Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.1999, Blaðsíða 10

vikuna
28.10-4.11 1999
44. vika
Stúlkupoppið virkar alltaf. Britney
Spears er samt stelpa og í 'ofan á lag
umdeild stelpa. Hún er sögð vera með
silicon í brjóstunum en neitarþví og
ber við eðlilegum vexti, þar sem hún er
auðvitað bara barn á vaxtarskeiðinu.
Britney er í fyrsta sæti Islenska listans.
Topp 20 01 (You Drive Me) Crazy Britney Spears
(02) Burning Down The House Tom Jones & The Cardigans
(03) Supersonic Jamiroquai
(04) Sun Is Shinning Bob Marley & Funkstar
(05) NewDay WyClefJean & Bono
(06) There She Goes Sixpence None The Richer
(07) Égerkominn Sálin hans Jóns míns
(08) Myndir Skítamórall
(09) Unpretty TLC
(70) She’sAll 1 Ever Had Ricky Martin
(11) ToBeFree Emilíana Torrini
(12) Around The World Red Hot Chilli Peppers
(73) She’sTheOne Robbie Williams
(14 : LastKiss PearlJam
(15) Turn YourLights Down Low Lauryn Hill & Bob Marley
(16) Strengir Maus
(17) / GotA Girl Lou Bega
(W) Thursday’s Child DavidBowie
(79) When You Say Nothing AtAll Ronan Keating (Notting Hill)
(2Ö) Heartbreaker Mariah Carey
Vikur I
á lista
© 7
'i' 8
1" 5
^4 6
t 2
4 8
t 5
H 4
4- 19
t 6
t 6
•4'8
l' 4
4 18
t 2
t 4
t 3
/ 2
4, 17
4 7
Sætin 21 til 40
0 topplag vikunnar
J háslökkrari
9 vikunnar
nýtt á listanum
stendur I stað
thækkar sig frá
sfðistu viku
l lækkar sia frá
siðistu viku
?
fall vikunnar
. Deeplnside Páll Óskar t 3
Waiting For Tonight Jennifer Lopez 4- 4
. 1 Knew 1 Loved You Savage Garden ? 2
. AlltÁHreinu Land og Synir ? 3
. Blue (Da Ba Dee) Eiffel 65 4, 10
. Just My Imagination The Cranberries X 1
. LargerThan Life Backstreet Boys 4, 8
. Ain’tThatALotOfLove Simply Red 4- 6
. New York City Boy PetShopBoys X 1
. TheLaunch DjJean ? 2
. 1 Saved The World Today Eurythmics ? 4
: Parada De Tettas Vengaboys 4- 2
■ When The Heartache Is Over Tina Turner ? 2
. AIINMyGrill Missy Elliott & Nicole 4- 3
■ Mucho Mambo Shaft 4> 4
■ BugABoo Destiny’s Child X 1
Young Hearts Run Free’99 Candi Staton 4- 5
■ Smooth Santana & Rob Thomas n 9
Black Balloon Goo Goo Dills X 1
■ HitGirl Selma X 1

Ifókus
Fjórum árum eftir að
Leftfield breytti landslagi
dægurtónlistarinnar með
plötunni „Leftism" snúa þeir
félagar aftur með plötuna
„Rhythm and Stealth" sem
er þéttur danspakki til
heimabrúks þó hann muni
kannski ekki valda eins
miklum usla og fyrsta platan.
„Ég man hversu frábærar mér
fannst þessar græjur vera,“ segir
Neil Barnes sem var kennari
áður en hann sneri sér að tónlist.
„Ég hugsaði mér sjálfum mér: „Ef
þú lætur ekki verða af því núna
þá gerist það aldrei," svo ég fór í
bankann, tók lán og keypti mér
sampler og aðrar grunvall-
argræjur. Þetta var árið 1988 og
enn þá á ég eitthvað af þeim tækj-
um sem ég keypti þá.“
Neil og félagi hans, Paul Daley,
eru enn uppveðraðir af tækninni
sem gerir þeim - og þúsundum
annarra - ídeift að skapa tónlist
án þess að vera „hefðbundnir"
tónlistarmenn. Sem dansdúettinn
Leftfield hafa þeir notað tæknina
til góðs, gerðu nokkra smelli neð-
anjarðar í byrjun áratugarins en
náðu svo hápunktinum með meist-
araverkinu „Leftism" 1995.
Vildu gera
eitthvað frumlegt
Platan varð gríðarlega vinsæl, og
þá helst á Bretlandi þar sem hún hef-
ur selst í 700 þúsund eintökum. Hún
og plata Prodigy, „Music for the
Jilted Generation", eiga helst heið-
urinn af þvi að færa danstónlistina
frá dansklúbbunum og vöruskemm-
unum inn á hvert heimili. Platan
hljómar tæknilega enn þá eins og
hún hafi verið gerð í gær og Leftfield
er óefað brautryðjandi sem menn
eins og Chemical Brothers og Fat-
boy Slim eiga heilmikið að þakka.
Nýja platan, „Rhythm and
Stealth", hefur hvarvetna fengið
góða dóma og selst vel. Meðal gesta
eru Roots Manuva, efnilegasti rapp-
ari Bretlands sem gaf fyrr á árinu út
eina bestu plötu ársins, gamla goð-
sögnin Afrika Bambaataa úr Zulu
Nation og söngkonan Nicole WiBis
sem söng á árum áðúr með Curtis
Mayfield.
Danstóniistin gengur mikið út á
tækni og sánd sem vill úreldast
fljótt. í heimi örra tækninýjunga get-
ur því verið stórhættulegt að bíða í
fjögur ár með að gefa út plötu. Loks-
ins þegar plata birtist gæti innihald-
ið, sándið sem tækin puðra út, hafa
úrelst. Leftfield þurfti ekki að hafa
miklar áhyggjur af þessu. Þeir félag-
ar gátu dundað við að finpússað
nýju plötuna í þrjú ár og loksins þeg-
ar hún kemur út er ekki að heyra að
tónlistin sé aftarlega á tæknimer-
inni, þvert á móti. Leftfield er bara
eitt af þessum böndum sem ryðja
brautina.
„Það er mjög erfítt að gera eitt-
hvað nýtt, eitthvað frumlegt," segir
Neil, „en það er það sem við vorum
mjög meðvitaðir um að við vildum
gera. Við erum oft vikum saman að
vinna í einu lagi en ákveðum þá að
það sé ekki nógu gott. Þá er því ein-
faldlega hent.“
Innyfli nötra
„Ef það er of hátt þá ert þú of
gamall," sagði rokkhetjan Ted
Nudgent einu sinni. Meðlimir
Leftfield eru hálfgerðir ellibelgir í
poppinu, Neil er 38 ára, Paul 36, en
þeir eru samt þekktir fyrir að
halda háværustu danstónlistartón-
leika sem sögur fara af. Það er
ekki nóg að innyfli gestanna nötri
heldur hrynur klæðningin úr loft-
inu og stundum brotna rúður. Af
þessum sökum er bandið m.a.
bannað frá Brixton Academy í
London. Neil vonar þó að tónleik-
ar framtiðarinnar verði síst lág-
værari.
„Ef maður útbýtir gulum eyrna-
töppum við anddyrið er víst hægt
að komast upp með aðeins rneira,"
segir hann og glottir. „Tónleikar
eiga að vera upplifun sem fólk tal-
ar um eftir á.“
En hvernig finnst þeim gamla
að spila fyrir fólk sem er kannski
20 árum yngra en hann?
„Ég tek alltaf betur og betur eft-
ir því en þetta er náttúrlega bara
spurning um viðhorf en ekki ald-
ur. Þegar maður verður leiður á
þessu bransa þá hættir maður
bara.“
plötudómur
Emilíana Torrini
Love in the Time of Science ★★★★

✓
Emilíana Torrini hafði varla slit-
ið barnsskónum þegar hún hafði selt
tuttugu þúsund eintök af tveim plöt-
um með kóverlögum sem Jón Ólafs-
son gerði með henni. Hvílík rödd,
sagði fólk við sjálft sig og hljóp út í
búð fyrir jólin ‘95 og ‘96. í stað þess að
halda kyrru fyrir í Reykjavík og vera
kannski búin að fara tvisvar í
Eurovision núna, tók Emilíana stóra
skrefíð, fylgdi í fótspor Bjarkar og
kom sér fyrir í London. Hún fékk
plötusamning og fylgir nú ígrunduðu
poppferli sem vonandi verður til þess
á endanum að hún geti lifað af þessu,
verði það sem er kallað „þekkt
stærð“. Ef einhver hinna íslensku
„míní-Bjarka“ á skilið að komast úr
skugga Stóru-Boggu er það nefnilega
hún Emilíana sem sýnir með þessari
plötu - sem hún á eflaust eftir að
kalla fystu alvöru plötuna sína í
framtíðinni - að hún er meira en
geysilega frambærilegur karaoke-
skemmtikraftur.
Hver er hin rétta rödd Emilíönu?
hefur maður stundum spurt sig þegar
hún hefur verið að stæla Janis Joplin
eða Shirley Bassey. Svarið liggur í
lögunum ellefu á þessari plötu. Þar
birtist „hrein“ Emilíana, rödd sem
hljómar eðlilega og stælalaus; ekki í
neinum hermikrákuleik. Enn getur
fólk sagt: „Hvílík rödd“ því raddbönd
Emilíönu fá 9,8 í frjálsri aðferð inn-
anhúss. Það er eitthvað bernskt og
sérstakt við þessa rödd, hún kroppar
í sálarhrúðrið á manni, en ég er samt
ansi hræddur um að samlíking við
Björk verði erlendum blaðamönnum
hugleikin. Vissulega er margt líkt
með þeim en við vitum þó hérlendis
að aðallega má kenna íslenska fram-
burðinum um.
Eftir langa leit fann Emilíana loks-
ins lagasmiði sem hún filaði að vinna
með. Eg White er innsti koppur en
Sigtryggur Baldursson og Roland
Orzabal (úr Tears for Fears) eru líka
snuddandi í búri Emilíönu. Líkt og
Bó fllar Emma best að syngja ballads
og platan er angurvær og blíð, líður
ljúft en er aldrei væmin. Lögin þmfa
að liggja aðeins í bleyti í undirmeð-
vitundinni áður en þau skjóta rótum.
Sé þeim gefinn tími (tvær hlustanir
„Emilíana sýnir með þessari
plötu að hún er meira en
geysilega frambærilegur
karaoke-skemmtikraftur. “
ættu að nægja flestum) uppsker
hlustandinn fínt popp, lögin „Easy“
og „Unemployed in the Summertime"
glaðlegust, „To be Free“ og
„Fingertips" skörp og skemmtileg,
„Dead Things“ og „Wednesday’s
Child“ dulúðug og flott. Platan hljóm-
ar vel, nýmóðins og oft fersk, þó
stundum sé hún einum of hátækni-
lega dauðhreinsuð.
Með þessari glimrandi plötu er
Emilíana orðin stór og maður hef-
ur alltaf á tilfinningunni að enn
stærri afrek bíði handan við horn-
ið. Líklega munu fleiri en íslend-
ingar stynja: „Hvílík rödd“ þegar
fram líða stundir.
Dr. Gunni
f Ó k U S 29. október 1999