Dagblaðið Vísir - DV - 20.08.1999, Blaðsíða 10

10
FÖSTUDAGUR 20. ÁGÚST 1999
Spurningin
Hvert er uppáhalds-
sjónvarpsefni þitt?
Guðrún Lilja Magnúsdóttir nemi:
Ellen.
Edda Bjamadóttir nemi: Fréttim-
ar.
Helga Hlín Bjarnadóttir nemi: Ég
horfi ekki á sjónvarp.
Friðrik Amþórsson nemi: Netið á
ríkissjónvarpinu.
Ásrún Lára Arnþórsdóttir nemi:
Vinir á Stöð 2.
Dröfn Friðriksdóttir ritari og
Rebekka Arnþórsdóttir. Derrick.
Lesendur
Náttú r ugri pasafn-
ið í Laugardalinn
Guðmundur Gunn-
arsson, form. RSÍ,
skrifar:
Allir sem að uppeldi
barna koma þekkja
hversu mikilvægt er að
kynna þeim umhverfi
okkar. Bæði náttúruna
og umgengni við hana
og þær lifandi verur
sem við deilum jörð-
inni með. í dag er ís-
lenskt þjóðfélag orðið
þannig að barn getur
alist upp á götum borg-
ar án þess að kynnast
þessum mikilvægu at-
riðum. Þetta er aftur á
móti ákaflega mikil-
vægur þáttur til þess að
búa þessa væntanlegu
ráðamenn þjóðarinnar
undir að geta af þekk-
ingu og skilningi tekið
ákvarðanir og varðveitt
það umhverfi sem er
okkur svo dýrmætt.
Fyrir ekki svo mörgum árum áttu
flest íslensk börn kost á þvi að fara
í sveit um lengri eða skemmri tíma.
Reyndar er ekki langt siðan bónda-
býli voru innan borgarmarkanna.
Þá voru margir aðrir hlutir ofar í
hugum íbúa Reykjavíkur en hús-
Reykjavíkurbarna til
þess að kynnast y ís-
lenskri náttúru og ís-
lenskum húsdýrum. í
stað þess á að reisa
stórt mannvirki þar
sem tölvuleikir og er-
lendar kvikmyndir með
sinni tilbúnu imyndun-
arveröld eiga að koma í
staðinn. Náttúrugripa-
safnið hefur um ára-
tuga skeið búið við
nauman húsakost. Þetta
safn er nauðsynlegur
þáttur í skólagöngu
bamanna okkar, sama
má segja um húsdýra-
garðinn. Mikið lifandis
skelfing væri nú mikið
eðlilegra að stjórnendur
Reykjavíkurborgar
reistu nú á þessari lóð
veglegt hús yfir Nátt-
úrugripasafnið í tengsl-
um við húsdýragarðinn
og grasagarðinn í Laug-
ardal. Nóg er nú af landsvæðum
undir tölvuleikja- og kvikmyndahús
og bilastæði sem þeim fylgja, t.d. á
svæði sem sami einstaklingur og
ætlar að byggja umrætt hús keypti
nýverið á miðju Reykjavíkursvæð-
inu.
Bréfritari telur eölilegt að stjórnendur Reykjavíkurborgar reisi
veglegt hús yfir Náttúrugripasafnið í tengslum við Húsdýragarð-
inn og Grasagarðinn í Laugardal. - Úr Náttúrugripasafni íslands
við Hverfisgötu.
dýragarður, grasagarður, græn
svæði og náttúmgripasafn. í dag
eru allt önnur viðhorf. Það er því
ákaflega erfitt að skilja og ég get
reyndar ómögulega sætt mig við að
þeir sem stjóma Reykjavíkurborg
ætli sér að þrengja möguleika
Nýr Reykjavíkurflugvöllur
- í óþökk flestra Reykvíkinga
Egill skrifar:
Ég er sannfærður um að mikil
alda mótmæla á eftir að rísa hér í
borginni gegn þeirri gerræðislegu
ákvörðun borgarstjórnarinnar að
láta byggja nýjan flugvöll í Vatns-
mýrinni í stað þess sem nú er bú-
inn að syngja sitt síðasta með tilliti
til öryggis og aðstöðu allrar.
Reikna ég með að þessi ranga
ákvörðun eigi jafnvel fleiri and-
stæðinga en sú að byggja í Laugar-
dalnum. Það vakti athygli að eng-
inn frá borgarstjóm Reykjavíkur
var viðstaddur undirritun samn-
ings Flugmálastjórnar, samgöngu-
ráðherra og ístaks um framkvæmd-
irnar á Reykjavíkurflugvelli. Er
borgarstjórn e.t.v. farin að óttast af-
leiðingarnar?
Sterk rök hafa ávallt mælt með
flutningi alls flugs frá Reykjavík til
Keflavíkur. Hafa margir dreifbýlis-
menn, t.d. á Akureyri og í ferða-
mannaþjónstu, látið í ljós óskir um
að geta flogið beint til og frá Kefla-
vík er þeir fara utan í stað þess að
þurfa að gista tvær nætur í borg-
inni með ómældum kostnaði. Og
þvi skyldu erlendir ferðamenn ekki
eiga kost á því að fljúga beint til
Akureyrar, Mývatns eða annarra
staða norðanlands óg austan?
Samgönguráðherra er sleginn
mikilli blindu að sjá ekki hversu
röngum málstað hann þjónar með
milljarða króna fjáraustri til að
gera nýjan flugvöU í Vatnsmýr-
inni.
Trúarbrögðin og 21. öldin
Einar Ingvi Magnússon skrifar:
Kristniboð hefur verið stundað í
margar aldir um
allan heim. Nú
nálgast sá tími
þegar ekki verður
lengur boðuð trú
heldur frelsun
undan trú og
hjálpræði, frá tál-
sýn trúarbragð-
anna. Það kann að
virðast fjarstætt
og iUtrúanlegt fyr-
ir fólk sem fórnað hefur lífi sínu,
kröftum og fjármunum fyrir trúna.
Nútímatækni er að opna augu
fólks. Fomsögur aftan úr grárri
forneskju um guði frá himnum, á
eldlegum vögnum og sem bjuggu á
stjörnunum kaUast orðið í dag fljúg-
andi furðuhlutir og geimverur. Við
gerum okkur ljóst að við höfum
dýrkað manneskjur annarra
pláneta fjarlægra sólkerfa sem
heimsóttu jörð á forsögulegum
tíma. Við höfum gert þær að guðum
og tækni þeirra að helgigripum og
skartgripum. Hátalarar sem héngu
á eyrnasneplum guðanna era fyrir-
myndir þær sem fínar frúr setja í
eyrun og kaUa eymalokka, svo eitt-
hvað sé nefnt.
Á 21. öldinni losum við okkur við
trúarbrögðin. Vísindamenn verða
að vísu of lærðir til að viðurkenna
hátæknissamfélög annarra sólkerfa
þótt þeir fagni trúarbragðadauðan-
um og prestastéttin og sauðahús
þeirra of trúuð. Staðeyndimar verð-
ur erfitt að viðurkenna í fyrstu. Al-
menningur mun hins vegar verða
opnari, enda færri kenningarhindr-
anir í vegi hans.
Fyrir forfallna trúarbragðaiðk-
endur mætti opna eins konar „af-
kristnunarmiðstöðvar" sem kalla
mætti kirkjur til málamiðlunar,
eins konar raunsæiskirkjumið-
stöðvar. Fólki þessu yrði kennt að
áxla ábyrgð og takast á við lífið.
Himnaríki og helvíti yrði afgreitt í
eitt skipti fyrir öU og dauðinn loks
viðurkenndur sem kærkominn
kulnun eftir miskunnarlausa til-
veru. Guðstrúarruglið yrði úr sög-
unni og fólk yrð loks frjálst eftir
ánauð villutrúar og mannfrelsis-
hafta trúarbragða og kirkju.
Einar Ingvi
Magnússon.
Hvar á „slömm-
ið“ að vera?
Adda hringdi:
Ég heyrði viðtal við forstjóra
Tryggingastofnunar ríkisins í há-
degisútvarpi sl. miðvikudag þar
sem hann kvartar mjög undan
bjórbúUu einni á Laugavegi, í
næsta nágrenni Tryggingastofn-
unar. Gaf forstjórinn ófagrar lýs-
ingar á staðnum og viðskiptum
starfsfólks við hann, sukki og Hlri
umgengni í umhverfinu og öðra
eftir því. í svari sem talsmaður
Reykjavíkurborgar gaf kom svo
fram getuleysi borgarinnar tU að
spoma við svona rekstri og
spurði sem svo hvar þetta fólk
sem sækti stað þennan ætti þá að
vera. Þetta er annars góð spurn-
ing: Hvar á „slömmið" í Reykja-
vík að vera? Viljum við kannski
ekkert af því vita að hér eins og í
öðrum borgum eru fátækt og
ólifnaður komin til að vera. -
Nema borgin taki í taumana.
Krabbamein
í mönnum og
- dýrum
Sólveig Vagnsdóttir skrifar:
Maður hlustar ekki svo sjaldan
á umræður og viðtöl í sjónvarpi,
oft við lækna eða fræga vísinda-
menn, um orsakir krabbameins í
mönnum. Eru þá reykingar ekki
undanskildar sem orsakavaldur-
inn. Nú segja vísindamenn að
dýrin, ekki sist gömul dýr, deyi af
völdum krabbameins. Ekki reykja
dýrin en deyja samt af völdum
krabbans! EinkennUegt, ekki
satt? Og nú er það nýjasta að
sums staðar er farið að draga
sjúklinga í dilka þannig að þeir
sem reykja eru settir aftast á
biðlista tU að komast í aðgerðir á
sjúkrahúsum. Það er ekki öll vit-
leysan eins, og kannski eins gott.
Póstmiðstöð
flytur
Karólina hringdi:
Það er mikiU ami að því fyrir
þá mörgu sem skiptu við pósthús-
ið í Ármúla 25 að þurfa nú að fara
niður á Grensásveg 9 tU viðskipt-
anna. í Ánnúlanum voru næg
bílastæði og aðstaðan hin besta
fyrir viðskiptavini. Á Grensás-
vegi 9 eru nánast engin bílastæði
og erfitt að komast að húsinu
vegna gifurlegrar umferðar um
Grensásveginn. Þessir flutningar
eru líka Ula auglýstir og skilti við
Ármúla 25 var ekki sjáanlegt þeg-
ar ég ók þarna að síðast. Mér
flnnst iUa staðið að þessum flutn-
ingum hjá íslandspósti, það verð
ég að segja.
Viðskipti við
íbúöaleigu-
miðlun
Þessi pistiU barst frá húsnæðis-
lausum höfuðborgarbúa:
Ég get ekki orða bundist yflr
óheyrilega lélegri þjónustu hjá
íbúðaleigunni, Laugvegi 3.
Fyrir 5000 kr. hefði maður nú
haldiö að þjónustan yrði viðun-
andi. Því fer þó íjarri. Engan eig-
inlegan íbúðalista er að fá, svör
við því hvaða íbúðir séu á skrá
eru loðin - ef símanum er þá yfir-
leitt svarað - og sjaldnast eru
uppgefln símanúmer hjá eigend-
um þeirra íbúða sem miðlunin
kveðst hafa undir höndum. Fyrir
stuttu sá ég auglýst að umrædd
miðlun hefði lausar nokkrar
tveggja herbergja íbúðir á 101
svæði - og að þær væru aðeins
fyrir skráða. í snarhasti hringdi
ég og mér til mikiUar undrunar
var svarað. Konan á hinum enda
línunnar svaraði fyrirspum
minni um íbúðimar á þann veg
að eitthvað hlyti að hafa verið Ula
að auglýsingunni staðið því engar
íbúðir væru lausar á umræddu
svæði! Mér féllust hendur.