Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.2000, Blaðsíða 13

ÞRIÐJUDAGUR 21. MARS 2000
13
DV________________________________________________________________________________________________________________________ Menning
Umsjón: Silja A&alsteinsdóttir
Tónlist
Hálfa leið til himna
Tíu ár eru síðan Drengjakór Laugarnes-
kirkju var stofnaður og hélt kórinn upp á þau
tímamót með afmælistónleikum í Langholts-
kirkju á laugardaginn undir stjórn Friðriks S.
Kristinssonar. Kórinn er nú skipaður 32
drengjum á aldrinum 3-15 ára og í eldri deild
kórsins sem var stofnuð árið 1996 eru 9 með-
limir á aldrinum 17-20 ára. Kórinn hafði feng-
ið til liðs við sig á tónleikunum nokkra fyrsta
flokks tónlistarmenn, þau Peter Máté píanó-
leikara og Lenku Mátéovu orgelleikara, Þóru
Einarsdóttur sópransöngkonu og trompetleik-
arana Ásgeir H. Steingrímsson og Eirík Örn
Pálsson.
Efnisskrá tónleikanna var samansett af
mörgum ægifogrum verkum af veraldlegum
og andlegum toga og skiptu Lenka og Peter
með sér meðleiknum. Of langt væri að telja
upp öll verkin en þau helstu fyrir hlé voru
Stabat Mater eftir Pergolesi og Ave verum
corpus eftir Mozart sem voru bæði afar vel
flutt. Einbeitingin skein úr hverju andliti, all-
ar innkomur og endingar á hreinu, sópraninn
hreinn og kórinn í góðu jafnvægi. Ekki er
annað hægt en dást að aganum sem ræður
ríkjum í hópnum og því hvemig drengimir
hlýddu stjórnanda sínum í einu og öllu, og
mættu margir taka það sér til fyrirmyndar.
Maístjama Jóns Ásgeirssonar hjómaði fallega
og Þjóðlífsmyndir sama höfundar voru hressi-
lega fluttar. Einn kórmeðlimur, Tryggvi K.
Valdimarsson, söng af öryggi tærri sópran-
rödd Pie Jesu úr Requiemi Faurés og sömu-
leiðis var Terzett úr Töfraflautu Mozarts ör-
uggt og fallegt í flutningi Tómasar Páls Mátés
1. sóprans, Sölva Rúnars Péturssonar 2.
sóprans og Níelsar Bjamasonar alt.
Þóra Einarsdóttir söng í fjórum verkum eft-
ir hlé, fyrst með kómum sem tvíefldist við til-
komu eldri deildarinnar í Panis angelicus, þá
með Lenku og Ásgeiri í Let the bright Serap-
hin eftir Hándel og voru bæði afbragðs vel
flutt með músikina í forgrunni. Björt og vel
skóluð rödd Þóru fyllti út í hvert horn kirkj-
unnar og fingerðustu blæbrigði skiluðu sér
vel. Það var því leitt að þegar maður var kom-
in hálfa leið til himna með henni i Laudate
dominum eftir Mozart, sem var unaðslega
kyrrt og fagurt, var manni kippt óþægilega
snöggt niður á jörðina aftur með Toccötu
Bachs sem hljómaði úr einum farsíma sem
einhver hafði gleymt að slökkva á. Tveir ung-
ir tenórar, Jónas Guðmundsson, fyrrverandi
kórmeðlimur, og Jóhann Ari Lárusson, með-
limur eldri deildar, sungu einsöng hvor í sínu
verkinu og komust báðir vel frá því. Þeir eiga
vafalaust framtíðina fyrir sér enda geta þeir
byggt á góðum grunni.
Tónleikunum lauk með því að allir flytjend-
ur sameinuðust í Nú gjaldi Guði þökk. Var
það afskaplega hátíðlegur og viðeigandi endir
enda er fátt sem kemst nær paradís á jörð en
fallegur drengjakór og lúðraþytur í full-
kominni harmóniu. Þetta voru í alla staði
mjög ánægjulegir tónleikar og ekki ber á öðru
en drengirnir taki einkunnarorð kórsins al-
varlega en þau eru: Að syngja eins og englar,
haga sér eins og herrar - og ég vona að þeir
fari einnig samviskusamlega eftir því þriðja
sem er: að leika sér eins og strákar.
Amdís Björk Ásgeirsdóttir
DV-MYND HARI
Drengjakór Laugarneskirkju
Fátt kemst nær paradís á jörö en fallegur drengjakór og lúöraþytur í fullkominni harmóníu.
Hljómplötur
i - i, »,* * ',* &
Gamalt og nýtt í djassinum
Píanistinn McCoy
Tyner hefur nú sent
frá sér aðra plötu sína
frá Telarc-útgáfunni
en sú fyrsta kom í
fyrra, „McCoy Tyner
and the Latin All-
Stars“. Nú er það tríó-
plata með Stanley
Clarke á raf- og
kontrabassa og A1 Foster á trommur. Lögin
eru flest eftir Tyner sjálfan, Clarke á eitt lag
og þrjú eru þekkt iög eftir aðra. Þótt Stanley
Clarke hafi spilað ýmsa tónlist á sínum ferli
þá er hann eflaust þekktastur sem rafbassa-
leikari en hann hefur einnig sterkan stíl á
kontrabassa og á stóran þátt í að skapa þess-
ari tríóplötu sérstöðu. Tyner er sjálfum sér
líkur hér, þykkir hljómar í hrönnum og penta-
tónísk hlaup. Platan er ólík þeirri frá í fyrra
en auðvelt er að mæla einnig með þessari
enda tríóið vel skipað.
Weather Report-sveitin var stofnuð 1970 og
varð snemma vinsælli en djasssveitir eiga að
venjast. Hljómborðsleikarinn Joe Zavinul og
saxistinn Wayne Shorter voru með frá byrjun
fram til ársins 1985, en þá má segja að hljóm-
sveitin hafi hætt. Weather Report var leiðandi
hljómsveit í djassrokki lengst af og fóstraði
margan snillinginn um lengri eða skemmri
tíma. Það er því ekki undarlegt þótt mönnum
detti í hug að endurútgefa eitthvað af tónlist
þeirra. Það hefur nú verið gert. „Celebrating
the Music of Weather Report" heitir ný plata
þar sem sægur snillinga tekur þátt í að flytja
lög Zavinuls og Shorters. Einhverjir flytjenda
voru meðlimir sveitarinnar um tíma, t.d.
trommarinn Omar Hakim og rafbassistinn
Victor Bailey, en einnig eru i hópi flytjenda
stórstjörnur sem aldrei voru með hljómsveit-
Nýstirnið John Pizzarelli
„í mínum eyrum hljómar hann mun frekar
eins og karlmannsútgáfa af Blossom
Dearie. “
inni, s.s. David Sanbom, Breckerbræðumir,
Marcus Miller og John Scofield. Þótt flest lag-
anna séu snilldarlega spiluð þá eru sum betri
með fyrirmyndinni, en þótt smekkur ráði sjálf-
sagt mestu í samanburði sem þessum þá er
stundum eins og vanti meira líf f flutninginn.
Það er vandasamt verk að velja lög á plötu af
þessu tagi og þótt ég (og sjálfsagt flestir aðrir)
hefði valið að einhverju leyti önnur lög er plat-
an ágætt sýnishorn af tónlist Weather Report.
En hún er í engu nein viðbót við það sem
Weather Report gerðu á sínum tíma.
Þriðja nýja platan sem hér verður minnst á
er „Kisses in the Rain“ með nýstirninu John
Pizzarelli. Hann syngur og leikur á gítar og á
plötunni leika með honum bróðir hans Mart-
in á bassa og Ray Kennedy á píanó. Pizzarelli
byrjaði tvítugur (1980) að spila með fóður sin-
um, Bucky Pizzarelli sem er þekktur gítaristi,
en undanfarin ár hefur tríóið á plötunni verið
hans hljómsveit. Söng hans hefur verið líkt
við Chet Baker og Nat King Cole, en í mínum
eyrum hljómar hann þó mun frekar eins og
karlmannsútgáfa af Blossom Dearie. Tríó Nat
Cole forðum var skipað sömu hljóðfærum, og
tónlistin er svipuð. Hún er vissulega gamal-
dags og lögin mörg hver vel þekkt auk þess
sem þau nýju og frumsömdu eru í sama anda.
En flutningurinn er bráðskemmtilegur og mér
finnst ánægjuefni að tónlist af þessu tagi skuli
enn njóta virðingar. Þegar hún er svona vel
flutt á hún það vissulega skilið.
Ársæll Másson
McCoy Tyner with Stanley Clarke and Al Foster
Telarc CD-83488. 12 tónar.
Celebrating the Music of Weather Report
Telarc CD-83473. 12 tónar.
Kisses in the Rain John Pizzarelli Telarc CD-83491.
12 tónar.
Brekkukotsannáll
út í Ameríku
Hin mikla skáldsaga Sjálfstætt fólk hefur
vakið svo mikla athygli og hrifningu í Banda-
ríkjunum síðan hún var endurútgefin þar fyr-
ir þremur árum að svo virðist sem hún hafi
brotið öðrum
verkum hans
leið inn á þenn-
an erfiða mark-
að. Þegar
Random House
gaf hana út
1997 hafði bók
eftir Halldór
Laxness ekki
komið út hjá
stóru forlagi
þar í landi í
hálfa öld. Nú
hefur hún ver-
ið endurprent-
uð margsinnis
og mikið lof
verið borið á
hana. „Sjálf-
stætt fólk hefur í raun allt sem ein skáldsaga
getur boðið upp á,“ sagði um hana í Was-
hington Post og í stórblaðinu New York Times
var hún talin í hópi hundrað bestu skáldsagna
allra tíma.
Nú hefur Harvill Press bókaútgáfan ákveð-
ið að gefa út skáldsöguna Brekkukotsannál í
Bandaríkjunum en hún kemur út í Bretlandi
á þessu ári. Hún kom áður út í báðum löndun-
um 1966-7 í þýðingu Magnúsar Magnússonar
og verður sú þýðing lögð til grundvallar nú.
Alls hefur Brekkukotsannáll komið út í 16
löndum síðan hann var fyrst gefinn út hér
heima 1957.
Minna má á að kvikmyndarétturinn á Sjálf-
stæðu fólki hefur verið seldur og mun Hector
Babenco leikstýra myndinni. Þekktustu kvik-
myndir hans eru The Kiss of the Spider Wom-
an og Ironweed.
Háskólatónleikar
Á morgun kl. 12.30 flytja Margrét Ámadótt-
ir, sópran, Nanna María Cortes, mezzosópran
og Iwona Jagla, píanó Fimm dúetta frá
Moravíu op. 32 eftir Antonín Dvorák (1841-
1904) og Fimm dúetta op. 20 eftir Johannes
Brahms (1833-1897) á Háskólatónleikum í Nor-
ræna húsinu. Tónleikarnir taka um það bil
hálftíma. Aðgangseyrir er kr. 500, en ókeypis
er fyrir handhafa stúdentaskírteinis.
Þrjár kiljur
Islenski kiljuklúbburinn Uglan hefur gefið
úr þrjár bækur, tvær í endurútgáfu og eina
nýja þýðingu.
Fyrst ber fræga að telja Glataða snillinga,
eitt helsta verk færeyska sagnameistarans
Williams Heinesen, en þess er nú víða minnst
að um þessar mundir eru 100 ár liðin frá fæð-
ingu hans. Sögusviðið er höfuðstaður Færeyja
á umbrotsárunum fyrir fyrri heimsstyrjöld-
ina. í forgrunni eru strákarnir hans Kornelí-
usar hringjara; Márus, Síríus skáld og Kornel-
íus yngri, hinir glötuðu snillingar, en auk
þeirra kemur fjöldi
litríkra persóna við
sögu: magister
Mortensen, hið
fríða óbermi Marti
Gakk, að ógleymd-
um Ankersen spari-
sjóðsstjóra sem fer
fyrir öflugum hópi
sértrúarmanna í
bænum. Söguna
þýddi Þorgeir Þor-
geirson.
Elskan mín ég
dey eftir Kristinu
Ómarsdóttur fékk
Menningarverðlaun
DV í bókmenntum 1998. Þetta er óvenjuleg
fjölskyldusaga sem gerist í íslensku sjávar-
þorpi á heimili ekkjumanns og fjögurra sona
hans. Yfir feðgana ganga ýmsar hremmingar
og lítil hjálp í látnum fjölskyldumeðlimum
sem vaka yfir þeim af áhuga.
Nýja sagan í pakkanum er Frjálsar hendur
eftir Carlo Lucraelli sem hefst í apríl 1945.
Háttsettur embættismaður í hinu fasíska Saló-
lýðveldi á Norður-Ítalíu finnst myrtur á heim-
ili sínu. De Luca lögregluforingja er falin
rannsókn málsins en hún fer fram í skugga yf-
irvofandi ósigurs Öxulveldanna og verður því
flóknari en ef um venjulegt morðmál væri að
ræða.
Carlo Lucarelli (f. 1960) er einn fremsti
sakamálahöfundur ítala og baksvið margra
bóka hans er tímabil fasismans og fyrstu árin
eftir seinni heimstyrjöld. Frjálsar hendur er
fyrsta bókin í flokki sagna um De Luca lög-
regluforingja sem notið hefur mikilla vin-
sælda á Ítalíu og víðar. Kolbrún Sveinsdóttir
þýddi.
Friálsar 1
HENDliR
Carlo Lucarelli