Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.2000, Blaðsíða 15

Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaéur og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aðstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiósla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Grnn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Fijálsrar fjólmiðlunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaöam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerð: Isafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuöi 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarblað 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viötöl viö þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Frá haga til maga
Skaðlegar eru hugmyndir landbúnaðarráðherra um að
færa matvælaeftirlit úr umhverfisráðuneytinu í landbún-
aðarráðuneytið, sem er gamalgróin hagsmunagæzlu-
stofnun landbúnaðarins og mun sem slík draga fjöður yfir
vandamálin og ekki gæta hagsmuna neytenda.
Kamfýla og salmonella hafa komið upp í kjördæmi ráð-
herrans, af því að embættismenn í landbúnaðargeiranum
stóðu sig ekki sem skyldi. Það voru hins vegar vökulir
starfsmenn heilbrigðiseftirlits Suðurlands, sem blésu í
aðvörunarlúðra, þegar átti að þagga málin niður.
Sveitarstjóri Rangárvallahrepps gagnrýndi þessa emb-
ættismenn heilbrigðiseftirlitsins hér í blaðinu í gær og
sagðist vilja, að þeir störfuðu í kyrrþey og létu almenning
ekki vita af málum, heldur reyndu að koma þeim á fram-
færi við rétta málsaðila fyrir luktum dyrum.
Skoðanir landbúnaðarráðherrans og sveitarstjórans eru
nákvæmar eftirlíkingar af þeim skoðunum, sem hafa sett
allt á annan endann í heilbrigðiseftirliti víða um Evrópu.
Embættismenn og stjómmálamenn hafa þar reynt að
halda leyndum vandræðum á borð við kúariðu.
Þegar málin loksins komust upp, varð af stórtjón, af því
að menn höfðu glatað trausti á yfirlýsingar embættis-
manna og stjómmálamanna. Fólk trúði engu, sem þeir
sögðu. Þess vegna trúa menn ekki núna, þegar sömu emb-
ættismenn segja erfðabreyttan mat vera í lagi.
Reynslan sýnir, að heilbrigðiseftirlit þarf að starfa fyr-
ir opnum tjöldum til þess að fólk beri traust til þess. Ef
farið er að draga leyndarhjúp yfir vandamálin, meðan þau
eru í uppsiglingu, munu svik komast upp um síðir og fólk
hætta að trúa yfirlýsingum um, að allt sé í lagi.
Landbúnaðarráðuneytið er eindregið sérhagsmuna-
ráðuneyti með langa sögu óvildar við neytendur að baki
sér og getur aldrei orðið samnefnari fyrir traust milli kerf-
is og neytenda. Matvælaeftirlit á vegrnn hlutdrægs land-
búnaðarráðuneytis verður haft í flimtingum.
Raunar er ekki heldur til fyrirmyndar að hafa matvæla-
eftirlitið í sveitarstjómageira umhverfisráðuneytisins.
Sveitarstjómir hafa staðbundinna hagsmuna að gæta eins
og kom í ljós á Hellu í fyrrasumar og hafa síðan verið ít-
rekaðir í málflutningi sveitarstjórans á Hellu.
Hella er svo lítið pláss, að það skiptir miklu máli, að
góð sala sé í afurðiun fyrirtækis, sem hefur tugi manna í
vinnu. Ef salan bregzt vegna ótta neytenda við vömna
missa menn atvinnu. Þess vegna vildu ráðamenn á Hellu
koma í veg fyrir að kamfýlan kæmist í hámæli.
Matvælaeftirlit er fyrst og fremst heilbrigðismál og á
heima í heilbrigðisráðuneytinu. Ef komið verður upp
samræmdu kerfi matvælaeftirlits „frá haga til maga“ eins
og landbúnaðarráðherra hefur orðað það, á að koma því
eftirliti fyrir í heilbrigðisgeiranum sjálfum.
Við höfum kennslubókardæmin allt í kringum okkur,
bæði hér heima og erlendis. Við vitum af dæmum, að sér-
hagsmunatengdir aðilar eiga erfitt með að gæta almanna-
hagsmuna. Við vitum af dæmum, að eftirlit þarf að starfa
fyrir opnum tjöldum, en ekki fyrir luktum dyrum.
Á vegum forsætisráðuneytisins hefur nefnd um nýskip-
an matvælaeftirlits starfað fyrir luktum dyrum og kynnt
ráðherrum sjónarmið sín. Ástæða er til að hafa áhyggjur
af þessu ferli, alveg eins og ástæða er til að hafa áhyggjur
af yfirlýsingum landbúnaðarráðherra.
Matvælaeftirlit mun ekki njóta trausts, fyrr en því verð-
ur komið fyrir hjá hagsmunalausum aðilmn í heilbrigðis-
geiranum, sem starfa fyrir opnum tjöldum.
Jónas Kristjánsson
+
ÞRIÐJUDAGUR 21. MARS 2000 ÞRIÐJUDAGUR 21. MARS 2000
DV
K
______27
Skoðun
Frjálshyggja andskotans
Verslun á íslandi, hvílíkt
eilífðarmál! Ætli nokkur
þjóð á kringlu heimsins sé
eins háð verslun og við? Og
þar sem verslun er jafn
mikil dauðans alvara.
Öldum saman bjuggu
landsmenn við einokunar-
verslunina ægilegu þar sem
danska kaupmannavaldið
hélt okkur i kyrkingargreip
sinni. Hörmangaramir sem
hirtu afraksturinn af land-
inu og létu okkur í staðinn
í té lífsmeðulin: tóbak,
brennivín og maðkað mjöl. Á verði
sem þeir sjálflr tiltóku. Einokun í
skjóli einangrunar. Hafið stóra og
djúpa girti okkur af frá öðrum þjóð-
um og gerði fólunum kleift að fara
sínu fram.
Lífseigir draugar
Þegar síðan sjálfstæðisbaráttan
hljóp af stokkunum var hún nánast
samstíga baráttunni fyrir verslunar-
frelsi: að landsmenn gætu valið við
hverja þeir versluðu og á hvaða kjör-
um. En draugar fortíðarinnar eru
seigir, alltaf skulu þeir híma ekki
langt frá gættinni. Á það
erum við minnt þessa dag-
ana þegar verðkannanir
sýna svart á hvítu að við
kaupum matvörur við
hæsta verði í Vestur-Evr-
ópu í skjóli verslunareinok-
unar sem við höfum enn
eina ferðina leitt yfir okkur.
Hvað er að gerast?
í flutningum jafnt vam-
ings á sjó sem farþega i
lofti, eldsneytissölu sem
matvöruverslun - alls stað-
ar skríður einokunin yfir og segir
þegnunum stríð á hendur. Það er
alltaf sama formúlan: fyrst klúðrar
ríkisvaldið fyrirtækjum almennings
til þess síðan að afhenda þau einka-
aðilum sem hratt og örugglega inn-
sigla fenginn með fákeppni og einok-
un.
Með einkavæðingu til
einokunar
Og landsmenn beygja sig hlýðnir
undir okið. Ósjálfráðu viðbrögðin
kenna þeim að vinna lengri vinnu-
dag en þekkist á byggðu bóli í Evr-
Pétur
Gunnarsson
rithöfundur
„En draugar fortíðarinnar eru seigir, alltaf skulu þeir híma ekki langt frá gœttinni.
Á það erum við minnt þessa dagana þegar verðkannanir sýna svart á hvítu að við
kaupum matvörur við hæsta verði í Vestur-Evrópu...“
ópu, leyfa brauðstritinu að grípa yfir
stærri og stærri sneið af lífskökunni.
Eða hvemig á að berjast gegn einok-
uninni þegar hún kemur innan frá?
Þurfum við að kalla á erlenda keppi-
nauta til að reisa skoröur við hinni
innlendu einokunarverslun? Þurfum
við erlend olíufélög, erlend skipa-
félög, erlend flugfélög til að halda aft-
ur af hinni gírugu valdastétt innan-
lands? Þurfum við að taka upp bar-
áttu fyrir ósjálfstæði íslands?
Og siðan í bláum fjarska eigum
við sjálfsagt eftir að stofna Eimskipa-
félag íslands, Flugfélag íslands, Póst
og Síma, Rafmagnsveitur ríkisins -
gott ef ekki Kaupfélag Reykjavikur
og nágrennis... Állt sem við höfum
afsalað okkur eftir formúlunni
snjöllu: með einkavæðingu til einok-
unar.
Ríkisstjórn misréttis og fátæktar
Með hækkandi sól færist háttvirtur
forsætisráðherra, Davíð Oddsson, allur
í aukana við að réttlæta fyrir þjóðinni
skammarleg kjör aldraðra, fatlaðra og
öryrkja yfirleitt. Hann hefur „ekki“
hugmynd um fátækt þessa fólks þó
hann viti um laun (bætur) þess og aö
þar af leiðandi ætti það ekki að fara
fram hjá honum að það getur vart haft
að borða, hvað þá að klæða sig og
kaupa sér andlega næringu.
í of góðri aðstöðu
Formaður öryrkjabandalagsins
átaldi ráðherrann í sjónvarpi vegna
niðurlægjandi ummæla ráðherrans
um aö „smælingjar" þessir væru
ekki kjaralega verr settir en gerðist
hjá nálægum þjóðum. Eftir aö ráð-
herrann hafði þannig upplýst þjóð-
ina enn eina ferðina um hug sinn til
þessa fólks, setti hann sig á háan
hest og ákvað ummæli formannsins
ekki svara verð. Menn hafa heldur
ekki gleymt gönuhlaupi Árna
Mathiesen úr fundarsal og framhjá
stúlkunni í hjólastólnum. Mannin-
um á bak við brosið var stórlega mis-
boðið.
Ráðherrar eru í of góðri aðstöðu
til að láta gott eða illt af sér
leiða, til að hægt sé að brosa að
augljósu skilningsleysi á því um
hvað völd snúast. Það vefst fyr-
ir flestum ráðherrunm hvað
mannréttindi og misrétti er og
að manneskjur eru ekki leik-
fóng.
Sölsa undir sig eignir
Nú þegar menn græða hvað
ákafast á þvi að selja og kaupa
hluti með bréfum og þeir rikustu
koma jafnvel skælbrosandi í
sjónvarpi eftir að hafa selt fyrir
milljarða úr auðlind allra lands-
manna - er heilbrigðiskerfið aö vesl-
ast upp. Starfsfólk sjúkrahúsa býr við
síaukið vinnuálag ofan á bónbjargar
kaup. Það er sorglegt að á þingi okk-
ar skuli vera til menn sem frnnst það
vera hið besta mál að einstaklingur
skuli geta selt úr auðlind þjóðarinnar
og gengið út með yfir þrjá mihjarða,
en það er álika mikið og fullbúið
bamasjúkrahús kostar, plús tónlist-
arhöll með öllu tilheyrandi og tvær
heilsugæslustöðvar. Á bak við svona
hugsunarhátt býr mannfyrirlitning. -
Fyrir hverja vinna slíkir misréttis-
sinnar?
Það er spilling þegar maður notar
aðstöðu sína, hvort sem það er í
banka eða skipafélagi o.s.frv. til að
kaupa sér hluti í öruggu gróðatæki
og jafnvel án þess að borga fyrr en
arður fer að skila sér. Út um allt
land eru einstaklingar að sölsa und-
ir sig eignir þjóðarinar langt undir
sannvirði og þykja miklir menn.
Jóhanna fyrir fólkið
Enn hefur Jóhanna Sigurðardóttir
sannað að hún er í
vinnu fyrir fólkið í land-
inu og tekur starf sitt al-
varlega. Hún þorir að
kalla menn og athafnir
sínum réttu nöfnum.
Hún er ekki hrædd við
að láta í ljós andúð sína
á þeirri óhugnanlegu
græðgi sem farið hefur
um samfélagið og því að
einstalingar hafa hælt
sér af óheyrilegum fjár-
hæðum sem þeir hafa
haft út úr þjóðinni.
Nýlega lagði Pétur Blöndal, en hann
er einn af óréttlátustu íhaldsmönnum
landsins, blessun sína á óheyrilegasta
launamisrétti sem komið hefur fram í
okkar sögu. Það er ekki von að fólk
skilji það að ekki skuli vera hægt að
borga sérfræðingi á heimsmælikvarða
í heilaskurðlækningum nema vasa-
peninga á móti því sem verðbréfa og
auðlindabraskarar fá. Að uppgjafa-
ráðherra skuli verða seðlabankastjóri
á fjórfóldu kaupi sliks manns og hon-
um nánast vísað úr landi, sýnir hvað
löggjöf okkar er óvönduð. Var Pétur
Blöndal að tala um laun að verð-
leikum, eða að tilgangurinn að verða
ríkur helgi meðalið?
Ég efa að hér á landi geti einstak-
lingm' unnið sér eignarrétt á 3 millj-
örðum með heiðarlegum hætti. Það
er því augljóslega mikil spilling í
landinu og blekkt fólkið blessar
stjóm misréttisins. Hneykslun hefur
aöra merkingu en öfund og mætti
biðja Kára að finna gen græðginnar
og svo öfundargenið, þvi bæði eru
illkynja.
Albert Jensen
„Það er ekki von að fólk skilji það að ekki skuli vera
hœgt að borga sérfrœðingi á heimsmœlikvarða í heila-
skurðlœkningum nema vasapeninga á móti því sem
verðbréfa- og auðlindabraskarar fá.“
Með og á móti
Fullgildir borgarar
„í öllum samfé-
lögum er einhver
athöfn þegar fólk
er tekiö í fullorð-
inna manna tölu.
Héma á íslandi er það eigin-
lega orðið þannig að kirkjan
hefur eignað sér þetta. Með
borgaralegri fermingu er ver-
ið að undirbúa fólk undir full-
orðinsárin á annan hátt en
kirkjan gerir með undirbún-
ingsnámskeiðum þar sem farið er yfir
réttindi og skyldur fólks og reynt að
búa það undir að verða ábyrgir borg-
arar í samfélaginu sem fullorðnar
manneskjur. Ég svo sem veit ekki al-
veg hvemig undirbúningur kirkju-
legu ferminganna fer fram nú
til dags en í borgaralegri
fermingu er sem sagt lögð
áhersla á réttindi og skyldur
bamanna sem fúllgildra með-
lima í samfélaginu. Það er far-
ið yfir samskipti bama og for-
eldra, samskipti við hitt kyn-
ið, friðarmál, mannréttinda-
mál og fleira. Þannig að það
er tekið allt öðruvísi á þessu,
grunar mig, án þess þó ég viti
hvað einstaka prestar fara út í. At-
höfnin í Háskólabíói var afskaplega
hátíðleg og skemmtOeg og þaö sem
mér fannst skemmtilegast hversu
mikinn þátt fermingarbörnin tóku í
athöfninni.“
Drífa Snædal
tækniteiknari og
varaþingmaöur.
Borgaraleg ferming
Guðleysið eini munurinn
„Mér finnst ekki
rétt hjá þeim að
nota orðið ferm-
ing, þ.e. kon-
firmation sem þýð-
ir staðfesting á skíminni. Þeir
sem fermast em að staðfesta
að þeir ætli að vera áfram í
kirkjunni. Ég tel því mjög
slæmt að þau skúh nota þetta
hugtak því ég geri mér ekki
alveg grein fyrir hvað þau era
að staðfesta. Fyrst hélt ég að
þetta væri sett fram til að andmæla
gjöfum og veislum og út af fyrir sig er
ekkert óheilbrigt að minna á að slíkt
megi ekki fara út í öfgar. En það virð-
ist ekki vera því eftir reynslu síðustu
ára er ljóst að þau halda sínar
miklu veislur og gefa gjafir.
Þannig að eini mismunurinn
er sá að þeirra ferming er þá
væntanlega guðlaus og þau
játa ekki að þau vilji gera
Jesú Krist að leiðtoga lífs síns
og besta vininum í lífi sínu og
fylgja kenningum hans um
kærleika, frið og fyrirgefn-
ingu. Þau játa ekki neinu
heldur halda bara veislu með
gjöfúm. Ég þori ekki að segja
hvað bömin nema mikið hjá þeim en
hjá okkur byrjar fermingarfræðslan í
september og lýkur með prófi í apríl
áður en bömin fermast."
-GAR
Vijgfús Þór
Arnason
sóknarprestur í
Grafarvogi.
Borgaraleg ferming 49 bama fór fram í Háskólabíói á sunnudag vlð hátíðlega athöfn. Fyrsta borgaralega fermingin hérlendis fór fram á vegum félagsins
Siðmenntar fyrlr tólf árum og hefur slík athöfn veriö haldin árlega upp frá því.
+
Járnbrautin verður
skoðuð
„Með járn-
brautinni vakna
nýjar vonir.
Annars vegar
um að framund-
an sé nýr og um-
hverfisvænn val-
kostur í sam-
göngumálum og
hinsvegar um að
almenn sátt geti orðið um brott-
hvarf flugvallarins úr Vatnsmýr-
inni, þannig að hægt verði að nýta
það dýrmæta landsvæði undir blóm-
lega byggð í hjarta borgarinnar.
Möguleikar járnbrautarinnar verða
því skoðaðir af fyllstu alvöru í
þeirri uppbyggingu almenningssam-
gangna sem framundan er á vegum
Reykjavíkurborgar."
Hrannar Björn Arnarsson borgarfulltrúi
í Mbl. 18. mars.
Gamalmenni, burt
með þig
„Fyrir þá sem
ekki eiga neitt
eftir að loknu
ævistarfinu dug-
ar ellilífeyririnn
ekki fyrir uppi-
haldi á dvalar-
heimili. Og þó er
þetta fólk, flest
hvað, búið að
greiða sína skatta
og skyldur til samfélagsins í hálfa
öld eða meir. Er þetta hægt? Er
þetta boðlegt? Og sjálfsagt eru tekn-
ar upp kampavínsflöskur hjá hverj-
um lífeyrissjóði í hvert skipti sem
eitthvert gamalmenni fellur frá.“
Ellert B. Schram, forseti ÍSÍ,
í Mbl. 19. mars.
Sérfræðisamningar
„Nú þýðir ekk-
ert að fara í
kjarasamninga
nema með heilan
her af sérfræð-
ingum og mikinn
tölvubúnað.
Samningurinn
sem við voram
að ljúka við hef-
ur þau einkenni
að menn lögðu niður fyrir sér á
pappír hvert einasta atriði í honum
alveg frá því við byrjuðum í haust
... Þetta er mesti munurinn á samn-
ingagerðinni frá þvi sem var hér
áður fyrr. Þá gerðu verkalýðsleið-
togamir sjálfir nánast allt... Sú að-
ferð gengur ekki lengur.
Halldór Björnsson, formaöur Eflingar,
í Degi 18. mars.
Dráp lögreglutmar á
óvopnuöum rnarni
var hrϗllegur en
skiyanlegur atburöur
C£>,oo'mtgo9G?N6u?p£
msí- sy L-A.TiKAe^ *rNP. I
Paö var
svarta-
myrkur
Vesklö hans
varsvart...
\
Hann var
svartur..
\

Ófaglært verkafólk
— í gapastokknum til eilífdar?
í lok síðasta áratugar var
atvinnulífið í landinu kom-
ið í þrot eftir langvarandi
óðaverðbólguskeið. Árið
1990 náðist samkomulag
milli verkalýðshreyfingar-
innar, þáverandi stjórn-
valda og samtaka atvinnu-
rekenda um viðbrögð til að
ráða niðurlögum verðbólg-
unnar og byggja upp at-
vinnulífið. Þetta var sárs-
aukafull aðgerð fyrir lág-
launafólk sem sætti sig við
að launum væri haldið
niðri árum saman í þeirri
trú að uppskera ríkulega ef vel tæk-
ist til.
Og hvernig tókst til?
Eftir sjö erfið ár þegar kom að
kjarasamningum 1997 hafði atvinnu-
lífið rétt svo mikið úr kútnum að
svigrúm fyrirtækjanna til að greiða
hærri laun hafði aukist verulega.
Verkamannasamband íslands gerði
þá samning við samtök atvinnurek-
enda sem ætlað var að skila veru-
legri kaupmáttaraukningu á samn-
ingstímabilinu jafnframt því að við-
halda stöðugleika og tryggja svigrúm
til enn frekari kaupmáttaraukningar
þegar að kjarasamningum kæmi
árið 2000.
Hvað svo?
Reykjavíkurborg sleppti öllu lausu
í aðdraganda borgarstjómarkosn-
inga á árinu 1998 og hækkaði laun
stórra hópa um tugi prósenta um-
fram það sem um var samið á al-
mennum markaði, mest þó þeirra
sem hæst laun höfðu fyrir. Sama
gerði ríkisvaldið allt samningstíma-
bilið og keyrði þó um þverbak á
kosningaárinu 1999 þegar kjaradóm-
ur fylgdi fordæminu og hækkaði
laun stjómmálamanna og helstu
embættismanna um 44-133 þúsund á
mánuði.
Mest fékk að sjálfsögðu sá sem
fann upp „góðærið" í aðdraganda
síðustu alþingiskosninga og hefur
tæpast tekið sér annað orð í munn
síðan.
I kjölfarið reis verðbólgudraugur-
inn upp úr gröfinni og hefur á und-
anfömu ári étið upp hverja krónu
sem félagar í VMSÍ hafa fengið í
launahækkun og meira til.
Hver er svo uppskeran?
Atvinnulífið blómstrar, peninga-
hallimar gliðna undan vaxtagróðan-
um, ungu verðbréfaguttamir sem
hefur verið trúað fyrir að ávaxta
sjóði atvinnuveganna 1
þágu þjóðarinnar, skipta
þeim á milli sín, sem þykir
bæði sjálfsagt og gott vegna
þess hve mannauður þeirra
er mikils virði.
Allir virðast uppskera
ríkulega nema verkafólkið
sem lagði grunninn að
„góðærinu" og hefur beðið
þolinmótt eftir uppsker-
unni í áratug. Það situr eft-
ir með laun á bilinu 65-80
þúsund á mánuði fyrir
173,33 vinnustundir og ger-
ir nú þá hógværu kröfu að
laun þess verði hækkuð um 15 þús-
und krónur.
Þá geysast fram úr öllum hornum
reiknimeistarar ríkisvaldsins og
Samtaka atvinnulifsins (með X þús.
kr. mánaðarlaun) og kyrja í einum
kór með oddvitum sínum:
Stöðugleikanum er ógnaö! Það er
ekkert svigrúm, það er ekkert svig-
rúm. Ef þið fáið svona gífurlegar
launahækkanir, fer verðbólgan upp
úr öllu valdi, efnahagslífið hrynur,
kaupmáttur ykkar hrapar og hrapar
og þið tapið á öllu saman. Nú minn-
ist enginn þeirra á mannauðinn sem
sjálfsagt þykir að greiða fyrir millj-
ónir á mánuði.
.
Nu er nog komið
Krafan um 15 þúsund króna hækk-
un fyrir fólk sem hefur taxtakaup á
bilinu 65-80 þúsund á mánuði er ekki
há og mun ekki kollvarpa þjóðfélag-
inu. Ef eitthvað er þá er hún alltof lág.
Ef eitthvað mun kollvarpa efnahags-
lífinu er það takmarkalaus græðgi há-
launahópanna og þeirra sem sitja við
kjötkatlana í þjóðfélaginu.
Venjulegt launafólk getur ekki
endalaust greitt niður verðbólguna
með lágum launum, fyrir þá sem
hugsa um það eitt að hrifsa til sín
sem mest af þeirri gífurlegu verð-
mætaukningu sem verið hefur í
landinu síðustu ár.
Ég skora á allt verkafólk sem á að-
ild að Verkamannasambandi íslands "*
og Landssambandi iðnverkafólks að
sameinast um að brjóta láglauna
gapastokkinn, standa fast að baki
kröfunni um 15.000 kr. hækkun á
mánaðarlaun nú og í framhaldinu til
mannsæmandi launa.
Sigurður Ingvarsson
„Venjulegt launafólk getur ekki endalaust greitt niður
verðbólguna með lágum launum, fyrir þá sem hugsa um
það eitt að hrifsa til sín sem mest af þeirri gífurlegu \
verðmætaukningu sem verið hefur í landinu síðustu ár. “
Siguröur
ingvarsson,
forseti Alþýðusam-
bands Austurlands