an þeirra. Ég var að velta því fyrir
mér hvort þetta væri nokkuð Pi-
erre Vanec, mjög frægur franskur
kvikmyndaleikari sem lék með
mér í Svo á jörðu sem á himni. Ég
gat ekki hætt að stara á hann,
hann var alveg þrælfínn, svona
Sean Connery týpa.“
Ertu hrifin af svona Sean Conn-
ery gœjum?
„Ég hef alltaf verið skotin í flott-
um eldri mönnum. Þessi var engin
undantekning. Ég bara þorði ekki
að heilsa honum, blessaður Pi-
erre!! Ég tók eftir því að hann var
með skrítin eyru, svona álfaeyru,
en ég þorði ekki að spyrja. Ég
starði á hann i 7 tíma. Svo þegar ég
kom heim og athugaði myndina
ven þetta auðvitað hann, maðurinn
með álfaeyrun, hver annar?“
Heföi hann ekki alveg eins átt aö
þekkja þig?
„Nei, nei, í myndinni var ég með
eldrautt hár og þykk flöskubotna-
gleraugu og þetta var nokkrum
árum seinna. Auðvitað hefði ég átt
að spyrja hann, það er ekki eins og
eitthvaö hefði gerst þó svo þetta
hefði verið einhver annar. Ég er
búin að vera að naga mig í handar-
bökin i móral út af þessu í mörg
ár.“
með munntó-
bak þannig að
hann saug sig á
okkur, kom aftur og
aftur til að fá í vör-
ina. Það er nefnilega
ekki hægt að fá þetta
munntóbak úti í Englandi. Þetta var
kirsuberið á toppi ferðarinnar."
Rockefeller vældi út af kókglasi
„Það er náttúrlega týpískt að
svona milljónamæringur sem veð-
ur í peningum geri ekkert annað
en að væla þegar hann fær smá-
reikning í hendurnar," segir
Smári Kristjánsson leigubíl-
stjóri. Smári var leiðsögumaður í
Laxá í Dölum í kringum ’75 þeg-
ar James Rockefeller marg-
milljónamæringur, sonur
Nelsons Rockefellers,
fyrrum varaforseta Banda-
ríkjanna, var í viku við
veiðar í ánni.
Hvernig var hann,
leiöinlegur?
„Hann var frekar
leiðinlegur og
vildi fá alla
þjónustu frá
A til Ö, allt
að því að
láta bera
sig niður
að á.
S a m t
s ý n d i
hann lit
eitt kvöld-
ið þegar hann var í góðu skapi eft-
ir veiðiríkan dag og bauð okkur
upp á gos inni í skála og spjallaði
við okkur. Þegar vikan var svo
búin og hann var að gera upp
reikninginn varð hann brjálaður
þegar hann sá að hann var rukk-
aður um gosið og byrjaði að væla
um það að við myndum borga
fyrir okkar glös. Tók það allt
í einu ekki í mál að bjóða
okkur upp á auman gos-
drykk. Svo þegar hann var
búinn að veiða hér hélt hann
suður til Afríku að leika sér
í safarí og þaðan til
Argentínu þangað
sem hann var að
fara til að veiða
í fínustu
ánum. Þetta
lýsir náttúr-
lega brengl-
uðu hugar-
fari millj-
ónera, of-
u r n í s k
m e r k i -
kerti."
Herbert Guðmundsson tónlistarmaður:
Kyrjaði með Herbie Hancock
„Þetta var ’93 þegar ég var úti í
L.A. að taka upp myndböndin við
Hollywood og Night of the Show.
Ég hafði kynnst Herbie þegar
hann kom hingað á Listahátíð ’85.
Við erum báðir búddistar og hann
kyrjaði kvöldgonjó með okkur sem
erum að praktísera héma heima.
Þá skrifaði hann í gestabókina að
ég væri velkominn hvenær sem er
að koma í heimsókn til hans úti í
L.A. Ég náði að redda mér númer-
inu hjá Önnu Bjöms, fyrrverandi
módeli, vinkonu minni, og hringdi
í hann. Hann sagði mér endilega að
mæta, ekki málið, þannig að ég og
Kiddi, sem var að gera myndbönd-
in með mér, renndum upp í
Beverly Hills þegar við voram bún-
ir að skjóta einn daginn. Við vor-
um að skjóta í dántán L.A.“
Var þetta ekki þvílíkt hús?
„Þetta var eins og höll, ramm-
girt, og það fýrsta sem við heyrð-
um voru blóðhundar að gelta okk-
ur dauöa. Ég kynnti mig fyrir dyra-
vörðunum og við fóram inn. Það
fyrsta sem mætti okkur var risa-
stórt stúdió, líktist helst geimskipi,
allt pakkað af græjum. Við fórum
upp þar sem við hittum Herbie og
fengum okkur koníak. Hann var
hress og við kyrjuðum kvöldgonjó-
ið saman í hálftíma."
f Ó k U S 11. júní 1999